Wprowadzenie do Księgi Helamana
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Podczas studiowania Księgi Helamana uczniowie poznają przykłady oraz nauki wspaniałych mężczyzn — Helamana, jego synów Nefiego i Lehiego oraz Lamanity Samuela — którzy z odwagą świadczyli o Panu i słuchali Go. Posługa tych mężczyzn ukazuje, że Bóg daje Swą moc, aby pomóc Swym sługom w wykonywaniu Jego woli i że wysiłki podejmowane przez prawe osoby mogą błogosławić tysiące ludzi. Uczniowie dowiedzą się także o niszczycielskich skutkach dumy, niegodziwości i tajnych sprzysiężeń.
Kto napisał tę księgę?
Mormon opracował i streścił zapisy z większych płyt Nefiego, aby stworzyć księgę Helamana. Księga ta została nazwana imieniem Helamana, syna Helamana i wnuka Almy Młodszego. Helaman otrzymał zapisy od Sziblona, swego wuja, i służył, jako prawy naczelny sędzia nad Nefitami. Nauczał swych synów Nefiego i Lehiego, aby przestrzegali przykazań i pamiętali o swym Odkupicielu oraz aby na Nim opierali swe życie (zob. Helaman 5:9–14). Natchnieni tymi naukami i stroskani niegodziwością ludu Nefi i Lehi głosili pokutę Nefitom i Lamanitom. Nefi zrezygnował z urzędu naczelnego sędziego, aby nauczać. Gdy nawróciło się tysiące Lamanitów, lamanicki prorok Samuel pod natchnieniem głosił pokutę i prorokował pośród Nefitów. Księga Helamana składa się z zapisów prowadzonych za panowania i posługi Helamana (Helaman 1–3) oraz Nefiego (Helaman 4–16). Zapisy Nefiego zawierają proroctwa i nauki Lamanity Samuela.
Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?
Mormon napisał księgę Helamana dla ludzi w dniach ostatnich, którzy otrzymają te zapisy. Podobnie jak inne streszczenia z większych płyt Nefiego, Księga Helamana świadczy o boskości i odkupicielskiej misji Jezusa Chrystusa (zob. Helaman 3:27–30; 5:9–12; 8:13–23; 14:1–29; 16:4–5).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Oryginalne kroniki, na podstawie których powstała Księga Helamana, zostały najprawdopodobniej napisane w okresie między 52 a 1 rokiem p.n.e. Mormon streścił te zapisy mniej więcej w okresie między 345 a 185 rokiem n.e. Mormon nie zapisał, kiedy i gdzie dokonał opracowania tej księgi.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Księga Helamana ukazuje Nefitów przechodzących od stanu prawości do niegodziwości i odwrotnie z większą częstotliwością niż w innym czasie swych dziejów. Opisuje liczne spory, wojny, morderstwa i różne tajne sprzysiężenia. To tu po raz pierwszy wspomniano i opisano działania spiskowców Gadiantona, których czyny ciemności sprowadziły na Nefitów zniszczenie (zob. Helaman 2:13–14). Księga Helamana jest wyjątkowa, ponieważ opisuje czas, gdy „większość” Lamanitów była nawrócona, a „w swej prawości przewyższali nawet Nefitów” (Helaman 6:1). Ponadto ukazuje, że Bóg daje Swoim prorokom moc, tak jak wtedy, gdy Nefi ujawnił morderstwo naczelnego sędziego i prorokował o przyznaniu się do winy brata sędziego (zob. Helaman 8–9), i tak jak wtedy, gdy Nefi otrzymał od Pana pieczętującą moc, a następnie użył jej do wywołania i zatrzymania klęski głodu (zob. Helaman 10–11). Co więcej, ponieważ w księdze tej zostały zachowane słowa Samuela, stanowi ona jedyny zapis kazania lamanickiego proroka, wygłoszonego do Nefitów (zob. Helaman 13–15). W kazaniu tym Samuel prorokował o znakach zapowiadających narodzenie i śmierć Jezusa Chrystusa.
Zarys
Helaman 1–3 Dwaj naczelni sędziowie: Pahoran i Pakumeni zostają zamordowani. Moronihah odpiera najazd Lamanitów dowodzony przez Koriantumra. Kiszkumen zostaje zabity podczas próby zamordowania Helamana — nowo wyznaczonego naczelnego sędziego. Pomimo że Gadianton i jego spiskowcy rozpowszechniają tajne sprzysiężenia, setki tysięcy ludzi przyjmują chrzest i wstępują do Kościoła. Nefi zostaje naczelnym sędzią po śmierci Helamana.
Helaman 4–6 Armia złożona z nefickich odstępców i Lamanitów bierze w niewolę wszystkich Nefitów z krajów na południu, łącznie z Zarahemlą. Nefici stają się słabi z powodu swej niegodziwości. Nefi przekazuje urząd sędziego Cezoramowi. Nefi i Lehi pamiętają słowa swego ojca, Helamana, i oddają się głoszeniu ewangelii. Wielu odstępców pokutuje i powraca do Nefitów. Gdy Pan w cudowny sposób ochrania Nefiego i Lehiego w więzieniu, większość Lamanitów nawraca się i zwraca Nefitom zagarnięte ziemie. W okresie dobrobytu wzrasta liczba spiskowców Gadiantona. Wielu Nefitów popada razem z nimi w niegodziwość, co prowadzi do zepsucia w nefickim rządzie.
Helaman 7–12 Nefi modli się na wieży w swym ogrodzie i nawołuje ludzi do pokuty. Przytacza świadectwa wielu ludzi, którzy prorokowali o Chrystusie. Ujawnia także, iż Seezoram, naczelny sędzia, został zamordowany przez swego brata Seantuma. Nefi otrzymuje moc pieczętującą i dalej głosi ludziom pokutę. Prosi Pana, aby poraził Nefitów głodem zamiast wojną, a za sprawą jego modlitw deszcz zakończył głód po tym, jak lud odpokutował. Po krótkim okresie dobrobytu i pokoju spory i niegodziwość rozprzestrzeniają się pośród ludu. Mormon boleje nad jego niestałym i niemądrym postępowaniem.
Helaman 13–16 Lamanita Samuel wzywa Nefitów do pokuty, prorokuje o ich ostatecznej zagładzie, przepowiada znaki, które będą towarzyszyć narodzinom i śmierci Jezusa Chrystusa. Osoby, które dają wiarę jego słowom, przyjmują chrzest. Większość ludzi odrzuca jednak Samuela i ignoruje znaki i cuda, które zostały im dane.