Wprowadzenie do Księgi Almy
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Studiując Księgę Almy, uczniowie dowiedzą się więcej o Jezusie Chrystusie i o tym, jak kluczowe są dla planu zbawienia dokonane przez Niego Zadośćuczynienie i Zmartwychwstanie. Dowiedzą się także o mocy słowa Bożego, by przeciwdziałać wypaczaniu religii i głoszeniu fałszywych doktryn, popełnianiu grzechów, zaniechać nienawiści i odstępstwa oraz by przywodzić ludzi, aby doznali wielkiej przemiany serca. Czytanie o pracy misjonarskiej Almy, Amuleka i synów Mosjasza oraz o nawróceniu i wierności Anty-Nefi-Lehitów (ludu Ammona) może umocnić ducha uczniów i sprawić, że odczują natchnienie Boże. Szczegółowe zapoznanie się z przebiegiem wojen toczonych między Nefitami a Lamanitami może zaś nauczyć ich zasad, które pomogą im w odnajdowaniu drogi w tak burzliwych czasach, w których przyszło im żyć oraz wychodzić zwycięsko z osobistych starć z wrogiem.
Kto napisał tę księgę?
Księga Almy to opracowane i streszczone przez Mormona zapisy z większych płyt Nefiego. Księga ta nosi imię Almy, syna Almy, zwanego często Almą Młodszym. Kiedy król Mosjasz wprowadził pośród Nefitów rządy sędziów, Alma Młodszy został pierwszym naczelnym sędzią oraz zastąpił swego ojca jako wyższy kapłan przewodzący Kościołowi (zob. Mosjasz 29:42). Z czasem zrezygnował on z pozycji naczelnego sędziego, by poświęcić się „całkowicie służbie w wyższym kapłaństwie” i „przekazywać Słowo Boże” ludowi w całym państwie Nefitów (Alma 4:20; 5:1). Do opracowania Księgi Almy Mormon wykorzystał kroniki posługi Almy (zob. Alma 1–44) oraz zapisy synów Almy: Helamana (zob. Alma 45–62) i Sziblona (zob. Alma 63).
Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?
Mormon nie skierował Księgi Almy do żadnej konkretnej grupy odbiorców ani nie podał powodów, które skłoniły go do jej napisania, niemniej jednak zawarte w tej księdze liczne nauki na temat niosącej odkupienie misji Jezusa Chrystusa wypełniają główny cel Księgi Mormona, którym jest dawanie świadectwa o tym, że „Jezus jest Chrystusem, Wiecznym Bogiem” (strona tytułowa Księgi Mormona; zob. także Alma 5; 7; 13; 32–34; 36; 39–42).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Oryginalne kroniki, na podstawie których powstała Księga Almy, zostały najprawdopodobniej spisane między 91 a 52 rokiem p.n.e. Mormon streścił owe kroniki w okresie między 345 a 385 rokiem p.n.e. Nie zapisał on jednak, gdzie przebywał w czasie, gdy opracowywał tę księgę.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Choć Księga Almy to najdłuższa ze wszystkich ksiąg w Księdze Mormona, obejmuje ona okres zaledwie 39 lat — w przybliżeniu od 91 do 52 roku p.n.e. Opisuje ona pierwsze zakończone sukcesem działania misyjne pośród Lamanitów. Podkreśla również wierność nawróconych Lamanitów w dochowywaniu zawartych przez nich przymierzy (zob. Alma 23:6–7; 24). Ponadto Księga Almy zawiera nauki na temat doktryny wyznaczenia przed narodzeniem oraz posługi Melchizedeka (zob. Alma 13); mocy słowa Bożego (zob. Alma 31); tego, jak rozwinąć wiarę w Jezusa Chrystusa (zob. Alma 32–34); powagi złamania prawa czystości moralnej (zob. Alma 39); stanu naszych dusz po śmierci (zob. Alma 40); doktryn zmartwychwstania i przywrócenia (zob. Alma 40–41) oraz znaczenia sprawiedliwości i miłosierdzia w stworzonym przez Ojca w Niebie planie odkupienia (zob. Alma 42). Księga ta zawiera również Pańskie wskazówki dotyczące możliwości obrony własnej i tego, kiedy wojna jest usprawiedliwiona (zob. Alma 43:45–47).
Zarys
Alma 1–3 Nehor zaczyna wypaczać religę pośród Nefitów. Alma przewodzi sprawiedliwym Nefitom podczas obrony przed Amlikitami, którzy sprzymierzyli swe siły z armią Lamanitów. Po udaremnieniu próby Amlikiego, by zostać królem i zniszczyć Kościół, Nefici pokonują kolejną lamanicką armię.
Alma 4–16 Alma rezygnuje z funkcji naczelnego sędziego. Przemierza krainę Nefitów, zwalczając pychę i niegodziwość poprzez głoszenie słowa Bożego. Amulek przyłącza się do Almy i razem nauczają o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, Zmartwychwstaniu oraz potrzebie wiary w Pana i pokuty. Zeezrom nawraca się i przyjmuje chrzest.
Alma 17–28 Synowie Mosjasza wraz z innymi głoszą słowo Boże pośród Lamanitów w kraju Nefi. Tysiące ludzi nawraca się do Pana. Po nawróceniu porzucają oni broń wojenną i osiedlają się pośród Nefitów. Wielu ludzi ginie w wielkiej bitwie między Nefitami a Lamanitami.
Alma 29–42 Alma pragnie przywodzić dusze do pokuty. Krzyżuje plany Korihora–antychrysta. Podczas nauczania Zoramitów — grupy odstępców od Nefitów — Alma porównuje słowo Boże do nasiona, które trzeba odżywiać wiarą. Amulek świadczy o Zadośćuczynieniu i naucza Zoramitów, aby polegali na wierze dla pokuty. Alma udziela osobistych rad i składa świadectwo swoim synom: Helamanowi, Sziblonowi i Koriantonowi. Alma powierza święte zapisy Helamanowi. Naucza o świecie duchów po śmierci, o zmartwychwstaniu oraz o znaczeniu sprawiedliwości i miłosierdzia w planie Boga.
Alma 43–45 Lamanici, pobudzeni do gniewu przez nefickich odstępców, ruszają na wojnę przeciw Nefitom. Moroni prowadzi Nefitów do zwycięstwa nad armią Zarahemnasza. Alma rozmawia z Helamanem i błogosławi go, prorokuje o zagładzie Nefitów i opuszcza kraj.
Alma 46–63 Moroni, Lehi, Teankum, Helaman i Pahoran wiodą Nefitów do zwycięstwa nad armiami Lamanitów dowodzonymi przez Amalikiasza i Ammorona. Moroni wraz z Pahoranem tłumią również rebelię odłamu Nefitów zwanych rojalistami. Sziblon otrzymuje kronikę Nefitów, a następnie przekazuje ją Helamanowi, synowi Helamana. Armia Moronihaha pokonuje Lamanitów w kolejnej bitwie.
Komentarz i tło historyczne
Alma 42:1. Sprawiedliwość Boża
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że szczęście można znaleźć jedynie dzięki pokucie:
„Prawdziwe szczęście nie polega na zaprzeczeniu sprawiedliwości Boga czy na próbie uchylania się od konsekwencji grzechu, lecz polega ono na odpokutowaniu i otrzymywaniu wybaczania poprzez zadość czyniącą łaskę Syna Boga” („Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 34).
Alma 42:15. „Sam Bóg zadośćuczyni za grzechy świata”
Aby pomóc uczniom zrozumieć stwierdzenie, że „sam Bóg” zadośćuczyni za nasze grzechy, przeczytaj słowa Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:w
„Chrystus jest nie tylko pośrednikiem, ale i sędzią. W roli sędziego możemy odnaleźć jeszcze głębsze znaczenie stwierdzenia ‘sam Bóg’ zstąpi między swój lud, aby go odkupić. To tak, jakby sędzia z wielkiej niebiańskiej sali sądowej, nie chcąc nikogo prosić, aby poniósł ciężar win ludzi stojących na ławie oskarżonych, zdjął swoje szaty sędziowskie i zszedł na ziemię, by osobiście nieść ich belki. Chrystus, jako miłosierny sędzia, to tak piękny i wspaniały obraz, jak Chrystus doradca, pośrednik i obrońca” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 81).