Lekcja 44
Jakub 2:12–35
Wprowadzenie
Jakub, wierny swemu powołaniu przywódcy kapłańskiego, wezwał swój lud do pokuty i ostrzegł go przed grzechem dumy i rozwiązłości seksualnej. Nauczał o zagrożeniach płynących z popełniania tych dwóch rozpowszechnionych grzechów oraz ich konsekwencjach.
Propozycje dotyczące nauczania
Jakub 2:12–21
Jakub gani swój lud za pychę
Napisz na tablicy następujące wyrażenia: pieniądze, inteligencja, przyjaciele, talenty, wiedza o ewangelii. Poproś uczniów, by pomyśleli o błogosławieństwach Pana, które otrzymali w tych kategoriach. Zachęć ich, aby podczas studiowania rozdziału: Jakub 2 zastanowili się nad uczuciami, jakie budzą w nich te błogosławieństwa.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Jakub 2:12–13. Poproś resztę klasy o śledzenie tekstu i znalezienie odpowiedzi na pytanie: czego wielu Nefitów poszukiwało.
Kiedy uczniowie odpowiedzą na pytanie, zaznacz, że Jakub powiedział swemu ludowi, iż zdobył bogactwa dzięki „[ręce] Opatrzności”. Możesz wyjaśnić, że słowo opatrzność odnosi się do Boga.
-
Dlaczego ważne jest, abyśmy pamiętali, że wszystkie nasze błogosławieństwa pochodzą od naszego Ojca Niebieskiego?
-
Na podstawie wersetu: Jakub 2:13, odpowiedzcie na pytanie, dlaczego wielu Nefitów uniosło się w pysze?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła. Poproś grupę o pilne słuchanie, aby zrozumiała, co to znaczy „unosić się w pysze”:
„W swej istocie pycha jest grzechem porównywania, i choć zazwyczaj rozpoczyna się od stwierdzenia: ‘Patrzcie, jaki jestem wspaniały i jakich wspaniałych rzeczy dokonałem’, zwykle sprowadza się do stwierdzenia: ‘Dlatego jestem lepszy niż ty’. […]
Jest to grzech typu: ‘Dzięki Bogu jestem bardziej wyjątkowy niż ty’. Jego sednem jest pragnienie, aby być podziwianym lub by nam zazdroszczono. Jest to grzech samogloryfikacji” („Duma i kapłaństwo”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 56).
Zachęć uczniów do przemyślenia, czy kiedykolwiek dopuścili się grzechu myślenia, że są lepsi niż ktoś inny.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Jakub 2:14–16. Niech uczniowie odnajdą zdania mówiące o konsekwencjach pychy. Poproś ich, aby opowiedzieli o wynikach swoich poszukiwań.
-
Jak myślicie, dlaczego pycha ma moc zgubienia naszych dusz? (zob. Jakub 2:16).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Jakub 2:17–21. Poproś ich o odszukanie wyrażeń, które mówią, jak możemy pokonać pychę i niewłaściwe podejście do wartości materialnych. Możesz zaproponować im ich zaznaczenie. Po przestudiowaniu wersetów niech uczniowie wybiorą jedno zdanie, które odnaleźli. Daj kilku uczniom możliwość wyjaśnienia, jak wybrane przez nich zdania mogą pomóc nam pokonać pychę czy nieodpowiednie podejście do wartości materialnych. (Częścią zadania może być także przeczytanie następujących fragmentów z pism świętych: I Ks. Królewska 3:11–13; Ew. Marka 10:17–27, wraz z: Joseph Smith Translation, przypis 27a; 2 Nefi 26:31; Alma 39:14; NiP 6:7).
-
Co, według was, oznacza szukanie najpierw królestwa Bożego? Co, według was, oznacza otrzymanie nadziei w Chrystusie?
-
Jak szukanie najpierw królestwa Bożego i otrzymanie nadziei w Chrystusie wpływa na nasze podejście do bogactwa i rzeczy materialnych?
Poproś uczniów, aby pomyśleli, jak można by streścić główną myśl zawartą w wersetach: Jakub 2:12–21 komuś, kto opuścił dzisiejszą lekcję. Pozwól dwóm lub trzem uczniom opowiedzieć, jak wywiązaliby się z tego zadania. Mogą wymienić różne prawdziwe zasady. Upewnij się, że rozumieją, iż nade wszystko powinniśmy najpierw szukać królestwa Bożego. Daj im czas na napisanie w dziennikach do studiowania lub notatnikach o tym, w jaki sposób mogą wykorzystać błogosławieństwa i możliwości, które otrzymali od Pana, aby budować królestwo Boga i błogosławić życie innych ludzi.
Jakub 2:22–35
Jakub napomina ludzi, którzy złamali prawo czystości moralnej
Zapisz na tablicy następującą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona:
„Grzech, który jest plagą tego pokolenia, to…”.
Poproś uczniów, aby pomyśleli, jak można dokończyć to zdanie Prezydenta Bensona. Następnie przeczytajcie poniższą wypowiedź:
„Grzech, który jest plagą tego pokolenia, to niemoralność seksualna. Będzie ona wśród starszych Izraela — jak powiedział Prorok Józef — większym źródłem pokus, ciosów i trudności niż cokolwiek innego” (The Teachings of Ezra Taft Benson [1988], str. 277).
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Jakub 2:22–23, 28 i znalezienie słów oraz zdań, których Jakub użył, aby opisać, jak poważne są grzechy natury seksualnej. (Być może zajdzie potrzeba wyjaśnienia znaczenia słowa nierząd odnoszącego się do grzechów seksualnych). Niech uczniowie powiedzą o słowach i zdaniach, które znaleźli.
Aby pomóc im zrozumieć prawo czystości moralnej, przeczytaj poniższą wypowiedź z broszury Dla wzmocnienia młodzieży. Niech uczniowie słuchają, jakich zachowań powinni unikać.
„Pańskie normy dotyczące czystości seksualnej są jasne i niezmienne. Nie angażuj się w żadne związki seksualne przed ślubem, a potem bądź całkowicie wierny swojemu współmałżonkowi. […]
Nigdy nie rób tego, co może prowadzić do grzechu seksualnego. Traktuj innych z szacunkiem, nie traktuj ich jak obiekty do zaspokajania pożądliwych i egoistycznych pragnień. Przed ślubem nie pozwalaj sobie na namiętne pocałunki, nie kładź się na drugiej osobie, nie dotykaj jej intymnych, świętych części ciała, czy to w ubraniu czy też bez. Nie rób niczego, co podnieca seksualnie. Nie rozbudzaj tych uczuć we własnym ciele” (Dla wzmocnienia młodzieży [broszura, 2011], str. 35–36).
Zwróć uwagę na to, że w wersetach: Jakub 2:23–24 czytamy, że niektórzy ludzie w czasach Jakuba próbowali usprawiedliwić swoje grzechy seksualne.
-
Jak w dzisiejszych czasach ludzie usprawiedliwiają swoje niemoralne zachowanie?
-
Co takiego możemy zrobić, by pokonać pokusy związane z seksem? (Przykładowe odpowiedzi to: modlitwa o siłę, spędzanie czasu z dobrymi przyjaciółmi, wybieranie prawej rozrywki czy unikanie sytuacji oraz miejsc, w których możemy być kuszeni).
Możesz powiedzieć, że jednym z grzechów, jakie popełniali Nefici, była praktyka wielożeństwa bez właściwego upoważnienia. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Jakub 2:27–30. Zanim zaczną czytać, możesz wyjaśnić, że słowo nałożnica oznacza kobietę, która zgodnie z prawem była poślubiona mężczyźnie, ale miała niższy status niż żona.
-
Jak brzmi „[słowo] Pana” na temat posiadania więcej niż jednej żony zgodnie z fragmentem: Jakub 2:27? (Upewnij się, że zrozumiałe jest to, że od początku Pan przykazał mężczyźnie, że będzie miał jedną żonę. Zob. także NiP 49:15–16).
Wyjaśnij, że nieuprawniona poligamia jest przykładem nierządu, czyli grzechu natury seksualnej. W oczach Boga grzechy seksualne są niezwykle poważne.
-
Kiedy, według fragmentu: Jakub 2:30, lud Pana ma przyzwolenie, by praktykować poligamię? (Kiedy Pan da takie przykazanie).
Zaznacz, że w niektórych okresach historii świata Pan przykazał ludziom praktykowanie poligamii. Była ona praktykowana na przykład w czasach Starego Testamentu przez Abrahama i Sarę (zob. I Ks. Mojżeszowa 16:1–3; NiP 132:34–35, 37), przez ich wnuka Jakuba (zob. NiP 132:37), a także w początkowym okresie rozwoju przywróconego Kościoła, poczynając od Józefa Smitha (zob. NiP 132:32–33, 53).
Aby podkreślić, że grzechy seksualne mają destruktywny wpływ na rodziny, przeczytaj na głos wersety: Jakub 2:31–35. Niech uczniowie śledzą tekst i odszukają, jakie konsekwencje niesie ze sobą niemoralne prowadzenie. Zaznacz, że mimo iż Jakub zwraca się tylko do mężczyzn, prawo czystości moralnej w równej mierze dotyczy również kobiet.
-
Jaki wpływ wywiera na rodzinę naruszenie prawa czystości moralnej przez jednego z jej członków, zgodnie ze słowami Jakuba? W jaki sposób pomaga to wyjaśnić, dlaczego łamanie prawa czystości moralnej jest tak poważnym grzechem?
-
Niektórzy młodzi ludzie myślą, że mogą łamać to prawo, ponieważ nikogo w ten sposób nie krzywdzą. Jak czyjaś niemoralność może wpływać na innych ludzi?
Na zakończenie dyskusji o konsekwencjach grzechów seksualnych możesz przeczytać wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów o wysłuchanie, jakie są skutki tego rodzaju grzechów.
„Te intymne zachowania są zabronione przez Pana poza trwałym przymierzem małżeństwa, ponieważ podważają one Jego cele. W ramach świętego przymierza małżeństwa relacje te są zgodne z Jego planem. Jednak jeśli doświadcza się ich w jakikolwiek inny sposób, są sprzeczne z Jego wolą. Powodują poważne szkody emocjonalne i duchowe. Nawet jeśli osoby, które grzeszą, nie rozumieją tego, co się dzieje, później zdadzą sobie z tego sprawę. Niemoralność seksualna tworzy barierę dla wpływu Ducha Świętego i jego możliwości dodawania nam otuchy, światła i mocy. Powoduje ona silną stymulację fizyczną i emocjonalną. Z czasem tworzy niemożliwe do zaspokojenia żądze, które prowadzą grzesznika do jeszcze poważniejszych grzechów” („Making the Right Choices”, Ensign, listopad 1994, str. 38).
Poproś uczniów o przeczytanie wersetu: Jakub 2:28 i odpowiedzenie na pytanie, co jest miłe Panu. (Możesz zasugerować uczniom zaznaczenie znalezionej odpowiedzi. Upewnij się, że rozumieją, że Panu miła jest czystość).
-
Na podstawie tego, o czym dzisiaj rozmawialiśmy, jak myślicie, dlaczego Panu jest miła czystość?
Możesz pokazać zdjęcie swojej rodziny. Złóż świadectwo o błogosławieństwach, jakie są udziałem twoim i twojej rodziny, dzięki życiu w zgodzie z Pańskim prawem czystości moralnej. Podkreśl, że możliwość posiadania dzieci jest cudownym darem od naszego Ojca w Niebie, jeśli tylko jest wykorzystywana w ustalonych przez Niego granicach. Zachęć uczniów do życia w cnocie i niewinności, aby Panu mogła być „miła [ich] czystość” (Jakub 2:28).
Aby pomóc uczniom podzielić się świadectwem na temat życia zgodnie z prawem czystości moralnej, możesz zadać im następujące pytanie:
-
Co byście powiedzieli komuś, kto uważa, że prawo czystości moralnej jest staroświeckie i niepotrzebne? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, zachęcaj ich raczej do składania świadectwa o błogosławieństwach wynikających z przestrzegania prawa czystości moralnej, niż do mówienia tylko o niebezpieczeństwach związanych z jego nieprzestrzeganiem).
Powiedz uczniom, że masz pewność, iż mogą być moralnie czyści. Podkreśl, że jeśli złamali prawo czystości moralnej, powinni szukać pomocy u swojego biskupa lub prezydenta gminy, który powinien pomóc im w procesie pokuty, a także w powrocie do czystości poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa.
Komentarz i tło historyczne
Jakub 2:17. „Bądźcie […] szczodrzy z tym, co posiadacie”
W Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich dajemy ofiary postne, aby wspierać tych, którzy są w potrzebie. Przywódcy Kościoła zachęcają nas do dawania hojnych ofiar postnych. Starszy Joseph B. Wirthlin z Kworum Dwunastu Apostołów radził, ile powinniśmy dawać:
„Jak hojni powinniśmy być, płacąc ofiary postne? Moi bracia i siostry, wielkość naszej ofiary, której celem jest błogosławienie ubogich, to wielkość naszej wdzięczności Ojcu Niebieskiemu. Czy my — którzy zostaliśmy tak obficie pobłogosławieni — możemy odwrócić się plecami do tych, którzy potrzebują naszej pomocy? Płacenie hojnej ofiary postnej to miara naszego pragnienia poświęcenia siebie, aby ulżyć innym w ich cierpieniu.
Brat Marion G. Romney, który był biskupem naszego okręgu, kiedy zostałem powołany na misję, i który później służył jako członek Rady Prezydenta Kościoła, upominał: ‘Bądźcie hojni w dawaniu, abyście sami mogli wzrastać. Nie dawajcie jedynie dla korzyści biednych, lecz dawajcie dla swojej własnej pomyślności. Dawajcie tyle, abyście mogli dostać się do królestwa Bożego poprzez poświęcenie swoich środków i swojego czasu’” („Prawo postu”, Liahona, lipiec 2001, str. 75; cytat z: Marion G. Romney, „The Blessings of the Fast”, Ensign, lipiec 1982, str. 4).
Jakub 2:23–30. Wielożeństwo
W czasach Jakuba niektórzy Nefici zaczęli praktykować wielożeństwo, mówiąc, że naśladują przykład Dawida i Salomona. Jakub potępiał te praktyki z co najmniej dwóch powodów:
-
Pan za pośrednictwem proroka Lehiego przykazał temu ludowi, aby nie praktykował poligamii (zob. Jakub 2:27, 34).
-
Dawid i Salomon nie byli dobrym przykładem. Mimo że poślubili wiele kobiet zgodnie z przykazaniem Pana danym w tamtych czasach, to popełnili też wiele poważnych grzechów natury seksualnej (zob. Jakub 2:24; NiP 132:38–39).
Na temat poligamii Pan powiedział: „Oto jeśli zapragnę […] wychować sobie tak pokolenie, nakażę to Moim, w innym wypadku będą posłuszni tym przykazaniom” (Jakub 2:30). Innymi słowy ogólnym przykazaniem jest niepraktykowanie poligamii. Jednakże On może przykazać Swojemu ludowi praktykowanie poligamii w określonym czasie, kiedy uważa za konieczne, by „wychować Sobie tak pokolenie” — innymi słowy, kiedy On chce, aby Jego lud w krótkim czasie spłodził więcej dzieci, które będą urodzone w przymierzu i będą dorastały otoczone w domu ewangelią. Posłuszni wskazówkom Boga danym przez objawienie Proroka Józefa Smitha niektórzy Święci w Dniach Ostatnich kontynuowali te praktyki przez wiele lat XIX wieku (zob. NiP 132). W 1890 roku, kiedy zmieniły się warunki w Kościele i w prawie Stanów Zjednoczonych, Pan wycofał Swoją zgodę na te praktyki w objawieniu danym Prezydentowi Wilfordowi Woodruffowi, który służył wówczas jako Prezydent Kościoła (zob. NiP: Deklaracja Oficjalna — 1). Od tego czasu poligamia nie jest akceptowana ani przez Pana, ani przez Kościół Jezusa Chrystusa Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Każdy Święty w Dniach Ostatnich, który ją praktykuje, traci swoje członkostwo w Kościele. Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał:
„Pragnę kategorycznie stwierdzić, że ten Kościół nie ma nic wspólnego z tymi, którzy praktykują poligamię. Nie są oni członkami naszego Kościoła. Większość z nich nigdy do niego nie należała. Osoby te łamią prawo cywilne. Czynią to z pełną świadomością. Podlegają karom przewidzianym w kodeksie prawnym […].
Jeżeli dowiadujemy się, że któryś z naszych członków zawarł małżeństwo poligamiczne, osoba ta zostaje ekskomunikowana, co stanowi najpoważniejszą karę, jaką może nałożyć Kościół. Osoby, które wstępują w tego typu związki, łamią nie tylko prawo cywilne, ale również prawo tego Kościoła. Obowiązuje nas zasada wiary, która głosi: ‘Wierzymy w posłuszeństwo królom, prezydentom, władcom i rządom; w przestrzeganie, poszanowanie i poparcie dla prawa’ (Zasady Wiary 1:12). […]
Ponad sto lat temu Bóg jasno objawił prorokowi Wilfordowi Woodruffowi, że praktyka poligamii powinna być przerwana, co oznacza, że od tamtej pory stosowanie jej odbywało się wbrew prawu Boga. Również w krajach, w których prawo cywilne lub religijne zezwala na poligamię, Kościół naucza, że małżeństwo musi być monogamiczne i praktyki poligamiczne wśród członków Kościoła nie będą akceptowane” („What Are People Asking about Us?” Ensign, listopad 1998, str. 71–72).