Wprowadzenie do Księgi Mormona
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Podczas studiowania tej księgi uczniowie poznają cenne lekcje od proroka Mormona, ucznia Jezusa Chrystusa, który żył wiernie pomimo tego, że przez całe życie był otoczony przez „sceny ciągłej niegodziwości i występków” (Mormon 2:18). Podczas studiowania słów Moroniego uczniowie będą mogli skorzystać ze świadectwa, które złożył on czytelnikom w dniach ostatnich, że „Jezus Chrystus pokazał [mu ich], że [wie] jak [postępują]” (Mormon 8:35). Kiedy uczniowie przeczytają o zniszczeniu, jakie przyszło na Nefitów w konsekwencji ich niegodziwości, nauczą się, jak ważne jest życie w zgodzie z przykazaniami oraz przymierzami ewangelii Jezusa Chrystusa.
Kto napisał tę księgę?
Mormon napisał siedem pierwszych rozdziałów tej księgi jako krótkie sprawozdanie z niegodziwości i wojen wśród Nefitów i Lamanitów za jego czasów. Na większych płytach Nefiego sporządził również pełne sprawozdanie z wydarzeń ze swojego życia (zob. Mormon 2:18; 5:9). Kiedy Mormon miał około 10 lat, kronikarz Ammaron uczynił go odpowiedzialnym za święte kroniki, kiedy osiągnie pełnoletność. Miał zapisywać wszystko, co wiedział na temat tego ludu (zob. Mormon 1:4). Kiedy miał 15 lat, został „nawiedzony przez Pana oraz [doświadczył] i [poznał] dobroć Jezusa” (Mormon 1:15). W tym samym roku Nefici wyznaczyli Mormona, by przewodził ich armiami (zob. Mormon 2:1). Mormon, będąc posłuszny radom Ammona, uzyskał później większe płyty Nefiego, na których sporządził swoje zapisy. Streścił również zapisy z większych płyt Nefiego, które zawierały zapisy proroków kronikarzy — od Lehiego do Ammarona — oraz dołożył mniejsze płyty Nefiego. Pod koniec swojego życia Mormon złożył wszystkie zapisy z wyjątkiem kilku płyt, które dał swojemu synowi, Moroniemu, na wzgórzu Kumorah (zob. Mormon 6:6). Następnie poprowadził Nefitów w ich ostatniej wielkiej bitwie przeciwko Lamanitom. Przed swoją śmiercią Mormon nakazał Moroniemu dokończyć jego zapisy. Moroni dodał słowa, które składają się na rozdziały 8. i 9. tej księgi.
Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?
Mormon pisał do ludzi innych narodów oraz do członków domu Izraela w dniach ostatnich, pragnąc „przekonać wszystkich ludzi aż po krańce ziemi, aby się nawrócili i przygotowali na czas, gdy staną przed sędziowskim tronem Chrystusa” (Mormon 3:22). Kiedy Moroni zakończył spisywać księgę swojego ojca, bezpośrednio zwrócił się do tych, którzy przeczytają jego słowa. Ostrzegł ich przed konsekwencjami ich grzechów i zachęcił, aby „całym sercem [nawrócili] się do Pana” (Mormon 9:27).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Mormon prawdopodobnie napisał rozdziały 1–7 pomiędzy 345. a 401. r. n.e.} (zob. Mormon 2:15–17; 8:5–6). Skończył swoje zapisy po ostatecznej bitwie Nefitów z Lamanitami w Kumorah, stoczonej w 385 r. n.e. (zob. Mormon 6:10–15; 7:1). Moroni prawdopodobnie napisał rozdziały 8 i 9 pomiędzy 401. a 421. rokiem n.e., kiedy wędrował, „starając się zachować swe życie” (zob. Mormon 8:4–6; Moroni 1:1–3).
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Księga ta opisuje wypełnienie się proroctw Nefiego, Almy, Lamanity Samuela oraz Jezusa Chrystusa, dotyczących zagłady Nefitów (zob. 1 Nefi 12:19; Alma 45:9–14; Helaman 13:8–10; 3 Nefi 27:32). Mormon odwołuje się do niektórych ze swoich zapisów jako „opisu zagłady Nefitów, mego ludu” (Mormon 6:1). Wykazał, że upadek Nefitów był konsekwencją ich niegodziwości (zob. Mormon 4:12; 6:15–18).
Zarys
Mormon 1 Ammaron zleca Mormonowi, aby prowadził zapis dziejów tego ludu. Nefici zwyciężają w bitwie z Lamanitami. Niegodziwość panuje w całym kraju, trzech nefickich uczniów zaprzestaje swej posługi pośród ludu, a dary Ducha zostają zabrane. Mimo to Mormon jest „odwiedzany przez Pana”.
Mormon 2–3 Nefici wyznaczają Mormona, aby przewodził ich armiom. Przewodzi im w bitwach przeciwko Lamanitom przez ponad 30 lat. Pomimo wielkiej zagłady i cierpienia Nefici nie chcą odpokutować. Mormon zabiera płyty Nefiego ze wzgórza zwanego Szim i sporządza swoje zapisy. Po kilku zwycięstwach lud ten zaczyna chlubić się własną siłą i przysięga Lamanitom zemstę. Mormon odmawia prowadzenia ich dłużej. Celem prowadzonych przez niego zapisów jest przekonanie wszystkich ludzi w dniach ostatnich, że muszą przygotować się do stanięcia przed sędziowskim tronem Chrystusa.
Mormon 4 Armie Nefitów, które nie są już dowodzone przez Mormona, nadal walczą z Lamanitami. Giną tysiące ludzi po obu stronach. Potomkowie Lehiego stają się bardziej niegodziwi niż kiedykolwiek w historii, a Lamanici zaczynają niszczyć Nefitów. Mormon sprawuje pieczę nad wszystkimi nefickimi zapisami i przenosi je ze wzgórza zwanego Szim na wzgórze Kumorah.
Mormon 5–7 Mormon wznawia dowództwo nad armiami Nefitów, chociaż wie, że lud ten zostanie zgładzony. Prorokuje o ujawnieniu Księgi Mormona. Gromadzi Nefitów w Kumorah na ostateczną bitwę przeciwko Lamanitom. Po bitwie lamentuje nad zagładą swojego ludu. Mormon pisze, by przekonać potomków Lamanitów, aby uwierzyli w Jezusa Chrystusa i zostali ochrzczeni.
Mormon 8–9 Po śmierci Mormona Moroni kontynuuje zapisy. Prorokuje o ujawnieniu Księgi Mormona mocą Boga w dniu niewiary i niegodziwości. Świadczy o Jezusie Chrystusie i naucza, że cuda i znaki towarzyszą wierze w Niego. Wzywa tych, którzy czytają jego słowa, aby przyszli do Pana i zostali zachowani.