Lekcja 119: 3 Nefi 8–10

Lekcja 119

3 Nefi 8–10

Wprowadzenie

Trzydzieści trzy lata po ukazaniu się znaku narodzin Zbawiciela, Nefici zaczęli wypatrywać znaku Jego śmierci, o którym prorokował Lamanita Samuel. Pomimo wielu znaków pośród Nefitów zaczęły narastać wątpliwości i wybuchały kłótnie. W rok później proroctwo Lamanity Samuela wypełniło się. Po straszliwych burzach, trzęsieniach ziemi i innych zniszczeniach kraj ogarnęła trwająca trzy dni ciemność. W ciemnościach ci, którzy przeżyli zagładę, usłyszeli głos Jezusa Chrystusa. Zachęcił ich, aby odpokutowali i powrócili do Niego. Kiedy ciemność się rozproszyła ci, którzy lamentowali, zaczęli się radować i oddawać chwałę Jezusowi Chrystusowi.

Propozycje dotyczące nauczania

3 Nefi 8:1–18

Wielkie zniszczenie zapowiada śmierć Jezusa Chrystusa, czyli wypełnienie się proroctwa Lamanity Samuela

Rozpocznij lekcję od zadania następującego pytania:

Czy wiecie, jakie znaki zapowiadające zbliżające się Drugie Przyjście Zbawiciela już się wypełniły? (Możesz podkreślić, że wiele proroctw dotyczących m.in.: Przywrócenia ewangelii, ukazania się proroka Eliasza, głoszenia ewangelii na całym świecie wypełniło się lub wypełnia się obecnie).
Co czujecie, kiedy uświadamiacie sobie, że dane wydarzenie stanowi ewidentny znak poprzedzający zbliżające się Drugie Przyjście Zbawiciela?

Wyjaśnij, że żyjemy w czasach bardzo podobnych do okresu poprzedzającego ukazanie się Jezusa Chrystusa Nefitom. Tak jak Nefici wypatrywali znaków zapowiadających śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, o których prorokował Lamanita Samuel, tak my powinniśmy wypatrywać znaków zapowiadających Drugie Przyjście Zbawiciela.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 8:3–4 i odszukali różnice w reakcji Nefitów na ujrzane przez nich znaki. Poproś, aby podzielili się tym, co odnaleźli. (Mimo że Nefici „[wyglądali] znaku”, „zaczęli powątpiewać i spierać się”).

W jakim zakresie sytuacja opisana we fragmencie: 3 Nefi 8:3–4 jest podobna do warunków panujących we współczesnych czasach?
Jak możemy wzmocnić naszą wiarę w Jezusa Chrystusa, kiedy otaczają nas osoby pogrążone w zwątpieniu?

Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek doświadczyli w swoim życiu straszliwej burzy, trzęsienia ziemi lub innej klęski. Kiedy będą udzielać odpowiedzi, poproś ich, aby podzielili się uczuciami, które im wtedy towarzyszyły.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 8:5–7. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co stało się 34 lata po narodzinach Jezusa Chrystusa. Następnie poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 8:8–18 i wskazali na to, co stało się z mieszkańcami miast. Poproś ich, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Przypomnij uczniom, że Lamanita Samuel prorokował o tych wydarzeniach (zob. Helaman 14:20–27). Podkreśl, że słowa proroków wypełnią się i że niegodziwi odpowiedzą za swoje czyny przed Bogiem.

3 Nefi 8:19–25

Ciemność trwająca trzy dni ogarnia cały kraj

Wyjaśnij, że po tym, jak ustały burze i trzęsienia ziemi, kraj ogarnęła trwająca trzy dni ciemność. Wyłącz na chwilę światło w pokoju. Następnie zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek byli w miejscu całkowicie pozbawionym światła takim, jak jaskinia lub pomieszczenie bez okien.

Jak się wtedy czuliście?

Zwróć ich uwagę na to, że ciemność, która ogarnęła kraj na trzy dni, była inna od ciemności, która nastaje z wyłączeniem światła lub wypełnia pokój bez okien. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 8:19–23 i odszukali wyrażenia, które określają ciemność, jakiej doświadczyli Nefici. (Przykładowe odpowiedzi: „gęsta ciemność”, „opary ciemności”, „chmura ciemności”, „nie mieli żadnego światła”).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 8:23–25 i wskazali na to, jaki wpływ miała ciemność na Nefitów, którzy przeżyli zagładę. Poproś ich, aby podzielili się tym, co odnaleźli.

3 Nefi 9:1–14

Pośród ciemności Jezus Chrystus zaprasza tych, którzy przeżyli, aby nawrócili się i przystąpili do Niego

Napisz na tablicy poniższe pytania. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 9:1–12 i poszukali na nie odpowiedzi.

Dlaczego nastąpiła zagłada?

Jak zareagował Szatan na te wydarzenia?

Czego się z tego o nim uczymy? Jak traktuje on tych, którzy za nim podążają?

Przeczytaj na głos fragment: 3 Nefi 9:13–14. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i odszukali zaproszenie, które skierował Zbawiciel do tych, którzy przeżyli zagładę. Poproś ich, aby wyobrazili sobie pochłoniętych w ciemnościach Nefitów słuchających głosu Zbawiciela. Zostali oszczędzeni, ponieważ „[byli] sprawiedliwsi” od tych, którzy zginęli, ale mimo to musieli odpokutować i się zmienić (zob. 3 Nefi 9:13; 10:12).

Jak — według was — czuli się Nefici, kiedy usłyszeli to zaproszenie Zbawiciela? Dlaczego?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego C. Scotta Growa z Siedemdziesiątych:

„Jezus Chrystus jest Cudownym Uzdrowicielem naszych dusz. […]

Kiedy grzeszymy, Szatan mówi nam, że jesteśmy straceni. W przeciwieństwie do tego nasz Zbawiciel ofiaruje odkupienie wszystkim — bez względu na to, co uczynili złego — również tobie i mnie” („Cud Zadośćuczynienia”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 109).

Podkreśl, że zaproszenie Zbawiciela z wersetu: 3 Nefi 9:13 — aby przyjść do Niego i zostać uzdrowionym — dotyczy każdego z nas. Aby Zbawiciel mógł nas uzdrowić, musimy przyjąć Jego zaproszenie — przyjść do Niego, odpokutować za nasze grzechy i nawrócić się. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad aspektami swojego życia, które wymagają uzdrawiającej mocy Zbawiciela. Następnie poproś ich, aby odpowiedzieli na poniższe pytanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania:

Co musicie zrobić, aby doświadczyć uzdrawiającej mocy Zbawiciela w swoim życiu?

3 Nefi 9:15–22

Zbawiciel oświadcza, że w Jego ofierze wypełniło się prawo Mojżesza

Przeczytaj na głos werset: 3 Nefi 9:19. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, czego Jezus Chrystus więcej nie przyjmie od Nefitów. Być może będziesz musiał przypomnieć uczniom, że Nefici żyli wówczas zgodnie z prawem Mojżesza. W ramach tego prawa, Pan przykazał Swojemu ludowi, aby składał ofiary ze zwierząt, jako symbol i na pamiątkę ofiary Zbawiciela, która wypełni się poprzez Jego Zadośćuczynienie.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: 3 Nefi 9:20 i odszukali w nim to, co Zbawiciel powiedział Nefitom, aby teraz składali w ofierze. Poproś ich, aby podzielili się tym, co odnaleźli.

Jak myślicie, co oznacza złożenie w ofierze „skruszonego serca i pokornego ducha”?
Jakie błogosławieństwa obiecuje Zbawiciel tym, którzy przyjdą do Niego ze skruszonym sercem i pokornym duchem?

Wyjaśnij, że Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co oznacza wyrażenie „skruszone serce” i „pokorny duch”. Przeczytaj następującą wypowiedź i poproś uczniów, aby odnaleźli słowa, które pomagają w zrozumieniu tych wyrażeń:

„Możecie ofiarować Panu dar waszego skruszonego lub pokutującego serca i waszego pokornego lub posłusznego ducha. W rzeczywistości to jest dar was samych — tego, kim jesteście i kim się staniecie.

Czy w was lub w waszym życiu jest coś, co jest nieczyste lub niegodne? Kiedy się tego pozbywacie, jest to darem dla Zbawiciela. Czy w waszym życiu brakuje jakichś dobrych nawyków lub cech charakteru? Kiedy nabywacie je i włączycie w cechy swojego charakteru, wtedy składacie dar Panu” („Gdy się kiedyś nawrócisz”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 12).

Jakiego słowa użył Starszy Christofferson, aby pomóc nam zrozumieć, czym jest „skruszone serce”? (Pokutujące). Jak myślicie, co oznacza mieć pokutujące serce?
Jakiego słowa użył Starszy Christofferson, aby pomóc nam zrozumieć wyrażenie: „pokorny duch”? (Posłuszny). Jak byście opisali osobę, której duch jest posłuszny?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 9:21–22 i odszukali, co Zbawiciel powiedział o sposobie, który pomoże nam przyjść do Niego. Poproś ich, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Pokaż zdjęcie małego dziecka — może być to zdjęcie kogoś z twojej rodziny.

W jaki sposób małe dziecko może przyjść do Zbawiciela? Jak to pomaga nam zrozumieć sposób, w jaki sami możemy przyjść do Zbawiciela?

Napisz na tablicy:

Jeśli przyjdziemy do Chrystusa ze skruszonym sercem i pokornym duchem, On…

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 9:13–15, 19–22 i odszukali wyrazy, które pomogą im uzupełnić powyższe zdanie. Poproś ich, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Przykładowe odpowiedzi: On nas uzdrowi (zob. 3 Nefi 9:13); da nam życie wieczne (zob. 3 Nefi 9:14), przyjmie nas do siebie (zob. 3 Nefi 9:22). Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, uzupełnij powyższe zdanie na tablicy: Jeśli przyjdziemy do Chrystusa ze skruszonym sercem i pokornym duchem, On nas przyjmie, uzdrowi nas i da nam życie wieczne.

3 Nefi 10

Pan obiecuje, że przygarnie Swój lud tak, jak kokosz przygarnia pisklęta

Podsumuj fragment: 3 Nefi 10:1–3, tłumacząc, że po tym, jak ludzie usłyszeli głos Zbawiciela, byli tym tak zdumieni, że zaniemówili na wiele godzin. Następnie Pan ponownie do nich przemówił.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: 3 Nefi 10:4–6. Podkreśl, że w tych wersetach Zbawiciel mówi o domu Izraela, który jest Jego ludem przymierza.

W jakim sensie Zbawiciel jest jak kokosz, która chroni swoje pisklęta przed niebezpieczeństwem? Dlaczego Pan nie zgromadził i nie ochronił całego domu Izraela? (Nie chcieli do Niego przyjść).
Co Zbawiciel obiecał tym, którzy się nawrócą i powrócą do Niego? (Obiecał, że zgromadzi ich tak, jak kokosz przygarnia swoje pisklęta).

Następnie poproś uczniów, aby odpowiedzieli na poniższe pytanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania: (Możesz napisać to pytanie na tablicy lub powoli je przeczytać, aby uczniowie je zapisali).

Kiedy odczuliście zaproszenie Zbawiciela do przyjęcia Jego troski i ochrony?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 10:9–11. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co się stało po tym, jak Zbawiciel przemówił do ludu. Możesz zakończyć lekcję świadectwem o tym, że Pan jest miłosierny wobec wszystkich tych, którzy przychodzą do Niego ze skruszonym sercem i pokornym duchem. Możesz także wyjaśnić, że podczas następnej lekcji uczniowie będą mieli okazję omówić wizytę Zbawiciela u Nefitów i tego, jak osobiście służył każdemu z nich.

Komentarz i tło historyczne

3 Nefi 9:2. „Diabeł się śmieje, a jego sługi się radują”

Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat reakcji przeciwnika, kiedy grzeszymy:

‘Upadek Adama nastąpił, aby ludzie mogli przyjść na świat, i ludzie przychodzą na świat, aby mogli osiągnąć szczęście’[2 Nefi 2:25].

Czasami zapominamy, że nasz Ojciec Niebieski pragnie, by każdy z nas odczuwał tę radość. Tylko ulegając pokusie i grzechowi, możemy oddalić od siebie tę radość. A uleganie jest dokładnie tym, czego chce Szatan.

Kiedyś miałem sposobność towarzyszyć Prezydentowi Spencerowi W. Kimballowi w podróży do odległych krajów. Przebyliśmy trasę do różnych miejsc, łącznie z podziemnymi katakumbami — miejscem pochówku dla ludzi, którzy byli prześladowani przez chrześcijańskich fanatyków. Kiedy stamtąd wyszliśmy, wspinając się po ciemnych, stromych schodach, Prezydent Kimball przekazał mi niezapomnianą lekcję. Pociągnął mnie za kraj płaszcza i rzekł: ‘Zawsze martwiło mnie to, co może zrobić przeciwnik w imię naszego Zbawiciela’. Potem powiedział: ‘Robercie, przeciwnik nigdy nie cieszy się, o ile nie zgrzeszymy’.

Kiedy kontemplowałem te słowa i studiowałem pisma święte, zacząłem rozumieć, co miał na myśli Prezydent Kimball […]. To nasze grzechy sprawiają, że diabeł się śmieje, nasz żal przynosi mu fałszywą radość.

Mimo że diabeł się śmieje, jego moc jest ograniczona. Niektórzy pamiętają pewne stare porzekadło: ‘Diabeł mnie podkusił’. Dzisiaj chcę zakomunikować z absolutną pewnością, że przeciwnik nie może nas zmusić do zrobienia niczego. On czyha u drzwi i idzie za nami każdego dnia, jak mówią pisma święte. Za każdym razem, kiedy wychodzimy, z każdą decyzją, którą podejmujemy, dokonujemy wyboru, czy pójść w jego kierunku, czy w kierunku naszego Zbawiciela. Lecz przeciwnik musi odejść, jeśli powiemy mu, by się oddalił. Nie może wpłynąć na nas, o ile nie pozwolimy mu na to, i on o tym wie! Jedynie wtedy może on nawiedzić nasze umysły i ciała — nasze prawdziwe duchy — kiedy pozwolimy. Inaczej mówiąc, nie musimy ulegać jego pokusom!” („Działać dla nas samych: Dar i błogosławieństwa wolnej woli”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 6–7).

3 Nefi 9:19–20. „Skruszone serce i pokorny duch”

Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co to znaczy ofiarować Panu skruszone serce i pokornego ducha:

„Ofiarowanie zwierzęcia na ołtarzu nigdy nie było prawdziwą osobistą ofiarą. Taką ofiarą jest gotowość do złożenia i spalenia na ołtarzu zwierzęcia, które tkwi w nas! ‘[Ofiarowanie] Panu […] skruszonego serca i kornego ducha’ (NiP 59:8)” („Deny Yourselves of All Ungodliness”, Ensign, maj 1995, str. 68).