Helaman 10–16 (Część 23.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Podsumowanie codziennego samodzielnego studiowania lekcji

Poniższe podsumowanie doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania rozdziałów: Helaman 10–16 (Część 23.) nie zakłada, że masz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku z poniższych doktryn i zasad. Rozważając potrzeby swoich uczniów, kieruj się podszeptami Ducha Świętego.

Dzień 1. (Helaman 10)

Czytając rozdział: Helaman 10, uczniowie mieli okazję uczyć się o duchowej sile Nefiego. Poprzez jego przykład uczniowie dowiedzieli się, że rozmyślanie nad sprawami Pana przygotowuje nas do otrzymania objawienia. Dowiedzieli się także, iż Pan może zaufać nam, błogosławiąc i powierzając nam obowiązki, gdy wykonujemy Jego wolę, a nie swoją. Gdy dla Nefiego ważniejsza była wola Pana od jego własnej, otrzymał on od Pana moc pieczętowania.

Dzień 2. (Helaman 11–12)

Studiując 14 lat dziejów Nefitów, uczniowie dowiedzieli się, że poprzez pokorę i pokutę możemy uniknąć dumy i zagłady. Jeśli nie jesteśmy ostrożni, nasz dobrobyt może doprowadzić do tego, że zapomnimy o Panu. Nefi nauczał, aby pomóc temu ludowi uniknąć popełnienia tego błędu, Pan doświadcza Swój lud, aby pobudzić go do pamiętania o Nim.

Dzień 3. (Helaman 13–14)

Samuel, lamanicki prorok, ukazał, że prorocy przekazują przesłanie, jakie Bóg przelewa do ich serc. Studiując jego prorocze ostrzeżenia, uczniowie dowiedzieli się, że jeśli odrzucimy słowa proroków Pana, doświadczymy żalu i smutku. Samuel wzywał ludzi do wiary w Jezusa Chrystusa i świadczył, że Pan daje znaki i cuda, aby pomóc ludziom uwierzyć w Niego.

Dzień 4. (Helaman 15–16)

Ponieważ Pan tak wielce błogosławił Nefitom, Samuel próbował pomóc im zrozumieć, że będą podlegali sądowi Bożemu, jeśli nie odpokutują. Uczniowie dowiedzieli się też, że jeśli ludzie przestają wierzyć po otrzymaniu pełni ewangelii, otrzymają większe potępienie. Z reakcji Nefitów na słowa Samuela uczniowie dowiedzieli się, że gdy odrzucamy świadectwo Pana, pozwalamy Szatanowi zawładnąć naszym sercem.

Wprowadzenie

W rozdziałach: Helaman 10–16 podkreślono rolę proroków w głoszeniu pokuty. W tym tygodniu uczniowie mieli możliwość studiować o wierności proroków Nefiego i Lamanity Samuela. Obaj ci mężowie mieli duchowe wizje i otrzymali upoważnienie do czynienia posługi pośród krnąbrnych Nefitów. Pomimo zatwardziałości serc ludu, obaj mężowie głosili pokutę. Nauczali o szczęściu, jakie można znaleźć dzięki życiu zgodnym z zasadami wyznaczonymi przez Jezusa Chrystusa, a którego nie można go znaleźć w czynieniu niegodziwości.

Propozycje dotyczące nauczania

Helaman 10–16

Helaman i Samuel wiernie czynią posługę pośród tego ludu

Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek byli w sytuacji, gdy opowiadanie się za normami nauczanymi w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży pośród ich przyjaciół zostało przyjęte z niesmakiem. Możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się swoimi doświadczeniami i opowiedzieli, co wtedy czuli i czego się nauczyli.

Powiedz uczniom, że w rozdziałach: Helaman 10–16 podane są przykłady dwóch mężczyzn, którzy opowiedzieli się za normami wyznaczonymi przez Pana, mimo że nie były one popularne w oczach tego ludu. Poproś uczniów o rozważenie, czego mogą się nauczyć z przykładu Nefiego i Lamanity Samuela, a co mogłoby pomóc im w podobnych sytuacjach.

Narysuj na tablicy lub na kartce następującą tabelę:

Podobieństwa u Nefiego i Lamanity Samuela
Nefi (Helaman 10:1–5, 12, 15–16)		Samuel (Helaman 13:1–6; 16:1–2)

Poproś uczniów o znalezienie wersetów wymienionych w tabeli i wyszukanie podobieństw u Nefiego i Samuela. Poproś kilku uczniów o wpisanie tych podobieństw w pustym polu tabeli. Ich odpowiedzi mogą być następujące: odrzucony przez lud; usłyszał głos Pana; od razu postąpił zgodnie ze wskazaniami Pana; mówił to, co Pan przelał do jego serca; ostrzegał Nefitów, że jeśli nie odpokutują, zostaną zniszczeni; był chroniony mocą Boga, aby mógł wygłosić Jego przesłanie.

Gdy uczniowie wymienią znalezione podobieństwa, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 10:4. Następnie zadaj następujące pytania:

Dlaczego Nefi był niestrudzony?
W jaki sposób Samuel także okazywał, że jest niestrudzony? W jaki sposób możemy rozwinąć w sobie tę cechę?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wszystkim uczniom następującej wypowiedzi Starszego Neala A. Maxwella z Kworum Dwunastu Apostołów, który naucza nas, jak możemy wykształcić tę cechę charakteru:

„Jeśli skoncentrujemy się na Jezusie i Jego dziele, zarówno nasza radość, jak i możliwości się zwiększą. […] Nefi nie dążył samolubnie do zachowania ‘własnego życia’, ale dążył do wypełnienia woli Boga. Dało mu to dodatkową całą energię, która umożliwiła mu niestrudzoną realizację swoich dążeń. Nefi wiedział, w którą stronę był zwrócony: ku Bogu” (If Thou Endure It Well [1996], str. 116).

Zapytaj:

Według Starszego Maxwella, co możemy zrobić, aby służyć z niestrudzoną pilnością?
Jakie wyrażenia we fragmencie: Helaman 10:4 wskazują na to, że Nefi „był zwrócony ku Bogu” lub innymi słowy skupiał się na wykonywaniu woli Boga?
Jakie wyrażenia we fragmencie: Helaman 13:3–5 ukazują, że dla Samuela wola Boga była ważniejsza od jego własnej?
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z doświadczeń Nefiego i Samuela? (Możliwa odpowiedź może odzwierciedlać prawdę, o której uczyli się w tym tygodniu uczniowie podczas samodzielnego studiowania: Pan może zaufać nam, błogosławiąc i powierzając nam obowiązki, gdy wykonujemy Jego wolę, a nie swoją).

Przeczytaj następującą historię opowiedzianą przez Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów o 12-letniej dziewczynce, dla której wola Boga była ważniejsza niż jej własna:

„Nie możemy posiadać wiary w Pana, nie pokładając całkowitej wiary w wolę Pana i Jego czas. Gdy mamy taką wiarę, oznacza to, że ufamy Panu i w życiu jesteśmy naprawdę bezpieczni. […]

Czytałem o pewnej młodej kobiecie, która wykazała się taką wiarą i zaufaniem. Przez wiele miesięcy jej mama była poważnie chora. Wierny ojciec zwołał dzieci przy jej łóżku i powiedział im, aby pożegnały się ze swoją matką, ponieważ wkrótce umrze. Córka, która miała dwanaście lat, zaprotestowała:

„ʻTato, nie chcę, aby moja mamusia umarła. Byłam z nią w szpitalu […] przez sześć miesięcy; raz za razem […] dawałeś jej błogosławieństwa, a ona doznawała ulgi od cierpienia i spokojnie zasypiała. Chcę, abyś położył dłonie na głowie mamy i ją uzdrowił’.

Ojciec, którym był Starszy Heber J. Grant, powiedział swoim dzieciom, że czuje w swym sercu, że nadszedł czas odejścia ich mamy. Dzieci wyszły z pokoju, a on ukląkł przy łóżku żony. Potem wspomniał swoją modlitwę: ‘Powiedziałem Panu, że widzę Jego rękę podczas życia [i] w czasie śmierci. […] I powiedziałem Panu, że nie mam siły sprostać śmierci mojej żony i temu, jaki wpływ może to mieć na wiarę moich małych jeszcze dzieci’. Błagał Pana, aby dał jego córeczce ‘wiedzę, że to jest wola i zamysł Jego, że nadszedł czas śmierci jej mamy’.

Nie upłynęła godzina, a matka zmarła. Gdy Starszy Grant poprosił dzieci, aby weszły znowu do jej pokoju i powiedział im o tym, jego 6-letni synek [o imieniu Heber] zaczął gorzko płakać. Dwunastoletnia siostra objęła go i powiedziała: ‘Nie płacz Heber, gdy wyszliśmy z tego pokoju, głos Pana z niebios powiedział mi, że wypełniła się wola Pana w śmierci naszej mamy’ (Bryant S. Hinckley, Heber J. Grant: Highlights in the Life of a Great Leader, Salt Lake City: Deseret Book Co., 1951, str. 243–244).

„Gdy mamy taki rodzaj wiary i zaufania, jaki został wyrażony przez tę młodziutką kobietę, mamy siłę, która nas wesprze w każdym ważnym wydarzeniu życia” („Faith in the Lord Jesus Christ”, Ensign, maj 1994, str. 100).

Zapytaj:

Co pomogło Prezydentowi Heberowi J. Grantowi i jego rodzinie przedłożyć wolę Pana nad własną?
Czy kiedykolwiek doświadczyliście czegoś takiego, że najpierw musieliście zaufać Bogu, a Jego wola była ważniejsza od waszej własnej? (Możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się swoimi doświadczeniami z pozostałymi uczniami. Przypomnij, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne).

Zapewnij uczniów, że gdy ufamy Bogu i Jego woli, zanim zawierzymy naszej własnej, będzie On nas wspierał, gdy nastaną trudne czasy.

Wyjaśnij, że duża część posługi Nefiego polegała na pomocy ludziom w pamiętaniu o Bogu i głoszeniu, że muszą odpokutować za swe grzechy. Oni jednak nadal znieczulali swe serce i nie chcieli przyjąć wezwania do poprawy.

Podziel klasę na dwie grupy. Poproś jedną grupę o przeczytanie fragmentów: Helaman 10:15–18; 11:3–10, a drugą grupę o przeczytanie fragmentów: Helaman 11:30–37; 12:1–3. (Jeśli chcesz, możesz zapisać te odsyłacze na tablicy). Poproś każdą grupę, aby przygotowali się do omówienia przyczyn, dlaczego Pan doświadczał Swój lud. Uczniowie mogą wymienić kilka różnych przyczyn, upewnij się jednak, że powiedzieli, iż: Pan doświadcza Swój lud, aby pobudzić go do pamiętania o Nim.

W jaki sposób Pan doświadcza ludzi, aby zwrócić uwagę ludzi na siebie?
Zgodnie z fragmentem: Helaman 12:3 wielu ludzi nie pamięta o Panu, chyba że On ich doświadcza. Jak myślicie, dlaczego tak jest?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 15:3.

W jaki sposób karcenie jest dowodem Pańskiej miłości?

Poproś uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami na pytania z zadania 5., dnia 2. w tym tygodniu. Możesz powtórzyć, że dzięki pokorze i pokucie możemy uniknąć dumy i zagłady i że jeśli nie będziemy ostrożni, nasz dobrobyt może doprowadzić do tego, że zapomnimy o Panu.

Następna część (3 Nefi 1–11)

W ramach następnego zadania uczniowie przeczytają o zgromadzeniu całego narodu nefickiego, aby stoczyć bitwę ze spiskowcami Gadiantona. W jaki sposób Nefici mogli pokonać niegodziwych spiskowców? Uczniowie także przeczytają o wielkim zniszczeniu, które miało miejsce w Ameryce w czasie śmierci Jezusa Chrystusa w Jerozolimie. W ciemności ludzie usłyszeli głos Jezusa Chrystusa. Potem zmartwychwstały Zbawiciel osobiście im posługiwał. Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakby się czuli, gdyby tam byli.