Lekcja 84: Alma 21–22

Lekcja 84

Alma 21–22

Wprowadzenie

Aaron, brat Ammona, nauczał Amalekitów, lecz oni odrzucili jego przesłanie o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Następnie głosił ewangelię w Middoni, gdzie w końcowym efekcie on i jego towarzysze zostali uwięzieni. Pozostali wierni w swych próbach i kontynuowali misję głoszenia ewangelii po tym, jak Ammon i król Lamoni przyczynili się do ich uwolnienia. Kiedy dzięki przykładowi Ammona ojciec Lamoniego był gotów na przemianę serca, wysłuchał nauk Aarona i dowiedział się, jak można zostać „[narodzonym] Bogu” (Alma 22:15). Dowiedział się, że odpokutowując za swe grzechy, może dojść do poznania Boga, a na koniec otrzymać życie wieczne.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 21

Aaron i jego bracia głoszą ewangelię mimo przeciwności i uwięzienia

Zapytaj uczniów, czy mieli kiedyś uczucie, że choć starają się ze wszystkich sił, by przestrzegać przykazań, to nadal zmagają się z przeciwnościami lub czują zniechęcenie. Zachęć ich, by opowiedzieli o sytuacjach, w których ludzie mogą mieć podobne odczucia.

Wyjaśnij, że kiedy Ammon z powodzeniem nauczał króla Lamoniego i jego lud, w innej części kraju Aaron i jego towarzysze zmagali się z ogromnymi przeciwnościami. Zachęć uczniów, by badając przykład Aarona i jego towarzyszy, szukali dla siebie lekcji, które będą dla nich pomocne, gdy przyjdzie im zmierzyć się z przeciwnościami lub gdy będą odczuwać zniechęcenie.

Zapisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Alma 21:1–4; Alma 21:5–8; Alma 21:9–11; Alma 21:12–15; i Alma 20:29–30. Podziel uczniów na pięć grup. Każdej z nich przydziel jeden z podanych fragmentów. Poproś uczniów, aby podsumowali wydarzenia ze swojego fragmentu i pokrótce opisali trudności, z jakimi zmagali się Aaron i jego towarzysze. Po kilku minutach poproś przedstawiciela każdej grupy, by zaprezentował, czego się dowiedzieli.

Jak Aaron i jego towarzysze znosili swoje próby? (zob. Alma 20:29; 21:9, 12, 15).
Jedną z prób Aarona był opór Amalekitów, kiedy ich nauczał (zob. Alma 21:5–10). Co możemy zrobić, kiedy ktoś chce spierać się z nami na temat religii lub podważa naszą wiarę?

Przypomnij uczniom pytanie postawione na początku lekcji. Aaron i jego towarzysze starali się bardzo wykonać to, co nakazywał im Pan, lecz mimo to napotykali trudności. Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się przez chwilę nad tym, jak by się czuli, doświadczając tego, przez co przechodził Aaron i jego towarzysze. Czego mogliby pragnąć po wycierpieniu tylu rzeczy i po pobycie w więzieniu za sprawy ewangelii tak daleko od domu? Możesz zapytać, czy nie chcieliby wówczas wrócić do domu.

Zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli wiernie przetrwamy nasze próby, Pan pomoże nam wykonywać Jego dzieło. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 21:16–17. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Pan pomógł Aaronowi i jego braciom wykonywać Swoje dzieło. Poproś, aby uczniowie opowiedzieli, co znaleźli.

Aby pomóc uczniom stosować zasadę zapisaną na tablicy, zapytaj ich, jakiego rodzaju zadania ma dla nich teraz Bóg i jakiego rodzaju wyzwania mogą napotkać, starając się je wypełnić. (Możesz zwrócić ich uwagę na to, że poza pracą misjonarską mogą brać udział w pracy Boga, uczęszczając na spotkania kościelne, wypełniając swoje powołania i zadania, służąc bliźnim, wzmacniając swoje świadectwa i stając się bardziej podobni do Chrystusa).

Poproś uczniów, aby opowiedzieli, skąd wiedzą, że zasada, którą zapisałeś na tablicy, jest prawdą. Możesz złożyć swoje świadectwo o tym, że Pan pomaga nam wykonywać Swoją pracę, kiedy wiernie trwamy mimo przeciwności. Poproś uczniów o podanie przykładów sytuacji, kiedy w przyszłości być może będą musieli się zmierzyć z przeciwnościami, wykonując pracę Pana.

Podsumuj wersety: Alma 21:18–23, wyjaśniając, że po pomocy w uwolnieniu Aarona i jego braci z więzienia Ammon i Lamoni powrócili do kraju Ismael, gdzie kontynuowali głoszenie ewangelii. Lamoni przyznał swemu ludowi prawo wolności wyznania.

Alma 22

Aaron naucza ojca Lamoniego o ewangelii, ten zaś wierzy i zostaje narodzony Bogu

Napisz na tablicy następujące pytania:

Dlaczego chcecie otrzymać życie wieczne?

Z czego jesteście gotowi zrezygnować, aby otrzymać życie wieczne?

Wyjaśnij, że „życie wieczne, czyli wyniesienie, to odziedziczenie miejsca w najwyższym stopniu królestwa celestialnego, gdzie będziemy żyć w obecności Boga i kontynuować swoje związki rodzinne (zob. NiP 131:1–4). […] Dar ten jest dostępny dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 196). Krótko opowiedz o tym, dlaczego ty pragniesz otrzymać życie wieczne. Robiąc to, możesz pokazać uczniom zdjęcie swojej rodziny i ilustrację przedstawiającą Zbawiciela. Następnie poproś uczniów, aby rozważali pytania zapisane na tablicy podczas wspólnego studiowania rozdziału: Alma 22.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 22:1.

Co zapamiętaliście na temat ojca Lamoniego z poprzedniej lekcji? (Możesz poprosić jednego z uczniów o podsumowanie rozdziału: Alma 20).
Na podstawie wersetu: Alma 20:27, o co ojciec Lamoniego poprosił Ammona? (O to, żeby go nauczał).

Podsumuj wersety: Alma 22:2–3 wyjaśnieniem, że ojciec Lamoniego chciał spotkać się z Ammonem i chciał, żeby to on go nauczał, lecz mimo to był gotów się uczyć również wtedy, gdy zamiast Ammona przyszedł do niego Aaron.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 22:5–6. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają, czego chciał się dowiedzieć ojciec króla Lamoniego. Niech uczniowie opowiedzą, co znaleźli.

Podziel klasę na małe grupy. Poproś uczniów, aby w grupach przeczytali: Alma 22:7–14 i sporządzili listę doktryn, jakich Aaron nauczał ojca Lamoniego. (Mogą na przykład wymienić Stworzenie, Upadek i Zadośćuczynienie). Kiedy poszczególne grupy zakończą to zadanie, poproś jednego z uczniów, aby zaprezentował klasie listę doktryn, którą przygotowała jego grupa. Możesz go poprosić, aby przepisał tę listę na tablicy. Następnie poproś pozostałych uczniów o dopisanie dodatkowych doktryn, jakie poza wymienionymi odnalazły ich grupy.

Jak te doktryny odpowiadają na pytanie, które król zadał w wersecie: Alma 22:6?

Poproś uczniów o przestudiowanie po cichu wersetu: Alma 22:15 i zobaczenie, z czego gotów był zrezygnować ojciec króla Lamoniego, aby otrzymać radość i życie wieczne.

Co myślicie, gdy rozważacie, z czego król był gotów zrezygnować?

Zwróć uwagę, że chociaż król był gotów zrezygnować ze wszystkich swoich ziemskich dóbr, Aaron nauczał go o jeszcze większym poświęceniu, na które musiał się zdobyć. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 22:16. Niech uczniowie odszukają, co takiego miał uczynić król zgodnie z nauką Aarona.

Co, według Aarona, musiał zrobić król? (Odpokutować za swe grzechy i modlić się do Boga z wiarą).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 22:17–18. Niech klasa śledzi tekst i odnajdzie, jak król zareagował na nauki Aarona.

W jaki sposób król okazał, że pragnie otrzymać życie wieczne?
Co, według was, oznacza wyrażenie „wyzbyć się grzechów”? Jak myślicie, dlaczego konieczne jest, abyśmy odpokutowali za wszystkie swoje grzechy, a nie tylko za niektóre z nich? (Pomóż uczniom zrozumieć, że odpokutowanie za wszystkie grzechy wymaga czasu).
Czego możemy się nauczyć od ojca króla Lamoniego na temat przygotowania się na życie wieczne? (Sformułowania mogą być różne, ale upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą prawdę: Aby przygotować się na życie wieczne, musimy być gotowi wyrzec się wszystkich swoich grzechów. Możesz zaproponować, aby w wersecie: Alma 22:18 uczniowie zaznaczyli sobie zdanie: „Wyzbędę się wszystkich moich grzechów by Ciebie poznać”).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie słów Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

Obraz

Starszy Dallin H. Oaks

„Ewangelia Jezusa Chrystusa rzuca nam wyzwanie, abyśmy dokonali w sobie zmian. ‘Odpokutujcie’ to najczęściej padające w niej wezwanie, a pokuta oznacza porzucenie wszelkich zachowań — osobistych, rodzinnych, kulturowych i narodowych — które są sprzeczne z przykazaniami Boga. Celem ewangelii jest przeobrażenie zwykłych istot w obywateli celestialnych, a to wymaga przemiany” („Odpokutowanie i zmiana”, Ensign lub Liahona, list. 2003, str. 37).

Zwróć uwagę, że niektórzy nie są pewni, czy zdołają prawdziwie odpokutować i się zmienić. Inni ludzie powątpiewają, że Pan im wybaczy. Aby pomóc uczniom, którzy mogą mieć podobne wątpliwości, przeczytaj, co powiedziała Siostra Elaine S. Dalton, generalna prezydent Młodych Kobiet:

„Czy jest w waszym życiu coś, co musicie zmienić? Możecie to zrobić. Możecie odpokutować dzięki nieskończonej mocy Zadośćuczynienia Zbawiciela. On umożliwił przemianę wam i mnie; dzięki Niemu możemy stać się na nowo [czyści] i upodobnić się do Niego. Ponadto obiecał, że jeśli będziemy się starać upodobnić do Niego, On nie będzie pamiętał naszych grzechów” („Teraz jest czas, by powstać i jaśnieć!”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 124).

Wyjaśnij, że kiedy wykazujemy się wiarą i pokutujemy za swe grzechy, jesteśmy godni, by otrzymać obrzędy i przymierza kapłańskie, które pomagają nam przygotować się do życia wiecznego.

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali odpowiedź na poniższe pytanie. (Możesz zapisać je na tablicy lub powoli podyktować).

Jak sądzisz na podstawie poznanych wymagań, które należy spełnić, by otrzymać życie wieczne, o co poprosiłby cię dzisiaj Pan, abyś mógł bardziej zbliżyć się do Niego?

Daj uczniom czas na zastanowienie i napisanie odpowiedzi, a potem zapytaj:

Jakie widzicie dowody na to, że król nawrócił się do Pana? (Przypomnij uczniom, że król zmienił się z człowieka, który chciał zabić własnego syna, w człowieka gotowego wyrzec się całego królestwa i wszystkich swoich grzechów, aby móc narodzić się Bogu).

Podsumuj pokrótce wersety: Alma 22:19–21, wyjaśniając, że kiedy króla przemógł Duch, jego słudzy pobiegli do królowej, aby opowiedzieć jej, co się wydarzyło. Królowa wpadła w gniew i nakazała sługom zabić Aarona i jego braci. W obawie przed mocą nefickich misjonarzy, słudzy odmówili wykonania rozkazu. Królowa również się bała, lecz była pełna determinacji, by doprowadzić do zabicia Nefitów. Nakazała sługom, by przyprowadzili lud, aby ten zabił Aarona i jego towarzyszy.

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu wersetów: Alma 22:22–26 i odnalezienie, jakie działania podjęli Aaron i król, aby królowa i inni mogli się nawrócić i zaznać radości. Na zakończenie podziel się swoim świadectwem o pokucie i błogosławieństwach, jakie przynosi przemiana mocą Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa.

Omówienie fragmentów do opanowania

Młodzi ludzie mogą się nauczyć wykorzystywać pisma święte do nauczania prawd ewangelii. Podziel uczniów na pary i poproś ich, aby przygotowali jedno- lub dwuminutową prezentację, podczas której wyłożą wyznaczoną przez ciebie podstawową doktrynę. Poproś, aby nauczając tej doktryny, wykorzystali przynajmniej jeden z fragmentów pism świętych do opanowania. Niech rozważą również, czy nie wykorzystać do nauczania wyjaśnień, przykładów, doświadczeń i świadectw. W prezentacji powinny brać udział obie osoby z pary. Wyznacz uczniom czas na przygotowanie, a następnie poproś dwie lub trzy pary, żeby nauczały resztę klasy. Kolejne pary możesz prosić o przedstawienie swoich prezentacji przy okazji zbliżających się spotkań tematycznych lub w dniu, kiedy lekcja będzie nieco krótsza.

Uwaga: Jeśli nie masz czasu, by wykorzystać to ćwiczenie podczas tej lekcji, możesz wykorzystać je innego dnia. Omówienie innych tego typu ćwiczeń znajdziesz w aneksie na końcu podręcznika.

Komentarz i tło historyczne

Alma 21:16–17. „Doprowadzili wielu do poznania prawdy”

Aaron i jego towarzysze przetrwali wiele prób, zanim mogli pomóc innym ludziom zwrócić się ku Panu. Prezydent Thomas S. Monson nauczał:

„Docieranie do cennych dusz, które nasz Ojciec przygotował na przyjęcie Swego przesłania, nauczanie ich i poruszanie ich do głębi to monumentalne przedsięwzięcie. Sukces rzadko przychodzi w prosty sposób. Zwykle poprzedzają go łzy, próby, zaufanie i świadectwo” („Tears, Trials, Trust, Testimony”, Ensign, maj 1987, str. 43).

Alma 22:18. „Wyzbędę się wszystkich moich grzechów, by Ciebie poznać”

Podobnie jak ojciec Lamoniego my też musimy być gotowi poświęcić wszystko, aby narodzić się Bogu. W książce Lectures on Faith opisano, jaką rolę poświęcenie odgrywa w naszym wiecznym rozwoju:

„Zauważmy tutaj, że religia, która nie wymaga poświęcenia wszystkiego, co mamy, nigdy nie będzie miała mocy wystarczającej, by zrodzić wiarę konieczną do życia i zbawienia; albowiem, od początku istnienia człowieka, wiary koniecznej, aby cieszyć się życiem i zbawieniem nie można było osiągnąć bez poświęcenia wszystkich rzeczy tego świata. Bóg ustanowił, że przez to poświęcenie, i tylko przez nie, ludzie będą mogli cieszyć się życiem wiecznym, to właśnie poprzez poświęcenie wszystkich rzeczy tego świata ludzie pojmują, że to, co czynią, jest miłe w oczach Boga. Kiedy człowiek składa w ofierze wszystko, co posiada, dla dobra prawdy, nawet swe życie, wierząc przed Bogiem, że został powołany, by dokonać tego poświęcenia, gdyż pragnie wykonywać Jego wolę, wie z całą pewnością, że Bóg przyjmuje jego poświęcenie i ofiarę, i że nie szuka i nie będzie szukał Jego oblicza na próżno. W tej sytuacji może więc on osiągnąć wiarę konieczną, aby uzyskał żywot wieczny” (Lectures on Faith [1985], str. 69).

Alma 22:18. „Został porażony i leżał niczym martwy”

Król „został porażony i leżał niczym martwy” (Alma 22:18), kiedy otrzymał objawienie Ducha z taką mocą, że utracił siły fizyczne. Przeżył coś podobnego do tego, czego doświadczył jego syn, Lamoni, który wyglądał na martwego, lecz który w rzeczywistości doświadczył „[światła] dobroci Boga” z taką mocą, że „zmogła ona jego naturalne ciało i został zabrany w Bogu” (Alma 19:6).