Biblioteka
Lekcja 127: 3 Nefi 18

Lekcja 127

3 Nefi 18

Wprowadzenie

Na zakończenie pierwszego dnia posługi pośród Nefitów Jezus Chrystus udzielił im sakramentu. Przykazał im, aby spożywali sakrament, zawsze modlili się do Ojca i wspierali wszystkich ludzi. Zbawiciel obiecał wspaniałe błogosławieństwa wszystkim tym, którzy będą temu posłuszni. Następnie pouczył dwunastu nefickich uczniów na temat ich posługi w Kościele. Zanim wstąpił do niebios, dał im moc nadawania daru Ducha Świętego.

Propozycje dotyczące nauczania

3 Nefi 18:1–14

Jezus Chrystus udziela sakramentu Nefitom

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Geralda N. Lunda z Siedemdziesiątych. (Powiedz uczniom, że imię Czenkusch wymawia się jako „CZEN-kusz”). Zachęć uczniów, aby wyobrazili sobie, że są alpinistą, o którym wspomniał Starszy Lund.

„Jakiś czas temu przeczytałem dość interesujący artykuł w magazynie lekarskim na temat wspinaczki górskiej. […]

Była w nim mowa o człowieku o imieniu Czenkusch, który prowadzi szkołę wspinaczki. […] Tłumaczył on w wywiadzie, na czym polega asekuracja podczas wspinaczki. Jest to system zabezpieczeń chroniący przed upadkiem. Pierwsza osoba dociera do bezpiecznego miejsca i zabezpiecza linę dla drugiej osoby, zazwyczaj zawiązując ją wokół swojego ciała. ‘Asekuruję cię’ oznacza po prostu ‘Mam cię. Jeśli coś się stanie, upewnię się, że na pewno nie spadniesz’. To jest ważna część wspinaczki górskiej. Zwróćcie uwagę na to, co dalej było napisane w tym artykule: ‘Z asekuracją kojarzą się Czenkuschowi zarówno najlepsze, jak i najgorsze momenty wspinaczki. Raz spadł z bardzo wysokiej skały, wyszarpując trzy mechaniczne podpory i ściągając swojego asekuranta z półki skalnej. Zatrzymał się do góry nogami 3 metry nad ziemią — na górze był jego kolega [Don], który zatrzymał linę dzięki sile swych wyciągniętych ramion. ‘Don uratował mi życie’ — powiedział Czenkusch. ‘Co mówisz takiemu człowiekowi? Dajesz mu używaną linę na prezent pod choinkę? Nie, pamiętasz o nim. Zawsze o nim pamiętasz’” [Eric G. Anderson, „The Vertical Wilderness”, Private Practice, listopad 1979, str. 21; kursywa dodana] („The Grace and Mercy of Jesus Christ”, w: Jesus Christ: Son of God, Savior, wyd. Paul H. Peterson, Gary L. Hatch i Laura D. Card [2002], str. 48).

  • Jak myślicie, dlaczego według tego alpinisty prezenty materialne dla jego wybawcy nie stanowiłyby adekwatnej formy okazania wdzięczności?

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 3 Nefi 18:1–7 i odszukanie, o co poprosił Zbawiciel Nefitów, a dzięki czemu zawsze będą o Nim pamiętać. (Możesz zaproponować, aby uczniowie podkreślili słowa: na pamiątkę oraz pamiętać w wersecie: 3 Nefi 18:7). Po tym, jak uczniowie podzielą się tym, co odnaleźli, zapytaj:

  • Jak przyjmowanie sakramentu pomaga nam pamiętać o ofierze, jaką złożył za nas Zbawiciel?

  • W oparciu o werset: 3 Nefi 18:7, o czym mieli pamiętać Nefici, spożywając chleb?

Daj uczniom chwilę czasu na przypomnienie sobie treści fragmentu: 3 Nefi 11:14–15. Następnie zadaj poniższe pytania:

  • Dlaczego pamiętanie o ofierze, jaką Zbawiciel złożył ze Swojego ciała, mogło być znaczące dla Nefitów?

  • Mimo że w przeciwieństwie do Nefitów nie ujrzeliście ran Zbawiciela, dlaczego ważne jest, abyście przyjmowali sakrament „na pamiątkę [Jego] ciała”? (NiP 20:77).

  • Co możecie zrobić, aby zawsze pamiętać o Zbawicielu?

Napisz na tablicy następujące wyrażenie: Kiedy przyjmujemy sakrament, świadczymy Ojcu, że…

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 3 Nefi 18:8–11 i odszukanie słów lub wyrażeń, które pomogą im uzupełnić zapisane na tablicy zdanie. Poproś kilku uczniów, aby podzieliło się wynikami swoich poszukiwań. (Mogą oni dokończyć to zdanie w następujący sposób: Kiedy przyjmujemy sakrament, świadczymy Ojcu, że zawsze będziemy pamiętać o Jezusie Chrystusie. Inna możliwa odpowiedź może brzmieć: Kiedy przyjmujemy sakrament, świadczymy Ojcu, że będziemy czynić wszystko, co nakazał Zbawiciel).

Możesz skorzystać z poniższych pytań, aby pomóc uczniom w zrozumieniu i docenieniu roli, jaką ma sakrament w przypominaniu nam o Zbawicielu:

  • O jakich wydarzeniach z życia i posługi Zbawiciela możemy rozmyślać podczas obrzędu sakramentu? (Przykładowe odpowiedzi: Jego śmierć i zadość czyniąca ofiara, Jego skromne narodziny, cuda i nauki, Jego pełna miłości troska o innych ludzi i posłuszeństwo, jakie okazywał Ojcu Niebieskiemu).

  • Mimo że przyjęcie sakramentu zajmuje dosłownie kilka chwil, skutki związane z przygotowaniem i udziałem w tym obrzędzie są wieczne. Co możemy zrobić, aby zawsze pamiętać o Zbawicielu nie tylko po tym, jak przyjęliśmy sakrament, ale także podczas tygodnia?

  • Jak przyjmowanie sakramentu ze szczerym zamiarem i należną uwagą może nam pomóc w pamiętaniu o Zbawicielu podczas tygodnia?

  • Jakie znaczenie ma sakrament, jeśli zapomnimy o Zbawicielu?

  • W oparciu o wersety: 3 Nefi 18:7, 11, co obiecał Zbawiciel tym, którzy przyjmują sakrament i o Nim pamiętają? (Kiedy przyjmujemy sakrament i zawsze pamiętamy o Zbawicielu, Jego Duch jest z nami).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 18:12–14, a następnie innego ucznia o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 5:12. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i zastanowią się, co łączy te dwa fragmenty.

  • W jaki sposób regularne przyjmowanie sakramentu może pomóc w budowaniu waszego życia na fundamencie, jakim jest Jezus Chrystus?

Aby pomóc uczniom w pamiętaniu o Jezusie Chrystusie, poproś ich, aby przez tydzień zapisywali w swoich notatnikach, dziennikach do studiowania lub osobistych pamiętnikach, co robią, aby pamiętać o Zbawicielu. Zachęć ich, aby zapisali, o czym myśleli podczas sakramentu lub jak pamiętanie o Zbawicielu wpłynęło na ich myśli, słowa i czyny.

Podczas kolejnych kilku lekcji zachęcaj uczniów, aby zapisywali swoje myśli na ten temat każdego dnia. Każdego dnia w tygodniu możesz wyznaczyć im kilka minut na początku lekcji, aby zapisywali, co robią, aby pamiętać o Zbawicielu.

3 Nefi 18:15–25

Jezus naucza Nefitów, aby nie ustawali w modlitwie do Ojca i aby się często zbierali

Podziel uczniów na pary. Zachęć każdą z par, aby przeczytała fragment: 3 Nefi 18:15–21 i odszukała, co powiedział Zbawiciel, że powinniśmy robić, aby oprzeć się pokusie. Kiedy skończą czytać, poproś każdą z par, aby podsumowała w jednym zdaniu to, co pomoże oparciu się pokusie. Poproś kilka par, aby podzieliło się swoimi przemyśleniami. (Mimo że uczniowie mogą użyć różnych słów w swoim podsumowaniu, powinni odnaleźć następującą prawdę: Jeśli będziemy rozważni i zawsze modlili się do Ojca, możemy oprzeć się pokusom Szatana).

  • Jak myślicie, co oznacza słowo czuwajcie w wersecie: 3 Nefi 18:18? (Bycie ostrożnym, bacznym, uważnym w sensie duchowym).

  • Jak myślicie, dlaczego bycie czujnym i przepełnionym modlitwą jest niezbędne do oparcia się pokusie?

Zaznacz, że: 3 Nefi 18:15, 20–21 to fragment do opanowania. Możesz zaproponować uczniom, aby podkreślili ten fragment, co pomoże im go odszukać.

  • W jaki sposób modlitwa pomaga nam w byciu czujnym i uważnym, kiedy Szatan stara się nas kusić?

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na jedno z następujących pytań. (Możesz napisać te pytania na tablicy lub powoli je przeczytać, aby uczniowie je zapisali).

  • W jaki sposób modlitwa pomaga wam w opieraniu się pokusom Szatana?

  • W jaki sposób możecie udoskonalić swoje osobiste modlitwy?

  • Jakie błogosławieństwa otrzymaliście dzięki rodzinnej modlitwie?

  • Jak możecie pomóc waszym rodzinom w odmawianiu regularnych i szczerych modlitw?

Jeśli czas na to pozwala, możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się z klasą tym, co napisali.

Poproś uczniów, aby pomyśleli o kimś, komu chcieliby pomóc zbliżyć się do Zbawiciela. Napisz poniższą zasadę na tablicy i zachęć uczniów, aby też ją zapisali: Kiedy służymy bliźnim, pomagamy im przyjść do Chrystusa. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 18:22–24.

  • Co, zgodnie z prośbą Zbawiciela, mamy zrobić, aby pomóc bliźnim przyjść do Niego? (Nie powinniśmy nikomu odmawiać udziału w naszych spotkaniach kościelnych i powinniśmy często się za nich modlić).

  • Zbawiciel powiedział, że jest On światłem, które mamy okazywać światu. W jaki sposób każdy z nas może emanować światłem Zbawiciela w swoim życiu?

Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby wskazali, co — zgodnie ze słowami Starszego Halesa — zdarzy się, kiedy będziemy wieść prawe życie.

Obraz
Starszy Robert D. Hales

„Czy to by nie uradowało Jezusa, gdyby nasze światło jaśniało tak jasno, że osoby podążające za nami, podążałyby jednocześnie za Zbawicielem? Są ludzie, którzy poszukują światła i chętnie przejdą przez bramę chrztu, aby wejść na wąską i prostą drogę, która prowadzi do życia wiecznego (zob. 2 Nefi 31). Czy będziecie tym światłem, które zaprowadzi ich do bezpiecznego portu?” („That Ye May Be the Children of Light” [Brigham Young University fireside address, 3 listopada 1996], str. 8, speeches.byu.edu).

  • Co myślicie, kiedy zastanawiacie się nad pytaniem: „Czy to by nie uradowało Jezusa, gdyby nasze światło jaśniało tak jasno, że osoby podążające za nami, podążałyby jednocześnie za Zbawicielem?”.

Wyjaśnij, że modlenie się za bliźnich, zapraszanie ich do uczestniczenia w spotkaniu kościelnym i życie na wzór Chrystusa, to sposoby na to, aby im służyć. Poproś kilku uczniów, aby podzielili się doświadczeniem, kiedy ich światło Zbawiciela jaśniało na tyle mocno, że pomogli komuś przyjść do Niego.

3 Nefi 18:26–39

Zbawiciel naucza Swoich uczniów, aby troszczyli się o wszystkich ludzi

Podsumuj fragment: 3 Nefi 18:26–39, tłumacząc, że kiedy Zbawiciel przemówił do ludu, zwrócił się do wybranych przez Siebie dwunastu uczniów i pouczył ich, aby prowadzili i kierowali sprawami Kościoła. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu wersetu: 3 Nefi 18:32 i odszukanie, w jaki sposób powinniśmy traktować osoby, które odstąpiły od wiary.

  • Dlaczego ważne jest okazywanie troski tym, którzy odstąpili od wiary?

Możesz podzielić się doświadczeniem, w którym służyłeś jednemu z dzieci Boga i pomogłeś mu przyjść do Chrystusa.

Fragment do opanowania — 3 Nefi 18:15, 20–21

Uwaga: Ze względu na długość tej lekcji możesz rozpocząć kolejną lekcję od tego ćwiczenia, które pomoże w opanowaniu fragmentu z pisma świętego. Możesz je także wykorzystać w momencie, kiedy będziesz miał wystarczająco dużo czasu na powtórzenie niektórych fragmentów do opanowania.

Przez kilka minut pomóż uczniom w zapamiętaniu wersetów: 3 Nefi 18:15, 20–21. Napisz te trzy wersety na tablicy i niech uczniowie przeczytają je na głos. Po wyznaczonym czasie stopniowo wycieraj niektóre z wyrazów, a uczniowie niech starają się wyrecytować te fragmenty. Niech uczniowie ćwiczą recytowanie, aż wszystkie słowa zostaną starte z tablicy.

Komentarz i tło historyczne

3 Nefi 18:15. Módl się zawsze

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał o tym, co to znaczy „zawsze się modlić”:

„Nasza wieczorna modlitwa bazuje na porannej modlitwie i jest jej kontynuacją. Nasza wieczorna modlitwa stanowi też przygotowanie do pełnej znaczenia modlitwy porannej.

Poranne i wieczorne modlitwy — oraz wszystkie modlitwy w międzyczasie — nie są odrębnymi zdarzeniami bez wzajemnego związku. Są one raczej ogniwami łączącymi każdy dzień przez tygodnie, miesiące, a nawet lata Jest to część tego, jak wypełniamy napomnienie z pism świętych, aby ’[modlić] się cały czas‘ (Ew. Łukasza 21:36; 3 Nefi 18:15, 18; NiP 31:12). Takie pełne znaczenia modlitwy odgrywają zasadniczą rolę w uzyskaniu najwyższych błogosławieństw, jakie Bóg ma dla Swych wiernych dzieci” („Módlcie się cały czas”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 42).

3 Nefi 18:21. Módlcie się w swoich rodzinach

Prezydent James E. Faust z Rady Prezydenta Kościoła przemawiał na temat mocy, jaką ma rodzinna modlitwa:

„Rodzinna modlitwa ma potężny i dający wsparcie wpływ. W czasie czarnych dni II wojny światowej 250-kilogramowa bomba spadła przed domem brata Pateya w Liverpoolu w Anglii; nie wybuchła jednak. Po śmierci swojej żony samotnie wychowywał piątkę dzieci. W tej bardzo napiętej chwili zebrał je wszystkie, aby odmówić razem modlitwę. Wszyscy modlili się […] żarliwie, a kiedy skończyli, dzieci powiedziały: ‘Tato, będziemy bezpieczni. Dziś w nocy nic nam się nie stanie w naszym domu’.

I tak poszli spać, z tą przerażającą bombą na wpół zagrzebaną w ziemi tuż pod ich drzwiami. Gdyby wybuchła, zniszczyłaby prawdopodobnie czterdzieści lub pięćdziesiąt domów i zabiłaby dwieście lub trzysta osób […].

Następnego dnia […] cała okolica została ewakuowana na czterdzieści osiem godzin i bombę usunięto […].

W drodze powrotnej Brat Patey zapytał dowódcę grupy saperów: ‘I co tam znaleźliście?’.

‘Panie Patey, kiedy dotarliśmy do bomby przed pana domem, stwierdziliśmy, że mogła wybuchnąć w każdej chwili. W ogóle nie była uszkodzona. Sami nie wiemy, dlaczego nie eksplodowała’. [Andre K. Anastasiou, w: Conference Report, październik 1946, str. 26]. Cuda zdarzają się, kiedy rodziny modlą się razem” („Modlitwa jako lina ratunkowa”, Liahona, lipiec 2002, str. 61).

Drukuj