Lekcja 49
Enos
Wprowadzenie
Po rozważeniu słów swego ojca Enos modlił się o odpuszczenie swoich grzechów i je otrzymał. Potem modlił się o duchowe dobro Nefitów i Lamanitów, a resztę swego życia spędził trudząc się dla ich zbawienia.
Propozycje dotyczące nauczania
Enos 1:1–8
Po rozważeniu słów swego ojca, Enos modli się o odpuszczenie swoich grzechów i je otrzymuje
Napisz na tablicy słowa moja dusza pragnęła. Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy byli bardzo złaknieni lub spragnieni.
-
Jakich słów użylibyście, aby opisać swoje uczucia, kiedy jesteście głodni lub chce się wam pić? (Uczniowie mogą opisać głód i pragnienie jako uczucie pustki, ból, wycieńczenie lub potrzebę, która wymaga zaspokojenia).
-
Co może mieć na myśli osoba, która mówi: „moja dusza pragnęła”? (Uczucie duchowej pustki, wycieńczenie, ból lub potrzebę, która wymaga duchowego zaspokojenia).
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy ich dusza pragnęła. Wyjaśnij, że dzisiaj będą studiować przeżycia człowieka, którego dusza pragnęła. Pokaż ilustrację: Modlący się Enos (62604; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 72).
-
Co wiecie o osobie przedstawionej na tej ilustracji? (Jeśli uczniowie nie są pewni, wyjaśnij, że jest to Enos, który był wnukiem Lehiego i Sarii oraz synem Jakuba. Tuż przed śmiercią swego ojca dano mu pieczę nad mniejszymi płytami [zob. Jakub 7:27]).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Enos 1:1, 3. Niech reszta odnajdzie, w jaki sposób Jakub wywierał wpływ na Enosa. Poproś kilkoro z uczniów, aby powiedzieli, czego się dowiedzieli.
Przygotuj poniższą tabelę. (Aby zaoszczędzić czas, możesz narysować ją na tablicy przed lekcją). Tabela ma na celu pomoc grupom uczniów skupić się na różnych aspektach doświadczenia Enosa, gdy będą oni studiować fragment: Enos 1:2–8.
|
Czego pragnął Enos |
Co zrobił Enos |
Skutki poczynań Enosa |
|---|---|---|
Wyjaśnij, że kiedy Enos rozważał nauki swego ojca, doznał duchowego uczucia, które skłoniło go do uczynienia pewnych rzeczy, które z kolei miały swoje konsekwencje w jego życiu.
Podziel uczniów na trzy grupy. Przeczytaj na głos fragment: Enos 1:2–8. Niech podczas czytania pierwsza grupa szuka wyrażeń mówiących o pragnieniach Enosa. Druga grupa niech odnajdzie, co Enos zrobił. Trzecią grupę poproś o znalezienie skutków pragnień i uczynków Enosa. (Zwróć uwagę, że wersety wypisane na tablicy zawierają informacje dotyczące zadania każdej z grup).
Kiedy zakończysz czytanie fragmentu: Enos 1:2–8, poproś uczniów z pierwszej grupy, aby opowiedzieli o wyrażeniach opisujących pragnienia Enosa. Niech zapisują podawane wyrażenia na tablicy. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli te wyrażenia w swoich pismach świętych. Uczniowie mogą wymienić wyrażenia takie, jak: „odpuszczenie moich grzechów” czy „radość świętych”.
Po wypełnieniu pierwszej kolumny, poproś uczniów o spojrzenie na początek wersetu: Enos 1:4. Niech opiszą, czego doświadczył Enos, kiedy słowa ojca „o życiu wiecznym i radości świętych, głęboko zapadły w [jego] serce” (Enos 1:3). Powinni zauważyć wyrażenie „i moja dusza pragnęła”. (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli to wyrażenie w swoich pismach świętych).
-
W jaki sposób rozważanie nauk proroka o życiu wiecznym i radości świętych mogą sprawić, że ludzka dusza pragnie? (Może pobudzić w człowieku pragnienie, by być godnym bycia z Panem oraz pragnienie szczęścia, które przynosi życie zgodnie z ewangelią).
Zwróć uwagę, że Enos pragnął również odpuszczenia własnych grzechów. Wyjaśnij, że zwrot „moja dusza pragnęła” może oznaczać uczucie duchowej pustki w wyniku popełnionych grzechów. Może też oznaczać tęsknotę człowieka za zbliżeniem się do Pana i poznawaniem Go.
-
Dlaczego grzech sprawia, ze odczuwamy duchową pustkę? (Grzech sprawia, że opuszcza nas Duch Święty i czujemy, że oddaliliśmy się od Pana).
Aby pomóc uczniom odnieść doznania Enosa do własnych przeżyć, poproś ich, aby w duchu rozważyli, czy może sami odczuwają duchowy głód podobny do opisanego przez Enosa.
Aby pomóc uczniom dostrzec, co Enos uczynił, aby zaspokoić swe duchowe pragnienie, poproś drugą grupę o opowiedzenie o tym, czego się dowiedzieli, i zapisanie tego na tablicy. Wśród odpowiedzi powinny się znaleźć następujące: „[zmaganie] przed Bogiem”, „wołałem do Niego w żarliwej modlitwie” oraz „[pokładanie] wiary w Chrystusa”.
-
W jakim sensie wyrażenie „zmaganie przed Bogiem” może opisywać dążenia człowieka do otrzymania odpuszczenia grzechów? (Podkreśl, że Enos nie zmagał się w modlitwie z Bogiem, lecz przed Bogiem. Owo zmaganie wskazuje na starania Enosa, by pokazać Ojcu w Niebie, że jego pragnienie jest szczere oraz okazać gotowość, by odpokutować, dokonując w swoim życiu stosownych zmian). Dlaczego zmaganie to dobre słowo, by opisać nasze wysiłki związane z pokutą?
-
Jakie dowody na szczerość pragnienia Enosa, gdy starał się uzyskać odpuszczenie grzechów, znajdujemy we fragmencie: Enos 1:4? (Być może konieczne będzie wyjaśnienie, że błaganie oznacza proszenie z pokorą i wielkim zapałem).
-
W jaki sposób możemy okazać szczerość swoich intencji, kiedy dążymy do uzyskania Pańskiego wybaczenia? (Możesz zauważyć, że nasze modlitwy nie muszą być tak długie, jak modlitwa Enosa, ale muszą być szczere).
Aby pomóc uczniom dostrzec rezultaty tego, co uczynił Enos, poproś trzecią grupę o opowiedzenie o tym, czego się dowiedzieli i zapisanie tego na tablicy. Wśród odpowiedzi powinny się znaleźć następujące: „twoje grzechy są ci odpuszczone”, „opuściło mnie poczucie winy” i „twoja wiara cię uzdrowiła”. (Możesz wyjaśnić, że zostać uzdrowionym oznacza w tym wypadku uleczenie i oczyszczenie z grzechów).
-
Co, zgodnie z wersetami: Enos 1:7–8, pozwoliło Enosowi uzyskać przebaczenie i zostać uzdrowionym? (Jego wiara w Jezusa Chrystusa).
-
Jakich lekcji możemy się nauczyć od Enosa na temat procesu otrzymywania przebaczenia za grzechy? (Upewnij się, że poza prawdami wymienionymi przez uczniów, rozumieją oni, że gdy pokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, nasze grzechy mogą być nam odpuszczone i możemy zostać uzdrowieni). Dlaczego poleganie na wierze w Jezusa Chrystusa jest konieczne, abyśmy otrzymali te błogosłwieństwa? (Jezus Chrystus zadośćuczynił za nasze grzechy. Tylko dzięki Jego Zadośćuczynieniu możemy zostać uzdrowieni).
-
Skąd, według wersetów: Enos 1:5–6, Enos wiedział, że otrzymał przebaczenie? (Możesz zauważyć, że głos wspomniany w wersecie: Enos 1:5 był głosem, który Enos usłyszał w myślach [zob. Enos 1:10]).
-
Skąd możecie wiedzieć, ze wasze grzechy zostały wam przebaczone?
W trakcie dyskusji nad ostatnim pytaniem przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:
„Kiedy już prawdziwie odpokutowaliśmy, Chrystus zabierze ciężar winy za nasze grzechy. Możemy się dowiedzieć, że wybaczono nam i zostaliśmy oczyszczeni. Duch Święty nam to potwierdzi; On jest tym, który uświęca. Nie istnieje większe świadectwo przebaczenia” („Punkt bezpiecznego powrotu”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 101).
-
Dlaczego pomocna jest świadomość, że Chrystus poniesie brzemię winy za nasze grzechy, kiedy prawdziwie odpokutujemy?
Poproś uczniów, aby po cichu odpowiedzieli sobie na następujące pytania:
-
Kiedy czuliście, że Pan wybaczył wam wasze grzechy?
-
W jaki sposób polegaliście na wierze w Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa?
-
Skąd wiedzieliście, że otrzymaliście przebaczenie?
-
Czy ostatnio odczuwaliście Pańskie przebaczenie?
Złóż świadectwo, że otrzymamy odpuszczenie grzechów, jeśli będziemy polegać na wierze w Jezusa Chrystusa i naprawdę odpokutujemy za swoje grzechy. Dzięki Zbawicielowi poczucie winy może nas opuścić i możemy zostać uzdrowieni.
Enos 1:9–27
Enos modli się o duchowe dobro Nefitów i Lamanitów i trudzi się pilnie dla ich zbawienia
Narysuj na tablicy poniższy schemat. Wyjaśnij, że kiedy Enos skończył modlić się za siebie, rozszerzył swe modlitwy o błagania o dobro innych. Podziel uczniów do pracy w parach. Poproś uczniów, aby w parach na zmianę czytali na głos fragment: Jakub 1:9–14. Niech odnajdą dwie grupy ludzi, za których modlił się Enos i niech odnajdą, o co modlił się w przypadku każdej z nich. Gdy uczniowie będą referować swoje odpowiedzi, wpisz słowa: Nefici i Lamanici w miejsce znaków zapytania na schemacie.
-
Jakie były zamiary Lamanitów względem Nefitów według wersetu: Enos 1:14?
-
Czego dowiadujemy się o Enosie z jego modlitwy za Lamanitów?
Przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera. Niech uczniowie starają się odnieść ją do doświadczeń Enosa:
„Zawsze, gdy doświadczamy w życiu błogosławieństw Zadośćuczynienia, musimy odczuwać troskę o dobro naszych braci. […]
Wspaniałym wskaźnikiem osobistego nawrócenia człowieka jest jego pragnienie, by dzielić się ewangelią z innymi” (The Teachings of Howard W. Hunter, wyd. Clyde J. Williams [1997], str. 248–249).
-
Jak to stwierdzenie odnosi się do przeżyć Enosa? (Enos pokazał, że gdy doświadczamy błogosławieństw Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, staramy się pomagać bliźnim dostąpić zbawienia. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali tę zasadę w swoich pismach świętych).
Poproś uczniów o przestudiowanie po cichu fragmentu: Enos 1:12, 15–20 i odnalezienie związku, jaki Enos pokazał między modlitwą, wiarą i pilnością.
-
Jak sądzicie, co to znaczy modlić się z wiarą?
-
W jaki sposób Enos, zgodnie z tym, co mówią wersety: Enos 1:12, 19–20, okazywał swą pilność w czasie swej modlitwy i po jej zakończeniu?
-
Czego możemy nauczyć się na temat modlitwy z przykładu Enosa? (Uczniowie powinni dostrzec, że Pan odpowiada na nasze modlitwy według naszej wiary i pilności).
Aby pomóc uczniom rozważyć sposoby, na jakie mogą naśladować przykład Enosa, zapisz na tablicy poniższe zdania lub rozdaj ich kopie na kartkach. Poproś uczniów, aby wybrali jedno ze zdań i odpowiedzieli na nie w swoim dzienniku do studiowania pism świętych.
-
Podobnie jak Enos pragnę otrzymać odpuszczenie grzechów. Okażę Panu, że moje pragnienie jest szczere poprzez…
-
Podobnie jak Enos pragnę pomóc członkom mojej rodziny przyjść do Chrystusa. Osobą, której będę się starać pomóc jest… Będę się starać pomóc tej osobie poprzez…
-
Enos modlił się za Lamanitów, którzy byli uważani za wrogów. Podobnie jak Enos pragnę pokazać miłość Pana tym, którzy źle się do mnie odnoszą. Będę to czynił poprzez…
Kiedy uczniowie skończą pisać, niech jeden z nich odczyta: Enos 1:26–27. Niech reszta grupy szuka dowodów radości, jakiej Enos doświadczył z powodu swych starań. Kiedy uczniowie powiedzą, czego się dowiedzieli, zachęć ich, aby zrealizowali cele, jakie zapisali w swoich dziennikach do studiowania. Złóż świadectwo, że gdy polegamy na wierze w Jezusa Chrystusa, możemy doświadczać przebaczenia i radości, a nasze pragnienie pomagania innym w przyjściu do Chrystusa jeszcze się pogłębia.
Komentarz i tło historyczne
Enos 1:2. „Otrzymałem odpuszczenie moich grzechów”
Enos nie opisał natury ani powagi swoich grzechów. Zamiast tego opisał proces pokuty, jakiego musi dokonać każdy z nas, aby otrzymać boskie przebaczenie. Prezydent Spencer W. Kimball nauczał:
„Zawsze uwielbiałem historię Enosa, który miał ogromną potrzebę. Jak każdy z nas — bo nikt z nas nie jest doskonały — zbłądził. Jak mroczne były jego grzechy, nie wiem, lecz zapisał on: ‘I powiem wam o mym zmaganiu przed Bogiem, zanim otrzymałem odpuszczenie moich grzechów’ [Enos 1:2]. […]
Jakimż błogosławieństwem i radością jest dla każdego z nas wiedza, że nasz Ojciec żyje i że nas kocha, że przebacza nam, gdy pokuta jest szczera, że zawsze jest gotów pomóc i okazać miłość Swoim umiłowanym dzieciom” („Pray Always”, Ensign, październik 1981, str. 6).