Lekcja 8

1 Nefi 3–4

Wprowadzenie

Pan nakazał Lehiemu wysłać synów z powrotem do Jerozolimy, aby uzyskali mosiężne płyty od Labana. Laman i Lemuel nie widzieli sposobu, jak mogliby wypełnić ten nakaz, lecz Nefi miał wiarę, że Pan pokaże, jak mają osiągnąć to, czego od nich wymaga. Pomimo powtarzających się trudności Nefi nie ustawał w wysiłkach, aby wiernie dokonać tego, o co poprosił go Pan. Dzięki temu był prowadzony przez Ducha Świętego i udało mu się zdobyć mosiężne płyty.

Propozycje dotyczące nauczania

1 Nefi 3:1–9, 19–20

Synowie Lehiego powracają do Jerozolimy, aby zdobyć mosiężne płyty

Przed rozpoczęciem lekcji zapisz na tablicy poniższe stwierdzenia. Poproś uczniów, aby wybrali zdanie, które najlepiej opisuje to, jak ich zdaniem Pan pomaga nam, kiedy prosi o wykonanie trudnego zadania.

Kiedy starasz się wypełnić jakiś nakaz lub wykonać trudne zadanie dane przez Pana, On:

1. zmienia nakaz w taki sposób, aby zadanie było proste i łatwe do wykonania.

2. błogosławi twoje wysiłki, zapewniając sposób na jego wypełnienie, nawet jeśli zadanie nadal pozostaje trudne.

3. interweniuje i wykonuje zadanie za ciebie.

4. wymaga, abyś sam wykonał zadanie bez niczyjej pomocy.

Poproś kilkoro uczniów, aby podali wybraną przez siebie odpowiedź oraz powody jej wybrania.

Wyjaśnij, że Pan może na wiele sposobów błogosławić tych, którzy starają się wypełniać Jego przykazania. Kiedy uczniowie studiują opowieść Nefiego zawartą we fragmencie: 1 Nefi 3–4, poproś ich, aby poszukali przykładów tej zasady. Zachęć też uczniów do zapisania, czym różniła się reakcja na trudności Nefiego od reakcji jego braci.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: 1 Nefi 3:1–9. Poproś, aby reszta klasy słuchała, z jakich powodów Nefi był gotów zrobić to, o co poprosił go ojciec.

Laman i Lemuel uważali, że nakaz powrotu do Jerozolimy po mosiężne płyty był „[trudną rzeczą], której wymagał od nich Lehi” (1 Nefi 3:5). Aby pomóc uczniom w zrozumieniu powodów, dla których Laman i Lemuel tak odbierali to polecenie, możesz przypomnieć im, że przebyli już oni długi dystans z Jerozolimy.

• Jak myślicie, dlaczego Nefi był gotów zrobić to, o co poprosił go ojciec, bez narzekania?

1Nefi 3:7 to fragment z pisma świętego do opanowania. Zapoznaj się z pomysłem dotyczącym nauczania fragmentów do opanowania, który znajduje się pod koniec lekcji, aby pomóc uczniom w jego zapamiętaniu.

Poproś uczniów, aby ponownie przedstawili w formie wypowiedzi „jeżeli–to”zasadę, o której Nefi świadczył we fragmencie: 1 Nefi 3:7. Uczniowie mogą na przykład powiedzieć, że jeżeli staramy się wypełniać nakazy Pana, to On umożliwi nam ich wypełnienie. Zwróć uwagę na to, że 1 Nefi 3:7 to fragment z pisma świętego do opanowania. Wyjaśnij, że przez cały rok uczniowie będą koncentrować się na 25 fragmentach z pisma świętego do opanowania (więcej informacji znajduje się w aneksie do tego podręcznika). Owe 25 fragmentów znajduje się na odwrocie zakładki dla seminarium. Możesz zachęcić uczniów, by zaznaczali fragmenty do opanowania w charakterystyczny sposób, aby mogli z łatwością je odnaleźć.

• Kiedy mieliście wrażenie, że Pan „umożliwił” wam przestrzeganie któregoś ze Swoich przykazań?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 3:3, 19–20. Poproś resztę klasy, aby przysłuchiwała się i znalazła wyrażenia, które wyjaśniają, dlaczego mosiężne płyty były tak cenne dla rodziny Lehiego i ich potomków. (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli ten fragment w swoich pismach świętych). Kiedy uczniowie podzielą się swymi odkryciami, wyjaśnij, że mosiężne płyty to wolumin starożytnych pism świętych zawierający wiele tych samych zapisów i informacji, które znajdują się w Starym Testamencie.

• Jak myślicie, dlaczego treść mosiężnych płyt była na tyle ważna dla Nefiego i jego braci, żeby wrócić po nie do Jerozolimy?

• Co cennego dla was zawierają pisma święte w obecnych czasach? Dlaczego jest to dla was ważne?

1 Nefi 3:10–31

Laban kradnie własność Lehiego i próbuje zabić Nefiego i jego braci

Poproś połowę klasy, aby przestudiowała pierwszą próbę zdobycia mosiężnych płyt przez Nefiego i jego braci (zob. 1 Nefi 3:10–18). Poproś resztę klasy, aby przestudiowała drugą próbę (zob. 1 Nefi 3:21–31). Niech każdy uczeń pracuje samodzielnie i odpowie na poniższe pytania. Możesz poprosić, aby swoje odpowiedzi zapisali w dzienniku do studiowania pism świętych lub w zeszycie lekcyjnym. Zapisz pytania na tablicy lub wręcz każdemu uczniowi kartkę z pytaniami.

1. Kto poszedł?

2. Dlaczego to zrobili?

3. Jak zareagowali na niepowodzenie?

4. Dla uczniów studiujących pierwszą próbę zdobycia płyt: Nefi i jego bracia „[zmartwili] się […] ogromnie”, gdyż nie udało im się zdobyć mosiężnych płyt (zob. 1 Nefi 3:14). Czym różniła się reakcja Nefiego na porażkę od reakcji jego braci? (Zob. 1 Nefi 3:15–16).

   Dla uczniów studiujących drugą próbę zdobycia płyt: Laman i Lemuel rozgniewali się na Nefiego po drugiej nieudanej próbie. Pobili go i potraktowali surowo. Nawet po tym, jak anioł obiecał, że Pan wyda Labana w ich ręce, nadal szemrali i wątpili w możliwość powodzenia. W jaki sposób gniew Lamana i Lemuela mógł wpłynąć na ich zdolność uwierzenia w obietnicę anioła? W jaki sposób gniew, narzekanie, szemranie i niewiara powodują, że nie potrafimy zrozumieć przesłania danego nam przez Boga? (Zob. 1 Nefi 3:28–31; 3 Nefi 11:29).

5. Czego się nauczyłeś z przestudiowanych wersetów?

Po upływie czasu potrzebnego na udzielenie odpowiedzi poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi spostrzeżeniami.

1 Nefi 4:1–38

Nefi zdobywa mosiężne płyty

Poproś uczniów, aby znaleźli pytania, jakie Laman i Lemuel zadali we fragmencie: 1 Nefi 3:31.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 4:1–3. Poproś klasę, aby odnalazła odpowiedzi Nefiego na pytania braci.

• W jaki sposób historia Mojżesza odnosi się do pytań Lamana i Lemuela?

Jeśli uczniowie potrzebują pomocy, aby odpowiedzieć na to pytanie, wyjaśnij, że Mojżesz napotkał podobne wyzwanie, kiedy poproszono go o wyprowadzenie dzieci Izraela z Egiptu. Pomimo wielu prób Mojżesz nie potrafił przekonać faraona, aby ten wypuścił dzieci Izraela na wolność. Jednakże Mojżesz nie ustawał w czynieniu tego, co Pan nakazał mu robić, a Pan umożliwił mu uwolnienie dzieci Izraela. Nefi odniósł przykład Mojżesza do okoliczności, w jakich znalazła się jego rodzina. Miał pewność, że im również Bóg umożliwi wykonanie zadania.

• Jakiej zasady nauczyliście się z odpowiedzi Nefiego udzielonej braciom?

Choć uczniowie mogą podać odpowiedzi, ubierając je w inne słowa, powinni przekazać, że jeśli nie będziemy ustawać w wiernym czynieniu tego, czego wymaga od nas Pan, to pomimo trudności umożliwi On wykonanie tego, co nakazuje. (Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).

Odnieś się do zdań, które przedstawiłeś na tablicy na początku lekcji.

• Teraz, po przestudiowaniu doświadczenia Nefiego — która wypowiedź, waszym zdaniem, najlepiej podsumowuje zasadę, którą właśnie znaleźliście?

Kiedy uczniowie będą studiowali dalszą część opowieści Nefiego, zachęć ich, aby szukali potwierdzenia tej zasady w efektach wytrwałości Nefiego.

Niech jeden z uczniów przeczyta na głos fragment: 1 Nefi 4:4–6. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli w swoich pismach świętych fragment: 1 Nefi 4:6.

Pomóż uczniom zrozumieć, że Pan może natchnąć nas, abyśmy coś zrobili, nie dając nam natychmiastowego objawienia na temat tego, jak, kiedy lub dlaczego powinniśmy to zrobić. Nefi dowiedział się, jak, kiedy i dlaczego Pan mu pomoże, ale dopiero po tym, jak poddał się przewodnictwu Ducha Świętego i po tym, jak zdecydował się iść naprzód z wiarą.

Powiedz uczniom, że Prezydent Harold B. Lee zauważył, że często chcemy widzieć „koniec już na początku”, czyli dostrzec rezultat, zanim postąpimy zgodnie ze wskazówką Pana. Radził on:

„Musicie nauczyć się dochodzić do linii światła, a być może i zrobić kilka kroków w ciemność [w nieznane], a tam przekonacie się, że pojawi się światło i będzie was oświetlać” (w: Lucile C. Tate, Boyd K. Packer: A Watchman on the Tower [1995], str. 137–138).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 4:7.

• Co jest ważnego w wyrażeniu „jednakże szedłem”, które znajduje się we fragmencie: 1 Nefi 4:7?

• Czego uczy doświadczenie Nefiego na temat związku pomiędzy gotowością, aby „iść i zrobić”, a naszą zdolnością do tego, by dać się Panu prowadzić?

Czytanie fragmentów pism świętych na lekcji

Czytanie fragmentów pism świętych podczas lekcji może pomóc uczniom w lepszym zrozumieniu studiowanych wersetów. Może to im także pomóc w nabraniu pewności siebie, gdy będą samodzielnie czytać pisma święte. Nauczyciel nie powinien jednak w żadnym wypadku zawstydzać uczniów poprzez zmuszanie ich do czytania na głos, jeśli jest to dla nich krępujące. Oto kilka sposobów na wspólne czytanie pism świętych podczas lekcji:

1. Uczniowie czytają na zmianę na głos.

2. Nauczyciel czyta fragment na głos, podczas gdy uczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych.

3. Kilkoro uczniów czyta fragment z podziałem na role.

4. Uczniowie czytają na głos w małych grupach lub parach.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: 1 Nefi 4:8–18.

• Jakie powody podał Duch Nefiemu, kiedy Pan nakazał mu zabić Labana?

Podsumuj resztę opowieści Nefiego o pomyślnym zdobyciu płyt (zob. 1 Nefi 4:19–38) lub poproś o to jednego z uczniów, który zna resztę tej historii. Poproś uczniów, aby rozpoznali zasady, które są widoczne w końcowych wysiłkach zdobycia płyt. Kiedy podzielą się swoimi spostrzeżeniami, złóż świadectwo, że gdy mamy wiarę w Boga i staramy się czynić to, o co On prosi, to nawet jeśli nie potrafimy dostrzec końcowego rezultatu, poprowadzi nas On dzięki wpływowi Ducha Świętego.

Aby pomóc uczniom w pogłębieniu ich świadectw na temat tej zasady, poproś, aby opowiedzieli o doświadczeniach, kiedy działali zgodnie z wiarą, nie wiedząc z wyprzedzeniem, jak lub kiedy Bóg im pomoże.

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad sytuacją, z jaką się obecnie mierzą, w której wymagania Pana są dla nich trudne. Poproś, aby zapisali w swoich dziennikach do studiowania pism świętych, co zrobią, aby okazać Panu gotowość, aby „pójść i uczynić” to, co nakazał. Kiedy skończą pisać, wyraź pewność, że kiedy wykazujemy się wiarą, Pan pomaga nam osiągnąć wszystko, o co nas prosi.

Fragment do opanowania — 1 Nefi 3:7

Napisz na tablicy słowa: posłuszeństwo, wiara i zaufanie. Zapytaj:

• Jakie dostrzegacie dowody posłuszeństwa, wiary i zaufania Nefiego we fragmencie: 1 Nefi 3?

• W jaki sposób cechy te mogą pomóc komuś, kto został powołany do służby na misji?

Poproś każdego ucznia o napisanie listu do misjonarza z pytaniem, jak postrzega przesłanie fragmentu: 1 Nefi 3:7 w działaniu. Zachęć uczniów, aby podzielili się odpowiedziami, jakie dostali na swoje listy.

Uwaga: Pod koniec każdej lekcji, która zawiera fragment do opanowania, znajdziesz dodatkowe zajęcia, które mają na celu pomóc uczniom w jego zapamiętaniu. Możesz korzystać z tych zajęć w dowolnym czasie (więcej informacji znajduje się w aneksie oraz w podręczniku Nauczanie i uczenie się ewangelii). Z powodu charakteru i długości dzisiejszej lekcji, możesz skorzystać z tych zajęć innego dnia, kiedy będziesz mieć więcej czasu.

Komentarz i tło historyczne

1 Nefi 4:10–12. Nakaz zabicia Labana

Co usprawiedliwia odebranie komuś życia przez prawego człowieka, jakim był Nefi? Prorok Józef Smith nauczał, że Pan ustanawia normy tego, co jest dobre, a co złe:

„Bóg powiedział: ‘Nie zabijaj’; a innym razem: ‘Wytęp [ich]’. Jest to zasada, na której opierają się rządy niebieskie — dzięki objawieniu przystosowana do warunków, w jakich przebywają dzieci królestwa. Czegokolwiek Bóg wymaga, jest to właściwe — niezależnie od tego, co to jest, pomimo że możemy nie pojmować przyczyny nawet na długo po tym, jak dane wydarzenia będą miały miejsce” (History of the Church, 5:135).

Aby lepiej zrozumieć nakaz zabicia Labana dany przez Pana, pomocne może być przypomnienie sobie następujących faktów:

1. Pan dał Labanowi co najmniej dwie szanse oddania mosiężnych płyt, zanim zażądał jego życia. Laban był kłamcą i złodziejem i co najmniej dwa razy próbował dopuścić się morderstwa. Zgodnie z prawem Mojżeszowym zarówno kradzież, jak i próba morderstwa mogły być ukarane śmiercią (zob. II Ks. Mojżeszowa 21:14; 22:2; V Ks. Mojżeszowa 24:7).

2. Pan chciał, aby Lehi i jego potomkowie posiadali zapisy pism świętych znajdujące się na mosiężnych płytach, nawet gdyby wymagało to tego, by „jeden człowiek [miał] zginąć” (1 Nefi 4:13). Mosiężne płyty nie tylko pobłogosławiły narody Nefitów i Mulekitów, ale też dostarczyły nieco treści zawartych na złotych płytach (takich jak cytaty z Ks. Izajasza i alegoria Zenosa na temat szlachetnej oliwki i dziczki oliwnej). Księga Mormona pobłogosławiła już miliony ludzi i pobłogosławi dalsze ich rzesze. Taka właśnie była stawka, kiedy Nefi stanął nad Labanem i zastosował się do wskazówek Ducha.

Niektórzy ludzie mają błędne wrażenie, że Duch Pana podpowiada im coś przeciwnego do danych uprzednio przez Pana przykazań. Poniższa wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona podaje trzy kryteria, z których możemy skorzystać, aby nie dać się zwieść i aby mieć pewność, że duchowe podszepty pochodzą od Pana:

„1. Co na ten temat mówią podstawowe pisma święte? ‘A co dotyczy zakonu i objawienia: Jeżeli tak nie powiedzą, to nie zabłyśnie dla nich jutrzenka’ — powiedział Izajasz(Ks. Izajasza 8:20). […]

Musimy pilnie studiować pisma święte. Szczególne znaczenia mają dla nas Księga Mormona oraz Nauki i Przymierza […].

2. Oto druga wskazówka: co na ten temat mają do powiedzenia Prezydenci Kościoła w dniach ostatnich — szczególnie żyjący Prezydent? […]

Jest dziś tylko jeden człowiek na ziemi, który mówi w imieniu Kościoła. (Zob. NiP 132:7; 21:4). Tym człowiekiem jest Prezydent [Kościoła]. Ponieważ przekazuje on słowa Pana skierowane do nas, żyjących dzisiaj, jego słowa są nawet ważniejsze niż te, które wypowiedzieli nieżyjący już prorocy. Kiedy mówi on pod wpływem Ducha Świętego, jego słowa są pismem świętym. (Zob. NiP 68:4). […]

3. Trzecim i ostatecznym kryterium jest Duch Święty — to kryterium Ducha. Dzięki Duchowi możemy ‘[…] przekonać się o prawdzie wszystkiego’(Moroni 10:5). To kryterium może być w pełni efektywne jedynie w sytuacji, gdy kanały komunikacji z Bogiem są czyste, przepojone cnotą i niezaśmiecone grzechem” (w: Conference Report, październik 1963, str. 16–17).