3 Nefi 23

Wprowadzenie

Kiedy Zbawiciel zacytował słowa Izajasza (zob. 3 Nefi 22), przykazał Nefitom, aby badali słowa tego proroka. Powiedział, że słowa Izajasza są pełne błogosławieństw, ponieważ „mówił on o wszystkim odnośnie [Jego] ludu, którzy są z domu Izraela” (3 Nefi 23:2). Powiedział, że w przyszłości. Zbawiciel następnie przykazał Nefitom, aby studiowali słowa wszystkich proroków i aby zapisali swoje dzieje w kronikach.

Propozycje dotyczące nauczania

3 Nefi 23:1–5

Jezus Chrystus nakazuje ludziom, aby badali słowa proroków

Napisz na tablicy następujące wyrażenie: Błogosławieństwa płynące ze studiowania pism świętych. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad doświadczeniami, jakie mieli w czasie studiowania Księgi Mormona w domu i podczas zajęć seminarium w tym roku. Poproś ich, aby podeszli do tablicy i zapisali słowo lub krótkie zdanie na temat błogosławieństw, które otrzymali dzięki studiowaniu pism świętych. Możesz poprosić kilku uczniów, aby bardziej szczegółowo wyjaśnili to, co napisali. Następnie wskaż na błogosławieństwa zapisane na tablicy.

Jak myślicie, dlaczego otrzymujemy te błogosławieństwa, kiedy czytamy pisma święte?

Poproś uczniów, aby cofnęli się pamięcią do poprzedniej lekcji i powiedzieli, czyje słowa cytował Zbawiciel, kiedy nauczał Nefitów. (Słowa Izajasza). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 23:1–3. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co Zbawiciel powiedział, że powinniśmy zrobić ze słowami Izajasza. Możesz zasugerować uczniom, aby podkreślili słowa i wyrażenia, które zwracają ich szczególną uwagę. Poproś ich, aby podzielili się tym, co odnaleźli.

Dlaczego Pan chciał, aby ludzie badali słowa Izajasza? (Zob. 3 Nefi 23:2 3).
Dlaczego świadomość tego, że wszystkie słowa Izajasza zostaną wypełnione, jest błogosławieństwem?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 23:4–5. Zwróć ich uwagę na to, że kiedy Zbawiciel powiedział, aby badali słowa Izajasza, dodał, aby „[rozważali] słowa proroków”. Napisz na tablicy następującą prawdę: Zbawiciel przykazuje nam, abyśmy z zaangażowaniem badali słowa Izajasza i innych proroków.

Zgodnie z wersetem: 3 Nefi 23:5, co musimy zrobić, abyśmy mogli zostać zbawieni? Jak słowa proroków pomagają nam w przestrzeganiu tych przykazań?
W czym pilne badanie słów proroków różni się od zwykłego czytania ich słów? Dlaczego ważne jest, abyśmy pilnie badali słowa Izajasza i innych proroków?
Które z metod studiowania pism świętych pomagają wam w tym, aby badanie słów Izajasza i innych proroków było ważną częścią waszego życia?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Merrilla J. Batemana z Siedemdziesiątych:

„Istnieją pewne błogosławieństwa, które można otrzymać jedynie poprzez studiowanie pism świętych. Kiedy dana osoba rozważa słowa Pana i przestrzega ich, przybliża się do Zbawiciela, a jej pragnienie, aby wieść sprawiedliwe życie, wzrasta. Wzrasta także moc, aby oprzeć się pokusom, a duchowe słabości zostają pokonane. Duchowe rany zostają uzdrowione” („Coming unto Christ by Searching the Scriptures”, Ensign, listopad 1992, str. 28).

Oprócz pism świętych, gdzie jeszcze możemy znaleźć słowa proroków?

Poproś uczniów, aby odpowiedzieli na poniższe pytanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania:

Co musisz zmienić w swoim życiu, aby z większą pilnością badać słowa proroków?

Poproś kilku uczniów, aby złożyli świadectwo na temat błogosławieństw, które otrzymujemy dzięki badaniu słów proroków.

3 Nefi 23:6–14

Zbawiciel poucza Swoich uczniów, aby dodali ważne wydarzenie do prowadzonej przez nich kroniki

Poproś kilku uczniów, aby wymienili swoje ulubione historie z Księgi Mormona. Zapisz na tablicy ich odpowiedzi. Następnie zetrzyj jedną z nich. Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że Mormon, Nefi bądź inny kronikarz zaniedbał swój obowiązek i nie zapisał danego wydarzenia.

Jeśli to wydarzenie nie znalazłoby się w Księdze Mormona, to jakie ważne lekcje nie zostałyby zawarte w tym piśmie świętym?

Wyjaśnij, że kiedy Zbawiciel nauczał Nefitów, zwrócił uwagę na to, że kronikarze zaniedbali swój obowiązek i nie zapisali istotnego wydarzenia, które nastąpiło w wyniku wypełnienia się proroctwa. Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: 3 Nefi 23:6–13. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają to, czego nie zapisali w swojej kronice Nefici.

Nefici byli w posiadaniu zapisu proroctwa Samuela (zob. Helaman 14:25). Jak myślicie, dlaczego ważne byłoby posiadanie przez nich zapisu stanowiącego o wypełnieniu się tego proroctwa?

Wskaż na to, że mimo iż nie proszono nas o prowadzenie kroniki na temat duchowych spraw Kościoła, doradzono nam prowadzenie osobistych dzienników.

W jakim zakresie rada Zbawiciela z fragmentu: 3 Nefi 23:6–13 odnosi się do wysiłku, jaki wkładamy w prowadzenie osobistych dzienników?

Aby pomóc uczniom w poznaniu jednego ze sposobów na prowadzenie osobistego pamiętnika, poproś jednego z nich, aby przeczytał następujące doświadczenie, którym podzielił się Prezydent Hnery B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła:

„Późno wróciłem do domu po wykonaniu pewnych zadań kościelnych. Było już po zmroku. Kiedy zmierzałem ku drzwiom wejściowym mojego domu, ze zdziwieniem zauważyłem mojego teścia, który mieszkał w pobliżu. Był ubrany w swój roboczy strój i idąc bardzo szybko, niósł na ramieniu jakieś rury. Wiedziałem, że budował system hydrauliczny, który miał pompować wodę ze strumienia płynącego w dole do naszego domu.

Uśmiechnął się, zagadnął łagodnie, a następnie minął mnie w ciemnościach i udał się do pracy. Zrobiłem kilka kroków w stronę domu, myśląc o tym, co on dla nas robi i gdy tylko przekroczyłem próg, usłyszałem w myślach — a nie był to mój głos — te słowa: ‘Nie daję tych doświadczeń tylko dla ciebie. Zapisz je’.

Wszedłem do środka. Nie poszedłem do łóżka, choć byłem zmęczony, wziąłem kartkę i zacząłem pisać. I gdy to uczyniłem, zrozumiałem przesłanie, jakie usłyszałem w myślach. Miałem zapisać to dla swoich dzieci, aby pewnego dnia w przyszłości przeczytały, jak dostrzegłem rękę Boga, błogosławiącą naszą rodzinę. Dziadek nie musiał robić tego, co dla nas robił. Mógł poprosić kogoś innego o wykonanie tej pracy lub absolutnie nic nie robić. Lecz on służył nam, swojej rodzinie, w sposób, w jaki zawsze służą uczniowie Jezusa Chrystusa, którzy zawarli przymierze. Wiedziałem, że to prawda. I napisałem o tym po to, aby moje dzieci mogły przypomnieć sobie o tym któregoś dnia, gdy będą tego potrzebować.

Od lat zapisuję kilka linijek każdego dnia. Nigdy nie opuściłem ani jednego dnia bez względu na to, jak bardzo byłem zmęczony lub jak wcześnie musiałem wstać następnego dnia. Zanim zaczynałem pisać, zastanawiałem się nad tym pytaniem: ‘Czy widziałem dziś wyciągniętą rękę Boga, która dotknęła nas, nasze dzieci lub naszą rodzinę?’” („Zapamiętaj, zapamiętaj”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 66–67).

Jak myślicie, dlaczego jest ważne, abyśmy zapisywali doświadczenia, które wzmacniają nas duchowo?
Jakie korzyści może przynieść naśladowanie przykładu Prezydenta Eyringa? Jak prowadzony przez nas dziennik może pomóc innym?

Wyjaśnij, że Prezydent Eyring mówił o błogosławieństwach, które otrzymał dzięki codziennemu zapisywaniu o tym, jak Bóg pobłogosławił jego rodzinę. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi. (Być może podzieliłeś się nią podczas lekcji 117. Uczniowie odniosą korzyść z usłyszenia jej po raz kolejny).

„Kiedy się zastanawiałem, coś zaczynało się dziać. Gdy przywoływałem wydarzenia z danego dnia, widziałem dowody tego, co Bóg uczynił dla jednej osoby z naszej rodziny, czego nie zauważyłem w czasie pełnego zabiegania dnia. Gdy tak się działo — a często tak się zdarzało — zdawałem sobie sprawę z tego, że próba zapamiętania tego pozwala Bogu pokazać mi, co On dla nas uczynił.

W moim sercu zaczęło wzrastać coś więcej niż wdzięczność. Wzrastało świadectwo. Stawałem się coraz bardziej pewny, że nasz Ojciec Niebieski słyszy modlitwy i odpowiada na nie. Poczułem ogromną wdzięczność za zmiękczenie i oczyszczenie serca spowodowane Zadośćuczynieniem Zbawiciela Jezusa Chrystusa. I zdobywałem coraz większą pewność, że Duch Święty może nam wszystko przypomnieć — nawet to, czego nie dostrzegliśmy lub na co nie zwróciliśmy uwagi, gdy miało to miejsce” („Zapamiętaj, zapamiętaj”, str. 67).

Czego możemy się nauczyć z zapisu w rozdziale: 3 Nefi 23 oraz z doświadczenia Prezydenta Eyringa? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi na to pytanie. Odpowiedzi ich powinny odzwierciedlać następującą prawdę: Kiedy zapisujemy duchowe doświadczenia, będziemy osobiście błogosławieni wraz z naszymi rodzinami).

Niektórym z uczniów może się wydawać, że w ich życiu nie wydarzyło się nic wartego zapisania. Aby im pomóc, możesz poprosić jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Starszego Johna H. Groberga z Siedemdziesiątych:

„Niektórzy mówią: ‘Nie mam o czym pisać. Nie mam żadnych duchowych doświadczeń’. Wtedy odpowiadam: ‘Rozpocznij pisanie dziennika, a otrzymasz duchowe doświadczenia. One są stale obecne w naszym życiu, ale stajemy się na nie bardziej wrażliwi, kiedy zaczynamy pisać’” („Writing Your Personal and Family History”, Ensign, maj 1980, str. 48).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy zaniedbali obowiązku zapisywania doświadczeń, które wzmocniły ich duchowo. Zachęć ich, aby zapisywali te doświadczenia i kontynuowali to przez całe swoje życie. Możesz zasugerować, aby naśladowali przykład Prezydenta Eyringa i zapisywali kilka słów każdego dnia.

Omówienie fragmentów do opanowania

Uczenie się rozwiązywania problemów poprzez korzystanie z pism świętych może pomóc uczniom w ich życiu. Rozdaj każdej osobie po kartce. Poproś, aby zapisali pytanie, które ich nurtuje, lub wyzwanie, które stoi im na drodze. Wyjaśnij im, że zbierzesz te kartki i przeczytasz klasie niektóre wypowiedzi. Poproś uczniów, aby nie podpisywali swoich kartek oraz aby nie pisali na temat spraw osobistych lub nieodpowiednich do przedyskutowania w klasie. (Po zebraniu notatek możesz zapoznać się z ich treścią, aby upewnić się, że nie zawierają nieodpowiednich lub zbyt osobistych informacji). Przeczytaj pytanie lub wyzwanie i zobacz, czy uczniowie potrafią na nie odpowiedzieć z wykorzystaniem fragmentów do opanowania.

Wyjaśnij, że Zbawiciel przykazał nam, abyśmy dzielili się z bliźnimi naukami, które On nam dał (zob. 3 Nefi 23:14). Aby pomóc uczniom w przestrzeganiu tego przykazania, zachęć ich, by w procesie rozwiązywania danego problemu z wykorzystaniem fragmentów do opanowania rozwijali umiejętności związane z nauczaniem, jak tłumaczenie doktryn lub zasad, dzielenie się doświadczeniami i składanie świadectwa. Możesz zachować pozostałe pytania lub wyzwania wymienione przez uczniów i przedyskutować je w podobny sposób podczas kolejnych lekcji, kiedy będzie na to czas.

Uwaga: Długość tej lekcji może pozwolić na zajęcia związane z fragmentami z pism świętych do opanowania. Możesz przeprowadzić zajęcia na początku lekcji, w środku lekcji jako przerywnik między innymi blokami lub na koniec lekcji. Upewnij się, że zajęcia te będą krótkie, abyś miał czas na przeprowadzenie lekcji. Więcej propozycji zajęć pomocnych w opanowaniu fragmentów z pism świętych znajduje się w aneksie na końcu tego podręcznika.