Alma 8

Wprowadzenie

Po tym, jak wielu ludzi w Zarahemli, Gideon i Melek przyjęło nauki Almy, lud Ammonihah odrzucił go i wygnał ze swego miasta. Kiedy Alma bolał nad niegodziwością tego ludu, ukazał mu się ten sam anioł, którego widział wcześniej wraz z synami Mosjasza. Pochwalił on Almę za jego wierność i nakazał mu powrócić do Ammonihah. Alma posłusznie wypełniał przykazania Pana, a Pan powołał Amuleka, by pomógł Almie w jego posłudze. Alma i Amulek napełnieni Duchem Świętym i mocą, by wypełniać dzieło Pana, posłusznie wyruszyli, by nauczać lud Ammonihah.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 8:1–6

Wielu ludzi w Melek przyjmuje przesłanie Almy i zostaje ochrzczonych

Poproś uczniów, aby podnieśli ręce, jeśli mają krewnego lub znajomego, który służył na misji dla Kościoła. Niech dwóch lub trzech z nich podzieli się opowieścią tego krewnego lub znajomego o tym, jak czują się misjonarze, kiedy ktoś przyjmuje ich przesłanie. (Możesz też rozważyć poproszenie uczniów o opowiedzenie o sytuacji, kiedy ktoś pozytywnie zareagował na ich własne starania, by dzielić się ewangelią. Możesz również opowiedzieć o swoich własnych doświadczeniach).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Alma 8:1–5. Niech odszukają nazwy trzech miast, w których Alma nauczał ewangelii. Zapisz te nazwy na tablicy. (Zarahemla, Gideon i Melek).

Jakie rezultaty odniosły nauki Almy w tych trzech miastach? (Możesz zasugerować uczniom, by odpowiedzi na to pytanie poszukali w nagłówkach rozdziałów Alma 6–8).

Zwróć uwagę, że choć mieszkańcy tych miast przyjęli jego nauki, to służba misjonarska Almy nie była wolna od wyzwań.

Alma 8:7–32

Kiedy Almę odrzucono w Ammonihah, Pan nakazuje mu powrót

Zapytaj uczniów, czy ich krewni lub znajomi, którzy służyli na pełnoetatowych misjach, byli kiedyś świadkami, że ktoś odrzucał przesłanie ewangelii. Zastanów się, czy nie poprosić kilku uczniów o opowiedzenie, jak ich krewni lub znajomi zareagowali w tej sytuacji.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 8:7–14. Zachęć klasę, by zastanowili się nad tym, jak mógł się czuć Alma, kiedy starał się nauczać ewangelii ludzi w Ammonihah. W czasie czytania wyznaczonych wersetów, rób od czasu do czasu przerwy i zadawaj uczniom pytania w rodzaju:

Czego te wersety uczą nas na temat charakteru Almy? (Zob. Alma 8:8–10).
Jak wy byście zareagowali, gdyby ktoś potraktował was tak, jak potraktowano Almę? (Zob. Alma 8:11–13).
Pod jakimi względami reakcja Almy przypomina lub różni się od tego, jak wy byście zareagowali w podobnej sytuacji? (Zob. Alma 8:14. Możesz zasugerować, że decyzja Almy, by kontynuować pracę Pana w mieście Aaron, świadczy o tym, że pokładał on wiarę w Panu i nie zamierzał się poddawać).

Podkreśl, że mimo tego, iż modlitwy Almy za lud Ammonihah były szczere (zob. Alma 8:10), jego prośby nie zostały od razu spełnione. (Niektórzy ludzie w Ammonihah później odpokutowali. Zob. Alma 14:1).

Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów:

Obraz

Starszy Russell M. Nelson

„Zdaję sobie sprawę, że czasami wydaje się, że niektóre z naszych najgorliwszych modlitw pozostają bez odpowiedzi. Zastanawiamy się: ‘Dlaczego tak jest?’. Znam to uczucie! Znam łzy i obawy, jakie towarzyszą nam w takich chwilach. Jednak wiem także, że nasze modlitwy nigdy nie są ignorowane. Nasza wiara nigdy nie pozostaje niedoceniona. Wiem, że perspektywa wszechwiedzącego Ojca w Niebie jest o wiele szersza niż nasza. My znamy nasze problemy i ból życia doczesnego, On zaś zna nasz wieczny rozwój i potencjał” („Jezus Chrystus — Wielki Uzdrowiciel”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 86).

Co w naukach Starszego Nelsona może nam pomóc zachować wiarę nawet wówczas, gdy odpowiedź na nasze prawe modlitwy nie przychodzi natychmiast lub jest inna niż to, na co mieliśmy nadzieję lub czego się spodziewaliśmy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 8:14–17. Niech reszta klasy śledzi tekst i odnajdzie w przesłaniu anioła słowa otuchy oraz nakazy, których spełnienie mogło być dla Almy trudne.

Jaką pociechę mógł znaleźć Alma w słowach anioła w wersecie: Alma 8:15? Jaką pociechę znajdujecie w nich wy?
Dlaczego w tej sytuacji Almie mogło być trudno usłuchać tych nakazów?

Niech uczniowie przeczytają werset: Alma 8:18 i odnajdą słowo, które opisuje, w jaki sposób Alma zareagował na Pański nakaz, by powrócił do Ammonihah. (Możesz zaproponować, by uczniowie podkreślili sobie słowo niezwłocznie).

Czego dowiadujemy się o Almie na podstawie faktu, że niezwłocznie powrócił do Ammonihah?

Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła. Poproś uczniów, aby słuchali, jakie korzyści może przynieść szybkie wypełnianie nakazów Pana:

Obraz

Prezydent Henry B. Eyring

„Bez względu na to, ile wiary teraz mamy, aby być posłuszni Bogu, będziemy musieli ją stale wzmacniać i bezustannie odświeżać. Możemy to uczynić, podejmując teraz decyzję, że będziemy gorliwsi w posłuszeństwie i bardziej zdeterminowani, by wytrwać. Klucz do duchowego przygotowania to jego wczesne rozpoczęcie i wytrwałość. […]

Kochający Ojciec w Niebie i Jego Umiłowany Syn darowali nam wszelką pomoc, jaką tylko mogli, abyśmy zdali stojący przed nami test życia. Aczkolwiek to my musimy zdecydować się na posłuszeństwo i w nim wytrwać. Wiarę, by zdać test z posłuszeństwa rozwijamy wraz z upływem czasu poprzez dokonywanie codziennych wyborów. Teraz możemy podjąć decyzję, by natychmiast wykonywać to, o co prosi nas Bóg. Możemy również podjąć decyzję, aby być wytrwałymi w najmniejszych z prób posłuszeństwa, co rozwinie w nas wiarę, zdolną przenieść nas przez wielkie próby, które z pewnością nadejdą” („Duchowe przygotowanie: Rozpocznij wcześnie i bądź wytrwały”, Liahona, listopad 2005, str. 38, 40).

Co, według słów Prezydenta Eyringa, dzieje się z naszą wiarą, kiedy szybko decydujemy się być posłuszni nakazom Pana?
Kiedy czuliście, że wasza wiara została umocniona dzięki szybkiemu i niezachwianemu posłuszeństwu?

Przedstaw uczniom poniższe sytuacje i zapytaj, w jaki sposób może ich pobłogosławić szybkie wysłuchanie nakazów:

Rzecz dzieje się tuż przed wyjściem do szkoły. Matka prosi młodą kobietę o założenie skromniejszej bluzki.
Podczas wywiadu z biskupem nowy kapłan otrzymuje wyzwanie, by zdobył nagrodę Obowiązek wobec Boga.
Podczas codziennego planowania dnia dwóch misjonarzy otrzymuje natchnienie, by odwiedzić mniej aktywną rodzinę, w której matka nie jest członkiem Kościoła.

Wyjaśnij, że Pan pobłogosławił Almę za jego bezzwłoczne posłuszeństwo. Poproś, aby trzech uczniów wyszło na środek sali i odczytało z podziałem na role historię spotkania Almy i Amuleka, opisaną w wersetach: Alma 8:19–26. Niech jeden z nich czyta słowa Almy, drugi Amuleka, trzeci zaś niech będzie narratorem. Zachęć ich, aby czytając, starali się oddać emocje, jakie ich zdaniem odczuwali wówczas Alma i Amulek.

Po odczytaniu tekstu zapytaj:

W jaki sposób Pan pobłogosławił Almę za jego posłuszeństwo?
W jaki sposób spotkanie Almy z Amulekiem świadczy o tym, że Pan usłyszał jego modlitwy i na nie odpowiedział? (Zob. Alma 8:10).
Jakich zasad możemy się nauczyć z doświadczenia Almy? (Uczniowie mogą zaproponować wiele różnych zasad. Jedna z możliwości to: kiedy bez ociągania odpowiadamy na słowa Pana, pomaga nam On wypełniać Swoje przykazania).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Alma 8:27–32 i odnaleźli dalsze dowody świadczące o tym, że kiedy jesteśmy wierni i gorliwie wypełniamy swe obowiązki, Pan pomaga nam wypełniać Swoje przykazania.

Jakie wyzwania napotkali na swej drodze Alma i Amulek, kiedy udali się nauczać ludzi? (Zob. Alma 8:28–29. Ludzie stali się jeszcze bardziej niegodziwi, a Pan nakazał Almie i Amulekowi, by wzywali ich do pokuty).
W jaki sposób Pan pomógł Almie i Amulekowi? (Zob. Alma 8:30–31. Zostali oni napełnieni Duchem Świętym i otrzymali boską moc, która ich chroniła. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli te błogosławieństwa w swoich pismach).
W jakiej sytuacji czuliście, że zostaliście pobłogosławieni przez Pana za swoją wierność i oddanie?

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera:

„Z całą pewnością Pan ponad wszystko inne kocha niezachwianą determinację, by przestrzegać Jego przykazań” („Commitment to God”, Ensign, listopad 1982, str. 58).

Następnie daj im kilka minut, by odpowiedzieli na poniższe pytanie:

Co zrobisz dzisiaj, by pokazać Ojcu w Niebie, że będziesz bez zwłoki słuchać Jego rad oraz służyć Mu wiernie i z oddaniem?

Złóż świadectwo o błogosławieństwach, jakie otrzymujemy, kiedy wiernie podążamy za radami Pana. Możesz również dać uczniom możliwość, by podzielili się własnymi świadectwami o tej prawdzie.

Komentarz i tło historyczne

Alma 8:10. Modlitwa „ze wszystkich sił”

Wyrażenie „prosił ze wszystkich sił” oznacza przepełnioną mocą i wiarą modlitwę do Boga. Starszy Joseph B. Wirthlin z Kworum Dwunastu Apostołów zaproponował, w jaki sposób możemy zbadać siłę naszych modlitw oraz co możemy zrobić, aby je wzmocnić:

„Czy mogę was prosić, abyście zastanowili się dzisiaj nad skutecznością swoich modlitw? Jak blisko czujecie się związani z Ojcem w Niebie? Czy macie poczucie, ze otrzymujecie odpowiedzi na wasze modlitwy? Czy macie poczucie, że czas spędzony na modlitwie wzbogaca i inspiruje waszą duszę? Czy jest coś, co można by udoskonalić?

Jest wiele powodów, dla których naszym modlitwom brakuje mocy. Czasami przeszkodą jest rutyna. Nasze modlitwy stają się puste, kiedy powtarzamy podobne słowa w podobny sposób tak często, że stają się one bardziej recytacją niż formą komunikacji. Zbawiciel nazywał to ‘wielomównością’ (Ew. Mateusza 6:7). Powiedział, że takie modlitwy nie zostaną wysłuchane. […]

„Czy macie poczucie, że wasze modlitwy brzmią niekiedy tak samo? Czy kiedykolwiek odmówiliście modlitwę mechanicznie, a wypowiadane słowa były niczym z taśmy produkcyjnej? Czy modląc się, odczuwacie czasem znudzenie?

Modlitwy, które nie wymagają od was zbytniego skupienia, z pewnością nie przykują uwagi Ojca w Niebie. Kiedy zauważycie, że w swojej modlitwie zaczynacie popadać w rutynę, przerwijcie ją i zastanówcie się. Rozważajcie przez chwilę rzeczy, za które jesteście prawdziwie wdzięczni” („Improving Our Prayers”, [przemówienie ze spotkania na Brigham Young University, 21 stycznia 2003], str. 2, speeches.byu.edu).