Jakub 7

Wprowadzenie

Polegając na Panu i swoim niezachwianym świadectwie, Jakub przezwyciężył fałszywe nauki Szerema–antychrysta. Siłę czerpał w szczególności z minionych doświadczeń, które umocniły jego wiarę w Jezusa Chrystusa. Polegał też na przewodnictwie Ducha Świętego, znajomości pism świętych, słowach proroków oraz swoim świadectwie o Jezusie Chrystusie. Kiedy Szerem zażądał znaku na dowód słów Jakuba, został porażony przez Boga. Jakub zakończył swe zapisy opisem tego, jak Nefici ufali Panu, umacniając się przeciwko Lamanitom. Przed śmiercią powierzył mniejsze płyty swemu synowi Enosowi.

Propozycje dotyczące nauczania

Jakub 7:1–14

Jakub polega na Panu w konfrontacji z Szeremem–antychrystem

Przed lekcją zapisz na tablicy następującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów (cytat z: „Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str.72):

„Jedną z wielkich prób życia doczesnego są sytuacje, gdy nasze wierzenia są podawane w wątpliwość lub krytykowane” (Starszy Robert D. Hales).

Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy ktoś podważał lub krytykował ich wiarę. Zachęć kilkoro z nich do opowiedzenia, jak się wtedy czuli. Możesz też krótko opowiedzieć o podobnym wydarzeniu z własnego życia.

Wyjaśnij, ze rozdział: Jakub 7 mówi o konfrontacji Jakuba z Szeremem–antychrystem. (Możesz wyjaśnić, że antychryst to „ktoś lub coś, co podważa prawdziwą ewangelię i plan zbawienia oraz otwarcie lub skrycie przeciwstawia się Chrystusowi” [Bible Dictionary, „Antichrist”]. Szerem pragnął spotkania z Jakubem, by rzucić wyzwanie jego wierze.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment Jakub 7:1–5. Poproś ich, aby dowiedzieli się, (1) co Szerem chciał osiągnąć oraz (2) w jaki sposób chciał zrealizować swoje cele. Kiedy uczniowie skończą czytać, poproś, aby opowiedzieli, czego dowiedzieli się o Szeremie. Aby pobudzić ich do dyskusji, możesz zadać pytania pomocnicze:

Jaki wpływ miał Szerem na ludzi?
Co takiego we fragmencie: Jakub 7:1–5 przypomina wam sytuacje, kiedy inni podważali lub krytykowali waszą wiarę? (Odpowiadając na to pytanie, możesz pomóc uczniom dostrzec, że nie wszyscy ludzie, którzy podważają lub krytykują naszą wiarę, czynią to z tych samych pobudek, co Szerem. Niektórzy, jak Szerem, mogą celowo starać się zniszczyć naszą wiarę, inni zaś mogą ją kwestionować, ponieważ są ciekawi lub otrzymali błędne informacje na temat tego, w co wierzymy).
Dlaczego czasem trudno jest bronić naszej wiary przed takimi ludźmi, jak Szerem?

Napisz na tablicy poniższe zdania i odsyłacze do pism świętych. (Aby zaoszczędzić czas, możesz zapisać je na tablicy przed lekcją. Możesz też przygotować ich kopie na kartkach).

1. Jakub 7:5	a. Świadczył o pismach świętych i słowach proroków.
2. Jakub 7:8	b. Pozostawił ostateczny wynik w rękach Boga.
3. Jakub 7:10–11	c. Polegał na przewodnictwie i sile Ducha Świętego.
4. Jakub 7:12	d. Pamiętał o minionych przeżyciach, które wzmocniły jego wiarę.
5. Jakub 7:13–14	e. Złożył świadectwo, które otrzymał od Ducha Świętego.

Wyjaśnij, że wersety na tej liście opisują reakcje Jakuba, kiedy Szerem rzucił wyzwanie jego wierze. Zdania po prawej stronie to reakcje Jakuba, lecz ich kolejność została zmieniona i trzeba je dopasować do właściwych fragmentów. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Jakub 7:5–14. Niech robią przerwy po każdej z części wymienionych na tablicy. Poproś uczniów, aby dopasowali fragmenty do odpowiadających im zdań. Mogą podchodzić do tablicy i łączyć liniami właściwe odnośniki i zdania. (Odpowiedzi: 1-d; 2-c; 3-a; 4-e; 5-b).

Po zakończeniu zadania zapytaj:

Jakie zasady są nauczane w wersetach, które właśnie przeczytaliśmy?

Jeśli nikt o tym nie powie, upewnij się, że uczniowie rozumieją, że kiedy polegamy na Panu, możemy przezwyciężyć wyzwania rzucane naszej wierze. (Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).

Wyjaśnij, że odpowiedzi, jakich Jakub udzielił Szeremowi, są dla nas przykładem do naśladowania, gdy spotkamy ludzi, którzy będą kwestionować lub krytykować naszą wiarę.

Poniższe pytania uzupełniające mają na celu skłonienie uczniów do głębszego zastanowienia się nad tym, co Jakub uczynił, by polegać na Panu. Odpowiadanie na nie pozwoli im opowiedzieć i złożyć świadectwo o tym, jak postępowanie w podobny sposób pomogło im, gdy ludzie wystawiali ich wiarę na próbę. Dzięki temu nauczą się także, jak właściwie reagować na podważanie ich wiary w przyszłości. Ponieważ prawdopodobnie nie będziesz miał dość czasu, by omówić wszystkie z proponowanych pytań, wybierz do dyskusji tylko kilka z nich. Dokonując wyboru, staraj się o natchnienie Ducha Świętego i weź pod uwagę doświadczenia, o których uczniowie mówili na początku lekcji. Możesz również rozważyć zapytanie samych uczniów o to, które z działań Jakuba chcieliby szerzej omówić.

Co takiego wydarzyło się w przeszłości, że wiara Jakuba była niezachwiana? (Zob. Jakub 7:5).
Jakie doświadczenia wzmocniły waszą wiarę? (Możesz dać uczniom chwilkę na zastanowienie, zanim poprosisz ich o odpowiedź na to pytanie. Zapewnij ich, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne). W jaki sposób pamięć o tych doświadczeniach pomaga wam, kiedy ktoś krytykuje waszą wiarę?
Kiedy Duch Święty pomógł wam odpowiedzieć na podważanie lub krytykę waszej wiary? (Zob. Jakub 7:8).
W jaki sposób codzienny zwyczaj studiowania pism świętych i słów proroków w dniach ostatnich pomaga wam, kiedy ludzie kwestionują lub krytykują waszą wiarę? (Zob. Jakub 7:10–11).
Kiedy podzieliliście się swoim świadectwem z kimś, kto podważał lub krytykował waszą wiarę? (Zob. Jakub 7:12). Jaki był tego rezultat?
Dlaczego, kiedy Szerem zażądał znaku, roztropne ze strony Jakuba było pozostawienie spraw w ręku Pana, a nie staranie się, by samodzielnie udowodnić prawdziwość swego świadectwa? (Zob. Jakub 7:14). W jaki sposób pomaga wam świadomość, że nie musicie sami udowadniać prawdziwości swego świadectwa tym, którzy rzucają wyzwanie waszej wierze?

Jakub 7:15–27

Gdy Szerem został porażony, wyznał swe grzechy, złożył świadectwo o prawdzie, a potem umarł. Wszystko to sprawiło, że rzesze Nefitów ponownie zwróciły się do Pana

Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa:

„Na przestrzeni lat uczymy się, że wyzwania dla naszej wiary nie są nowe i raczej szybko nie znikną. Lecz prawdziwi uczniowie Chrystusa dostrzegają sposobność pośród przeciwieństw […].

Na szczęście Pan zna serca naszych oskarżycieli i wie, jak możemy w najbardziej skuteczny sposób im odpowiadać. Gdy prawdziwi uczniowie poszukują przewodnictwa Ducha, otrzymują natchnienie dopasowane do każdego spotkania. A na każdym spotkaniu prawdziwi uczniowie odpowiadają w sposób, który zaprasza Ducha Pana” („Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, str. 72–73; kursywa w oryginale).

Co waszym zdaniem oznacza „[dostrzeganie sposobności] pośród przeciwieństw”? (Gdy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, pomóż im zrozumieć, że kiedy na wyzwania dla naszej wiary reagujemy w sposób zapraszający Ducha Pana, może to zaowocować czymś dobrym).

Podziel uczniów na pary. Niech wszystkie pary przeczytają fragment: Jakub 7:15–23, szukając dobra, jakie wynikło z konfrontacji Jakuba z Szeremem. Kiedy uczniowie skończą czytać, poproś kilkoro z nich, by opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Rozważ wykorzystanie kilku z poniższych pytań, by pomóc uczniom przeanalizować te wersety:

Jakie widzicie dowody na to, że Jakub miał nadzieję, iż jego spotkanie z Szeremem pomoże innym ludziom? (Zob. Jakub 7:22. Pomóż uczniom dostrzec, że Jakub modlił się za rzesze Nefitów, którzy byli świadkami spowiedzi Szerema i jego śmierci).
Jaki ostateczny wpływ miała na Nefitów konfrontacja między Jakubem a Szeremem, jak zapisano to w wersecie: Jakub 7:23?
Jakich prawd możemy się nauczyć, oceniając skutki spotkania Jakuba z Szeremem? (Uczniowie mogą udzielić na to pytanie wielu różnych odpowiedzi. Niektórzy mogą zaproponować zasady wymienione na poniższej liście).

Wszyscy prorocy świadczą o Jezusie Chrystusie.
Odpowiadając na kwestionowanie lub krytykę naszej wiary w sposób, który zaprasza Ducha, możemy pomóc innym zbliżyć się do Pana.
Prorocy pomagają nam rozpoznawać podstępy Szatana i wychodzić z nich zwycięsko.
Ci, którzy buntują się przeciw Bogu i aktywnie nawołują do sprzeciwiania się prawdzie, poniosą surowe konsekwencje z ręki Pana.
Badanie pism świętych pomoże nam unikać błądzenia z powodu czyichś kłamstw.

Kiedy uczniowie rozpoznają zasady podobne do tych wymienionych powyżej, zastanów się nad zadaniem im pytań uzupełniających, aby pomóc im stosować te zasady w życiu.

W jaki sposób życie zgodnie z tą zasadą jest dla was pomocne?
W jaki sposób znajomość tej zasady pomaga wam pomagać innym?
Jak można starać się odnosić tę zasadę do własnego życia?

Poproś uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania odpowiedzieli na następujące pytanie:

Jaką jedną rzecz zaczniesz robić (lub którą będziesz kontynuować), aby pomóc sobie przygotować się na sytuację, kiedy ktoś podważy twoją wiarę?

Podziel się swoim świadectwem, że możemy z powodzeniem pokonywać wyzwania stawiane naszej wierze, kiedy naśladujemy przykład Jakuba i polegamy na Panu.

Omówienie Księgi Jakuba

Poświęć nieco czasu, aby pomóc uczniom omówić krótko księgę Jakuba. Poproś ich, aby zastanowili się, czego nauczyli się z tej księgi, tak na lekcjach seminarium, jak i podczas swoich osobistych studiów. Jeśli zajdzie taka potrzeba, niech pobieżnie zerkną na siedem jej rozdziałów, żeby odświeżyć pamięć. Poproś, aby przygotowali się do opowiedzenia o czymś, co zrobiło na nich wrażenie w osobie Jakuba lub w jego zapisach. Możesz im przypomnieć, że Jakub narodził się na pustkowiu w krainie Obfitość (w pobliżu Morza Czerwonego), a zmarł w kraju Nefi. Został pobłogosławiony przez Lehiego (zob. 2 Nefi 2:1–4) i widział Zbawiciela (zob. 2 Nefi 11:3). Jego starszy brat Nefi włączył kilka z jego kazań do zapisów na mniejszych płytach (zob. 2 Nefi 6–10). Po czasie na zastanowienie poproś kilkoro z uczniów o podzielenie się swoimi przemyśleniami i odczuciami. Rozważ złożenie własnego świadectwa o tym, jak przykład Jakuba i jego nauki pobłogosławiły twoje życie.

Komentarz i tło historyczne

Jakub 7:5. „I miał nadzieję zachwiać moją wiarę”

Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Rady Prezydenta Kościoła udzielił rady, która może nam pomóc zadecydować, jak postąpić, kiedy pytania, wątpliwości czy wydarzenia grożą nam zachwianiem wiary:

„Co z wątpliwościami i pytaniami? W jaki sposób dowiedzieć się, że ewangelia jest prawdziwa? Czy w porządku jest, że macie pytania na temat Kościoła lub jego doktryny? Moi drodzy młodzi przyjaciele, jesteśmy ludźmi, którzy zadają pytania, ponieważ wiemy, że prowadzą nas one do prawdy. W ten właśnie sposób zaczął się Kościół — od młodego człowieka, który miał pytania. Tak naprawdę, nie jestem pewny, czy można odkryć prawdę bez stawiania pytań. W pismach świętych rzadko odkryjecie objawienie, które nie przyszło jako odpowiedź na pytanie. Kiedykolwiek pojawiało się pytanie, a Józef Smith nie był pewny odpowiedzi, zwracał się do Pana, co skutkowało cudownymi objawieniami w Naukach i Przymierzach. Często wiedza, którą Józef otrzymywał, wybiegała dalece poza zasięg pytania. Jest tak, ponieważ Pan nie tylko odpowiada na pytania, które zadajemy, lecz, co ważniejsze, daje nam odpowiedzi na pytania, które powinniśmy Mu zadać. Słuchajmy tych odpowiedzi.

Działania misjonarskie Kościoła opierają się na szczerych poszukiwaczach prawdy, którzy zadają z serca płynące pytania. Pytania rodzą świadectwo. Niektórzy mogą czuć się zakłopotani lub niegodni, ponieważ mają wnikliwe pytania dotyczące ewangelii, ale nie powinni tak się czuć. Zadawanie pytań nie jest oznaką słabości; poprzedza ono wzrastanie.

Bóg nakazuje nam, abyśmy szukali odpowiedzi na swoje pytania (zob. List Jakuba 1:5–6) i prosi tylko o to, byśmy pytali w ‘szczerości serca, z prawdziwym zamiarem, mając wiarę w Chrystusa’ (Moroni 10:4). Kiedy będziemy tak czynić, wszelka prawda będzie mogła zostać nam objawiona ‘przez Ducha Świętego’ (Moroni 10:5).

Nie bójcie się, zadawajcie pytania. Miejcie odwagę, lecz nie wątpliwości! Zawsze trzymajcie się mocno wiary i światła, które już otrzymaliście. Ponieważ w życiu doczesnym widzimy niedoskonale, nie wszystko musi teraz mieć sens. W rzeczywistości powinienem myśleć, że jeśli wszystko miałoby dla nas sens, byłoby to dowodem na to, że dokonane było dzięki umysłowi śmiertelnika. Pamiętajcie, że Bóg powiedział:

‘Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje. […]

Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak drogi moje są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze’ (Ks. Izajasza 55:8–9).

Niemniej wiecie, że jednym z celów życia doczesnego jest stanie się bardziej podobnymi do naszego Ojca Niebiańskiego w naszych myślach i w naszym sposobie postępowania. Patrząc z tej perspektywy, poszukiwanie odpowiedzi na wasze pytania może was zbliżyć do Boga, wzmacniając wasze świadectwo, zamiast wstrząsać nim. Prawdą jest, że ‘wiara oznacza, że nie ma się pełnego poznania’ (Alma 32:21), lecz polegając na wierze, stosując codziennie i w każdej sytuacji zasady ewangelii, skosztujecie słodkich owoców ewangelii, a dzięki temu poznacie, że jest ona prawdą (zob. Ew. Mateusza 7:16–20; Ew. Jana 7:17; Alma 32:41–43)” („Odbicie w wodzie” [ognisko Kościelnego Systemu Edukacji dla młodych dorosłych, 1 listopada 2009]).

Aby pomóc uczniom reagować na kwestionowanie czy krytykę ich wiary, możesz odesłać ich do następujących źródeł:

Robert D. Hales, „Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 72–75).

W tym przesłaniu z konferencji generalnej Starszy Hales nauczał o tym, jak możemy z odwagą, tolerancją i miłością odpowiadać na krytykę lub prześladowania.
Oddani wierze: Leksykon ewangelii (2004).

Książka ta zawiera ułożone alfabetycznie zagadnienia związane z ewangelią wraz z omówieniem. Rada Prezydenta Kościoła napisała, że jednym z celów tej publikacji jest pomoc członkom Kościoła „odpowiadać na pytania dotyczące Kościoła” (Oddani wierze, str. 1).
www.lds.org/study/topics

Oficjalna strona internetowa Kościoła zawiera alfabetyczną listę tematów związanych z ewangelią wraz z ich omówieniem oraz linkami do powiązanych z nimi materiałami do studiowania, przemówieniami, artykułami oraz wypowiedziami przywódców Kościoła.