Jakub 3–4

Wprowadzenie

W rozdziale: Jakub 3 znajdują się końcowe nauki, jakie Jakub wygłosił do swego ludu. W kilku zdaniach pocieszył ludzi czystego serca i dodał im otuchy. Zganił też pysznych i rozpustnych pośród swego ludu, ostrzegając ich przed konsekwencjami, jakie poniosą, jeśli nie odpokutują. Jakub 4 to słowa, które Jakub zapisał pod natchnieniem dla ludzi, którzy mieli czytać jego kronikę w przyszłości. Złożył świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa i nawoływał swoich czytelników, aby pojednali się z Bogiem Ojcem poprzez Zadośćuczynienie. Ostrzegał Żydów przed odrzuceniem Jezusa Chrystusa i prostoty Jego ewangelii.

Propozycje dotyczące nauczania

Jakub 3

Jakub pociesza ludzi czystego serca, udziela im rad, a pozostałych nawołuje, by odpokutowali

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, jakiej rady udzieliliby ludziom w następujących sytuacjach:

Młoda kobieta stara się żyć w prawości, lecz cierpi, ponieważ jej ojciec jest uzależniony od alkoholu.
Młody mężczyzna ze wszystkich sił stara się żyć w zgodzie z ewangelią, lecz rozwód rodziców wystawia go na próby.
Młoda kobieta gorliwie stara się okazywać miłość członkom swojej rodziny, ale problem sprawia egoizm i zachowanie nieliczącej się z nikim siostry.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali pierwsze zdanie w wersecie: Jakub 3:1 i ustalili, do kogo Jakub zwraca się w tym rozdziale.

Wyjaśnij, że najpierw Jakub przemawiał bezpośrednio do ludzi, których winą była pycha i grzechy natury seksualnej. Następnie skierował uwagę na prawych ludzi, którzy doświadczali prób z powodu niegodziwości swych bliźnich. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Jakub 3:1–2 i znaleźli cztery rzeczy, o które Jakub prosił ludzi czystego serca.

Do zrobienia jakich czterech rzeczy Jakub nawoływał ludzi o czystych sercach? („Ufajcie wytrwale Bogu, módlcie się do Niego z wielką wiarą […], podnieście głowy i przyjmijcie miłe wam słowo Boga […], napawajcie się Jego miłością”). Co takiego Jakub obiecał ludziom czystego serca, jeśli pozostaną wierni? (Pociechę w cierpieniach i obronę przed wrogami).
Co waszym zdaniem możemy robić, aby przyjąć słowo Boże?

Podczas omawiania obietnic Jakuba dla ludzi czystego serca upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Bóg pocieszy ludzi czystego serca w ich cierpieniach. Możesz wyjaśnić, że słowo pocieszać oznacza dodawać otuchy komuś, kto jest smutny lub czymś się martwi. Aby pomóc uczniom przemyśleć i stosować tę prawdę, zadaj następujące pytania:

W jaki sposób Pan was pociesza?
W jaki sposób pomogło wam w czasie prób modlenie się z wiarą?
W jakiej sytuacji słowo Boga sprawiło, że poczuliście Jego miłość?

Wyjaśnij, że po przemowie do ludzi czystego serca Jakub ponownie zwrócił się do tych, których serca nie były czyste.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Jakub 3:3–4. Zapytaj grupę, do czego wezwał Jakub ludzi skalanych grzechem?

Co miało się stać, gdyby lud Jakuba nie odpokutował?

Zwróć uwagę na stwierdzenie Jakuba, że w tym okresie Lamanici przewyższali prawością niektórych z Nefitów. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Jakub 3:5–7 i ustalili, pod jakim względem Lamanici wykazywali się większą prawością niż Nefici.

Pod jakimi względami Lamanici przewyższali prawością Nefitów?
Jakich zasad dotyczących związków rodzinnych nauczyliście się na podstawie fragmentu: Jakub 3:7? (Mężowie i żony mają kochać siebie nawzajem, a rodzice mają kochać swoje dzieci).
Jakie konsekwencje może przynieść brak wzajemnej miłości między członkami rodziny i niewypełnianie przez nich zobowiązań, jakie mają wobec rodziny?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Jakub 3:10 i odnaleźli przestrogę, jaką Jakub skierował bezpośrednio do nefickich ojców.

Jakiej przestrogi udzielił Jakub ojcom pośród ludu Nefitów?
Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, aby członkowie rodziny stanowili dla siebie nawzajem dobry przykład?

Przeczytaj na głos fragment: Jakub 3:11–12. Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „pobudźcie zdolności swych dusz” w wersecie 11. oznacza konieczność duchowego przebudzenia. W wersecie: Jakub 3:12 wyrażenia „nierząd [i] rozpusta” oznaczają grzechy natury seksualnej. Czytając te wersety, podkreśl „straszne skutki” tego typu grzechów. Ponadto przypomnij uczniom obietnicę, jaką Jakub złożył ludziom czystego serca (zob. Jakub 3:1–2). Pomóż uczniom zrozumieć, że najlepszym sposobem na otrzymanie obiecanych błogosławieństw, jest dbanie o to, by nasze serca zawsze były czyste. Jednakże osoby, które popełniły grzech natury seksualnej, mogą — z pomocą swojego biskupa lub prezydenta gminy — odpokutować i stać się ponownie czyste dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa oraz otrzymać błogosławieństwa obiecane ludziom czystego serca.

Jakub 4

Jakub świadczy, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy pojednać się z Bogiem

Przed lekcją umieść na środku tablicy mały obrazek z wizerunkiem Jezusa Chrystusa. Wokół niego zapisz kilka słów, które symbolizują rzeczy i sprawy, które mogą odwracać uwagę ludzi od Zbawiciela i Jego ewangelii. Mogą być pośród nich dobre rzeczy — wykształcenie, uprawianie sportu czy przyjaciele — które są ważne, lecz które nie powinny zajmować pierwszego miejsca na liście naszych życiowych priorytetów. Możesz wypisać również inne rzeczy — takie jak pornografia, niewłaściwa muzyka czy substancje odurzające — które osłabiają naszego ducha i odwodzą nas od Zbawiciela.

Poproś uczniów, aby odnaleźli fragment: Jakub 4:14. Wyjaśnij, że w wersecie tym występuje wyrażenie „patrzeć poza cel”. Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że w tym wersecie „cel oznacza Chrystusa” („Jesus of Nazareth, Savior and King”, Ensign, grudzień 2007, str. 45). Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali to zdanie w swoich pismach świętych przy fragmencie: Jakub 4:14.

Po wyjaśnieniu tej kwestii poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Jakub 4:14–15.

Co waszym zdaniem oznacza patrzenie poza cel? (Skoncentrowanie się w życiu na czymś innym niż Zbawiciel i Jego ewangelia).
Jakie postawy i uczynki, zdaniem Jakuba, powstrzymały Żydów od przyjęcia Jezusa Chrystusa?

Wyjaśnij, że choć Jakub mówił o grzechach popełnianych przez niektórych z Żydów, niektóre kwestie z fragmentu: Jakub 4:14–15 można odnieść również do nas i mogą być one dla nas przestrogą. Aby pomóc uczniom dostrzec to odniesienie, zadaj następujące pytania:

Dlaczego ludzie odrzucają czasami „[słowa] prostoty” i poszukują w ich miejsce czegoś, czego nie są w stanie zrozumieć? Jakie niebezpieczeństwa niesie ze sobą lekceważenie prostych prawd ewangelii?
Jakie inne rzeczy, które odwracają naszą uwagę od Zbawiciela i Jego ewangelii, moglibyśmy dopisać na tablicy? (Dodaj sugestie uczniów do przykładów już widniejących na tablicy).

Wyczyść tablicę i zapisz na niej następujące pytanie: Co możemy robić, żeby nie patrzeć poza cel, lecz skupiać uwagę na Jezusie Chrystusie?

Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Jakub 4:4–5; Jakub 4:6–7; Jakub 4:8–9; Jakub 4:10; Jakub 4:11–13. Wyjaśnij, że w rozdziale: Jakub 4 prorok mówi o zasadach, które mogą nam pomóc w koncentrowaniu się na Jezusie Chrystusie. Podziel uczniów na pary i poproś ich, aby odnaleźli te zasady w jednym z podanych fragmentów pism świętych. (W zależności od wielkości grupy może zajść potrzeba wyznaczenia tego samego fragmentu kilku parom lub poproszenia, by jedna para uczniów przeczytała kilka fragmentów).

Po kilku minutach poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Aby głębiej zastanowili się nad naukami zawartymi w tych wersetach, możesz zadawać im pytania pomocnicze. Poniższe pytania zostały ułożone w kolejności odpowiadającej zadanym wersetom. Możesz je wykorzystać, aby pokierować dyskusją.

Jakub 4:4–5. W jaki sposób świadectwo proroków pomaga wam skupić uwagę na Jezusie Chrystusie? W jaki sposób wzmacniają was świadectwa innych ludzi na temat Zbawiciela? Jakub powiedział, że posłuszeństwo jego ludu prawu Mojżesza „[wskazywało ich] duszom” Pana. W jaki sposób wysiłki, jakie czynimy, aby otrzymać obrzędy kapłaństwa i przestrzegać przykazań, mogą wskazywać Pana naszym duszom?
Jakub 4:6–7. W jaki sposób objawienia dawane prorokom pomagają nam pokładać nadzieję i wiarę w Jezusie Chrystusie? W jaki sposób otrzymane objawienia czy duchowe potwierdzenia wzmocniły waszą wiarę? Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, abyśmy pamiętali, że możemy wykonywać pracę Pana tylko dzięki Jego łasce?
Jakub 4:8–9. Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest uznanie tego, że dzieła Pana są „wielkie i zadziwiające”? Jaki wpływ na wasze świadectwo o Jezusie Chrystusie ma fakt, że Zbawiciel jest Stworzycielem ziemi? Co, według was, oznacza wezwanie: „Nie lekceważcie […] objawień Boga”? Jak możemy okazać Panu, że objawienia, których udziela, są dla nas ważne?
Jakub 4:10. W jaki sposób człowiek może „nie [starać] się […] udzielać rad Panu, lecz [przyjmować] rady od Niego”?
Jakub 4:11–13. Jak wyjaśniono w lekcji 35., słowo pojednać oznacza pogodzić, doprowadzić do harmonii. W jaki sposób Zadośćuczynienie pomaga nam osiągnąć harmonię z naszym Ojcem w Niebie? Jakub przypomina nam o tym, jak ważne jest nauczanie o Zadośćuczynieniu, zadając pytanie: „Dlaczego bowiem nie mielibyśmy mówić o zadośćuczynieniu Chrystusa ?”. Jak możemy wykorzystywać tę zasadę, kiedy dzielimy się świadectwem z innymi osobami i kiedy mamy okazję, by nauczać ewangelii? Dlaczego ważne jest, abyśmy dzielili się świadectwami w taki sposób, aby ludzie mogli nas zrozumieć? W jaki sposób Duch Święty pomaga nam to osiągnąć?

Na zakończenie dyskusji upewnij się, że jasno sformułowana została następująca prawda: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy mieć nadzieję i pojednać się z Bogiem.

Opowiedz o własnej wdzięczności za Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie. Złóż świadectwo o tym, że Jezus Chrystus jest owym „celem”, na którym powinniśmy się koncentrować w swoim życiu. Na zakończenie lekcji poproś uczniów, by zastanowili się, co zrobią, aby przez następnych kilka dni skupiać się na Zbawicielu. Możesz zasugerować, aby zapisali swoje plany w dziennikach do studiowania. Możesz poprosić kilka osób, aby o swoich planach opowiedziały grupie.

Omówienie fragmentów do opanowania

Powtarzanie pomaga uczniom zapamiętać umiejscowienie fragmentów do opanowania w pismach świętych. Jednym ze sposobów na zachęcanie do powtarzania jest korzystanie z kart z fragmentami pism świętych do opanowania (pozycja numer: 10459 166; dostępne również w formie pliku PDF na stronie si.lds.org). W razie braku dostępu do kart pomóż uczniom stworzyć ich własny zestaw kart. Niech na każdej z kart wypiszą na jednej stronie kluczowe słowa z danego fragmentu, a na drugiej jego odnośnik. Podziel uczniów na pary. Niech przez kilka minut przepytują siebie nawzajem, korzystając z kart. Jeden uczeń może na przykład odczytywać kluczowe słowa, a drugi musi powiedzieć, jaki to fragment pism świętych. Zachęć uczniów, aby jak najczęściej używali tych kart, by sprawdzać własną wiedzę lub przepytywać się nawzajem z kolegami.

Uwaga: Długość tej lekcji może pozwolić na przeprowadzenie ćwiczenia związanego z fragmentami z pism świętych do opanowania. Możesz przeprowadzić je na początku lekcji, w środku lekcji jako przerywnik między innymi blokami lub na końcu lekcji. Upewnij się, że ćwiczenie będzie krótkie, abyś miał czas na przeprowadzenie lekcji. Omówienie innych tego typu ćwiczeń znajdziesz w aneksie.

Komentarz i tło historyczne

Jakub 4:4. Prorocy Starego Testamentu świadczyli o Jezusie Chrystusie

Ponad 400 lat przed narodzeniem Jezusa Chrystusa Jakub powiedział, że wszyscy prorocy, którzy żyli przed nim, świadczyli o Zbawicielu (zob. Jakub 4:4). Niektórzy mogą się zastanawiać, dlaczego w Starym Testamencie nie ma więcej wzmianek o Jezusie Chrystusie. Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunsatu Apostołów przytoczył wyjaśnienie Nefiego na temat „prostych i cennych prawd […] usuniętych” z Biblii (zob. 1 Nefi 13:26–29), a potem zauważył:

„Z pewnością najprostszą i najcenniejszą ze wszystkich prawd usuniętych z Biblii, a w szczególności ze Starego Testamentu, jest jasne i niezaprzeczalne przesłanie o misji Jezusa Chrystusa, o tym, że jeszcze przed narodzeniem został On ustanowiony do roli Mesjasza i Zbawiciela tego świata oraz o przymierzach Jego ewangelii, które to kwestie były nauczane od czasów Adama przez wszystkie kolejne dyspensacje. Z tego powodu najważniejszym zadaniem Księgi Mormona jest przywrócenie całej Bożej rodzinie podstawowej wiedzy na temat roli Chrystusa w zbawieniu wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy żyją, żyli lub będą żyć na tej ziemi” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 6–7).

Jakub 4:5. Oddawanie czci Ojcu w imię Jezusa Chrystusa

Zapisy Jakuba pozwalają nam lepiej zrozumieć prawo Mojżeszowe i Stary Testament. Z wersetu: Jakub 4:5 dowiadujemy się, że prorocy, którzy żyli przed czasami Jakuba, oddając cześć Ojcu w Niebie, czynili to w imię Jezusa Chrystusa, co oznacza, że wiedzieli, że Ojciec i Syn to dwie odrębne osoby. Słowa Jakuba wskazują, że prawo Mojżeszowe, wbrew temu, co twierdzą niektórzy współcześni badacze, było czymś więcej niż tylko zestawem rygorystycznych przykazań i kodeksem praw. Prawo Mojżeszowe było świadectwem o Jezusie Chrystusie i wiodło sprawiedliwych ku uświęceniu poprzez Zadośćuczynienie.

Jakub 4:10. „Przyjmujcie rady od Niego”

Prezydent Marion G. Romney z Rady Prezydenta Kościoła wyjaśnił, jakie jest znaczenie poznawania rad Pana i podążania za nimi:

„Nie sądzę, aby wielu członków Kościoła świadomie [podążało] za namowami ludzi czy własnym przeświadczeniem zamiast za radami Pana. Kiedy jednak nie czynimy wysiłku, aby dowiedzieć się, co Pan nam radzi, dość łatwo przychodzi nam uznawanie własnych pomysłów za pochodzące od Niego. Prawdę mówiąc, jeśli nie znamy Pańskich wskazówek, nie pozostaje nam nic innego, jak postąpić zgodnie z tym, co sami wymyśliliśmy” („Seek Not to Counsel the Lord”, Ensign, sierpień 1985, str. 5).