Lekcja 143
Eter 1
Wprowadzenie
Moroni streścił Księgę Etera z zapisów znajdujących się na 24 złotych płytach, znalezionych przez grupę poszukiwawczą Limhiego (zob. Mosjasz 8:7–11). Te płyty zawierały dzieje ludu Jeredów. Zapis Jeredów zaczyna się w czasach wieży Babel, gdy Pan pomieszał języki ludzi. Jered i jego brat proszą Pana o litość i wskazówki dla swoich rodzin i przyjaciół (zob. I Ks. Mojżeszowa 11). Przez wzgląd na szczerą modlitwę brata Jereda Pan zachował język Jereda, jego brata oraz ich rodzin i przyjaciół. Oznajmił, że poprowadzi ich do ziemi obiecanej, gdzie staną się wielkim narodem.
Propozycje dotyczące nauczania
Eter 1:1–32
Moroni zapisuje rodowód Etera od Jereda do czasów wieży Babel
Aby pomóc uczniom zrozumieć, skąd pochodzi Księga Etera, przejrzyj z nimi omówienie wędrówek opisanych w rozdziałach: Ks. Mosjasza 7–24, zawarte w aneksie do tego podręcznika. Poproś, aby przeszli do opisu wędrówki 4.: próby odnalezienia Zarahemli. Potem poproś ich, by odszukali to, co poddani Limhiego znaleźli podczas wędrówki. Następnie poproś, by przeczytali pierwszą stronę Księgi Etera. Poniższe podsumowanie wyjaśnia, że Księga Etera pochodzi z zapisu znajdującego się na 24 płytach znalezionych przez ludzi Limhiego.
Wyjaśnij, że po ukończeniu zapisu swojego ojca Moroni streścił kronikę znalezioną na 24 złotych płytach. Ta kronika zawierała historię Jeredów, którzy zamieszkiwali kontynent amerykański przed Nefitami i Lamanitami. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Eter 1:1–5 i dowiedzieli się, co Moroni zawarł w swoim streszczeniu kroniki Jeredów. Poproś, aby uczniowie powiedzieli, co znaleźli.
Jeśli masz ilustrację przedstawiającą wieżę Babel, możesz ją pokazać. Poproś uczniów, aby podsumowali to, co wiedzą o wieży wspomnianej we fragmencie: Eter 1:5 i to, co spotkało ludzi, którzy ją budowali. (Wieża nazywała się Babel. Z powodu niegodziwości ludzi, którzy starali się ją zbudować, Pan pomieszał ich język i ich rozproszył; zob. I Ks. Mojżeszowa 11:1–9).
Aby pomóc uczniom zrozumieć związek pomiędzy historią Jeredów a historią Nefitów, możesz posłużyć się zakładką przedstawiającą chronologię wydarzeń Księgi Mormona (numer pozycji: 32336 166). Powiedz, że Moroni rozpoczął spisywanie historii Jeredów od podania rodowodu proroka Etera, który był autorem zapisu na 24 złotych płytach. Moroni spisał genealogię Etera, począwszy od człowieka o imieniu Jered, który żył w czasach wieży Babel.
Eter 1:33–43
Dzięki modlitwom brata Jereda Bóg okazał miłosierdzie jego rodzinie i przyjaciołom i prowadził ich
Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek znaleźli się w miejscu, w którym porozumiewano się w niezrozumiałym dla nich języku. Poproś, by podzielili się tym, co wtedy czuli. Następnie poproś, by wyobrazili sobie, jak musieli się czuć ludzie pod wieżą Babel, gdy zdali sobie sprawę, że każdy mówi w innym języku. Poproś, aby w ciszy zastanowili się nad następującymi pytaniami:
-
Gdybyś znalazł się w takiej sytuacji, z którą osobą najbardziej brakowałoby ci możliwości porozumienia? Dlaczego?
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Eter 1:33–34. Zanim zaczną czytać, poproś, aby poszukali: (1) z kim Jered chciał się porozumieć i (2) jakie rozwiązanie problemu zaproponował. (Chciał komunikować się ze swoją rodziną i poprosił brata o modlitwę o to, by Pan nie pomieszał ich języka). Gdy uczniowie powiedzą o tym, co znaleźli, zapytaj:
-
Co oznacza dla was wyrażenie „proś Pana”?
-
Jaki był stosunek Jereda do jego brata i do jego modlitw? Odpowiedzcie na podstawie fragmentu: Eter 1:33–34.
Poproś uczniów, aby usiedli w parach. Niech uczniowie w każdej parze czytają na zmianę na głos po jednym wersecie fragmentu: Eter 1:35–42. Poproś, aby poszukali modlitw brata Jereda i odpowiedzi Pana na te modlitwy. Gdy minie wyznaczony czas, zapytaj:
-
Co w modlitwach brata Jereda wywarło na was wrażenie?
-
Jak Pan odpowiadał na modlitwy brata Jereda?
-
Czego możemy nauczyć się ze sposobu, w jaki modlił się brat Jereda oraz ze sposobu, w jaki Pan mu odpowiadał? (Gdy uczniowie będą dzielić się swoimi przemyśleniami, poproś ich, aby zastanowili się nad współczuciem i miłością, jakimi darzy ich Ojciec Niebieski. Napisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli wytrwale, z wiarą prosimy o coś Boga, On okaże nam współczucie).
Przed lekcją zapisz na tablicy następujące pytania: (Możesz też zawrzeć je w materiałach lekcyjnych lub przeczytać je powoli na głos, aby uczniowie mogli je zapisać).
W jaki sposób „proszenie” o coś Ojca Niebieskiego różni się od zwykłego „zmówienia modlitwy”?
Kiedy czuliście współczucie Ojca Niebieskiego w odpowiedzi na waszą modlitwę? Kiedy członkowie rodziny lub przyjaciele powiedzieli wam, że Ojciec Niebieski odpowiedział ze współczuciem na ich modlitwę?
Czego uczymy się o Bożych uczuciach na podstawie odpowiedzi Boga na nasze modlitwy?
Co możecie zrobić, by wasze modlitwy były bardziej żarliwe?
Poproś uczniów, by zapisali odpowiedzi na te pytania w notatnikach lub dziennikach do studiowania pism świętych. Możesz zachęcić ich, by podzielili się tym, co zapisali. Złóż świadectwo, że wiesz, iż Ojciec Niebieski nas kocha i pragnie nam błogosławić, jeśli wzywamy Go regularnie.
Powiedz, że treść rozdziału: Eter 1 może wnieść nowe zrozumienie Bożej miłości do nas i błogosławieństw, które przychodzą w odpowiedzi na modlitwę. Poproś uczniów, by przejrzeli po cichu wersety: Eter 1:34, 36, 38 i odszukali to, o co Jered prosił swojego brata, aby się modlił. Poproś jednego z uczniów, aby zapisywał odpowiedzi grupy na tablicy. Możesz zasugerować, żeby uczeń zapisywał te odpowiedzi pod słowami „prosimy o coś Boga”, zapisanymi przez ciebie na tablicy jako część zasady.
Możesz zasugerować, żeby uczniowie podkreślili wyrażenie „bądźmy wierni Panu”, znajdujące się pod koniec wersetu: Eter 1:38. Zaznacz, że działania Jereda i jego brata są dowodem ich wiary i woli, by okazać posłuszeństwo Panu. Z wiarą prosili o błogosławieństwa, których potrzebowali.
Poproś uczniów, by po cichu przejrzeli fragmenty: Eter 1:35, 37, 40–42 i poszukali, w jaki sposób Bóg pobłogosławił Jereda, jego brata, ich rodziny i przyjaciół. Poproś ucznia, który zapisywał odpowiedzi grupy na tablicy, aby napisał spostrzeżenia uczniów pod słowem współczucie w zdaniu, które zapisałeś jako zasadę. Upewnij się, że uczniowie dostrzegają związek pomiędzy prośbami brata Jereda a błogosławieństwami od Pana.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Eter 1:43. Poproś pozostałych uczniów, by śledzili tekst, szukając błogosławieństw, które Bóg obiecał zesłać, mimo że brat Jereda nie prosił o konkretne błogosławieństwa.
-
Jakie dodatkowe błogosławieństwa Pan obiecał temu ludowi? (Jered poprosił swojego brata, by ten zapytał Pana, dokąd powinni iść. Jered myślał, że Pan być może poprowadzi ich do „ziemi wybranej ponad wszystkie ziemie świata” [Eter 1:38]. Pan rzeczywiście obiecał poprowadzić ich do ziemi obiecanej. Dodatkowo dał im szczegółowe wskazówki, jak rozpocząć przygotowania do podróży. Obiecał też, że wychowa sobie wielki naród z ich rodzin i że nie będzie na świecie potężniejszego narodu).
Poproś uczniów, by otworzyli pisma na fragmencie: 2 Nefi 4:35. (Możesz zasugerować uczniom, żeby zapisali: 2 Nefi 4:35 obok wersetu: Eter 1:43 w swoich pismach świętych). Następnie poproś ich, by przeczytali po cichu fragmenty 2 Nefi 4:35 i Eter 1:43, szukając tego, czego uczą te wersety o Bożych błogosławieństwach, które przychodzą w odpowiedzi na nasze modlitwy.
-
Czego Nefi uczy o odpowiedziach Boga na modlitwy we fragmencie: 2 Nefi 4:35? (Bóg szczodrze obdarzy ludzi, którzy zbliżają się do Niego w modlitwie. Możesz wyjaśnić, że słowo szczodrze oznacza „hojnie”). W jaki sposób fragment: Eter 1:43 potwierdza wypowiedź Nefiego zapisaną w wersecie: 2 Nefi 4:35?
-
Zgodnie z tym, co napisano we fragmencie: Eter 1:43, dlaczego Pan obiecał liczniejsze błogosławieństwa niż te, o które prosili Jeredzi? (Pan obiecał dodatkowe błogosławieństwa, ponieważ modlili się oni z wiarą. Możesz zasugerować uczniom, by podkreślili następujące wyrażenie we fragmencie: Eter 1:43: „ponieważ tak długo Mnie prosiłeś”).
-
Jakiej zasady uczymy się z wersetu: Eter 1:43? (Uczniowie mogą powiedzieć to w różny sposób, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli regularnie i z wiarą modlimy się do Boga, możemy otrzymać błogosławieństwa większe niż te, o które prosimy. Możesz zasugerować uczniom, aby zapisali tę zasadę w swoich pismach świętych).
-
Kiedy zauważyliście działanie tej zasady we własnym życiu lub życiu osoby, którą znacie?
Gdy uczniowie odpowiedzą, możesz podzielić się przykładami ze swojego życia lub życia innych ludzi. Życie Proroka Józefa Smitha było dobrym przykładem działania tej zasady. Otrzymał on błogosławieństwa wykraczające poza odpowiedź na zadane w modlitwie pytanie o to, który kościół jest prawdziwy (zob. Józef Smith — Historia 1:10–20) i jaka jest „pozycja [Józefa] wobec [Boga]” (zob. Józef Smith — Historia 1:29–47).
Na zakończenie zachęć uczniów, by modlili się z większą szczerością w sercu. Poproś ich też, aby pamiętali, że Ojciec Niebieski jest przepełniony współczuciem i odpowie na ich modlitwy w zależności od ich wierności i od tego, co — według Niego — przyniesie im w życiu największe błogosławieństwa.
Omówienie fragmentów do opanowania
Poproś uczniów, aby usiedli w parach. Wyznacz czas na wspólne przejrzenie odsyłaczy i kluczowych wyrażeń we wszystkich dwudziestu pięciu fragmentach Księgi Mormona do opanowania. Możesz zasugerować, by przepytywali się nawzajem, korzystając z kart z fragmentami z Księgi Mormona do opanowania (zob. pomysł z Omówienia fragmentów do opanowania, znajdujący się pod lekcją 45.). Następnie przepytaj uczniów z tych fragmentów. Możesz skorzystać z haseł podanych na kartach z fragmentami do opanowania. Poprawiaj błędy razem z pozostałymi uczniami. Poproś uczniów, by zwrócili uwagę na te fragmenty, które jeszcze muszą przejrzeć i zachęć ich do indywidualnego studiowania. W związku z tym, że rok szkolny zbliża się ku końcowi, możesz przeprowadzić końcowy sprawdzian ze znajomości fragmentów do opanowania z Księgi Mormona.
Uwaga: Możesz przeprowadzić to ćwiczenie na początku lub pod koniec lekcji. Jeśli przeprowadzisz je na początku lekcji, niech nie trwa długo z uwagi na czas potrzebny na przeprowadzenie lekcji. Opis innych ćwiczeń pomocnych w opanowywaniu fragmentów z pism świętych znajdziesz w aneksie do tego podręcznika.
Komentarz i tło historyczne
Eter 1:34–35. Jak brzmi imię brata Jereda?
Starszy George Reynolds z Kworum Siedemdziesiątych przypomniał następującą historię, według której imię brata Jereda zostało wyjawione Prorokowi Józefowi Smithowi:
„Kiedy Starszy Reynolds Cahoon mieszkał w Kirtland, urodził mu się syn. Pewnego dnia, kiedy Prezydent Józef Smith mijał jego drzwi, zawołał Proroka i poprosił go, by pobłogosławił dziecko i nadał mu imię. Józef uczynił tak i nadał chłopcu imię Mahonri Moriankumer. Kiedy skończył błogosławieństwo, położył dziecko na łóżku i, zwróciwszy się do Starszego Cahoona, powiedział: ‘Imię, które nadałem twojemu synowi, jest imieniem brata Jereda, które Pan mi właśnie objawił’. Starszy William F. Cahoon, który stał obok, słyszał, jak Prorok wypowiadał te słowa do jego ojca. Był to pierwszy raz, gdy imię brata Jereda zostało ujawnione Kościołowi w tej dyspensacji” („The Jaredites”, Juvenile Instructor, 1 maja 1892, str. 282).
Eter 1:43. „Tak długo mnie prosiłeś”
Prezydent Spencer W. Kimball uczył, że musimy przykładać się do naszych modlitw i musimy modlić się często:
„Czy otrzymujecie odpowiedzi na wasze modlitwy? Jeśli nie, być może niewystarczająco się do tego przykładacie. Czy ofiarujecie kilka banalnych słów i wyświechtanych frazesów, czy rozmawiacie z Panem w sposób bardzo osobisty? Czy modlicie się z rzadka, podczas gdy powinniście modlić się regularnie, często, bezustannie? Czy dajecie zaledwie monety na spłatę ciężkich długów, podczas gdy powinniście dać banknoty, by wymazać zobowiązanie?
Kiedy się modlicie, czy tylko mówicie, czy również słuchacie? Wasz Zbawiciel powiedział: ‘Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną’(Objawienie 3:20)” („Prayer”, New Era, marzec 1978, str. 17).