Biblioteka
Lekcja 33: 2 Nefi 17–20

Lekcja 33

2 Nefi 17–20

Wprowadzenie

W rozdziałach: 2 Nefi 17–20 Nefi zawarł relację Izajasza, starającego się przekonać króla Judy i jego lud do zaufania Panu, a nie światowym sojuszom. Używając symboli i zapowiedzi, Izajasz prorokował o wydarzeniach z jego czasów, o narodzeniu Jezusa Chrystusa, zniszczeniu niegodziwych i o Drugim Przyjściu Pana.

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 17–18; 19:1–7

Lud królestwa Judy nie okazywał zaufania Jezusowi Chrystusowi

Rozpocznij lekcję od poproszenia uczniów o wymienienie wszystkich opisowych tytułów Jezusa Chrystusa, które przychodzą im do głowy. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Następnie poproś ich o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 17:14. Dopisz na tablicy tytuł Emmanuel lub zakreśl go, jeśli już się na niej znajduje. Poproś uczniów o odnalezienie znaczenia tego imienia w Ew. Mateusza 1:23 lub w Bible Dictionary (Słowniku Biblijnym).

  • Co oznacza tytuł Emmanuel? („Bóg z nami”).

Zwróć uwagę na to, że ostateczne znaczenie proroctwa Izajasza o Emmanuelu można znaleźć w Ew. Mateusza 1:18–25. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ten fragment na głos.

  • W jaki sposób wypełniło się proroctwo Izajasza o Emmanuelu?

  • Kiedy w swoim życiu byliście w stanie dostrzec realność Pana jako Emmanuela, czyli „Boga, [który jest z nami]”?

Wyjaśnij, że fragment: 2 Nefi 19:6–7 jest jednym z najbardziej znanych proroctw o Zbawicielu. Przeczytaj ten fragment na głos. Podkreśl, że zawiera on kilka tytułów Jezusa Chrystusa. (Jeśli któregokolwiek z tych tytułów brakuje na tablicy, dodaj go do listy).

  • Który z tych tytułów w najlepszy sposób opisuje wasze uczucia względem Zbawiciela? Dlaczego?

Przed dalszą częścią lekcji przedstaw uczniom tło historyczne dla rozdziałów: 2 Nefi 17–18. Wyjaśnij, że w tych rozdziałach mowa jest o trzech małych narodach — Judzie, Izraelu i Syrii — i ich królach, jak również o Imperium Asyryjskim, którego celem było przejęcie tych trzech mniejszych narodów. Jeśli uczniowie mają dostęp do Biblii w wydaniu Świętych w Dniach Ostatnich, może być pomocne przejrzenie map: 1, 3 i 5, obrazujących obszary geograficzne wymienione w tych rozdziałach. Możesz również pomóc uczniom zrozumieć kontekst tych rozdziałów przy użyciu następującej tabeli (adaptacja: Victor L. Ludlow, Isaiah: Prophet, Seer, and Poet [1982], str. 140). W razie potrzeby odnoś się do niej podczas lekcji.

Kraj

Juda

Syria

Izrael

Stolica

Jerozolima

Damaszek

Samaria

Terytorium lub główne plemię

Juda

Aram

Efraim

Przywódca

Achaz (król), z domu Dawida

Rezin (król)

Pekah (król), syn Remaliaha

Napisz na tablicy słowo sojusz.

  • Co to jest sojusz? (Możliwe odpowiedzi: stowarzyszenie, unia, traktat lub pakt).

  • Z jakich powodów naród może szukać sojuszu z innymi narodami?

Wyjaśnij, że w czasie posługi Izajasza w królestwie Judy królowie Izraela i Syrii chcieli, aby król Achaz dołączył do sojuszu przeciwko silnemu imperium asyryjskiemu. Gdy król Achaz odmówił, Izrael i Syria zaatakowały Judę, próbując wymusić sojusz i umieścić innego władcę na tronie Judy (zob. 2 Nefi 17:1, 6). Rozdziały: 2 Nefi 17–18 zawierają radę, którą prorok Izajasz dał królowi Achazowi, gdy ten starał się ustalić, w jaki sposób bronić Judę przed niebezpieczeństwami ze strony Izraela, Syrii i Asyrii.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 17:1–2.

  • Co według was znaczy to, że „zadrżało serce króla [Achaza] i serce jego ludu, jak drżą drzewa w lesie od wichru”? (Achaz i jego lud byli pełni strachu i niepewności w kwestii tego, co powinni zrobić po ataku Izraela i Syrii).

Wyjaśnij, że Achaz z powodu swoich obaw przed Izraelem i Syrią rozważał zawiązanie sojuszu z Asyrią, w celu obrony swojego królestwa (zob. II Ks. Królewska 16:7). Izajasz powiedział Achazowi, że jeśli będzie on (Achaz) pokładał wiarę w Panu, zamiast zawierać polityczne sojusze, Pan będzie chronił królestwo Judy.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 2 Nefi 17:3–8 (Jeżeli dostępna jest Biblia Króla Jakuba w wydaniu Świętych w Dniach Ostatnich, niech uczniowie zapoznają się z fragmentem: Ks. Izajasza 7:4, przypis a. Jeżeli nie jest dostępna, wyjaśnij, że określenie głownie dymiące odnosi się do wypalonych pochodni. W istocie Pan mówił: „Nie martwcie się atakiem. Tym dwóm królom zostało już niewiele ognia”. Izrael i Syria zużyły swoje siły. Wkrótce zostaną zmiażdżone przez Asyrię i nie będą już stanowić zagrożenia dla Judy).

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: 2 Nefi 17:9, 17–25. Gdy skończą, poproś uczniów, aby określili, co — według objawienia Pana — stanie się z ludem Judy, jeżeli będzie polegał na politycznych sojuszach, zamiast pokładać ufność w Panu.

  • Co, według tych wersetów, by się stało, gdyby Achaz nie zaufał Panu? (Juda zostałaby zniszczona).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 17:10–12. (Być może zajdzie konieczność wyjaśnienia, że gdy Izajasz pokierował Achaza, by ten prosił o znak, w rzeczywistości wzywał Achaza do poszukiwania rady Pana dotyczącej jego problemu. Gdy Achaz odmówił, dał jasno do zrozumienia, że nie potrzebuje pomocy Boga i zamierza polegać na swoim własnym osądzie).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 17:13–14. Po raz kolejny skieruj uczniów do słowa Emmanuel we fragmencie: 2 Nefi 17:14 i jego znaczenia: „Bóg z nami”.

  • Dlaczego ważne było dla Achaza, aby chciał, by Bóg był z nim w czasie narodowego kryzysu?

  • Dlaczego ważne jest dla nas, abyśmy zwracali się do Pana zamiast polegać na własnej mądrości?

Przeczytaj na głos uczniom fragment: 2 Nefi 18:5–8. Podczas czytania wersu 6. wyjaśnij, że słowo Siloe czasami odnosi się do Jezusa Chrystusa. Będąc przy wersecie 8., wyjaśnij określenie „aż sięgną po szyję”, wskazując, że głową, czyli stolicą Judy była Jerozolima. Izajasz prorokował, że Asyryjczycy podejdą pod mury Jerozolimy — innymi słowy: pod szyję miasta. Proroctwo wypełniło się, gdy 185 000 asyryjskich żołnierzy zaatakowało Jerozolimę, zatrzymując się przed murami miasta. Pan ochronił Swój lud wysyłając anioła, w celu zniszczenia atakującej armii. (Zob. II Ks. Królewska 19:32–35).

Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 18:9–10, szukając ostrzeżeń Pana dla tych, którzy wspólnie walczą przeciwko Judzie.

  • Jakie konsekwencje miały spotkać tych, którzy będą walczyć przeciwko Judzie?

  • Dlaczego, według fragmentu: 2 Nefi 18:10, te narody miały zostać zniszczone?

Przypomnij uczniom, że król Achaz obawiał się zagrożenia ze strony Izraela i Syrii i rozważał połączenie swych sił z Asyrią. Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 18:11–13.

  • Co powiedział Pan na temat możliwości sprzymierzenia się Judy (połączenia z Asyrią)?

  • W kim, według Izajasza, ludzie mieli pokładać zaufanie?

Aby pomóc uczniom odnieść te rozdziały do ich życia, zapytaj:

  • Jakie są niebezpieczeństwa wynikające z pokładania zaufania w ziemskie moce i wpływy zamiast zaufania Panu? (Zachęć uczniów, aby pomyśleli o sytuacjach, w których mogą być kuszeni do podejmowania decyzji opartych na strachu).

  • W jakich sytuacjach zwróciliście się do Boga o siłę, będąc początkowo kuszonymi, by zwrócić się do innych źródeł? W jaki sposób Bóg wam pomógł? Czego nauczyliście się z tego doświadczenia?

Złóż świadectwo o tym, że jeśli pokładamy zaufanie w Bogu, będzie On z nami nawet w czasach trudności i strachu. (Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).

2 Nefi 19:8–21; 20:1–22

Izajasz opisuje zniszczenie niegodziwych podczas Drugiego Przyjścia

Podsumuj kontekst historyczny z rozdziałów: 2 Nefi 19–20, wyjaśniając, że Achaz odrzucił radę Izajasza i wybrał sojusz z Asyrią (zob. II Ks. Królewska 16:7–20). Juda stała się wasalem, płacąc daniny Asyrii za ochronę przed Syrią i Izraelem. Jak prorokował Izajasz, Asyria w ostateczności przejęła te mniejsze królestwa — Damaszek (Syria) w 732 r. p.n.e. i Samarię (Izrael) w 722 r. p.n.e. Asyria również przejęła całą Judę, poza Jerozolimą, do 701 r. p.n.e.

Wyjaśnij, że kiedy Asyria pobiła Syrię i Izrael i okrążyła stolicę Judy — Jerozolimę — Achaz nie był już królem Judy. Prawy król, Hiskiasz, był wtedy u władzy. Ponieważ Hiskiasz pokładał zaufanie w Panu, Pan obronił miasto Jerozolimę przed oblężeniem armii asyryjskiej. Pod osłoną nocy anioł Pana wytracił obóz Asyryjczyków. O poranku 185 000 żołnierzy armii asyryjskiej zostało znalezionych bez życia (zob. II Ks. Królewska 19:34–35; II Ks. Kronik 32:21; Ks. Izajasza 37:36).

Proroctwa Izajasza zawarte w rozdziałach: 2 Nefi 19–20 skupiają się na karach, które spadną na Izrael i Judę ze strony Asyrii. Izajasz ostrzegł Izrael, że zniszczenie i niewola spadną wkrótce na nich. Przepowiedział również późniejszy atak na Judę. Mesjańskie proroctwa z rozdziałów: 2 Nefi 17–18 są następnie rozwinięte w rozdziałach: 2 Nefi 19–20. Proroctwo o Emmanuelu jest rozszerzone w rozdziale: 2 Nefi 19, gdzie Izajasz obiecuje nowe światło i nowego przywódcę — Hiskiasza w sensie historycznym i Mesjasza w sensie prorockim. Jest to przykład proroctwa z podwójnym wypełnieniem. Jest to również przykład, że jedno wydarzenie może być proroctwem przyszłego wydarzenia. W rozdziale: 2 Nefi 20 Izajasz prorokuje o zniszczeniu Asyrii, które symbolizuje zniszczenie niegodziwych podczas Drugiego Przyjścia

Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: 2 Nefi 19:12, 17, 21; 20:4. Poproś uczniów o znalezienie zdania, które powtarza się w tych wersetach. Zapisz to zdanie na tablicy. („Po tym wszystkim nie uśmierza się gniew Jego i ręka Jego pozostaje nadal wyciągnięta”). Wyjaśnij, że te wersety dotyczą konsekwencji, które ponoszą ludzie, którzy buntują się przeciwko Panu i odmawiają pokuty. Są one wyrazem niezadowolenia Pana z ludzi, którzy trwają w grzechu.

Wyjaśnij, że w innych fragmentach z pism świętych używane są podobne słowa, aby wyrazić miłosierdzie Pana dla tych, którzy odpokutują. Choć jest On Bogiem sprawiedliwości, jest również nieskończenie miłosierny dla tych, którzy przychodzą do Niego. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 2 Nefi 28:32. Następnie przeczytaj poniższe słowa Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Wszystkim — którzy myślą, że się zagubili lub stracili nadzieję, lub sądzą, że zbyt długo robili zbyt wiele zbyt strasznych rzeczy — wszystkim z was — którzy martwią się, że utknęli na zimowych równinach życia, niszcząc przy tym swój wóz — ta konferencja głosi niestrudzone nawoływanie Jehowy: ‘Moja ręka jest wyciągnięta’ [zob. Ks. Izajasza 5:25; 9:17, 21]. ‘Będę wyciągał do nich rękę’, powiedział On, ‘[nawet jeśli] się Mnie wyprą. Mimo to będę im miłosierny […], jeśli odpokutują i przystąpią do Mnie, gdyż Moja ręka pozostaje wyciągnięta do nich przez cały dzień — mówi Pan Bóg Zastępów’ [2 Nefi 28:32]. Jego miłosierdzie trwa wiecznie, a Jego ręka pozostaje wyciągnięta. Ma On czystą miłość Chrystusową, miłosierdzie, które nigdy nie ustaje, współczucie, które trwa, nawet wtedy, gdy wszystko wokół nas zdaje się zawodzić [zob. Moroni 7:46–47]” („Znowu są prorocy na ziemi” Liahona, listopad 2006, str. 106–107).

Poproś uczniów, aby własnymi słowami wyrazili prawdę, której nauczyli się z tych wersetów. (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż Jezus Chrystus jest Bogiem łaski i sprawiedliwości. Jego miłosierdzie rozpościera się na tych, którzy pokutują i przestrzegają Jego przykazań).

  • W jaki sposób możecie zastosować tę zasadę w swoim życiu?

Izajasz przewidział, że w ostatnich dniach lud Pana powróci do Niego i przestanie polegać na bezbożnych stowarzyszeniach, aby mieć bezpieczeństwo i pokój. (Jeżeli dostępna jest Biblia Króla Jakuba w wydaniu Świętych w Dniach Ostatnich poproś uczniów o zapoznanie się z fragmentem: Ks. Izajasza 10:20, przypis c, i wyjaśnij znaczenie zwrotu opierać się. Możesz wyjaśnić, że w tym kontekście zwrot opierać się znaczy polegać lub pokładać zaufanie w kimś lub czymś. Zapewnij uczniów, że gdy pokładamy nasze zaufanie w Panu, nie musimy bać się wyroków, które spadną na mieszkańców ziemi w czasie Drugiego Przyjścia.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 19:6–7. „Na Jego barkach spocznie władza”

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów napisał, że często utożsamiamy proroctwo Izajasza z fragmentu: 2 Nefi 19:6–7 z narodzinami Chrystusa i że jego wypełnienie dokona się również w Milenium:

„Fakt, że ostatecznie rządy spoczną na Jego ramionach, jest potwierdzeniem tego, że cały świat pewnego dnia uzna, że jest On Panem panów i Królem królów i pewnego dnia będzie osobiście panował nad ziemią i Swoim Kościołem” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 80).

Starszy Holland wyjaśnił także znaczenie różnych tytułów odnoszonych do Pana Jezusa Chrystusa w tych wersetach:

„Jako ‘Cudowny Doradca’ będzie naszym pośrednikiem i orędownikiem, broniąc naszej sprawy podczas sądu w niebie […].

Oczywiście, jak zapisał Izajasz, Jezus jest nie tylko naszym pośrednikiem, ale również i sędzią [zob. Mosjasz 3:10; Moroni 10:34; Mojżesz 6:57]. W roli sędziego możemy odnaleźć jeszcze głębsze znaczenie stwierdzenia powtórzonego przez Abinadiego, że ‘sam Bóg zstąpi między swój lud, aby go odkupić [Mosjasz 13:28; zob. także Mosjasz 13:34; 15:1; Alma 42:15]. To tak, jakby sędzia z wielkiej niebiańskiej sali sądowej, nie chcąc nikogo prosić, aby poniósł ciężar win ludzi stojących na ławie oskarżonych, zdjął swoje szaty sędziowskie i zszedł na ziemię, by osobiście nieść ich belki. Chrystus, jako miłosierny sędzia, jest tak pięknym i wspaniałym pomysłem, jak Chrystus doradca, pośrednik i obrońca.

‘Bóg Mocny’ to określenie mocy Boga, Jego siły, wszechmocy i niezwyciężonego wpływu. Izajasz widzi Go jak zwykle zdolnym do przezwyciężenia skutków grzechu oraz wykroczeń jego ludu i do wiecznego zwycięstwa nad niedoszłymi oprawcami dzieci Izraela.

‘Wieczny Ojciec’ podkreśla fundamentalną doktrynę, że Chrystus jest Ojcem — Stwórcą niezliczonych światów, Ojcem przywrócenia fizycznego życia poprzez Zmartwychwstanie, Ojcem życia wiecznego dla swoich duchowych synów i córek oraz Jednością z Ojcem (Elohimem) poprzez boskie nadanie upoważnienia. Wszyscy powinni dążyć do tego, aby się z niego zrodzić i zostać jego synami i córkami [zob. Mosjasz 5:7].

Wreszcie w określeniu ‘Książę Pokoju’ radujemy się z faktu, że gdy Król nadejdzie, wśród narodów świata nie będzie więcej wojen w ludzkich sercach. To jest król pokoju, król Salem, miasta, które później stało się Jeru-Salem [Jerozolimą]. Chrystus zaprowadzi pokój dla tych, którzy zaakceptują Go w życiu doczesnym, niezależnie od epoki, w której żyją, i przyniesie pokój wszystkim w jego milenijnym i pomilenijnym królestwie chwały” (Christ and the New Covenant, str. 80–82).