Biblioteka
Lekcja 27: 2 Nefi 5

Lekcja 27

2 Nefi 5

Wprowadzenie

Dzięki ostrzeżeniu Pana Nefi i jego naśladowcy oddzielili się od Lamana, Lemuela i synów Ismaela. Żyli w prawości i szczęściu, podczas gdy naśladowcy Lamana i Lemuela odcięli się od Pana.

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 5:1–8

Pan rozdziela naśladowców Nefiego i naśladowców Lamana i Lemuela

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad trudnymi problemami i decyzjami, z którymi się zmagają. Poproś, aby pamiętali o tych osobistych wyzwaniach, gdy będą czytać o reakcji Nefiego na trudności. Przypomnij im, że po śmierci Lehiego Nefi został duchowym przywódcą rodziny. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 5:1–4, z którego dowiedzą się, z jakimi trudnościami borykał się Nefi.

  • Co zrobił Nefi, aby znaleźć rozwiązanie swojego problemu, na podstawie fragmentu: 2 Nefi 5:1?

  • Co chcieli zrobić Laman i Lemuel, mimo modlitw Nefiego o pomoc?

Gdy uczniowie udzielą swoich odpowiedzi, możesz podkreślić, że odpowiedź na nasze modlitwy nie zawsze przyjdzie natychmiast lub w sposób, którego pragniemy.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 5:5–8. Poproś uczniów, aby w tym czasie śledzili tekst, szukając opisu tego, co zrobił Pan, aby pomóc Nefiemu i jego naśladowcom.

Poproś uczniów, aby podsumowali to, czego dowiedzieli się z fragmentu: 2 Nefi 5:1–8. Prawdą, na którą możesz zwrócić uwagę, jest to, że Pan prowadzi ludzi, którzy wzywają go wiernie w modlitwie. W nawiązaniu do tych wersetów, zadaj następujące pytania:

  • Dlaczego ważne jest, abyśmy pozostawali wierni, gdy odpowiedź na nasze modlitwy nie jest natychmiastowa lub jest inna niż chcieliśmy?

  • W jaki sposób Pan nas ostrzega?

Gdy uczniowie odpowiedzą na to pytanie, możesz przeczytać następującą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Nie możemy obrać złego kierunku, nie ominąwszy wcześniej ostrzeżenia” (cytowane w: Kenneth Johnson, „Yielding to the Enticings of the Holy Spirit”, Ensign, listopad 2002, str. 90).

  • W jaki sposób możemy naśladować przykład Nefiego, gdy zmagamy się z naszymi problemami?

W trakcie dyskusji uczniów nad fragmentem: 2 Nefi 5:1–8 zaznacz, że oddzielenie Nefitów od Lamanitów było efektem nienawiści Lamana i Lemuela do Nefiego. To rozdzielenie trwało przez wieki, a potomkowie Lamana i Lemuela uczyli swoje dzieci, aby nienawidziły potomków Nefiego (zob. Mosjasz 10:12–17).

2 Nefi 5:9–18, 26–27

Nefici żyją szczęśliwie

Poproś uczniów, aby wspólnie przeczytali na głos fragment: 2 Nefi 5:27. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli ten fragment. Napisz na tablicy słowo szczęście.

  • Co według was oznacza „żyć szczęśliwie”?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującego stwierdzenia Starszego Marlina K. Jensena z Kworum Siedemdziesiątych:

Starszy Marlin K. Jensen

„Pewne niezmienne zasady i prawdy wnoszą szczęście w nasze życie. Przez wiele lat temat ten bardzo mnie zajmował, bo czasem przechodziłem trudności i nie zawsze wykazywałem naturalną skłonność do szczęścia ani radosnego nastawienia, które zdaje się być cechą niektórych ludzi, a jednak jestem obficie błogosławiony i mam wszelkie powody do bycia szczęśliwym.

Z tego powodu wiele lat temu pewien fragment Księgi Mormona przykuł moją uwagę. […] Nefi założył społeczeństwo oparte na prawdach ewangelii i powiedział o nim: ‘I żyliśmy szczęśliwie’ (2 Ne. 5:27). Ten urywek wywarł na mnie duże wrażenie. […] Zastanawiałem się […], jakie mogą być swoiste cechy naprawdę szczęśliwego społeczeństwa i życia, i zacząłem szukać wskazówek w zapisach Nefiego. […] Zachęcam was do własnych poszukiwań. To może być interesujące zajęcie trwające całe życie […].

[…] Te same wzorce i cechy codziennego życia, które czyniły szczęśliwymi Nefiego i jego lud 560 lat przed Chrystusem, przynoszą szczęście dzisiaj” („Living after the Manner of Happiness”, Ensign, grudzień 2002, str. 56, 61).

Zachęć uczniów, aby zrobili to, co zaproponował Starszy Jensen. Poproś ich o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 5:6, 10–18, 26–27, szukając „cech naprawdę szczęśliwego społeczeństwa i życia”. Możesz zasugerować, aby zaznaczyli zasady, które przyczyniły się do szczęścia Nefitów. Po kilku minutach poproś kilku uczniów o zapisanie na tablicy tego, co znaleźli. (Odpowiedzi mogą dotyczyć tego, że Nefi i jego naśladowcy szli ze swoimi rodzinami [werset 6]; byli posłuszni Panu [werset 10]; ciężko pracowali, aby zaspokoić swoje potrzeby [werset 11, 15–17]; zabrali ze sobą pisma święte [werset 12]; zbudowali świątynię [werset 16]; słuchali prawych przywódców [wersety: 18, 26].

Poproś uczniów o wybranie jednej lub dwóch zasad z tych zapisanych na tablicy i wyjaśnili, jak te zasady pomogły im „żyć szczęśliwie”.

Zależnie od tego, na co uczniowie zwrócą uwagę, możesz zadać kilka pytań, jak na przykład:

  • Jakie błogosławieństwa spłynęły na lud Nefiego dzięki temu, że przestrzegał przykazań Pana (2 Nefi 5:10–11, 16)? Kiedy czuliście, że Pan jest z wami? W jaki sposób wpływ Pana na wasze życie przyczynił się do waszego szczęścia?

  • W jaki sposób świątynia mogła pomóc tym ludziom „żyć szczęśliwie”? W jaki sposób świątynia wniosła więcej szczęścia w twoje życie lub życie osoby, którą znasz?

  • W jaki sposób ciężka praca przyczynia się do szczęścia?

Poproś uczniów o podsumowanie tego, czego nauczyli się o wnoszeniu więcej szczęścia do własnego życia. Podczas gdy uczniowie mogą dzielić się różnymi zasadami, upewnij się, że rozumieją, iż zwiększa się nasze szczęście, gdy ewangelia Jezusa Chrystusa staje się naszym sposobem na życie. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy.

Poproś uczniów o przyjrzenie się swojemu życiu i znalezienie jednej rzeczy, którą zrobią, aby pełniej „żyć szczęśliwie”. Poproś ich o zapisanie tej rzeczy w swoich dziennikach do studiowania lub notatkach z lekcji. Podziel się świadectwem o zasadach i praktykach, które wniosły szczęście w twoje życie.

2 Nefi 5:19–25

Lamanici są przeklęci z powodu swojego nieposłuszeństwa

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 5:19–24 i poszukanie różnic pomiędzy Lamanitami a Nefitami w sposobie życia.

  • Według fragmentu: 2 Nefi 5:20, jakie były konsekwencje nieposłuszeństwa Lamanitów?

  • W jaki sposób fragment: 2 Nefi 5:21 pomaga wam zrozumieć, dlaczego Lamanici zostali odcięci od Pana? (Możesz wyjaśnić, że „głaz” to innymi słowy „twardy kamień”. Mówiąc, że serca Lamanitów „stały się niczym głaz”, Nefi podkreśla zatwardziałość ich serc).

  • Jakiego ostrzeżenia udzielił Pan Nefitom chcącym poślubić Lamanitów, którzy odrzucili ewangelię? (Zob. 2 Nefi 5:23).

  • Dlaczego tak ważne jest, aby nie umawiać się na randki i nie poślubiać kogoś, kto nie słucha Pana? W jaki sposób tacy ludzie, z którymi spotykacie się i w końcu ich poślubiacie, mogą wpłynąć na wasze starania, aby żyć zgodnie z ewangelią? (Może dobrze byłoby przypomnieć uczniom, że Rada Prezydenta Kościoła doradziła: „Umawiaj się na randki tylko z osobami o wysokich standardach moralnych i tymi, w towarzystwie których możesz być wierny swoim zasadom” [Dla wzmocnienia młodzieży, (broszura, 2011), str. 4]).

  • Jakich zasad możemy się nauczyć z fragmentu: 2 Nefi 5:20–24? (Gdy uczniowie mówią o zasadach, upewnij się, że rozumieją, iż gdy ludzkie serca stają się nieczułe na wpływ Pana, oddzielają się od Niego).

Podkreśl, że fragment: 2 Nefi 5 ukazuje wielką różnicę między Nefitami i Lamanitami. My możemy wybrać, z kogo weźmiemy przykład. Poproś uczniów, aby pamiętali o tym, co zdecydowali się zrobić, aby „żyć szczęśliwie” w pełni. Powiedz, że jesteś pewny, że mogą naśladować przykład Nefitów i być naprawdę szczęśliwi.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 5:5–9. Odłączmy się od niegodziwości

Są momenty, gdy trzeba dosłownie uciec od zła, tak jak zrobił to Nefi i jego naśladowcy. Nie zawsze jednak możemy fizycznie oddzielić się od niegodziwości. Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział, jak możemy chronić siebie w takich sytuacjach:

„Bóg zapewnił sposób życia na tym świecie, który nie jest skażony przez degradujące naciski, rozrzucone wokół nas przez zło. Możecie prowadzić cnotliwe, owocne, prawe życie, postępując zgodnie z planem ochrony stworzonym przez naszego Ojca w Niebie: Jego planem szczęścia. Jest on zawarty w pismach świętych i natchnionych słowach proroków Boga […].

Unikajcie ziemskiej niegodziwości. Pamiętajcie, że Bóg sprawuje kontrolę. Z czasem Szatan całkowicie upadnie i zostanie ukarany za ustawiczne czynienie zła. Bóg ma plan odnoszący się do waszego życia. Objawi wam część tego planu, gdy będziecie poszukiwać go z wiarą i będziecie cały czas posłuszni. Dzięki Jego Synowi jesteście wolni — nie od konsekwencji waszych czynów, lecz możecie swobodnie dokonywać wyboru. Wiecznym celem Boga dla was jest owocne życie doczesne. Nieważne, jak niegodziwy staje się ten świat. Wy możecie dostąpić tego błogosławieństwa. Poszukujcie i zważajcie na osobiste wskazówki dane wam poprzez Ducha Świętego. Nie przestawajcie być ich godni. Wyciągajcie rękę do innych ludzi, którzy potykają się, są zakłopotani i niepewni co do tego, którą drogą iść” („How to Live Well amid Increasing Evil”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 100, 102).

2 Nefi 5:11, 13. „Pan szczęścił nam bardzo”

We fragmencie: 2 Nefi 5:11, 13 Nefi mówi o dobrobycie, jakim cieszył się jego lud, i rozroście stad, trzód oraz o obfitych plonach. Czasami łączymy dobrobyt z namacalnymi błogosławieństwami. Prezydent Heber J. Grant nauczał, że prawdziwy dobrobyt oznacza coś więcej niż bogactwo i materialne rzeczy tego świata:

„Kiedy mówię o dobrobycie, nie myślę jedynie w kategoriach dolarów i centów […]. To, co uważam za prawdziwy dobrobyt, pośród wszystkich innych rzeczy, który ma wielką wartość dla każdego żyjącego mężczyzny i kobiety, to wzrost wiedzy o Bogu, wzrost świadectwa i mocy, aby żyć zgodnie z ewangelią oraz inspirowanie naszych rodzin, aby robiły to samo. To najprawdziwszy dobrobyt” (Teachings of Presidents of the Church: Heber J. Grant [2002], str. 124).

2 Nefi 5:10–18, 26–27. „Żyliśmy szczęśliwie”

Prorok Józef Smith powiedział, że istnieje droga, która prowadzi do szczęścia: „Szczęście jest przedmiotem i celem naszego istnienia, i będzie jego kresem, jeżeli będziemy kroczyć ścieżką, która do niego prowadzi; a ścieżką tą jest cnota, prawość, wierność, świętość oraz przestrzeganie wszystkich przykazań Boga” (History of the Church, 5:134–135).

Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał: „Szczęście wynika z prawości. ‘Czynienie zła nigdy nie było szczęściem’(Alma 41:10). Grzech nigdy nie był szczęściem. Egoizm nigdy nie był szczęściem. Zachłanność nigdy nie była szczęściem. Szczęście tkwi w życiu wedle zasad ewangelii Jezusa Chrystusa” (w: Fast-Paced Schedule for the Prophet”, Church News, 20 kwietnia 1996, str. 3).

2 Nefi 5:16. „Ja, Nefi, zbudowałem świątynię”

Starszy Marlin K. Jensen z Kworum Siedemdziesiątych wyjaśnił, w jaki sposób uczęszczanie do świątyni prowadzi do szczęścia:

„Nefi pisze: ‘I ja, Nefi, zbudowałem świątynię’ (2 Nefi 5:16). Świątynia Nefiego być może różniła się pod pewnymi względami od świątyń dni ostatnich, ale jej podstawowy cel istnienia był ten sam: uczyć dzieci Boga Jego planu przygotowanego dla ich szczęścia, zwrócić je ku niemu oraz zapewnić obrzędy i przymierza niezbędne do osiągnięcia tego szczęścia.

Przeżywszy na tej pięknej ziemi już ponad pięć dekad, mogę uczciwie przyznać, że najbardziej dojrzałymi duchowo i najbardziej szczęśliwymi ludźmi, jakich znam, są żarliwi bywalcy świątyń. Istnieje słuszne tego wytłumaczenie. To właśnie w świątyni mówi się cały czas o pełni Boskiego planu, a każda taka wypowiedź przynosi większe zrozumienie i zobowiązanie do życia wedle Jego zamysłu […].

Dobrym sprawdzianem naszej kondycji w dążeniu do Chrystusa może być to, co myślimy o świątyni i o naszych doświadczeniach w niej. Świątynia może być synonimem słów: szczęście i radość. To dotyczyło Nefiego i jego ludu” („Living after the Manner of Happiness”, Ensign, grudzień 2002, str. 60).

2 Nefi 05:20–25. Przekleństwo Lamanitów

We fragmencie: 2 Nefi 5:20–25 znajdujemy odpowiedzi na co najmniej cztery pytania dotyczące przekleństwa, które spadło na Lamanitów:

1. Na czym polegało to przekleństwo?

To przekleństwo zostało jasno zdefiniowane w fragmencie: 2 Nefi 5:20 jako „odsunięcie od Pana”. Ciemna skóra Lamanitów nie była przedmiotem tego przekleństwa.

2. Co było przyczyną przekleństwa?

Przekleństwo spadło na Lamanitów „z racji ich niegodziwości”, a także dlatego, że „znieczulili swe serca przeciwko Panu”, jak czytamy w fragmencie: 2 Nefi 5:21. Od czasów Adama niegodziwość zawsze była wynikiem odseparowania od obecności Pana (zob. 1 Nefi 2:21; 2 Nefi 4:4; 9:6; Alma 9:13; Eter 10:11).

3. Dlaczego Lamanici zostali naznaczeni ciemną skórą?

Był to wyraźny znak lub symbol dostosowany do szczególnych okoliczności. Nefi wyjaśnił: „Aby [Lamanici] nie byli pokusą dla naszych, Pan Bóg spowodował, że ich skóra stała się ciemna” (2 Nefi 5:21). Alma podał podobne wytłumaczenie: „Skóra Lamanitów była ciemna […], aby w ten sposób Pan zachował swój lud, aby nie mieszali się z nimi i nie uwierzyli w złe tradycje” (Alma 3:6, 8). Te wyjaśnienia są spójne z innymi ostrzeżeniami zawartymi w pismach świętych, mówiącymi o tym, że lud Pana nie powinien łączyć się w związki małżeńskie z niewierzącymi, bo często na skutek tego prawa osoba odwraca się od Pana (zob. V Ks. Mojżeszowa 7:2–4; I Ks. Królewska 11:4; II List do Koryntian 6:14; NiP 74:5).

4. Jaki był skutek przekleństwa?

Na skutek przekleństwa — odsunięcia od Pana — Lamanici „stali się próżnującym ludem, pełnym chytrości i złych zamiarów” (2 Nefi 5:24).

To przekleństwo miało moc tylko wtedy, gdy ludzie byli niegodziwi. Kiedy Lamanici odpokutowali i zdecydowali się żyć zgodnie z ewangelią, „przekleństwo Boże nie ciążyło więcej na nich” (Alma 23:18). Księga Mormona podaje wiele przykładów Lamanitów, którzy odpokutowali i byli prowadzeni przez Ducha Pana. W Księdze Helamana jest mowa o czasach, gdy Lamanici byli bardziej prawi niż Nefici (zob. Helaman 13:1).