Lekcja 42

2 Nefi 33

Wprowadzenie

Nefi zakończył swój zapis, oświadczając, że zapisane przez niego słowa świadczą o Jezusie Chrystusie i przekonują ludzi do czynienia dobra i wytrwania do końca. Powiedział, że choć pisał „nie będąc mocny”, jego słowa miały „wielką wartość” i „[będą] […] mocnymi” dla tych, którzy będą je czytać (zob. 2 Nefi 33:3–4). Świadczył, że jego zapisy są „słowami Chrystusa” i że ludzie będą odpowiadać przed Bogiem za to, w jaki sposób na nie zareagują (zob. 2 Nefi 33:10–15).

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 33:1–2

Nefi naucza o mocy Ducha Świętego, który wnosi prawdę do naszych serc

Narysuj na tablicy poniższy obrazek:

Heart

• Jaka jest różnica pomiędzy przesłaniem trafiającym obok czyjegoś serca a trafiającym w czyjeś serce?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 2 Nefi 33:1. Następnie poproś uczniów, aby rozważyli w umyśle odpowiedzi na następujące pytanie.

• Dlaczego ma to znaczenie, że Duch Święty przynosi prawdę obok naszych serc, a nie w nasze serca?

Gdy uczniowie rozważają to pytanie, przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów. Wyjaśnij, że w tym przesłaniu Starszy Bednar mówi o fragmencie: 2 Nefi 33:1.

Starszy David A. Bednar

„Proszę, zwróćcie uwagę, w jaki sposób moc Ducha może umieścić przesłanie gdzieś obok serca, ale niekoniecznie w sercu. Nauczyciel może wyjaśniać, demonstrować, przekonywać, składać świadectwo i czynić to wszystko skutecznie i z ogromną duchową mocą. Ostatecznie jednak treść przesłania i świadectwo Ducha Świętego wnikają w głąb naszych serc tylko wówczas, gdy mają nasze pozwolenie, by wejść” („Seek Learning by Faith” [przemówienie dla nauczycieli KSE, 3 lutego 2006], str. 1, adres internetowy: si.lds.org).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego Geralda N. Lunda z Kworum Siedemdziesiątych.

„Dlaczego to przesłanie jedynie dociera do serca? Wolna wola człowieka jest tak święta, że Ojciec Niebieski nigdy nie zmusi ludzkiego serca do czegokolwiek, mimo Jego nieskończonej mocy. […] Bóg pozwala nam być strażnikami i odźwiernymi własnych serc. Musimy z własnej nieprzymuszonej woli otworzyć nasze serca na Ducha” („Nasze otwarte serca”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 33).

• Co decyduje o tym, czy przesłanie trafia do serca osoby?

• Kiedy odczuwaliście, że przesłanie ewangelii trafiło do waszych serc? Co to mówi o stanie serca w tym czasie?

Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 33:2 i określili, w jaki sposób ludzie odpowiadają Duchowi Świętemu, kiedy znieczulają swoje serca. Uważanie „[zapisanych słów] za nic” to traktowanie ich jakby były bezwartościowe.

• Jakie są niektóre z zachowań i postaw ludzi, którzy znieczulili swe serca?

• Jakie przesłanie dla was znajduje się we fragmencie: 2 Nefi 33:2? (Uczniowie mogą odpowiedzieć, że możemy wybrać czy otworzyć, czy zamknąć nasze serca na natchnienie od Ducha Świętego. Upewnij się, że rozumieją, że gdy otwieramy nasze serca, przesłania od Ducha Świętego mogą do nich trafić).

Zanim zaczniesz kontynuować lekcję, daj uczniom chwilę, aby w ciszy rozważyli stan ich serc i określili, czy pozwalają przesłaniom prawdy trafić do ich serc.

2 Nefi 33:3–15

Nefi wyjaśnia cel jego zapisu i wyraża nadzieję, że jego czytelnicy uwierzą w Chrystusa

Napisz na tablicy następujące zdania:

2 Nefi 33:3 — Bezustannie modlę się za …

2 Nefi 33:4 — Wiem …

2 Nefi 33:6 — Chlubię się …

2 Nefi 33:7 — Mam …

Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 33:3–7 i zwrócili uwagę na to, że Nefi ma nadzieję dla tych, którzy przeczytają jego słowa. Poproś kilku uczniów, aby podeszli do tablicy i uzupełnili zdania przy użyciu własnych słów lub słów Nefiego. (Kilka ze zdań napisanych na tablicy może zawierać więcej niż jedną odpowiedź).

• W jaki sposób możemy wzmocnić nasze osobiste świadectwa o Jezusie Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: 2 Nefi 33:10–14. Niech reszta klasy śledzi tekst, szukając w pożegnaniu Nefiego określeń, które są dla nich ważne. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te zdania.

• Które zdania są dla was ważne? Dlaczego?

• Jeśli ludzie wierzą w Jezusa Chrystusa, jakie są ich odczucia dotyczące Księgi Mormona? (Zob. 2 Nefi 33:10).

• Przed czym przestrzegał Nefi tych, którzy odrzucą jego słowa? (Gdy uczniowie odpowiadają na to pytanie możesz zasugerować, żeby pomyśleli również o tym, jak będą się czuli w obecności Pana, jeśli będą wierzyć i postępować według słów Nefiego i innych proroków).

Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 33:15 i rozważyli ostatnie słowa Nefiego: „Muszę być […] posłuszny”. Następnie daj uczniom kilka minut, aby przejrzeli 1 i 2 Księgę Nefiego i określili przykłady związane z posłuszeństwem Nefiego. Po upływie kilku minut poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli. Odpowiedzi mogą zawierać: opuszczenie Jerozolimy, powrót do Jerozolimy po mosiężne płyty, ponowny powrót do Jerozolimy, aby przekonać rodzinę Ismaela do dołączenia do nich, prowadzenie dwóch zestawów płyt, podążanie za wskazówkami Liahony, zbudowanie statku, podróż do ziemi obiecanej, oddzielenie od Lamana i Lemuela oraz przewodzenie ludowi w prawości. Gdy uczniowie podają przykłady, możesz zapisywać je na tablicy.

Napisz na tablicy następujące słowo: Muszę…

Poproś uczniów o uzupełnienie tego zdania w ich dziennikach do studiowania lub notatkach z lekcji. Wyraź swoje zapewnienie, że mogą dokonać wyboru, że będą posłuszni. Podziel się swoimi przemyśleniami odnośnie do tego, w jaki sposób słowa Nefiego mogą pomóc im wzmocnić ich wiarę w Jezusa Chrystusa i ich zdolności do czynienia dobra.

Omówienie Księgi 2 Nefiego

Poświęć chwilę czasu, aby pomóc uczniom przejrzeć księgę: 2 Nefi. Poproś ich, aby pomyśleli o tym, czego się nauczyli z tej księgi zarówno na zajęciach seminarium, jak i podczas osobistego studiowania pism świętych. Jeśli zajdzie taka potrzeba zachęć uczniów do przejrzenia księgi: 2 Nefi, aby lepiej ją zapamiętali. Poproś ich, aby przygotowali się do podzielenia się czymś z księgi: 2 Nefi, co natchnęło ich do czynienia dobra lub wiary w Jezusa Chrystusa, jak powiedział Nefi (zob. 2 Nefi 33:4). Po wyznaczonym wcześniej czasie, poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami i uczuciami.

Zachęć uczniów do wyrażania prawd

Uczniowie czerpią korzyści z częstych możliwości dzielenia się przemyśleniami i uczuciami, wyjaśniania zasad ewangelii i składania świadectwa o prawdzie. Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów zauważył: „Kiedy uczniowie werbalizują prawdy, wówczas otrzymują w duchu ich potwierdzenie i wzmacniają się ich osobiste świadectwa” („To Understand and Live Truth”, [przemówienie dla nauczycieli KSE, 4 lutego 2005], str. 3, adres internetowy: si.lds.org). Jednakże, choć ważne jest, aby uczniowie mieli możliwości do dzielenia się przemyśleniami, nie powinni czuć się zmuszanymi lub być pod presją, że muszą to robić.

Podziel się poniższym oświadczeniem na temat obowiązku, który mamy, aby czytać Księgę Mormona i błogosławieństw, które napływają do naszego życia, gdy wypełniamy ten obowiązek:

Prezydent Joseph Fielding Smith powiedział: „Wydaje mi się, że żaden członek Kościoła nigdy nie będzie usatysfakcjonowany, jeśli nie będzie co jakiś czas od nowa czytać Księgi Mormona i gruntownie zastanawiać się nad nią tak, aby mógł złożyć świadectwo, że w każdym calu kronika ta spisana została pod natchnieniem Wszechmocnego i że jej historia jest prawdziwa” (w: Conference Report, październik 1961, str. 18).

Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał, że jeśli członkowie Kościoła będą czytali Księgę Mormona „w [ich] życiu i w [ich] domach w większej mierze pojawi się Duch Pana, silniejsze postanowienie, by kroczyć w posłuszeństwie Jego przykazaniom i mocniejsze świadectwo o żywej realności Syna Bożego” („Żywe i prawdziwe świadectwo”, Ensign, sierpień 2005, str. 6).

Na zakończenie lekcji możesz rozważyć podzielenie się osobistym doświadczeniem jako świadectwem, że słowa Nefiego w tym rozdziale wypełniły się w twoim życiu.