Wprowadzenie do Księgi Etera
Dlaczego warto studiować tę księgę?
W trakcie studiowania Księgi Etera uczniowie dowiedzą się o Jeredach — grupie ludzi, którzy przybyli na półkulę zachodnią i żyli tam na wiele wieków przed przybyciem ludu Lehiego. Uczniowie poznają ważne zasady dotyczące modlitwy, objawienia i związku między czynną wiarą w Jezusa Chrystusa a otrzymywaniem duchowej wiedzy. Dowiedzą się także o roli proroków w nakłanianiu ludzi do pokuty i o tym, co spotka ludzi, jeśli odrzucą Jezusa Chrystusa i Jego proroków.
Kto napisał tę księgę?
Moroni streścił zapisy znajdujące się na 24 złotych płytach nazywanych płytami Etera. W ten sposób powstała ta księga. Jej nazwa pochodzi od imienia proroka Etera, który był ostatnim prorokiem Jeredów i spisał ich dzieje (zob. Eter 15:33–34). Mniej więcej 500 lat przed tym, jak Moroni streścił święte zapisy, część ludu Limhiego odkryła płyty Etera w trakcie poszukiwania kraju Zarahemla (zob. Mosjasz 8:7–11; Eter 1:2). Neficcy prorocy i kronikarze przekazywali sobie płyty Etera, aż znalazły się one w posiadaniu Moroniego. Moroni powiedział, że w swoim streszczeniu nie zawarł nawet „setnej części” pierwotnego zapisu (Eter 15:33).
Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?
Moroni streścił zapis z płyt Etera już po zagładzie zarówno Jeredów, jak i swojego ludu, dlatego księga, którą opracował, była przeznaczona dla ludzi w naszych czasach. Moroni napominał ludzi innych narodów w dniach ostatnich, by odpokutowali, służyli Bogu i nie wikłali się w tajne sprzysiężenia (zob. Eter 2:11–12; 8:23). Zapisał on także słowa Jezusa Chrystusa, nawołującego „wszystkich aż po krańce ziemi” do pokuty, przyjścia do Niego, przyjęcia chrztu i otrzymania wiedzy, która została ukryta przed światem z powodu niewiary (zob. Eter 4:13–18).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Eter kończył pisać kronikę swojego ludu w czasie wielkiej bitwy i tuż po niej, gdy śmierć ponieśli wszyscy Jeredzi z wyjątkiem Etera i Koriantumra (zob. Eter 13:13–14; 15:32–33). Potem ukrył kronikę „jak ją znaleźli ludzie Limhiego” (Eter 15:33; zob. także Mosjasz 8:7–9). Moroni streścił zapisy Etera pomiędzy 400 a 421 r. n.e. (zob. Mormon 8:3–6; Moroni 10:1). Napisał, że Jeredzi zostali zgładzeni w „[tym] kraju położonym na północy” (Eter 1:1) [w wersji angielskiej znajduje się słowo „this” czyli „tym” — przyp. tłum.], co wskazuje na to, że sam streszczając ich kroniki, mógł przebywać w miejscu, gdzie ulegli zagładzie.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Księga Etera w przeciwieństwie do innych ksiąg w Księdze Mormona nie odnosi się do dziejów potomków Lehiego. Księga podaje dzieje Jeredów, którzy opuścili wieżę Babel i przybyli do ziemi obiecanej, gdzie w końcu ulegli zagładzie. Księga Etera potwierdza zapis Nefitów mówiący, że „każdy naród, który posiądzie [ziemię obiecaną], będzie służył Bogu albo zostanie starty z powierzchni ziemi […], gdy [dojrzeje] w niegodziwości” (Eter 2:9).
Ukazanie się bratu Jereda nienarodzonego jeszcze Jezusa Chrystusa „zalicza się do najwspanialszych momentów w znanej nam historii”. To wydarzenie „stawia brata Jereda w wiecznym panteonie największych proroków Boga” (Jeffrey R. Holland, Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 17). Gdy Moroni pisze o tej wizji, daje potężne świadectwo o Jezusie Chrystusie i przekazuje wyjątkową wiedzę o naturze ciał duchowych (zob. Eter 3:4–17).
Zarys
Eter 1–3 Pan zachowuje język Jeredów w czasach wieży Babel i obiecuje prowadzić ich do ziemi wybranej i uczynić z nich wielki naród. Prowadzi ich na brzeg morza i instruuje, jak zbudować barki, by mogli przeprawić się przez ocean. Pan ukazuje bratu Jereda samego siebie i „to wszystko” (Eter 3:26).
Eter 4–5 Moroni pieczętuje zapis brata Jereda. Podaje słowa Jezusa Chrystusa, że ten zapis zostanie wyjawiony ludziom, którzy wykażą się wiarą w Niego. Moroni uczy, że trzej świadkowie w dniach ostatnich będą świadczyć o prawdziwości Księgi Mormona wraz z Ojcem, Synem i Duchem Świętym.
Eter 6–11 Jeredzi płyną do ziemi obiecanej. Jeredzi mnożą się i zaczynają zapełniać coraz większy obszar. Nad kolejnymi pokoleniami rządy sprawują prawi lub niegodziwi królowie. Jeredzi ulegają prawie całkowitej zagładzie z powodu tajemnych sprzysiężeń. Wielu proroków nawołuje ten lud do pokuty, ale zostają oni odrzuceni.
Eter 12 Moroni uczy, że zanim otrzymamy duchowe świadectwo, musimy wykazać się wiarą. Wyznaje Panu, że obawia się drwiny ludzi innych narodów z powodu niedoskonałości swojego świętego zapisu. Przytacza odpowiedź Pana. Moroni wzywa ludzi czytających te słowa w dniach ostatnich, by poszukiwali Jezusa Chrystusa.
Eter 13–15 Moroni omawia proroctwo Etera dotyczące Nowego Jeruzalem. Po tym, jak Eter został odrzucony przez Jeredów, świadczy o ich całkowitej zagładzie i ją opisuje.