Lekcja 75: Alma 9–10

Lekcja 75

Alma 9–10

Wprowadzenie

Alma i Amulek na próżno głosili słowo Boże ludowi Ammonihah, ponieważ Szatan „opanował serca mieszkańców” tego miasta (zob. Alma 8:9). Wielu z nich miało serca zatwardziałe na ewangelię i opierali się wezwaniom Almy i Amuleka do pokuty. Niemniej Alma i Amulek wiernie wzywali ich do odpokutowania, świadcząc, że ponieważ oni sami byli nauczani prawdy i doświadczyli mocy Boga, Pan oczekiwał, że będą bardziej prawi od Lamanitów, których nie nauczano prawdy. Alma i Amulek nauczali, że jeśli lud Ammonihah nie odpokutuje, zostanie zgładzony. Nauczali również, że odkupienie jest możliwe jedynie przez Jezusa Chrystusa.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 9

Alma ostrzega ludzi w Ammonihah, by odpokutowali i przygotowali się na przyjście Jezusa Chrystusa

Przedstaw uczniom następującą sytuację: Dwóch uczniów przychodzi do szkoły, a ich nauczyciel ogłasza, że muszą napisać niezapowiedziany sprawdzian. Pierwszy z uczniów był na lekcjach codziennie, ale drugi opuścił ostatnie dwa tygodnie zajęć z powodu choroby.

Jak sądzicie, któremu z nich lepiej pójdzie napisanie testu?

Poproś uczniów o szybkie przejrzenie wersetów: Alma 9:1–7 i odnalezienie słów i wyrażeń, które wskazują, na ile ludzie w Ammonihah rozumieli ewangelię i moc Boga. Poproś, aby podali swoje odpowiedzi.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 9:8–13. Niech reszta klasy szuka słów i zwrotów świadczących o tym, czy ludzie ci byli wcześniej nauczani ewangelii i czy mieli wiedzę na temat mocy Boga. (Przykładowe odpowiedzi: „czyż nie pamiętacie” i „czyż tak szybko zapomnieliście”).

Czy ludzie w Ammonihah poznali kiedyś ewangelię i byli nauczani o mocy Bożej?
Z jakich powodów ludzie, którzy kiedyś poznali ewangelię, mogą zapomnieć, czego ich nauczano lub przestać rozumieć to, czego się nauczyli?

Poproś uczniów, aby przejrzeli fragmenty: Alma 8:9, 11; 9:5, 30; i 12:10–11 i odszukali słowa oraz wyrażenia wskazujące, dlaczego ludzie w Ammonihah zapomnieli otrzymane nauki i przestali je rozumieć. („Szatan opanował ich serca”, „znieczulili swe serca”, „serca ich były nieczułe i byli ludźmi o hardych karkach”).

Przerysuj na tablicę poniższą tabelę i poproś uczniów, aby przerysowali ją do swoich notatników lub dzienników do studiowania. (Upewnij się, żeby zostawić dużo miejsca na pisanie).

	Duchowe korzenie ludów	Czego Pan oczekiwał od ludu i co mu obiecał
Lamanici (Alma 9:14–17)
Lud Ammonihah (Alma 9:18–24)

Podziel uczniów na pary. Niech w parach uzupełnią tabelę na podstawie podanych fragmentów z pism świętych. Po zakończeniu zadania poproś, aby w jednym zdaniu podsumowali to, czego się dowiedzieli. Poproś kilkoro uczniów o podzielenie się tym, co napisali. Mogą oni użyć różnych sformułowań, lecz ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą prawdę: Pan oczekuje większego posłuszeństwa od tych, którzy otrzymali wiedzę i błogosławieństwa ewangelii. Aby pomóc uczniom w lepszym zrozumieniu, jak ta zasada odnosi się do ich życia, zadaj im następujące pytania:

Jak myślicie, dlaczego Pan miał wyższe wymagania w stosunku do ludzi w Ammonihah?
Dlaczego to, że Pan ma wyższe wymagania wobec tych, którzy otrzymali wiedzę i błogosławieństwa ewangelii, jest sprawiedliwe?

Zwróć uwagę na wyrażenie: „cieszyli się wielką przychylnością u Pana” w wersecie: Alma 9:20. (Możesz zasugerować uczniom, aby zaznaczyli to wyrażenie w swoich pismach).

W jaki sposób współcześni członkowie Kościoła „[cieszą] się wielką przychylnością u Pana”?
Zgodnie z tym, co napisano we fragmencie: Alma 9:19–23, jakie dary i błogosławieństwa otrzymali Nefici (w tym również lud Ammonihah) dzięki temu, że byli ludem przymierza z Panem?
Jakich darów i błogosławieństw doświadczyliście dzięki temu, że jesteście członkami Kościoła Pana?
Czego oczekuje od nas Pan z powodu darów i błogosławieństw, jakie od Niego otrzymaliśmy?

Niech połowa klasy przestudiuje indywidualnie fragment: Alma 9:24–27, zaś druga połowa fragment: Alma 9:28–30. Poproś uczniów, aby przygotowali się do podsumowania wyznaczonych fragmentów własnymi słowami. Aby dać im wskazówki do przygotowania ich wypowiedzi, zapisz na tablicy następujące pytania:

Jakie dowody na to, że Pan oczekuje większego posłuszeństwa od tych, którzy posiadają większą wiedzę o ewangelii, znajdujesz w tych wersetach?

O jakich dostępnych błogosławieństwach przypomniał ludziom Alma?

Co, według słów Almy, ludzie muszą zrobić, aby otrzymać te błogosławieństwa?

Kiedy uczniowie skończą czytać, wyznacz po jednym uczniu z obu grup, aby przedstawił podsumowanie przydzielonych wersetów. Zapytaj potem wszystkich uczniów:

W jaki sposób możemy pozostać wierni i zachować światło i wiedzę, które otrzymaliśmy? (Uczniowie mogą wymienić: studiowanie pism świętych, wyrażanie Bogu wdzięczności za nasze błogosławieństwa, regularne składanie świadectwa, cotygodniowe uczęszczanie do Kościoła, prowadzenie dziennika itd.).

Alma 10:1–12

Amulek odpowiada na wezwanie Pana i potwierdza boskie powołanie Almy

Wyjaśnij, że po tym, jak Alma przemówił, ludzie wpadli w gniew i chcieli wtrącić go do więzienia. Amulek z odwagą przemówił do ludu i dołączył swoje świadectwo do świadectwa Almy. (Zob. Alma 9:31–34). Podsumuj fragment: Alma 10:1–4, wyjaśniając, że Amulek był potomkiem Nefiego. Ciężko pracował i dorobił się znacznego majątku. Pośród swych licznych krewnych i przyjaciół był również znany jako mąż „[mający] dobre imię” (zob. Alma 10:4). Niestety nie żył według prawd ewangelii, których go kiedyś nauczano.

Dlaczego, waszym zdaniem, towarzystwo Amuleka — człowieka znanego w tej społeczności — było dla Almy pomocne?

Zapytaj uczniów, co ich obudziło dzisiejszego ranka. (Czy był to, na przykład, dźwięk budzika czy też zostali obudzeni przez innego członka rodziny? Jeśli masz budzik lub jego ilustrację, możesz je pokazać). Zapytaj uczniów, ilu z nich trzeba było „wywoływać” z łóżka więcej niż jeden raz.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 10:5–6. Poproś resztę klasy o odnalezienie, w jaki sposób Amulek reagował na kolejne „wezwania do przebudzenia”, które otrzymywał od Pana.

Co, waszym zdaniem, miał na myśli Amulek, kiedy powiedział: „nie chciałem słuchać” oraz „nie chciałem […] wiedzieć”?
W jaki sposób Pan wzywa nas? (Możliwe odpowiedzi to: podszepty Ducha Świętego, rady rodziców i przywódców kościelnych oraz powołania w Kościele).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Alma 10:7–10 i odnalezienie kluczowych punktów pierwszego świadectwa, jakie Amulek wygłosił do swego ludu.

W jaki sposób przeżycia Amuleka przygotowały go na to, by został drugim świadkiem przesłania Almy dla ludzi w Ammonihah?
Jak, waszym zdaniem, decyzja Amuleka, by być posłusznym, wpłynęła na jego życie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie fragmentu: Alma 10:11–12, zaś reszta klasy niech odnajdzie, w jaki sposób decyzja Amuleka, by odpowiedzieć na wezwanie Pana, wpłynęła na innych ludzi. Poproś uczniów o podzielenie się owocem ich przemyśleń.

Zapisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy słyszymy wezwanie Pana i odpowiadamy na nie, błogosławieństwa spływają na nas i na innych ludzi. (Możesz zachęcić uczniów, by zapisali ją w swoich pismach świętych obok wersetów: Alma 10:11–12). Aby pomóc uczniom uzmysłowić sobie, jak ważną prawdę zawiera ta zasada, zapytaj:

Kiedy czuliście się pobłogosławieni z powodu posłuszeństwa wezwaniu Pana?
W jaki sposób inni ludzie zostali pobłogosławieni dzięki temu, że wy lub ktoś inny odpowiedzieliście na wezwanie Pana?
Jaki wpływ mają te doświadczenia na wasze pragnienie, aby bacznie nasłuchiwać wezwań Pana, a potem je wypełniać?

Alma 10:13–32

Amulek odpowiada swoim przeciwnikom i nawołuje ludzi do pokuty

Napisz na tablicy następujące wyrażenia:

Wpaść w gniew i bronić swojej pozycji
Wątpić w ważność otrzymanej rady
Skrytykować osobę, która udzieliła rady
Kwestionować radę i debatować nad nią
Wysłuchać z pokorą i wypełnić

Poproś uczniów, aby zastanowili się po cichu, które z wyrażeń na tablicy najlepiej opisuje ich reakcję w sytuacji, gdyby rodzic lub przywódca kościelny zwrócił im uwagę, że robią coś niewłaściwego lub prosił, by zmienili coś w swoim zachowaniu.

Dlaczego ludzie czasami reagują w ten sposób, gdy zwraca się im uwagę?

Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Alma 9:2–3; Alma 9:4–5; Alma 10:13, 16–17; Alma 10:24, 28–30.

Poproś uczniów, aby wybrali sobie jeden z podanych fragmentów i samodzielnie go przestudiowali. Poproś ich, by zwrócili uwagę na to, jak dany fragment opisuje reakcję ludzi w Ammonihah na przesłanie Almy i Amuleka. Niech spośród wypisanych wyrażeń wybiorą też to, które najlepiej odzwierciedla reakcję ludzi. Po upływie kilku minut poproś uczniów, aby wyjaśnili, które z pięciu zdań na tablicy najlepiej pasuje do studiowanego przez nich fragmentu.

Dlaczego pierwsze cztery reakcje wymienione na tablicy są niebezpieczne duchowo?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 10:19–23. Zachęć ich, by odszukali, czego Amulek nauczał na temat konsekwencji grzechu i wypędzania sprawiedliwych.

Aby pomóc uczniom zastanowić się nad tym, jak niszczycielskie są skutki, kiedy nie pokutujemy za nasze grzechy, odczytaj wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya:

Obraz

Prezydent Gordon B. Hinckley

„Wszędzie wokół jest wiele zła. Zewsząd otaczają nas pokusy i ich nęcące wpływy. Niestety niektórzy ulegają tym niszczycielskim siłom. Bolejemy nad każdą osobą, która schodzi z właściwej drogi. Wyciągamy do nich pomocną dłoń, żeby je uratować, ale w wielu wypadkach nasze wysiłki spełzają na niczym. Obrany przez nie kurs wiedzie do tragedii. To droga, która prowadzi do zniszczenia” („My Testimony”, Ensign, maj 2000, str. 69).

Jakie wyniszczające konsekwencje spotykają osoby i grupy ludzi, kiedy nie przestrzegają przykazań Boga?

Jeśli czas pozwoli, poproś uczniów, by odpowiedzieli na następujące pytanie:

W jaki sposób mogą was błogosławić prawdy poznane podczas dzisiejszej lekcji?

Komentarz i tło historyczne

Alma 9:19–23. Dano im oświecenie i wiedzę.

Ludzi z Ammonihah spotkają za ich niegodziwość poważniejsze konsekwencje niż Lamanitów, ponieważ otrzymali oni większą wiedzę o ewangelii. Następująca wypowiedź Siostry Sheri L. Dew, która służyła jako członkini generalnego prezydium Stowarzyszenia Pomocy, odnosi się do kobiet w Kościele, lecz w równym stopniu dotyczy wszystkich członków Kościoła:

„Jesteśmy wyjątkowe. Jesteśmy wyjątkowe z powodu naszych przymierzy, naszych duchowych przywilejów oraz z powodu obowiązków, jakie z nich wszystkich wynikają. Zostałyśmy obdarowane mocą i darem Ducha Świętego. Mamy żyjącego proroka, który nas prowadzi, obrzędy, które wiążą nas z Panem i innymi ludźmi i otacza nas moc kapłaństwa. Wiemy, na jakim etapie wielkiego planu szczęścia się znajdujemy. Wiemy też, że Bóg jest naszym Ojcem, a Jego Syn naszym niestrudzonym Orędownikiem.

Z tymi przywilejami wiąże się wielka odpowiedzialność, gdyż ‘od tego, komu wiele dano, wiele się wymaga’ (NiP 82:3)” („We Are Women of God”, Ensign, listopad 1999, str. 98).

Alma 10:6–11. Posłuszeństwo wezwaniu Pana przynosi błogosławieństwa innym ludziom

Prezydent Thomas S. Monson opowiedział historię, która pokazuje, jak ważne jest postępowanie zgodne z podszeptami Ducha Świętego:

„Późnym popołudniem pływałem w Deseret Gym i wpatrując się w sufit, pokonywałem na grzbiecie kolejne długości basenu. Cicho, ale bardzo wyraźnie, w moim umyśle pojawiła się myśl: ‘Ty tutaj pływasz niemal bez wysiłku, a tymczasem twój przyjaciel Stan cierpi w łóżku szpitalnym, niezdolny, by się poruszać’. Poczułem natchnienie: ‘Idź do szpitala i daj mu błogosławieństwo’.

Przestałem pływać, ubrałem się i pośpieszyłem do sali Stana w szpitalu. Łóżko było puste. Pielęgniarka powiedziała, że jest na swoim wózku inwalidzkim na basenie i czeka na terapię. Całkiem sam. Stał nad krawędzią przy głębokiej części basenu. Przywitaliśmy się i wróciliśmy do jego sali, gdzie otrzymał błogosławieństwo kapłańskie.

Powoli, lecz systematycznie, Stan odzyskał siłę i władzę w nogach […].

Często przemawia na spotkaniach kościelnych i opowiada o tym, jak dobry jest dla niego Pan. Niektórym osobom opowiada o mrocznych myślach i depresji, jakie ogarnęły go tamtego popołudnia, kiedy siedział na wózku nad brzegiem basenu, skazany, jak się wydawało, na życie przepełnione rozpaczą. Opowiada o tym, jak zastanawiał się nad innym rozwiązaniem. Jakże łatwo byłoby popchnąć ten znienawidzony wózek w ciche, głębokie wody basenu. To byłby koniec życia. W tym samym momencie zobaczył mnie — swojego przyjaciela. Tego dnia Stan w bardzo dosłowny sposób zrozumiał, że nie idziemy przez życie samotnie. Ja również czegoś się tego dnia nauczyłem: Nigdy, przenigdy nie wolno odkładać na później wykonania tego, co podszeptuje Duch” („The Spirit Giveth Life”, Ensign, maj 1985, str. 70).

Alma 10:22–23. „Modlitwy sprawiedliwych”

Zwróćcie uwagę na wpływ, jakie modlitwy sprawiedliwych wywarły na ludzi w Ammonihah. Później modlitwy sprawiedliwych uratowały Nefitów od zagłady w czasach kapitana Moroniego i Lamanity Samuela (zob. Alma 62:40; Helaman 13:12–14).

Prezydent Spencer W. Kimball powiedział o modlitwach, jakie zanosimy w naszych czasach:

„Jest wielu ludzi, którzy są prawi i wierni, którzy zachowują wszystkie przykazania, a których życie i modlitwy chronią świat przed zagładą” („Voices of the Past, of the Present, of the Future”, Ensign, czerwiec 1971, str. 16).

Kiedy wszyscy sprawiedliwi zostali zabici lub wygnani z Ammonihah, ich modlitwy przestały chronić miasto i „wszyscy mieszkańcy Ammonihah zostali zgładzeni” przez Lamanitów (Alma 16:9).