Lekcja 72: Alma 5:37–62

Lekcja 72

Alma 5:37–62

Wprowadzenie

Kontynuując nauczanie w Zarahemli, Alma ostrzegł lud, że decyzja, by przyjąć lub odrzucić jego słowa, wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Porównał Jezusa Chrystusa do dobrego pasterza, który ich nawołuje i pragnie przywieść z powrotem do Swego stada. Nawoływał ludzi do pokuty i wystrzegania się nieczystych rzeczy tego świata, aby mogli odziedziczyć królestwo niebieskie.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 5:37–42, 53–62

Alma ostrzega niegodziwych i wzywa ich, by byli posłuszni głosowi Dobrego Pasterza

Obraz

Jezus niesie zagubioną owcę

Pokaż ilustrację: Jezus niesie zagubioną owcę (Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 64).

Pod jakimi względami Zbawiciel przypomina Dobrego Pasterza?

Kiedy kilku uczniów udzieli odpowiedzi, przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona:

„W czasach Jezusa palestyńscy pasterze byli znani z tego, że chronią swoje owce. Inaczej niż w dzisiejszych czasach, wówczas pasterz zawsze szedł na przedzie stada. Prowadził je. Znał każdą z owiec i zazwyczaj każdej z nich nadawał imię. Zwierzęta znały jego głos, ufały mu i nie słuchały obcych. Zaś kiedy on je wołał, przychodziły do niego. (Zob. Ew. Jana 10:14, 16). […]

Jezus wykorzystał ten powszechny w Jego czasach obraz, aby ogłosić, że jest Dobrym Pasterzem — Prawdziwym Pasterzem. Z powodu miłości, jaką darzył Swych braci i siostry, dobrowolnie oddał za nich Swe życie” („A Call to the Priesthood: ‘Feed My Sheep’”, Ensign, maj 1983, str. 43; zob. także John R. Lasater, „Shepherds of Israel”, Ensign, maj 1988, str. 74–75).

Pomóż uczniom przypomnieć sobie tło historyczne rozdziału: Alma 5, wyjaśniając, że Alma poszedł nauczać ludzi w Zarahemli, którzy byli „jak owce bez pasterza” (Alma 5:37). Poproś ich, aby przypomnieli sobie wyzwania, z jakimi zmagał się lud Zarahemli oraz rady, jakich udzielił im Alma. Aby pomóc uczniom odświeżyć te informacje, możecie krótko omówić kilka kluczowych wersetów z poprzedniej lekcji, takich jak: Alma 5:14–20. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że lud Zarahemli znalazł się w tej strasznej sytuacji z powodu swej niegodziwości (zob. Alma 7:3).

Poproś dwóch lub trzech uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 5:37–42. Poproś, aby pozostali uczniowie odnaleźli, w jaki sposób człowiek może sprawdzić, czy należy do stada Zbawiciela. Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli, możesz zadać im następujące pytania:

Pod jakimi względami ludzie przypominają owce, którym potrzeba pasterza?
Zgodnie z tym, co jest napisane w wersetach: Alma 5:37–38, w jaki sposób Dobry Pasterz okazuje owcom Swą miłość i troskę? (Stale woła je w swoim imieniu).
Zgodnie z tym, co napisano w wersecie: Alma 5:41, jak możemy sprawdzić, czy słuchamy głosu Dobrego Pasterza?
Jakie uczynki mogą wskazywać na to, że człowiek podąża za Dobrym Pasterzem?

Kiedy uczniowie udzielą już odpowiedzi, poproś jednego z nich o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Ezry Tafta Bensona, który opisał mężczyzn i kobiety oddanych podążaniu za Jezusem Chrystusem. (Możesz też przygotować kopie tej wypowiedzi dla wszystkich uczniów).

„Kiedy podejmujemy decyzję, by podążać za Chrystusem, decydujemy się na zmiany. […]

Chrystus będzie przewodnikiem mężczyzn [i kobiet], którzy się dla Niego zmienili. […]

Ich wola poddaje się Jego woli. (Zob. Ew. Jana 5:30).

Zawsze czynią to, co miłe w oczach Pana. (Zob. Ew. Jana 8:29).

Są oni gotowi umrzeć dla Pana, ale, co ważniejsze, pragną dla Niego żyć.

Kiedy wchodzi się do ich domów, obrazy na ścianach, książki na półkach, rozbrzmiewająca muzyka oraz ich słowa i uczynki świadczą, że są oni wyznawcami Chrystusa.

Świadczą o Bogu we wszystkim, co czynią i gdziekolwiek się znajdują. (Zob. Mosjasz 18:9).

Chrystus jest w ich umysłach, gdyż zwracają się do Niego w każdej myśli. (Zob. NiP 6:36).

Chrystus jest w ich sercach, gdyż na zawsze obdarzyli Go uczuciem. (Zob. Alma 37:36).

Niemal co tydzień przyjmują sakrament i na nowo świadczą swemu Wiecznemu Ojcu, że pragną wziąć na siebie imię Jego Syna, zawsze o Nim pamiętać i przestrzegać Jego przykazań. (Zob. Moroni 4:3)”. („Born of God”, Ensign, listopad 1985, str. 5, 6–7).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Alma 5:53–56 i odnalezienie postaw i uczynków, które utrudniają ludziom podążenie za głosem Zbawiciela. Po kilku minutach poproś kilkoro uczniów, aby zapisali swoje wnioski na tablicy. Niech piszą w taki sposób, by ich odpowiedzi wypełniły możliwie dużą część tablicy. Niech dopiszą też postawy i działania utrudniająca podążanie za Zbawicielem, które zaobserwowali wokół siebie. (Przykładowe odpowiedzi to: odkładanie na bok [ignorowanie] nauk Boga, duma, próżność, zabieganie o bogactwa i ziemskie zaszczyty, myślenie, że jest się lepszym od innych, prześladowanie sprawiedliwych oraz odwracanie się plecami do biednych i potrzebujących. Możesz zwrócić uczniom uwagę na to, że Alma kilkakrotnie używa słowa nadal, podkreślając tym samym, że lud Zarahemli od dłuższego czasu trwał w swych grzesznych zachowaniach i nastawieniu).

Zrób nieco miejsca na pisanie, zmazując część odpowiedzi uczniów ze środka tablicy. Napisz: Podążajcie za głosem Dobrego Pasterza.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 5:57. Niech reszta klasy odszuka wyrażeń, które uczą, jak powinniśmy reagować na złe wpływy. („Opuśćcie złych”, „oddzielcie się” oraz „nie dotykajcie ich nieczystych rzeczy”). (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli te wyrażenia w swoich pismach świętych. Podkreśl, że te sformułowania jasno wskazują, że musimy unikać wszystkiego, co mogłoby zakłócić lub zbrukać naszą duchowość. Aby pomóc uczniom omówić, w jaki sposób mogą zagłuszyć to, co odwraca ich uwagę, unikać złych wpływów i podążać za głosem Dobrego Pasterza, zadaj im następujące pytania:

Co może zrobić młodzież Świętych w Dniach Ostatnich, aby oddzielić się od niegodziwych ludzi? (Aby dodać mocy odpowiedziom uczniów, możesz podać pozytywny przykład, jaki zaobserwowałeś u jednego z nich. Możesz również poprosić uczniów, aby podali dobre przykłady, które zauważyli pośród siebie nawzajem).
Zgodnie z fragmentem: Alma 5:56–57, jakie konsekwencje czekają tych, którzy upierają się, by trwać w swej niegodziwości? (Jeśli będziemy uparcie trwać w niegodziwości, nie będziemy mogli usłyszeć głosu Dobrego Pasterza ani być zaliczeni w poczet sprawiedliwych).

Jeśli czas pozwoli, daj uczniom kilka minut na zastanowienie się nad poniższym pytaniem. Możesz poprosić, by odpowiedzieli na nie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania.

Co Pan chciałby, żebyś robił na dowód tego, że przyjmujesz Jego zaproszenie, by do Niego przyjść? (Możesz zasugerować, że w odpowiedzi można zapisać coś, co — według nich — mogliby robić lepiej lub coś, czego powinni zaprzestać).

Niech uczniowie po cichu przeczytają fragment: Alma 5:58–62, szukając błogosławieństw obiecanych tym, co gromadzą się z Panem i Jego ludem. (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli te błogosławieństwa w swoich pismach świętych).

Jak podsumowalibyście obietnice Pana dla tych, którzy słuchają Jego głosu? (Uczniowie mogą zaproponować wiele różnych zasad, lecz upewnij się, że rozumieją, że jeśli będziemy słuchać głosu Pana [Dobrego Pasterza], zostaniemy zgromadzeni w Jego królestwie. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).
Jakie nawyki wykształciliście, które pomagają wam słuchać głosu Dobrego Pasterza?
W jaki sposób te nawyki pomagają wam ignorować złe wpływy wymienione na tablicy?

Złóż świadectwo, że jeśli będziemy słuchać słów Zbawiciela, znajdziemy się pośród sprawiedliwych zgromadzonych w królestwie Pana.

Alma 5:43–52

Alma wypełnia swój obowiązek nawoływania do pokuty

Poproś uczniów, aby wymienili pięć fizycznych zmysłów (wzrok, słuch, dotyk, węch i smak). Możesz przynieść na zajęcia przedmioty, które pozwolą uczniom ich użyć.

Czego nauczyliście się dzięki każdemu z pięciu zmysłów?
Czy istnieje sposób, by coś poznać lub czegoś się nauczyć, nie korzystając z naszych pięciu zmysłów?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 5:44–48. Poproś resztę klasy, by odnalazła, czego dowiedział się Alma i jak zdobył tę wiedzę.

Według wersetu: Alma 5:48, co takiego wiedział Alma?
Co, według Almy, było źródłem jego świadectwa?
Co Alma wcześniej zrobił, aby otrzymać to świadectwo od Ducha Świętego?
W jaki sposób modlitwa i post mogą nam pomóc zdobyć lub pogłębić nasze świadectwo o ewangelii?
Kiedy odczuliście, że wasze świadectwo zostało umocnione przez modlitwę lub post?

Złóż świadectwo, że poprzez Ducha Świętego możemy się sami dowiedzieć, że Jezus Chrystus jest Odkupicielem ludzkości. Aby podkreślić wagę poszukiwania i zdobywania osobistego świadectwa o tym, że Jezus Chrystus jest Odkupicielem ludzkości, przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów:

Obraz

Starszy M. Russell Ballard

„Indywidualne, osobiste świadectwo o prawdziwości ewangelii, szczególnie o boskim życiu i misji Pana Jezusa Chrystusa jest bardzo ważne dla naszego wiecznego życia. […] Innymi słowy, życie wieczne pociąga za sobą naszą własną, indywidualną, osobistą wiedzę o naszym Ojcu w Niebie i Jego Świętym Synu. Sama wiedza na Ich temat nie wystarczy. Musimy mieć osobiste duchowe doświadczenia, które będą naszą kotwicą. Przychodzą one, gdy zabiegamy o nie z taką samą intensywnością i uwagą, z jaką głody człowiek poszukuje jedzenia” („Feasting at the Lord’s Table”, Ensign, maj 1996, str. 80).

Daj uczniom kilka minut, by odpowiedzieli na poniższe pytanie. Zachęć ich również, by napisali, co zrobić, by zyskać lub wzmocnić swoje świadectwo o Jezusie Chrystusie. Zachęć ich, by zrealizowali swoje cele, nawet jeśli miałoby im to zająć „wiele dni” (Alma 5:46).

Kiedy czułeś, że Duch Święty składa ci świadectwo o tym, że Jezus Chrystus jest Odkupicielem świata?

Poproś uczniów, by po cichu przeczytali fragment: Alma 5:49–52 i odnaleźli, co Alma powiedział ludowi na temat tego, co muszą uczynić, aby byli przygotowani na odziedziczenie królestwa niebieskiego.

Dlaczego pokuta jest niezbędna, by wejść do królestwa Bożego?

Aby pomóc uczniom zastosować nauki Almy dotyczące przygotowywania się do wejścia do królestwa Bożego, poproś, by jeden z nich odczytał wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Co by się stało, gdyby Jego przyjście miało nastąpić jutro? Gdybyśmy wiedzieli, że jutro spotkamy się z Panem — poprzez naszą przedwczesną śmierć lub Jego niespodziewane przyjście — co byśmy dzisiaj robili? Co musielibyśmy wyznać? Jakich praktyk zaniechać? Jakie sprawy zakończylibyśmy ugodą? Komu byśmy wybaczyli? Jakie złożylibyśmy świadectwa?

Skoro wówczas zrobilibyśmy te wszystkie rzeczy, to dlaczego nie zrobić ich teraz? Dlaczego nie szukać pokoju teraz, kiedy możemy go osiągnąć?” („Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 9).

Na zakończenie daj uczniom chwilę na zastanowienie się, co musieliby zmienić w swoim życiu, aby byli przygotowani na spotkanie Zbawiciela i na wejście do Jego królestwa. Zachęć ich, aby zanotowali swoje przemyślenia i odczucia, aby mogli je później przeczytać i postąpić zgodnie z otrzymanymi podszeptami.

Komentarz i tło historyczne

Alma 5:46–47. „Duch objawienia”

Alma widział anioła, lecz w wersetach: Alma 5:46–47 zaświadczył, że jego świadectwo o odkupicielskiej misji Jezusa Chrystusa zostało wzmocnione poprzez Ducha Świętego po wielu dniach postu i modlitwy. Prezydent Heber J. Grant powiedział: „Wielu ludzi twierdzi: ‘Gdybym tylko zobaczył anioła, gdybym tylko usłyszał, jak anioł coś ogłasza — wtedy byłbym wierny do końca moich dni!’. Nie miało to wpływu na tych mężczyzn [Lamana i Lemuela], którzy nie służyli Panu i nie będzie miało znaczenia i dziś” (w: Conference Report, kwiecień 1924, str. 159).

Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił, dlaczego świadectwo Ducha Świętego może mieć większą moc niż wizyta aniołów:

„Chrystus […] powiedział, że objawienia, jakie możemy mieć […] od wizyty anioła, namacalnej zmartwychwstałej istoty, nie uczynią takiego wrażenia, jak […] to, które otrzymujemy poprzez objawienie Ducha Świętego. Pamięć o wizytach aniołów może z czasem zblaknąć w pamięci, zaś przewodnictwo Ducha Świętego cały czas się odnawia i trwa, dzień po dniu, rok za rokiem, jeśli tylko żyjemy tak, abyśmy byli go godni” (Doctrines of Salvation, wyd. Bruce R. McConkie, 3 tomy, [1954–1956], 1:44).

Poniższy fragment z broszury Oddani wierze wyjaśnia, w jaki sposób dochodzi do prawdziwego nawrócenia:

„Nawrócenie to proces, a nie pojedyncze wydarzenie. Stajesz się nawróconym w wyniku swoich prawych wysiłków zmierzających do naśladowania Zbawiciela. Obejmują one pogłębianie wiary w Jezusa Chrystusa, odpokutowanie za grzechy, przyjęcie chrztu, otrzymanie daru Ducha Świętego i wytrwanie w wierze do końca.

Mimo że nawrócenie jest czymś cudownym i zmieniającym życie, jest to cichy cud. Ukazanie się aniołów czy inne spektakularne wydarzenia nie powodują nawrócenia. Nawet Alma, który widział anioła, nawrócił się dopiero po tym, jak ‘[pościł] i [modlił] się przez wiele dni, aby zdobyć świadectwo o prawdzie’ (Alma 5:46). A Paweł, który widział zmartwychwstałego Zbawiciela, nauczał, że ‘nikt nie może rzec: Jezus jest Panem, chyba tylko w Duchu Świętym’ (I List do Koryntian 12:3)” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 82–83).

Alma 5:57. „Opuśćcie złych, oddzielcie się od nich”

Starszy David R. Stone z Kworum Siedemdziesiątych mówił o tym, jak przykład technologii użytych podczas budowy świątyni na Manhattanie w Nowym Jorku pokazuje, w jaki sposób oddzielić się od wpływu świata:

„Zbyt wielu ludzi tego świata ponownie ustanawia Babilon dawnych czasów, krocząc własnymi drogami i naśladując boga, który ‘jest na podobieństwo świata’ [NiP 1:16].

Jednym z największych wyzwań, z jakimi się spotykamy, jest umiejętność życia w tym świecie, jednocześnie będąc w jakiś sposób nie z tego świata. Musimy tworzyć Syjon w sercu Babilonu.

Z racji tego, że byłem zaangażowany w budowę Świątyni Manhattan, miałem możliwość przebywania w niej dosyć często, zanim jeszcze została poświęcona. Wspaniale było siedzieć w pokoju celestialnym, gdzie panowała doskonała cisza, gdzie nie było słychać ani jednego odgłosu pochodzącego z zewnątrz, z ruchliwych ulic Nowego Jorku. Jak to jest możliwe, że w świątyni panowała pełna uszanowania cisza, podczas gdy kilka metrów dalej rozbrzmiewała krzątanina i wrzawa życia metropolii?

Odpowiedź leży w konstrukcji świątyni. Świątynia została zbudowana w ścianach istniejącego budynku, a jej wewnętrzne ściany zostały połączone z zewnętrznymi zaledwie w kilku miejscach. W taki oto sposób świątynia (Syjon), ograniczyła wpływ Babilonu czy też świata zewnętrznego.

Możemy się z tego czegoś nauczyć. Możemy stworzyć prawdziwy Syjon pośród nas, ograniczając zasięg, w jakim Babilon będzie miał wpływ na nasze życie […].

Gdziekolwiek jesteśmy, w jakimkolwiek mieście mieszkamy, możemy budować nasz własny Syjon poprzez zasady królestwa celestialnego i zawsze starać się o to, byśmy stali się czystego serca […].

Nie musimy stać się marionetkami w rękach kultury przynależnej do miejsca i czasów. Możemy z odwagą kroczyć ścieżkami Pana i iść w Jego ślady” („Syjon pośród Babilonu”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 90–93).