Lekcja 98
Alma 41
Wprowadzenie
Alma, w dalszym ciągu udzielając rady synowi Koriantonowi, nauczał, że plan przywrócenia obejmuje nie tylko zmartwychwstanie fizyczne, ale też przywrócenie duchowe, w którym nasz wieczny stan odzwierciedla uczynki i pragnienia stanu doczesnego. Alma podkreślił, że niegodziwość nigdy nie doprowadzi do szczęścia.
Propozycje dotyczące nauczania
Alma 41
Alma naucza Koriantona na temat planu przywrócenia
Poproś, aby uczniowie zastanowili się, w jaki sposób na czyjeś postępowanie może wpływać to, czy wierzy w następujące stwierdzenia (zatrzymuj się po każdym zdaniu, aby uczniowie mogli odpowiedzieć):
Nie istnieje życie po śmierci.
Po śmierci staniemy się doskonali bez względu na nasze uczynki za życia.
Podczas Sądu Ostatecznego będziemy nagrodzeni za nasze dobre uczynki i ukarani za złe.
-
Dlaczego jest ważne, aby poprawnie rozumieć, co stanie się z nami po śmierci?
Przypomnij uczniom, że w rozdziale: Alma 40 poznali nauki, jakie Alma przekazał Koriantonowi na temat świata duchów, zmartwychwstania i sądu. Wyjaśnij, że w rozdziale: Alma 41 dowiemy się, że Korianton został wprowadzony w błąd przez nauki niektórych ludzi na temat zmartwychwstania. Zwróć uwagę na słowo „zbłądzili” znajdujące się we fragmencie: Alma 41:1 i poproś uczniów, aby przeczytali ten werset, szukając, co sprawiło, że niektórzy ludzie zbłądzili.
-
Dlaczego niektórzy ludzie zbłądzili? (Możesz wyjaśnić, że przeinaczać pisma święte to przekręcać, zniekształcać czy zmieniać ich znaczenie).
-
Co Alma zamierzał wyjaśnić Koriantonowi?
Kiedy uczniowie trafią na słowo przywrócenie, możesz zapisać je na tablicy. Wyjaśnij, że przywrócenie oznacza sprowadzenie czegoś do stanu wcześniejszego.
Wyjaśnij, że Alma chciał, aby Korianton zrozumiał, iż istnieje fizyczny i duchowy aspekt tego, co nazwał „planem przywrócenia” (Alma 41:2). Poproś uczniów, aby po cichu przestudiowali wersety: Alma 41:2–5 i poszukali, co zostanie przywrócone nam po śmierci pod względem fizycznym, a co pod względem duchowym. Możesz zasugerować uczniom zaznaczenie znalezionej odpowiedzi. Zanim uczniowie zaczną czytać, możesz wyjaśnić, że słowo wymaga wskazuje na konieczność.
-
Jaki jest fizyczny aspekt planu przywrócenia wspomniany w wersecie: Alma 41:2? (Podczas zmartwychwstania duch zostanie przywrócony ciału; przywrócone też będą wszystkie części ciała).
-
Jaki jest duchowy aspekt planu przywrócenia opisany w wersetach: Alma 41:3–5? (Gdy uczniowie będą odpowiadać, zapisz na tablicy następującą prawdę: Zostaniemy przywróceni albo do stanu szczęścia, albo nieszczęścia, zgodnie z naszymi uczynkami i pragnieniami w życiu doczesnym).
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że nauczają tych wersetów w klasie Organizacji Podstawowej.
-
Jak byście wyjaśnili doktrynę duchowego przywrócenia dzieciom tak, aby mogły ją zrozumieć?
Przypomnij uczniom, że Korianton złamał prawo czystości moralnej i porzucił swe obowiązki misjonarskie (zob. Alma 39:2–4).
-
W jaki sposób właściwe zrozumienie doktryny duchowego przywrócenia mogłoby pomóc Koriantonowi w dokonaniu lepszych wyborów? Jak zrozumienie tej doktryny może wpłynąć na nasze uczynki i pragnienia?
Złóż świadectwo o prawdziwości tej doktryny i podziel się swoimi przemyśleniami na temat sprawiedliwości Boga związanej z przywróceniem nam tego, co dobre lub złe — zgodnie z naszymi pragnieniami i uczynkami.
Napisz na tablicy następujące pytanie: Co się ze mną stanie, jeśli zgrzeszyłem?
-
Co otrzymamy zgodnie z prawem przywrócenia, jeśli grzeszyliśmy?
-
Czy jest jakiś sposób, aby przywrócono nam dobro i szczęście, jeśli zrobiliśmy coś niewłaściwego?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 41:6–9. Poproś uczniów, aby poszukali, co możemy zrobić, aby przywrócono nam dobro i szczęście, nawet jeśli zgrzeszyliśmy. (Przez całe życie musimy odpokutowywać i pragnąć prawości).
-
Które słowa lub wyrażenia znajdujące się w wersetach: Alma 41:6–7 sugerują, że jesteśmy odpowiedzialni za to, co otrzymamy podczas zmartwychwstania? W jakim sensie jesteśmy własnymi sędziami? (Nasze wybory dokonywane w życiu doczesnym determinują to, w jaki sposób będziemy osądzeni, kiedy staniemy przed Bogiem).
Zwróć uwagę, że niektórzy ludzie myślą, że mogą zamieszkać na powrót z Bogiem, nie biorąc na siebie osobistej odpowiedzialności za własne uczynki. Często mówią, że ich grzeszne zachowania do zabawa. Czasami osoby oddające się grzechom mogą nawet wyglądać na szczęśliwe.
Poproś uczniów, aby wstali i przeczytali na głos fragment: Alma 41:10 unisono. Zwróć uwagę na to, że Alma 41:10 to fragment z pisma świętego do opanowania. Możesz również zachęcić uczniów do zaznaczenia tego fragmentu w szczególny sposób tak, aby mogli go łatwo odnaleźć. (W związku z tym, że jest to fragment do opanowania, możesz poprosić, aby powtórzyli go razem więcej niż jeden raz. Możesz zapytać, czy ktoś potrafi wyrecytować go z pamięci). Kiedy skończą, poproś, aby wszyscy usiedli. Napisz na tablicy: „Czynienie zła nigdy nie było szczęściem”.
-
Dlaczego jest to prawda, że „czynienie zła nigdy nie było szczęściem”?
-
W jaki sposób Szatan chce nas przekonać do złamania przykazania i uwierzenia, że wciąż możemy być szczęśliwi?
Aby pomóc uczniom docenić różnicę pomiędzy przelotnymi ziemskimi przyjemnościami a szczęściem oferowanym przez Pana, przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Glenna L. Pace’a, Siedemdziesiątego:
„Zachowania, które zawsze były zakazywane przez Pana i przez wiele lat były źle widziane przez społeczeństwo, teraz są akceptowane i promowane przez to samo społeczeństwo. Media pokazują te zachowania w taki sposób, aby wyglądały na pociągające. […]
[…] Nie mylcie telestialnej przyjemności z celestialnym szczęściem i radością. Nie mylcie braku samokontroli z wolnością. Całkowita wolność bez właściwej powściągliwości czyni nas niewolnikami naszych apetytów. Nie zazdrośćcie uboższego i niższego życia. […]
[…] Przykazania, których przestrzegacie, nie zostały dane przez obojętnego Boga, który chce was pozbawić zabawy, lecz przez kochającego Ojca w Niebie, który chce, abyście byli szczęśliwi zarówno podczas życia na tej ziemi, jak i później” („They’re Not Really Happy”, Ensign listopad 1987, str. 39–40).
Zapisz na tablicy poniższe zdanie. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali je w swych pismach świętych obok fragmentu: Alma 41:10. (Zdanie to znajduje się w artykule „To ‘the Rising Generation’”, New Era, czerwiec 1986, str. 5).
„Nie można czynić zła i czuć się dobrze. To niemożliwe!” (Prezydent Ezra Taft Benson).
Powiedz uczniom, że werset: Alma 41:11 wyjaśnia, dlaczego nie można być szczęśliwym, kiedy dokonuje się złych wyborów. Skopiuj ramkę z następnej strony na tablicę (możesz zrobić to przed lekcją) lub przygotuj materiały dla każdego ucznia. Połącz uczniów w pary i powiedz, aby dopasowali każde wyrażenie z wersetu: Alma 41:11 z jego znaczeniem. Zachęć ich też, aby przedyskutowali znajdujące się tam pytania.
|
Wyrażenia z wersetu: Alma 41:11, które opisują „[naturalny] […] [stan]” |
Znaczenie | |
|---|---|---|
|
| |
|
| |
|
| |
|
W wersecie tym „[natura] Boga” to „natura szczęścia”. Co to mówi wam na temat tego, dlaczego grzeszność jest przeciwna naturze szczęścia? Jakie są konkretne przykłady tego, że ludzie mogą znaleźć się w stanie nieszczęścia? | ||
(Odpowiedzi: 1 — c, 2 — a, 3 — b).
Aby pomóc uczniom dostrzec, jak „stan naturalny” odnosi się do doktryny przywrócenia, poproś jednego z uczniów o przeczytanie wersetu: Alma 41:12. Po przeczytaniu go poproś uczniów, aby odpowiedzieli na pytanie Almy. Następnie niech uczniowie przeczytają odpowiedź, jakiej udzielił na własne pytanie w wersecie: Alma 41:13. (Możesz zaproponować, aby zaznaczyli, co — według Almy — zostanie nam przywrócone w ramach planu przywrócenia).
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że mają przyjaciela, który postanowił postąpić wbrew przykazaniom Pana, ale chce, aby przywrócona mu była prawość. Poproś uczniów, aby wyjaśnili doktrynę przywrócenia osobie z pary, jak gdyby ta osoba była tym przyjacielem, wykorzystując fragment: Alma 41:12–13. (Uczniowie mogą używać własnych słów lub wyrażenia zapisanego na tablicy: „Zostaniemy przywróceni albo do stanu szczęścia, albo nieszczęścia, zgodnie z naszymi uczynkami i pragnieniami w życiu doczesnym”).
Pokaż uczniom bumerang lub narysuj go na tablicy.
Zapytaj uczniów, co się stanie, kiedy rzuci się nim we właściwy sposób. (Powróci do miejsca, z którego go rzucono). Poproś, aby po cichu przeczytali wersety: Alma 41:14–15, szukając, w jaki sposób bumerang może symbolizować prawdy nauczane w tych wersetach. (Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te wersety). Poproś uczniów, aby wyjaśnili, co znaleźli.
-
Jakie rzeczy masz nadzieję otrzymać od innych i od Pana w tym życiu i w następnym? (Możliwe odpowiedzi: życzliwość, miłosierdzie i miłość. Rozważ zapisanie odpowiedzi uczniów na tablicy).
-
Kiedy okazaliście dobroć, miłosierdzie lub uprzejmość innym ludziom, a później sami ich zaznaliście?
Zachęć uczniów, aby postawili sobie za cel postępowanie w taki właśnie sposób i rozwijanie cech, które pokazują, że mają nadzieję na to, iż będzie im to przywrócone w tym i przyszłym życiu. Złóż świadectwo o szczęściu, którego doświadczamy, kiedy postępujemy w prawy sposób.
Fragment do opanowania — Alma 41:10
Uwaga: Z powodu charakteru i długości tej lekcji, zadanie to najlepiej przeprowadzić innego dnia, kiedy będziesz mieć więcej czasu.
Napisz na tablicy: … jest szczęściem.
Poproś uczniów, aby oddali sens doktryny, której naucza się w wersecie: Alma 41:10, bez użycia negacji. (Jedna z odpowiedzi to: „Czynienie prawości jest szczęściem”). Następnie zachęć uczniów, aby wymienili konkretne dobre uczynki, które ich zdaniem można wpisać w puste miejsce. (Na przykład: „Służenie bliźnim jest szczęściem”). Zapytaj uczniów, czy mogą złożyć świadectwo o tym, że któryś z tych aktów dobroci prowadzi do szczęścia. Kiedy kilkoro uczniów opowie o swoich doświadczeniach i podzieli się świadectwem, poproś wszystkich o zapisanie na małych kartkach jednego lub dwóch prawych uczynków, jakie mogą zrobić w ciągu tygodnia, które zwiększą ich poczucie szczęścia. Zachęć ich, aby nosili ze sobą te kartki jako przypomnienie, a podczas kolejnych dni opowiedzieli o podjętych wysiłkach związanych z tym zadaniem.
Komentarz i tło historyczne
Alma 41:10. Czynienie zła nigdy nie było szczęściem
Poniższe zdania pochodzące z leksykonu Oddani wierze wzmacniają tezę, że uczniowie mogą się dobrze bawić i odnajdować radość, postępując w prawy sposób:
„Wielu ludzi próbuje odnaleźć szczęście i spełnienie w działaniach, które stoją w sprzeczności z przykazaniami Pana. Ignorując plan, jaki ma dla nich Bóg, odrzucają jedyne źródło prawdziwego szczęścia. Oddają się diabłu, który ‘dąży do tego, aby wszyscy ludzie byli tak samo, jak on, nieszczęśliwi’ (2 Nefi 2:27). W końcu poznają prawdę w słowach ostrzeżenia, jakie Alma skierował do swego syna, Koriantona: ‘Czynienie zła nigdy nie było szczęściem’ (Alma 41:10). […]
Jeśli chcesz być szczęśliwy, pamiętaj, że jedyną drogą ku prawdziwemu szczęściu jest życie zgodne z ewangelią. Odnajdziesz pokój, wieczne szczęście, gdy będziesz starał się przestrzegać przykazań, modlił się o siłę, odpokutujesz za swe grzechy, będziesz uczestniczył w pożytecznych zajęciach i służył w znamienny sposób. Okaże się, że dobrze się bawisz w granicach ustanowionych przez kochającego Ojca w Niebie” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 157–158).
Alma 41:10–11. Wszyscy ludzie znajdują się w „naturalnym […] stanie”
Prezydent David O. McKay nauczał, że mamy dwoistą naturę i zdolność wybierania szczęścia dzięki samokontroli:
„Wierne życie i czystość moralna przynoszą radość i szczęście, podczas gdy pogwałcenie praw moralnych i społecznych skutkuje jedynie niezadowoleniem, smutkiem oraz — w skrajnych przypadkach — degradacją.
Człowiek ma dwoistą naturę — jedna związana jest z życiem ziemskim, czyli zwierzęcym; druga związana jest z życiem duchowym, pokrewnym boskiemu. Ciało ludzkie jest tylko tabernakulum, w którym zamieszkuje duch. Wielu ludzi — zbyt wielu — ma skłonność do traktowania ciała jako człowieka w jego pełni i w związku z tym ich wysiłki skierowane są na dostarczanie ciału przyjemności, zaspokajanie jego apetytów, pragnień i żądz. Zbyt niewielu ludzi uznaje, że prawdziwy człowiek to nieśmiertelny duch, którego ‘inteligencja, czyli światło prawdy’, została ożywiona jako odrębna istota przed zrodzeniem ciała i że ta duchowa istota, wraz ze swymi charakterystycznymi cechami, będzie żyła nadal po tym, jak ciało przestanie reagować na to ziemskie otoczenie.
To, czy człowiek będzie usatysfakcjonowany tym, co określamy światem zwierzęcym, usatysfakcjonowany tym, co świat zwierzęcy mu daje, bez wysiłków ulegając własnym apetytom i żądzom i coraz bardziej popadając w strefę pobłażliwości, czy może dzięki własnej samokontroli wzniesie się ku przyjemnościom intelektualnym, moralnym i duchowym — zależy od tego, jakich wyborów będzie dokonywać każdego dnia, a mówiąc dokładnie: w każdej godzinie swego życia” (w: Conference Report, kwiecień 1967, str. 6–7).
Alma 41:11. „Przeciwny istocie szczęścia”
Starszy F. Enzio Busche, Siedemdziesiąty, wyjaśnił, że gorliwe studiowanie słów namaszczonych sług Pana pomoże nam uświadomić sobie, kiedy popadamy w stan, który jest przeciwny istocie szczęścia:
„Co jakiś czas wszyscy jesteśmy podatni na to, by znaleźć się w stanie, który jest przeciwny naturze szczęścia i to nie dlatego, że oddajemy się niegodziwości czy nieprawości na pełną skalę. Ale tak długo, jak znajdujemy się w stanie ziemskiej próby, przeciwnik może na nas wpływać. Możemy stać się nieco bardziej nieostrożni. Możemy zaniedbać relacje z najbliższymi […]. Być może pozwalamy sobie na niewielkie złe nawyki lub postawy, które stają się częścią naszego życia. Być może utraciliśmy do pewnego stopnia zrozumienie wagi dokładnego dotrzymywania przymierzy. Jeśli tak się dzieje, znajdujemy się w niebezpieczeństwie. Musimy to sobie uświadomić. Nie możemy pozwolić sobie na ignorowanie takiej sytuacji. Być może zauważamy, że od jakiegoś czasu nie jesteśmy tak naprawdę szczęśliwi, że musimy stale zmuszać się do uśmiechu, a może nawet jesteśmy bliscy popadnięcia w depresję […]. Choć możemy oszukiwać innych ludzi, nie możemy oszukiwać siebie i Pana […].
Ewangelia w swej pełni jest głoszona na całym świecie przez namaszczone sługi Pana, aby każdy mógł uświadomić sobie, w jakim stanie się znajduje. Aby trzymać się słów namaszczonych sług Pana, konieczne jest czytanie i studiowanie pism świętych z zaangażowaniem i oddaniem […].
[…] Pan nie chce, abyśmy uświadomili sobie nasz stan nicości i nieszczęścia (zob. Mosjasz 4:11; Alma 26:12; Helaman 12:7; Mojżesz 1:10) dopiero w Dniu Sądu. Teraz i każdego dnia naszego doczesnego życia chce, abyśmy zwiększali świadomość tego, iż możemy stać się swymi własnymi sędziami, kiedy nawołuje nas do ciągłego procesu pokuty” („University for Eternal Life”, Ensign, maj 1989, str. 72).
Alma 41:11. Możemy zmienić własną naturę poprzez łaskę Chrystusa
Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Istota ewangelii Jezusa Chrystusa pociąga za sobą fundamentalną i trwałą przemianę samej naszej natury, co jest możliwe dzięki temu, że będziemy polegać na ‘[zasługach], miłosierdziu i łasce Świętego Mesjasza’ (2 Nefi 2:8). Kiedy decydujemy, że będziemy naśladować Mistrza, wybieramy przemianę — ponowne duchowe narodziny” („Musicie się na nowo narodzić”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 20).