Lekcja 144
Eter 2
Wprowadzenie
Po opuszczeniu wieży Babel Pan prowadził przez puszczę Jereda, jego brata i ich rodziny oraz przyjaciół. Pan polecił bratu Jereda zbudować osiem barek, które miały ponieść jego lud przez morze do ziemi obiecanej. Gdy brat Jereda i jego lud byli posłuszni Panu i słuchali go z wiarą, Pan dawał im rady i wskazywał kierunek podróży, co było niezbędne, by osiągnąć cel.
Propozycje dotyczące nauczania
Eter 2:1–12
Jeredzi rozpoczynają podróż w kierunku ziemi obiecanej
Aby pomóc uczniom zrozumieć, w jaki sposób słuchanie instrukcji od Boga może przygotować nas na dalsze wskazówki od Niego, przeprowadź następujące ćwiczenie:
Przed lekcją, w sali, w której się spotykacie, ukryj coś, co będzie symbolizowało skarb. Przygotuj zestaw trzech lub czterech wskazówek, które nakierują uczniów na miejsce ukrycia skarbu. Daj uczniom pierwszą wskazówkę. Ta wskazówka poprowadzi do następnej, która będzie prowadziła do kolejnej i tak dalej, aż uczniowie znajdą skarb. Gdy już znajdą skarb, zapytaj:
-
Co stałoby się, gdybyście zignorowali pierwszą wskazówkę? (Nie znaleźliby drugiej wskazówki).
Poproś uczniów, by po cichu przejrzeli fragment: Eter 1:41–42 i poszukali pierwszych wskazówek, które Pan dał Jeredom w drodze do ziemi obiecanej.
Aby pomóc uczniom zrozumieć, jak Jeredzi zareagowali na te wskazówki, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Eter 2:1–3.
-
Jak Jeredzi zareagowali na pierwszy zestaw wskazówek od Pana?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Eter 2:4–6. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i poszukali błogosławieństw, które otrzymali Jeredzi po tym, jak postąpili zgodnie z pierwszym zestawem wskazówek.
-
Co stało się, gdy Jeredzi postąpili zgodnie z pierwszym zestawem wskazówek? (Pan dał im dodatkowe rady poprzez brata Jereda).
-
Czego możemy się nauczyć z tej historii o otrzymywaniu wskazówek od Pana? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Kiedy działamy z wiarą zgodnie z radami Pana, możemy otrzymać od Niego kolejne rady. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali tę prawdę w swoich pismach świętych obok fragmentu: Eter 2:6).
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć i zastosować tę zasadę, poproś ich, by pomyśleli o natchnieniu czy podszepcie, który niedawno otrzymali od Pana. Następnie przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów o tym, jak często otrzymujemy objawienia:
„[Odpowiedź] przyjdzie po kawałku, w pakunkach, abyście zwiększyli swój potencjał. Jeśli podążycie za każdym elementem z wiarą, doprowadzi to was do innych części, aż uzyskacie pełną odpowiedź. Ten wzór wymaga od was wypróbowania wiary w zdolność naszego Ojca do udzielania odpowiedzi. Jest to czasem bardzo trudne, ale skutkuje znacznym wzrostem osobistym” („Korzystanie z nadprzyrodzonego daru modlitwy”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 9).
Poproś uczniów, by zapisali odpowiedzi na następujące pytania w dzienniku do studiowania lub w notatniku. Możesz też zapisać je na tablicy lub powoli przeczytać na głos, aby uczniowie mogli je zanotować.
-
Kiedy posłuchaliście duchowego podszeptu, po czym otrzymaliście od Boga kolejną wskazówkę?
-
Jak myślicie, dlaczego czasem musimy najpierw zareagować na duchowy podszept, by potem móc otrzymać dodatkowe objawienie?
Podsumuj fragment: Eter 2:8–12, wyjaśniając, że Pan powiedział bratu Jereda, iż Jeredzi będą musieli „[służyć] Jemu, prawdziwemu i jedynemu Bogu”, gdy przybędą do ziemi obiecanej (Eter 2:8), jeśli mają stać się wielkim narodem, którym On obiecał, że się staną. Jeśli nie będą Mu służyć, zostaną „starci z powierzchni ziemi” (Eter 2:8–10). Moroni powiedział, że takie jest „wieczne prawo” (Eter 2:10), co oznacza, że odnosi się ono do wszystkich ludzi, którzy będą zamieszkiwać tamtą ziemię.
Eter 2:13–15
Pan karci brata Jereda za to, że się do Niego nie modli
Poproś uczniów, by przeczytali po cichu fragment: Eter 2:13–15 i poszukali informacji o tym, co Jeredzi zrobili, gdy dotarli do wybrzeża.
-
Co zrobili Jeredzi? (Rozbili namioty i mieszkali na wybrzeżu przez cztery lata).
-
Dlaczego Pan skarcił brata Jereda?
-
Jakich lekcji możemy nauczyć się z fragmentu: Eter 2:14–15? (Uczniowie mogą wymienić różne prawdy, na przykład: Pan chce, abyśmy modlili się do Niego regularnie. Nie podoba Mu się, gdy nie wzywamy Go w modlitwie i Duch nie będzie przebywał z nami, jeśli pozostajemy w grzechu).
Poproś uczniów, by pomyśleli o swoich osobistych modlitwach, słuchając czytanej przez ciebie wypowiedzi Starszego Donalda L. Staheli z Kworum Siedemdziesiątych:
„W naszym życiu niezbędna jest codzienna żarliwa modlitwa o wybaczenie i szczególną pomoc oraz pielęgnowanie naszych świadectw. Kiedy w naszych modlitwach spieszymy się, powtarzamy się, gdy stają się one powszednie lub gdy o nich zapominamy, zatracamy bliskość Ducha, która jest niezbędna do uzyskiwania ciągłych wskazówek, jakich potrzebujemy, by poradzić sobie z wyzwaniami życia codziennego” („Zapewnienie bezpieczeństwa naszym świadectwom”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 39).
Przed lekcją zapisz na tablicy następujące pytania: (Możesz też przygotować je w materiałach lekcyjnych lub przeczytać powoli na głos, aby uczniowie mogli je zapisać). Wyznacz uczniom dwie lub trzy minuty na zapisanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania krótkich odpowiedzi na te pytania.
Co myślicie o częstotliwości waszych osobistych modlitw?
Co myślicie o szczerości waszych osobistych modlitw?
Czy czujecie, że w waszych osobistych modlitwach naprawdę komunikujecie się z Ojcem Niebieskim? Jeśli tak — dlaczego? Jeśli nie — dlaczego?
Jeśli moglibyście wprowadzić jedną zmianę, by udoskonalić wasze osobiste modlitwy, jaka by ona była?
Eter 2:16–25 (także Eter 3:1–6; 6:4–9)
Jeredzi budują barki, by przeprawić się przez ocean do ziemi obiecanej
Poproś uczniów, aby pomyśleli o wyzwaniu, z którym być może przyjdzie im się zmierzyć lub ważnej decyzji, którą będą musieli podjąć teraz lub w przyszłości. Uczniowie mogą pomyśleć na przykład o trudnej sytuacji rodzinnej, o wyzwaniach w szkole, decyzji, kogo poślubić lub wyborze zawodu. Poproś ich, by zastanowili się, w jaki sposób Pan może udzielić im rady lub przyjść z pomocą. Zachęć ich, aby w pozostałej części rozdziału Eter 2 poszukali zasad, które pomogą im otrzymać pomoc Pana przy podejmowaniu dobrych decyzji.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Eter 2:16–17. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i poszukali tego, co Pan przykazał zrobić Jeredom, by mogli podjąć dalszą drogę do ziemi obiecanej. Gdy uczeń skończy czytać, zapytaj, kto chciałby podejść do tablicy i szybko narysować, jak mogły wyglądać barki Jeredów.
Narysuj poniższą tabelę na tablicy bez wpisywania odpowiedzi w trzy dolne wiersze. Umieść tę tabelkę w materiałach lekcyjnych lub poproś uczniów, by przerysowali ją do swoich notatników lub dzienników do studiowania.
|
Problem z barkami |
Rozwiązanie |
Co uczynił Pan |
Co zrobił brat Jereda |
|---|---|---|---|
|
Brak powietrza |
wykonać otwory, które mogą być otwierane lub zamykane na wierzchu i na spodzie barek |
dał bratu Jereda instrukcje |
zrobił otwory |
|
Brak sterowności |
wiatr będzie pchał barki ku ziemi obiecanej |
sprawił, aby wiał wiatr |
ufał Panu |
|
Brak światła |
przygotować specjalne kamyki i prosić Pana, by ich dotknął, aby świeciły |
powiedział bratu Jereda, co nie będzie działać i dał mu wskazówki na znalezienie najlepszego rozwiązania dotknął kamieni, które przygotował brat Jereda |
przygotował kamienie i poprosił Pana, by dotknął ich, aby świeciły w ciemności |
Poproś uczniów, aby sami poszukali we fragmencie: Eter 2:18–19 trzech problemów związanych z barkami, które uświadomił sobie brat Jereda.
-
Z jakich problemów brat Jereda zdał sobie sprawę? (Zapisz odpowiedzi uczniów w pierwszej kolumnie tabeli na tablicy. Poproś ich, by zrobili to samo w swoich tabelkach).
Gdy uczniowie znajdą problemy związane z barkami, poproś, by przestudiowali fragmenty: Eter 2:20–25; 3:1–6; 6:4–9. Uwaga: Rozdziały: Eter 3 i 6 zostaną szczegółowo omówione podczas lekcji 145. i 147.). Wyznacz uczniom czas na indywidualne wypełnienie pozostałej części tabeli.
Gdy uczniowie to zrobią, zadaj następujące pytania, by pomóc im rozpoznać zasady wynikające z doświadczeń brata Jereda:
-
Biorąc pod uwagę rozwiązanie problemu braku powietrza, powiedzcie, w jaki sposób Pan czasami pomaga nam rozwiązać nasze problemy lub znaleźć odpowiedzi na nasze pytania? (Czasami Pan mówi nam, w jaki sposób rozwiązać problem i oczekuje, że zastosujemy Jego rady).
-
Biorąc pod uwagę rozwiązanie problemu braku sterowności, odpowiedzcie, w jaki sposób Pan czasami pomaga nam rozwiązać nasze problemy lub znaleźć odpowiedzi na pytania? (Czasami Pan sam rozwiązuje dany problem).
-
Biorąc pod uwagę rozwiązanie problemu braku światła, odpowiedzcie, w jaki sposób Pan czasami pomaga nam rozwiązywać nasze problemy lub znaleźć odpowiedzi na pytania? (Czasem Pan wymaga od nas, abyśmy sami znaleźli rozwiązanie i poprosili Go o akceptację oraz pomoc w zastosowaniu tego rozwiązania).
Zapisz na tablicy następującą zasadę: Gdy modlimy się do Pana i robimy to, co w naszej mocy, by rozwiązywać nasze problemy, możemy otrzymać Pańską pomoc. Aby pomóc uczniom zastosować tę zasadę w życiu, poproś ich, by przypomnieli sobie ważną decyzję, o której myśleli kilka minut temu. Następnie poproś ich, aby zastanowili się nad następującymi pytaniami:
-
Jak myślicie, czego może oczekiwać od was Pan przy podejmowaniu tej decyzji?
-
Co może zrobić Pan, by wam pomóc?
-
Jak możecie okazać zaufanie Panu w odniesieniu do tej decyzji?
Wyznacz uczniom kilka minut na zapisanie tego, czego nauczyli się podczas dzisiejszej lekcji. Podziel się swoim świadectwem o tym, że Pan poprowadzi nas i udzieli nam Swojej mądrości i mocy, jeśli z wiarą będziemy się do Niego modlić i zrobimy wszystko, by rozwiązać nasze problemy.
Komentarz i tło historyczne
Eter 2:4–5 Odpowiedzi na modlitwy
Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Niezwykle ważne jest, aby rozpoznać, że Pan ma trzeci sposób na odpowiadanie na nasze modlitwy. On wstrzymuje się z odpowiedzią, gdy się modlimy. Dlaczego to robi?
Jest naszym doskonałym Ojcem. Kocha nas ponad nasze możliwości pojmowania. Wie, co jest dla nas najlepsze. Widzi zakończenie już na początku. Chce, byśmy sami działali, zdobywając doświadczenie:
Gdy mówi tak, daje nam pewność siebie.
Gdy mówi nie, powstrzymuje nas od popełnienia błędu.
Gdy wstrzymuje się z odpowiedzią, daje nam możliwość wzrostu przez wiarę w Niego, posłuszeństwo względem Niego i chęć, by działać zgodnie z prawdą. Oczekuje od nas, że weźmiemy na siebie odpowiedzialność za podjętą decyzję w oparciu o Jego nauki bez oczekiwania na potwierdzenie. Nie powinniśmy biernie siedzieć lub szemrać z powodu braku odpowiedzi od Pana. Mamy działać.
W większości przypadków to, co zdecydowaliśmy się zrobić, jest właściwe. On potwierdzi słuszność naszych wyborów na Swój sposób. To potwierdzenie zazwyczaj przychodzi w formie gestów pomocy, gdy jesteśmy już w drodze. Odkrywamy je, gdy jesteśmy wrażliwi na duchowe podszepty. Są one jak uwagi kochającego Ojca, znak Jego aprobaty” („Learning to Recognize Answers to Prayer”, Ensign, listopad 1989, str. 31–32).
Eter 2:14–15. Karcenie w ustach Pana jako wyraz miłości
Odnosząc się do fragmentu: Eter 2:14–15, Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów zdumiewał się siłą charakteru brata Jereda i pełnym miłości wybaczeniem Boga:
„Trudno sobie wyobrazić, co oznacza trwające trzy godziny upominanie przez Pana, ale brat Jereda je wytrzymał. Ten prorok zareagował natychmiastową pokutą i modlitwą i ponownie prosił o wskazówki dotyczące czekającej ich podróży i ludzi, którzy mieli ją kontynuować. Bóg przyjął jego pokutę i z miłością udzielił mu dalszych wskazówek, potrzebnych do wypełnienia tej ważnej misji” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 15).
Poprzez Proroka Józefa Smitha Pan nauczał: „Kogo kocham, tego też karcę, aby ich grzechy były przebaczone, bowiem poprzez naganę przygotowuję drogę ich wybawienia z wszelkich pokus, a ukochałem was” (NiP 95:1).
Eter 2:22–23. Modlitwa wymaga wysiłku
Wielu ludzi mówi, że powinniśmy się modlić tak, jakby wszystko zależało od Boga, a żyć tak, jakby wszystko zależało od nas. Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział, że często słyszał, jak Prezydent Gordon B. Hinckley mówi: „Wiem, że aby coś osiągnąć, jest jeden sposób: uklęknąć i błagać o pomoc, a potem wstać i zabrać się do pracy” („Spiritual Capacity”, Ensign, listopad 1997, str.16).