Lekcja 56
Mosjasz 7–8
Wprowadzenie
Na około 80 lat zanim syn króla Beniamina, Mosjasz, został królem, człowiek o imieniu Zenif poprowadził grupę Nefitów z Zarahemli, aby zamieszkali w kraju Nefi, który uważali za „ziemię swego dziedzictwa” (zob. Omni 1:27–30). Król Mosjasz wyznaczył Ammona, aby poprowadził małą grupę do kraju Nefi i odkrył, jaki los spotkał grupę Zenifa. Ammon i jego towarzysze znaleźli potomków ludzi z grupy Zenifa, którzy żyli w niewoli u Lamanitów. Ich królem był Limhi — wnuk Zenifa. Przybycie Ammona przyniosło nadzieję Limhiemu i jego ludowi. Limhi poprosił Ammona, aby przetłumaczył grawerunki na 24 złotych płytach, jakie znaleźli jego ludzie. Ammon wyjaśnił, że król w Zarahemli, król Mosjasz, jest widzącym, który może przetłumaczyć te starożytne zapisy.
Propozycje dotyczące nauczania
Mosjasz 7
Ammon odnajduje kraj Lehi-Nefi i dowiaduje się, jak król Limhi i jego lud dostali się w niewolę
Napisz na tablicy: lamentować: czuć żal lub smutek
-
Z jakiego powodu ludzie lamentują?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mosjasz 7:24, a pozostałych poproś, aby śledzili tekst. Zwróć uwagę na wyrażenie „wszystko to przez niegodziwość”. Wyjaśnij, że werset ten odnosi się do okoliczności, które nastały z powodu złych wyborów podjętych przez grupę ludzi. Poproś, aby uczniowie zastanowili się, czy kiedykolwiek lamentowali z powodu czegoś, co wydarzyło się „przez niegodziwość”. Wyjaśnij, że dzisiaj będą studiowali rozdziały: Mosjasz 7–8, aby dowiedzieć się o królu Limhim i powodach cierpienia jego ludu. Poproś, aby uczniowie wyszukali, do czego Limhi zachęcał swych ludzi, aby pokonali swój smutek.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mosjasz 7:1. Poproś resztę klasy, aby rozpoznała dwa miejsca wspomniane w tym wersecie. Przerysuj na tablicy pierwszy schemat dołączony do tej lekcji i poproś uczniów, aby skopiowali go w swoich dziennikach do studiowania pism świętych lub notatnikach. Za pomocą tego wykresu wyjaśnij, że Kościół nie zajął oficjalnego stanowiska w kwestii położenia geograficznego miejsc z Księgi Mormona, z wyjątkiem podania, że wydarzenia te miały miejsce na kontynentach obu Ameryk.
Uwaga: Uczniowie podczas studiowania księgi Mosjasza dodadzą więcej informacji do swych schematów. Aby upewnić się, że uczniowie mają wystarczająco dużo miejsca na dodawanie informacji, przerysuj schemat na tablicę według podanego wzoru. Powiedz uczniom, aby pozostawili dodatkowe miejsce, zanim znaczną rysować. (Ukończony schemat znajduje się w aneksie na końcu podręcznika).
Wyjaśnij, że kiedy Lehi i jego rodzina przybyli na ziemię obiecaną, osiedlili się w kraju Nefi (czasami jest on także zwany krajem Lehi-Nefi lub krajem pierwszego dziedzictwa). Wkrótce po śmierci Lehiego Pan nakazał Nefiemu uciec na pustynię, zabrawszy wszystkich tych ludzi, którzy chcieli z nim pójść. Lud Nefiego nadal mieszkał w kraju Nefi, ale był oddzielony od tych, którzy podążyli za Lamanem i Lemuelem. Wiele lat później Pan nakazał grupie Nefitów uciec z kraju Nefi. Grupa ta w końcu osiedliła się w kraju zwanym Zarahemla, znajdującym się na północ od kraju Nefi.
Kilka pokoleń później człowiek o imieniu Zenif poprowadził grupę Nefitów do kraju Nefi, aby „odzyskać ziemię swego dziedzictwa” (zob. Omni 1:27–30). Zenif należał do innej grupy, której nie udało się osiedlić w tym rejonie (zob. Mosjasz 9:1–2). Poproś uczniów, aby narysowali strzałkę z Zarahemli do kraju Nefi i oznaczyli ją „grupa Nefitów dowodzonych przez Zenifa”. Grupa ta opuściła Zarahemlę około 80 lat, zanim Mosjasz został królem.
Poproś uczniów, aby ponownie przejrzeli fragment: Mosjasz 7:1 i odnaleźli, czego chciał się dowiedzieć Mosjasz. Po tym, jak udzielą odpowiedzi, poproś, aby przeczytali fragment: Mosjasz 7:2–3, aby dowiedzieli się, co zrobił Mosjasz, by uzyskać odpowiedź na nurtujące go pytanie. Poproś uczniów, aby narysowali drugą strzałkę prowadzącą z Zarahemli do kraju Nefi, by zaznaczyć podróż grupy poszukiwawczej dowodzonej przez Ammona i stosownie ją podpisali.
Podsumuj fragment: Mosjasz 7:4–11, wyjaśniając, że Ammon odnalazł miasto, w którym mieszkali potomkowie ludu Zenifa. Ich królem był Limhi — wnuk Zenifa. Limhi zauważył grupę Ammona poza murami miasta. Myśląc, że byli oni niegodziwymi kapłanami jego zmarłego ojca, Noego, nakazał swoim strażom aresztować ich i wtrącić do więzienia (zob. Mosjasz 21:23). Przesłuchał ich dwa dni później. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mosjasz 7:12–15 i wyszukanie, jaka była reakcja Limhiego, gdy dowiedział się, kim był i skąd pochodził Ammon.
-
Dlaczego Limhi ucieszył się, że Ammon pochodził z kraju Zarahemla?
Odnieś się do słowa lamentować napisanego na tablicy. Podsumuj fragment: Mosjasz 7:16–19, wyjaśniając, że król Limhi zgromadził swój lud, aby przedstawić mu Ammona, aby przemówić do niego o przyczynach smutku i żalu oraz aby pomóc mu dowiedzieć się, do kogo mają zwrócić się o wyratowanie.
Napisz na tablicy słowo przyczyny pod definicją słowa lamentować. Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Mosjasz 7:20–28. Poproś uczniów, aby znaleźli uczynki, które Limhi rozpoznał jako przyczyny prób i smutku jego ludu. (Możesz powiedzieć uczniom, że prorok, o którym jest mowa we fragmencie: Mosjasz 7:26 to Abinadi, który zginął w ogniu za panowania Noego — ojca Limhiego). Po odczytaniu tych wersetów poproś kilku uczniów, aby na tablicy pod napisem przyczyny wymienili, co odkryli.
-
Co wydaje się być główną przyczyną smutku tego ludu? (Niegodziwość czyli grzech).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Mosjasz 7:29–32. Poproś ich, aby wybrali wyrażenie, które wskazuje na to, że Limhi rozumiał związek pomiędzy grzechami ludzi a ich smutkiem. (Możesz wyjaśnić, że słowo plewy odnosi się do pozostałości po oddzieleniu ziarna zboża od kłosów. We fragmencie: Mosjasz 7:30 „zbierać […] plewy” oznacza otrzymać coś nieprzydatnego). Poproś kilku uczniów o przeczytanie i wyjaśnienie wyrażeń, które wybrali.
-
W jaki sposób rozpoznanie konsekwencji naszych grzechów może nam pomóc?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mosjasz 7:33. Poproś pozostałych o odnalezienie, do czego Limhi wzywał swój lud.
-
O jakich zasadach dotyczących skutków rozpoznawania i odczuwania żalu za nasze grzechy możemy dowiedzieć się od Limhiego i jego ludzi? (Gdy uczniowie będą rozpoznawać prawdy zawarte w tym rozdziale, pomóż im dostrzec, że rozpoznanie i odczuwanie żalu za grzechy, może skłonić nas do tego, że zwrócimy się do Pana o wyzwolenie. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).
Aby pomóc uczniom w lepszym zrozumieniu tej zasady, poproś ich o wyobrażenie sobie, że bliska im osoba odczuwa żal za grzechy, pragnie odpokutować i zwrócić się do Pana, ale nie jest pewna, jak to zrobić. Złóż świadectwo, że rada Limhiego dla jego ludu zapisana we fragmencie: Mosjasz 7:33 zawiera kluczowe informacje, jak pokonać smutek i żal, które związane są z grzechem. Poproś uczniów, aby w ciszy przejrzeli fragment: Mosjasz 7:33 i wyszukali wyrażenia, które mogą pomóc komuś w dowiedzeniu się, jak „nawrócić się do Pana”. (Możesz im zaproponować zaznaczenie tych wyrażeń).
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilku uczniów, aby opowiedzieli, które z wyrażeń wywarły na nich wrażenie. Niech każdy uczeń wyjaśni znaczenie wyrażenia, które wybrał poprzez: (1) wyjaśnienie go własnymi słowami lub (2) podanie przykładów czynów i postaw osób, które próbują stosować zasadę wyrażoną w danym wyrażeniu.
Poproś uczniów, aby rozważyli, czy są grzechy, za które nie odpokutowali, a które wywołują uczucia smutku i żałości u nich oraz u ich bliskich. Poproś uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania odpowiedzieli na poniższe pytania:
-
Jak możecie odnieść fragment: Mosjasz 7:33 do swojego obecnego życia?
Podziel się swoim świadectwem, że gdy zwrócimy się do Pana z całym sercem i umysłem, On wyzwoli nas ze stanu lamentu wywołanego przez grzech.
Mosjasz 8
Ammon dowiaduje się o 24 złotych płytach i mówi Limhiemu o widzącym, który może przetłumaczyć wyryte na nich zapisy
Poproś, aby dwóch uczniów wyszło przed grupę. Zawiąż przepaskę na oczach jednego z nich, a następnie umieść książki, kartki lub inne nieszkodliwe przedmioty na podłodze w różnych miejscach klasy. Poproś drugiego ucznia, aby udzielił koledze wskazówek, jak przejść przez salę, nie dotykając przeszkód na podłodze. Następnie zawiąż przepaskę na oczach drugiego ucznia. Przestaw przedmioty na podłodze i niech teraz pierwszy uczeń udziela wskazówek, jak iść. Jednak tym razem uczeń mający przepaskę na oczach ma celowo ignorować wskazówki. (Porozmawiaj z tym uczniem przed lekcją i poproś go o ignorowanie wskazówek).
-
Jaki sens ma słuchanie kogoś, kto widzi rzeczy, których my nie widzimy?
Podsumuj fragment: Mosjasz 8:5–12, wyjaśniając, że Limhi wysłał ekspedycję, aby uzyskać pomoc z Zarahemli jakiś czas przed przybyciem Ammona. Grupa błąkała się po puszczy i zamiast znaleźć Zarahemlę odnalazła pozostałości zniszczonej cywilizacji. Znaleźli tam 24 pokryte grawerunkami złote płyty. (Możesz wyjaśnić, że ruiny odkryte przez ludzi Limhiego były pozostałością cywilizacji Jeredów. Zapis Jeredów zaczerpnięty z 24 złotych płyt znajduje się w Księdze Mormona w księdze Etera). Dodaj tę podróż do schematu na tablicy, według wzoru zamieszczonego na tej stronie. Niech uczniowie dodadzą ją także do swoich schematów. Wyjaśnij, że król Limhi chciał zrozumieć zapisy wygrawerowane na 24 płytach. Zapytał Ammona, czy zna kogoś, kto mógłby je przetłumaczyć.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie odpowiedzi Ammona we fragmencie: Mosjasz 8:13–15. Poproś uczniów o wyszukanie, jakim tytułem Ammon określił osobę, która ma moc tłumaczenia takich zapisów. Poproś uczniów, aby w ciszy przejrzeli fragment: Mosjasz 8:16–19 i wyszukali, jakie dodatkowe umiejętności posiada widzący. Poproś kilku uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
Zapisz na tablicy następujące zdanie: Pan daje proroków, widzących i objawicieli, aby przynieśli korzyść ludzkości.
-
Ilu widzących mamy dziś na ziemi? (Piętnastu — to członkowie Rady Prezydenta Kościoła i członkowie Kworum Dwunastu Apostołów).
-
O jakich sprawach informują nas prorocy, widzący i objawiciele? (Jeśli uczniom trudno jest udzielić odpowiedzi, zapytaj, co widzący objawili na takie tematy, jak małżeństwo i rodzina, wykształcenie, rozrywka i media lub czystość moralna).
-
W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni w swoim życiu przez współczesnych proroków, widzących i objawicieli?
Możesz powiedzieć, jak prorocy, widzący i objawiciele pobłogosławili twoje życie. Zachęć uczniów do przeczytania i rozważenia przesłania z ostatniej konferencji wygłoszonego przez członka Rady Prezydenta Kościoła lub Kworum Dwunastu Apostołów oraz do postąpienia zgodnie z zawartą w nim radą.
Komentarz i tło historyczne
Mosjasz 1–29 Zarys historyczny
Zarys historyczny do księgi Mosjasza znajdziesz we wstępie do księgi Mosjasza w tym podręczniku.
Mosjasz 8:16. „Widzący jest objawicielem i prorokiem”
Starszy John A. Widtsoe z Kworu Dwunastu Apostołów wyjaśnił znaczenie słów: „prorok, widzący i objawiciel”:
„Te trzy odrębne tytuły ogólnie mają w popularnym rozumieniu podobne znaczenie, a jednak różnice pomiędzy nimi są na tyle ważne, że uzasadniają ich użycie.
Prorok to nauczyciel. To jest podstawowe znaczenie tego słowa. Naucza on istoty prawdy, ewangelii objawionej ludziom przez Pana; z natchnieniem wyjaśnia je, pogłębiając zrozumienie swego ludu. Zgłębia prawdę. Co więcej, ukazuje, że sposobem na osiągnięcia szczęścia przez ludzi jest posłuszeństwo prawom Boga. Wzywa do pokuty tych, którzy odchodzą od prawdy. Staje się wojownikiem wypełniającym cele Pana dotyczące ludzkiej rodziny. Celem jego życia jest popieranie planu zbawienia danego od Pana. Wszystko, co czyni, pozostaje w ścisłym związku z Panem, aż jest ‘pełen siły, ducha Pana’(Ks. Micheasza 3:8; zob. także NiP 20:26; 34:10; 43:16). […]
Z biegiem czasu słowo ‘prorok’ zaczęło oznaczać, być może głównie, człowieka, który otrzymuje objawienia i wskazówki od Pana. Błędnie myślano, że głównym zadaniem proroka jest przepowiadanie wydarzeń, które nastaną, bo przecież uzyskiwanie proroctw, jest tylko jednym z wielu zadań proroka.
W tym rozumieniu prorok jest człowiekiem, który otrzymuje objawienia od Pana, a tytuły ‘widzący i objawiciel’ zaledwie wzmacniają i dokładniej wyjaśniają znaczenie tego słowa. Oczywiste jest jednak, że w określaniu poszczególnych funkcji proroka jako widzącego i objawiciela, jak to się czyni podczas konferencji Kościoła, jest ogromna mądrość.
Prorok także otrzymuje objawienia od Pana. Mogą to być wyjaśnienia dotyczące prawd już otrzymanych bądź nowe prawdy, których nie znali do tej pory ludzie. Takie objawienia są zawsze związane z zajęciem oficjalnego stanowiska. Niższy stopniem urząd nie otrzyma objawień dla wyższego.
Widzący to osoba, która widzi duchowymi oczami. Dostrzega znaczenie tego, co wydaje się innym niejasne; zatem interpretuje i objaśnia wieczne prawdy. Przewiduje przyszłość na podstawie przeszłości i teraźniejszości. Czyni to z mocą Pana, który działa bezpośrednio przez niego lub pośrednio za pomocą boskich narzędzi, takich jak Urim i Tumim. Krótko mówiąc, on jest tym, który widzi, tym, który postępuje w świetle Pana z otwartymi oczami (Księga Mormona, Mosjasz 8:15–17).
Objawiciel ujawnia z pomocą Pana coś, co było do tej pory nieznane. Może to być nowa lub zapomniana prawda lub nowe bądź zapomniane zastosowanie znanej prawdy, której potrzebują ludzie. Objawiciel zawsze ma do czynienia z prawdą, niezbitą prawdą (NiP 100:11), potwierdzoną boską pieczęcią. Objawienie można otrzymać na różne sposoby, ale zawsze przyjmuje się, że objawiciel żyje i prowadzi się w harmonii z boskim duchem objawienia, z duchem prawdy i w ten sposób jest zdolny do otrzymywania boskich przesłań.
Podsumowując: prorok jest nauczycielem znanej prawdy; widzący dostrzega ukrytą prawdę; objawiciel przynosi nową prawdę. W najszerszym znaczeniu jeden najczęściej używany tytuł: prorok zawiera w sobie pozostałe tytuły, więc prorok jest nauczycielem, który dostrzega i głosi prawdę” (Evidences and Reconciliations, zeb. G. Homer Drham, 3 tomy w 1 [1960], str. 257–258; kursywa dodana).
Mosjasz 8:17. „Widzący [może] wiedzieć […] o tym, co ma nastąpić”
Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów podzielił się przykładem, jak współcześni prorocy, widzący i objawiciele działają jako widzący:
„W pismach świętych mowa jest o prorokach, jako o ‘strażnikach na wieży’, którzy widzą ‘wroga, który znajduje się daleko’ i który ‘także dostrzega rzeczy, które nie są widoczne naturalnym okiem […], gdyż widzącego wzbudził Pan Jego ludowi’.
[Wiele lat temu] Bracia ostrzegali nas przed rozpadem rodziny i powiedzieli nam, abyśmy byli przygotowani […]. Program cotygodniowych domowych wieczorów rodzinnych został przedstawiony przez Radę Prezydenta Kościoła […]. Rodzicom dano wspaniałe materiały do nauczania dzieci wraz z obietnicą, że wierni będą błogosławieni.
Podczas gdy doktryny i objawione organizacje pozostają niezmienne, wszelkie organizacje Kościoła zostały zreorganizowane względem siebie i domu […]. Cały program Kościoła został zrestrukturyzowany — w oparciu o pisma święte […]. Poświęcono wiele lat na przygotowania nowych wydań Biblii, Księgi Mormona, Nauk i Przymierz oraz Perły Wielkiej Wartości […].
Możemy tylko sobie wyobrazić, gdzie byśmy teraz byli, gdybyśmy dopiero teraz zareagowali na to straszne przedefiniowanie rodziny. Ale tak nie jest. Nie biegamy z przerażeniem, próbując zdecydować, co należy zrobić. Wiemy, co robić i czego nauczać […].
Nie wymyśliliśmy sobie kierunku, który obraliśmy. Plan zbawienia, wielki plan szczęścia został nam objawiony, a prorocy i apostołowie nadal otrzymują objawienia, gdy potrzebuje tego Kościół i jego członkowie” („The Father and the Family”, Ensign, maj 1994, str. 20).