Alma 17

Wprowadzenie

Przygotowując się do głoszenia ewangelii pośród Lamanitów, synowie Mosjasza zabiegali o przewodnictwo Pana poprzez post i modlitwę. Pan dodawał im otuchy i obiecał im, że będą w Jego rękach narzędziami „dla zbawienia wielu dusz” (Alma 17:11). Wcześniej zaś obiecał im w objawieniu dla ich ojca, że „[sprawi], iż Lamanici nie uczynią im krzywdy” (Mosjasz 28:7). Umocnieni obietnicami Pana, ufając, że pewnego dnia znowu się spotkają, rozdzielili się, by głosić ewangelię w różnych częściach świata. Ammon udał się do kraju Ismael, gdzie przygotowywał się do nauczania ludu, służąc ich królowi.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 17:1–16

Synowie Mosjasza badają pisma święte, modlą się i poszczą, aby poznać słowo Boże i nauczać z mocą

Przed rozpoczęciem lekcji zapisz na tablicy poniższe zdanie do uzupełnienia: „Najważniejszą rzeczą, jaką możecie zrobić, przygotowując się na misję, jest…” (Wykorzystasz je nieco później).

Zapytaj uczniów, czy byli kiedyś świadkami, kiedy ktoś z ich bliskich lub przyjaciół powrócił do domu po wiernie odbytej misji. Poproś kilku uczniów o opisanie cech Chrystusowych, jakimi ci misjonarze odznaczali się po swoim powrocie.

Jakie pozytywne zmiany zauważyliście w nich po misji? Co, według was, było ich przyczyną?

Wyjaśnij, że synowie Mosjasza spotkali się z Almą, gdy wracali do Zarahemli po 14 latach głoszenia ewangelii w kraju Nefi. Jeśli uczniom przydałoby się krótkie przypomnienie historii o Almie i synach Mosjasza, zapytaj:

Jaka więź łączyła Almę i synów Mosjasza? (Jeśli uczniowie potrzebują pomocy w odpowiedzi na to pytanie, poproś ich, by przeczytali podsumowanie rozdziału: Mosjasz 27).

Wyjaśnij, że podczas gdy Alma głosił pokutę i zakładał Kościół pośród Nefitów w Zarahemli i innych krajach, synowie Mosjasza głosili ewangelię Lamanitom w kraju Nefi. (Wyjaśniając te kwestie, możesz się posłużyć zakładką do Księgi Mormona). Synowie Mosjasza nazywali się: Ammon, Aaron, Omner i Himni (zob. Mosjasz 27:34). Alma 17–26 opisuje część ich misjonarskich doświadczeń.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 17:1–2.

Co czuł Alma, kiedy znowu zobaczył swoich przyjaciół? Jak myślicie, dlaczego to spotkanie wzbudziło w nim takie uczucia?

Zwróć uwagę uczniów na niekompletne zdanie na tablicy. Poproś ich, by zaproponowali, jak można by je uzupełnić. Następnie powiedz, w jaki sposób uzupełnił je Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów: „Najważniejszą rzeczą, jaką możecie zrobić, przygotowując się na misję, jest stanie się misjonarzem na długo, zanim udacie się na misję” („Stawanie się misjonarzem”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 45). Uzupełnij zdanie na tablicy.

Zwróć uwagę, że jednym ze sposobów poznawania, jak stać się misjonarzem, jest uczenie się o służbie wiernych misjonarzy w pismach świętych. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Alma 17:2–4, szukając powodów sukcesu synów Mosjasza w przyprowadzaniu ludzi do poznania prawdy.

Co takiego zrobili synowie Mosjasza, co pozwoliło im odnieść sukces na misji? (Przykładowe odpowiedzi: „pilnie badali pisma święte”, modlili się i pościli).
Jakie błogosławieństwa otrzymali dzięki swym studiom, postom i modlitwie? (Podczas odpowiadania na to pytanie pomóż uczniom dostrzec następującą zasadę: Kiedy badamy pisma święte, modlimy się i pościmy, możemy otrzymać Ducha Świętego i nauczać z mocą).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Bednara, wskazującej, co możemy zrobić, aby stać się misjonarzami:

„Możecie powiększać wasze pragnienie służenia Bogu (zob. NiP 4:3), możecie zacząć myśleć, czytać, modlić się i czuć tak jak misjonarze. Możecie unikać światowych wpływów, które odsuwają Ducha Świętego, możecie wzrastać w pewności rozpoznawania i odpowiadania na duchowe podszepty. Wiersz za wierszem, przykazanie po przykazaniu, trochę tu i trochę tam, możecie stopniowo stawać się takimi misjonarzami, jakimi macie nadzieję być, i takimi, jakich Zbawiciel oczekuje. […]

Przygotowanie, o którym mówię, dotyczy nie tylko waszej służby w okresie, kiedy macie 19, 20 czy 21 lat. […] Przygotowujecie się na życie wypełnione pracą misjonarską. […] Zawsze jesteśmy misjonarzami” („Stawanie się misjonarzem”, str. 46).

Aby pomóc uczniom zastosować zasady, których naucza Starszy Bednar oraz tych, które są nauczane we fragmencie: Alma 17:2–4, poproś ich, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, co zrobią, aby stać się misjonarzami, zanim jeszcze zostaną powołani na misję.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Alma 17:9 i zobaczyli, o co modlili się synowie Mosjasza i ich towarzysze. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś ich, żeby przeczytali wersety: Alma 17:10–12 i przekonali się, jak Pan odpowiedział na te modlitwy.

Jak sądzicie, dlaczego „nabrali [oni] otuchy”, kiedy dostali od Pana odpowiedź na swoje modlitwy?
Alma 17:11 zawiera obietnice Pana, że uczyni tych misjonarzy narzędziami w Swoich rękach. Co to, według was, oznacza? W jaki sposób możemy być narzędziami w rękach Pana?
Pan pouczył tych misjonarzy, aby „byli […] [dobrym] przykładem” (Alma 17:11). Jak myślicie, dlaczego dawanie dobrego przykładu było tak ważną częścią ich pracy misjonarskiej? (Podczas odpowiadania na to pytanie pomóż uczniom dostrzec następującą zasadę: Kiedy dajemy dobry przykład, Pan może uczynić nas narzędziami w Swoich rękach. Możesz zapisać tę prawdę na tablicy).
Czego ludzie mogą się dowiedzieć o ewangelii, patrząc na nasz dobry przykład?
Kiedy dobry przykład innych osób pomógł wam w waszym życiu?

Złóż świadectwo o znaczeniu dawania dobrego przykładu i zachęć uczniów, by byli przykładem w swoim otoczeniu. Jeśli przyjdą ci na myśl sytuacje, kiedy twoi uczniowie dawali dobry przykład, możesz ich za to pochwalić. Nie wygłaszaj jednak ogólnikowych i mało konkretnych komplementów, które mogą się komuś wydać nieszczere.

Poproś uczniów, by po cichu przeczytali wersety: Alma 17:13–16 i pomyśleli o trudnościach związanych z nauczaniem Lamanitów w tamtych czasach.

Dlaczego synowie Mosjasza byli gotowi znosić cierpienia i przebywać pośród Lamanitów? (Zob. Alma 17:16; zob. także Mosjasz 28:1–3).

Alma 17:17–39

Ammon zostaje sługą króla Lamoniego i broni królewskich stad

Podsumuj wersety: Alma 17:18–20, wyjaśniając, że zanim misjonarze rozdzielili się, by głosić ewangelię w różnych częściach kraju, Ammon nauczał ich i udzielił im błogosławieństwa. Następnie udał się do kraju Ismael. Gdy tam dotarł, został pojmany i zaprowadzony przed króla. Poproś dwóch uczniów, aby na zmianę przeczytali na głos fragment: Alma 17:21–25.

Jakie znaczenie miały, według was, słowa Ammona, który powiedział królowi: „Będę twoim sługą”? (Alma 17:25).
Czy widzieliście kiedyś, jak służba otwiera możliwości, by dzielić się ewangelią?

Podsumuj pokrótce wersety: Alma 17:26–27, wyjaśniając, że kiedy Ammon pilnował stad króla, grupa Lamanitów rozgoniła zwierzęta.

Podziel uczniów na trzyosobowe grupy. Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Alma 17:28–32; Alma 17:33–35; Alma 17:36–39. Niech uczniowie w każdej grupie rozdzielą te fragmenty między sobą. Czytając po cichu wyznaczone fragmenty, uczniowie mają szukać odpowiedzi na poniższe pytania. (Możesz zapisać je na tablicy).

Co się wydarzyło w twoim fragmencie tej historii?
Jak mogło to pomóc w przygotowaniu ludzi na przyjęcie ewangelii?
Jakimi cechami wykazał się Ammon?

Daj grupom czas na omówienie odpowiedzi. Następnie zapytaj:

Czego możemy się nauczyć z tej historii? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi. Mogą na przykład powiedzieć, że poprzez służbę możemy pomagać bliźnim przyjąć ewangelię lub że kiedy służymy Panu, możemy działać śmiało i być dobrej myśli. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali te zasady w swoich pismach świętych).

Zachęć uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania napisali, co mogą robić, aby dawać dobry przykład życia w zgodzie z ewangelią. Młodym Kobietom wyznaczenie tego celu może pomóc w spełnieniu wymagań doświadczenia dodatkowej wartości w programie Osobisty rozwój, w części „Dobre uczynki”. Kapłanom wyznaczenie tego celu może pomóc poznać i wypełniać obowiązki wymienione w broszurze Obowiązek wobec Boga w częściach „Obowiązki kapłańskie” i „Zapraszaj wszystkich, by przyszli do Chrystusa”.

Komentarz i tło historyczne

Alma 17. Pełnoetatowa służba misjonarska młodych mężczyzn i kobiet

W kwestii obowiązku służenia na pełnoetatowej misji Prezydent Thomas S. Monson udzielił młodym mężczyznom i młodym kobietom następującej rady:

„Wam, młodzi mężczyźni posiadający Kapłaństwo Aarona, oraz wam, młodzi mężczyźni, którzy otrzymacie niedługo urząd starszego, powtarzam to, czego prorocy nauczali od dawna — że każdy godny i zdrowy młody mężczyzna powinien przygotować się do służby na misji. Służba misjonarska jest obowiązkiem kapłańskim, którego wypełnienia Pan od nas oczekuje, jako że otrzymaliśmy tak wiele. Młodzi mężczyźni, namawiam was do tego, abyście przygotowali się do służby jako misjonarze. Pozostańcie czyści i nieskazitelni oraz godni reprezentowania Pana. Dbajcie o własne zdrowie i siłę. Studiujcie pisma święte. Gdzie jest to możliwe, uczestniczcie w zajęciach seminarium lub instytutu. Zapoznajcie się z podręcznikiem dla misjonarzy Abyście głosili moją ewangelię.

Słowo do was, młode siostry: chociaż nie macie tego samego obowiązku kapłańskiego co młodzi mężczyźni, by służyć jako pełnoetatowi misjonarze, macie również cenny wkład jako misjonarki, a wasza służba jest mile widziana” („Gdy się znów spotykamy”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 5–6).