Lekcja 149
Eter 12:1–22
Wprowadzenie
Po przytoczeniu wieloletnich dziejów Jeredów Moroni napisał o posłudze proroka Etera. Następnie przerwał zapis historyczny i napisał o błogosławieństwach, które spływają na ludzi wykazujących się wiarą w Jezusa Chrystusa. Lekcja ta omawia fragment: Eter 12:1–22, a lekcja 150. dotyczy fragmentu: Eter 12:23–41.
Propozycje dotyczące nauczania
Eter 12:1–4
Eter głosi pokutę Jeredom
Rozpocznij lekcję od poproszenia o podejście do tablicy jednego z uczniów i narysowanie kilku fal i zakotwiczonej łodzi.
-
Dlaczego w łodzi musi być kotwica?
-
Jakie niebezpieczeństwa lub trudności mogą zagrażać łodzi, jeśli brak jej kotwicy?
-
W jaki sposób fale oddziałują na łódź? (Przykładowe odpowiedzi: fale obracają łódź, pchają lub rzucają ją w różnych kierunkach).
Napisz na łodzi słowa twoje życie.
-
Jeśli łódź symbolizuje nasze życie, to do czego można przyrównać fale? (Przykładowe odpowiedzi: presja społeczna, nieszczęście, fałszywe nauki lub niegodziwość).
-
W jaki sposób czyjeś życie może być podobne do łodzi bez kotwicy? (Możesz zasugerować uczniom, by przeczytali fragment: Mormon 5:17–18, gdzie znajduje się odpowiedź na to pytanie).
-
Co jest duchową kotwicą, którą otrzymaliśmy od Pana? (Odpowiedzi mogą być różne. Do kotwicy można przyrównać różne aspekty ewangelii).
Zachęć uczniów, by poszukali przykładów duchowych kotwic studiując rozdział: Eter 12.
Wyjaśnij, że rozdział: Eter 12 zaczyna się od przedstawienia przez Moroniego Etera, proroka Jeredów, który głosił ewangelię w czasach, gdy ludzie odrzucali proroków i żyli w niegodziwości. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Eter 12:1–3 i określenie tego, co robi na nich największe wrażenie w czynach Etera. Poproś, by powiedzieli o tym, co znaleźli.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Eter 12:4. Poproś uczniów, by śledzili tekst i znaleźli to, na co ludzie wierzący w Boga mogą „mieć […] nadzieję” pomimo trudności i otaczającej ich niegodziwości. Kiedy uczniowie odpowiedzą, możesz podkreślić, że „lepszy świat”, na który mamy nadzieję, to „miejsce po prawicy Boga”.
-
Co to oznacza: mieć miejsce po prawicy Boga? (Powrót do Jego obecności i dostąpienie życia wiecznego).
-
Jak myślicie, w jaki sposób „pełna nadzieja” różni się od zaledwie życzenia, by coś się stało? (W pismach świętych nadzieja odnosi się do pewności tego, że możemy otrzymać błogosławieństwa, które Bóg nam obiecał pod warunkiem dochowania przymierzy z Nim zawartych).
-
W nawiązaniu do fragmentu: Eter 12:4, w jaki sposób możemy zyskać nadzieję na otrzymanie miejsca po prawicy Boga? (Gdy uczniowie będą odpowiadać, wyjaśnij, że wiara wspomniana we fragmencie: Eter 12:4 oznacza wiarę w Jezusa Chrystusa). W jaki sposób wiara w Jezusa Chrystusa pozwala nam „mieć pełną nadzieję” otrzymania miejsca po prawicy Boga?
Na tablicy, przy obrazku kotwicy, napisz słowa wiara i nadzieja.
-
Na podstawie fragmentu: Eter 12:4 odpowiedzcie, co się dzieje, jeśli ktoś ma wiarę w Jezusa Chrystusa i pokłada w Nim nadzieję? (Przykładowe odpowiedzi mogą być różne, ale uczniowie powinni zawrzeć w nich następującą zasadę: Gdy wierzymy w Jezusa Chrystusa i pokładamy w Nim nadzieję, stajemy się niezachwiani i będziemy zawsze czynili wiele dobra).
-
Jak myślicie, co oznacza „czynić wiele dobra”? (Spełniać dużo dobrych uczynków).
-
Jakie są niektóre dobre uczynki, które „chwalą Boga”? (Przykładowe odpowiedzi: modlitwa, studiowanie pism świętych, służba bliźnim i rozwijanie talentów).
-
Pomyślcie o ludziach, których znacie, którzy zawsze wydają się czynić wiele dobra i nie wstydzą się chwalić Boga. Jakie konkretne czyny tych ludzi sprawiają, że ich życie dobrze odzwierciedla tę zasadę?
Poproś uczniów, by zastanowili się nad sytuacjami, w których nie było im łatwo trwać przy dobrych zwyczajach i czynić wiele dobra. By pomóc uczniom przygotować się na podobną sytuację w życiu, poproś ich, by w trakcie dalszego studiowania rozdziału: Eter 12 poszukali sposobu, w jaki mogą zwiększyć swoją wiarę i nadzieję.
Eter 12:5–22
Moroni przypomina cuda i wielkie dzieła, które były możliwe dzięki wierze
Zapisz na tablicy następujące zdanie: Chciałbym uzyskać duchowe świadectwo o tym, że …
Poproś uczniów, by pomyśleli o prawdach ewangelii, zasadach lub doktrynach, w odniesieniu do których ludzie mogą pragnąć duchowego świadectwa. Zapisuj odpowiedzi uczniów na tablicy. (Przykładowe odpowiedzi: świadectwo, że Księga Mormona zawiera prawdę; moralne i cnotliwe życie jest ważne; Słowo Mądrości jest prawem Boga; powinienem przygotować się do służby na misji). Poproś uczniów, aby pomyśleli o prawdzie ewangelii, w odniesieniu do której chcieliby otrzymać duchowe świadectwo lub wzmocnić dotychczasowe świadectwo.
Wyjaśnij, że niektórzy ludzie wykazują następujące nastawienie: „Nie uwierzę i nie będę żyć w zgodzie z jakąś zasadą ewangelii, dopóki nie zobaczę dowodów na to, że to prawda”. Poproś uczniów, by przeczytali po cichu fragment: Eter 12:5–6 i poszukali tego, w jaki sposób te wersety odnoszą się do takiej postawy. Zwróć uwagę na to, że Eter 12:6 jest fragmentem z pisma świętego do opanowania. Możesz zasugerować, żeby uczniowie zaznaczyli ten werset w wyróżniający się sposób, by mogli go łatwo znaleźć.
-
Nawiązując do fragmentu Eter 12:6, odpowiedzcie, co musi się stać, zanim otrzymacie świadectwo?
-
Jakie macie skojarzenia, gdy myślicie o wyrażeniu: „wypróbowanie waszej wiary”?
Gdy uczniowie odpowiedzą, możesz powiedzieć, że niektórzy ludzie błędnie zakładają, że „próba wiary” oznacza zawsze „ciężkie doświadczenie”. Wyrażenie „próba wiary” może odnosić się do wszystkiego, co daje możliwość wykazania się wiarą w Jezusa Chrystusa. By pomóc uczniom lepiej zrozumieć to wyrażenie, poproś jednego z nich, by przeczytał na głos następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów. Zanim zaczniecie czytać tę wypowiedź, poproś uczniów, by słuchali, jak Starszy Scott wyjaśnia wyrażenie „próba wiary”.
„Możecie nauczyć się stosować wiarę bardziej efektywnie, korzystając z zasady, której nauczał Moroni: ‘[…] nie otrzymacie potwierdzenia wcześniej jak po wypróbowaniu waszej wiary’ [Eter 12:6; kursywa dodana]. Dlatego za każdym razem, kiedy wypróbowujecie swoją wiarę, działacie w zgodzie z przekonaniem, że otrzymacie potwierdzenie poprzez Ducha. Te uczucia wzmocnią waszą wiarę. Kiedy będziecie powtarzać ten cykl, wasza wiara stanie się mocniejsza” („Podtrzymująca moc wiary w czasach niepewności i prób”, Ensign lub Liahona, maj 2003, str. 76).
-
W jaki sposób proces opisany przez Starszego Scotta różni się od postawy osób, które chcą potwierdzenia, zanim uwierzą lub zanim zaczną działać?
Zapisz na tablicy następujące odsyłacze do pism świętych: Eter 12:7–12; Eter 12:13–18; Eter 12:19–22, 30–31. Podziel uczniów na trzy grupy i przydziel każdej grupie po jednym fragmencie. Poproś uczniów, by w każdym z tych fragmentów poszukali błogosławieństw, które spływają na ludzi w wyniku ich wiary. Poproś, by zwrócili uwagę na użycie wyrażeń: „aż mieli wiarę” lub „dopóki nie mieli wiary” w wersetach 7, 12, 17, 18 i 31. (Możesz zasugerować, by uczniowie zaznaczali sobie te wyrażenia za każdym razem, gdy one się pojawiają).
Gdy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli, poproś ich, by podsumowali to, co daje nam Pan, gdy okazujemy wiarę w Jezusa Chrystusa. Odpowiedzi mogą być różne, ale powinny zawierać prawdę podobną do tej: Jeśli pragniemy duchowego potwierdzenia, musimy najpierw wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij, że cuda — podobnie jak duchowe potwierdzenie — nie nadejdą, dopóki nie wykażemy się wiarą.
Przedstaw uczniom przykładowe sytuacje. Poproś ich, by wyjaśnili, jak w każdej z tych sytuacji można okazać wiarę w Pana.
-
Młoda kobieta pragnie otrzymać potwierdzenie, że Księga Mormona zawiera prawdę.
-
Młody mężczyzna bardzo chce pomóc swoim najbliższym w przyjęciu ewangelii.
Poproś uczniów, by przypomnieli sobie sytuacje, kiedy oni lub ludzie, których znają, otrzymali duchowe potwierdzenie lub doświadczyli cudów w wyniku wykazania się wiarą w Pana. Poproś kilku uczniów, by podzielili się doświadczeniami, które przyszły im na myśl. (Upewnij się, że uczniowie wiedzą, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne). Ty także możesz podzielić się swoim doświadczeniem.
Poproś uczniów, by przypomnieli sobie prawdę ewangelii, odnośnie do której chcieliby otrzymać duchowe potwierdzenie. Zachęć ich, by napisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania coś, co mogą zrobić, by wykazać się większą wiarą w Pana.