Lekcja 145
Eter 3
Wprowadzenie
Odpowiadając na pytanie Pana — „Co chcesz, abym uczynił, abyście mieli światło w waszych barkach” — brat Jereda przygotował szesnaście kamyków i pokornie poprosił Pana, by ich dotknął, „aby świeciły w ciemności” (Eter 2:23; 3:4). Z powodu swojej wielkiej wiary brat Jereda ujrzał palec Zbawiciela dotykający kamyków. Pan ukazał się później bratu Jereda i objawił mu wiele rzeczy. Przykazał bratu Jereda, by zapisał to, co zobaczył i usłyszał, i zapieczętował te zapisy do czasu, gdy Pan będzie chciał je ujawnić.
Propozycje dotyczące nauczania
Eter 3:1–20
Pan dotknął kamyków, by zapewnić światło w barkach Jeredów i objawił się bratu Jereda
Poproś jednego z uczniów, aby zapisał ustalenia grupy. Potem zadaj uczniom następujące pytanie i poproś piszącego na tablicy, by zapisywał odpowiedzi uczniów.
-
O jakie przykładowe rzeczy szczerze modlą się nastolatki?
Poproś uczniów, by wyobrazili sobie, że jeden z ich przyjaciół modli się o jedną z rzeczy wypisanych na tablicy. Ten przyjaciel chciałby wiedzieć, jak udoskonalić swoje modlitwy i postępowanie, aby zasłużyć na pomoc i rady Pana. Zachęć uczniów, aby pomyśleli o tej prośbie w trakcie studiowania historii brata Jereda w rozdziale: Eter 3 i poszukali rzeczy, o których mogliby opowiedzieć przyjacielowi.
Przypomnij uczniom o tym, że w czasie poprzedniej lekcji omówili fragment opowiadający o bracie Jereda, który zapytał Pana, w jaki sposób zapewnić światło w barkach Jeredów.
-
Co zrobił brat Jereda, aby zapewnić światło w barkach? (Zob. Eter 3:1).
-
O co brat Jereda poprosił Pana, by mieć światło w barkach? (Zob. Eter 3:1, 4).
-
Co wywarło na was wrażenie w staraniach brata Jereda?
Podkreśl, że brat Jereda podjął się ciężkiej pracy, by przygotować kamyki. Potem zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, czy owe kamyki sprawdziłyby się jako źródło światła, gdyby Pan ich nie dotknął. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Eter 3:2–5 i poszukali słów, które wskazują na to, że brat Jereda uznał swoją zależność od Pana.
Po przeczytaniu wskazanego fragmentu poproś uczniów, by usiedli w parach. Poproś, by opowiedzieli sobie nawzajem, co znaleźli. Podpowiedz, by podzielili się tym, co wywarło na nich wrażenie w modlitwie brata Jereda.
W trakcie lektury wersetu: Eter 3:2 uczniom mogą nasunąć się pytania dotyczące wyrażeń: „jesteśmy niegodni przed tobą” i „ustawicznie skłaniamy się ku nieprawości”. Pomóż im zrozumieć, że słowa brata Jereda odnosiły się do uwarunkowania, które odziedziczyliśmy „z powodu upadku”. Jesteśmy fizycznie i duchowo oddzieleni od Boga i pogłębiamy ten stan, gdy grzeszymy. W porównaniu z Nim jesteśmy słabi i niegodni. Bez Jego pomocy nigdy nie moglibyśmy powrócić do Niego i przebywać w Jego obecności.
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć znaczenie wersetów, które przeczytali, zadaj im następujące pytania:
-
Jak myślicie, dlaczego ważne jest, byśmy, prosząc Pana o pomoc, uświadomili sobie naszą zależność od Niego?
-
Co wskazuje we fragmencie: Eter 3:1–5 na to, że brat Jereda wierzył, iż Pan pomoże rozwiązać jego problem? (Możesz poprosić uczniów, by poszukali wyrażeń, które opisują wysiłek brata Jereda oraz wyrażeń, które ukazują jego zaufanie do Pana).
Aby podkreślić moc wiary brata Jereda, poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Bóg, podobnie jak czytelnik, na pewno zauważył coś bardzo znamiennego w dziecięcej niewinności i zapale wiary tego człowieka. ‘Wiemy, Panie, że możesz tego dokonać’. Prawdopodobnie nie ma w pismach świętych potężniejszej wypowiedzi człowieka, świadczącej o jego wierze. […] Prorok może nie być pewien swoich własnych możliwości, ale nie może być niepewny co do mocy Boga” („Rending the Veil of Unbelief”, w: Nurturing Faith through the Book of Mormon: The 24th Annual Sidney B. Sperry Symposium [1995], str. 12).
Pokaż ilustrację: Brat Jereda widzi palec Pana (62478; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 85). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Eter 3:6. Poproś pozostałych uczniów, by śledzili tekst i wyobrazili sobie, jak brat Jereda mógł czuć się w opisanej sytuacji?
-
Co byście myśleli lub czuli w sytuacji podobnej do tej, w której znalazł się brat Jereda?
Podsumuj fragment: Eter 3:6–8, mówiąc, że brat Jereda „przypadł do ziemi przed Panem”, gdy zobaczył palec Pana (Eter 3:6). Był zaskoczony tym, że palec Pana był „jak palec człowieka z krwi i kości” (Eter 3:6). (Brat Jereda dowiedział się potem, że widział część duchowego ciała Pana [zob. Eter 3:16]).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Eter 3:9 i poszukali, dlaczego brat Jereda był w stanie zobaczyć palec Pana.
Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie:
Gdy pokornie wzywamy Pana, On błogosławi nam w zależności od naszej … i Swojej woli.
Poproś uczniów, by podali słowa, które mogłyby wypełnić lukę w zdaniu. Uczniowie powinni podać słowo wiara jako uzupełnienie zdania. Mogą także podać słowa: praca, pokora, potrzeby i szczerość. Pomóż im zrozumieć, że wszystkie te słowa są związane z okazywaniem naszej wiary. Następnie uzupełnij to zdanie na tablicy: Gdy pokornie wzywamy Pana, On błogosławi nam w zależności od naszej wiary i Swojej woli.
Wróć do listy zapisanej na tablicy na początku lekcji. Wybierz jedną lub dwie pozycje z listy. Poproś uczniów, by podzielili się swoimi przemyśleniami na temat sposobów okazywania wiary w Pana w tych określonych sytuacjach. Gdy uczniowie skończą udzielać odpowiedzi, odnieś się do zasady, którą właśnie zapisałeś na tablicy.
-
Jakie doświadczenia pomogły wam przekonać się o prawdziwości tej zasady?
Aby pomóc uczniom zastosować tę zasadę w życiu, poproś ich, by pomyśleli o sytuacji, w której potrzebują pomocy Pana. Wyznacz im czas na zapisanie w notatnikach lub dziennikach do studiowania jednego sposobu, w jaki mogą powiększyć swoją wiarę, pokornie prosząc Pana o pomoc. Zachęć uczniów, by postępowali zgodnie z tym, co zapisali. Możesz podzielić się jakimś doświadczeniem, w którym zostałeś pobłogosławiony, ponieważ wykazałeś się wiarą w Pana.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał następującą wypowiedź, w której Starszy Jeffrey R. Holland mówi, że nasze przeszłe doświadczenia mogą wzmocnić naszą wiarę.
„Wiara przygotowawcza formuje się w trakcie doświadczeń z przeszłości — przez to, co poznane, co jest fundamentem naszej wiary” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 18).
-
Począwszy od historii spod wieży Babel, które doświadczenia brata Jereda mogły umocnić jego wiarę w Pana? Jak myślicie, w jaki sposób te doświadczenia przygotowały go do wykazania się tak wielką wiarą, że zaniósł kamyki i pokazał je Panu?
Poproś uczniów, by usiedli w parach i omówili następujące kwestie:
-
Jakie doświadczenia wzmocniły waszą wiarę w Pana? W jaki sposób te doświadczenia przygotują was do jeszcze większej wiary w przyszłości?
Poproś kilku uczniów, by po kolei czytali na głos fragment: Eter 3:9–12. Poproś pozostałych uczniów, by śledzili tekst. Następnie zadaj poniższe pytania:
-
Gdy Pan zapytał: „Czy uwierzysz w to, co ci powiem?”, brat Jereda powiedział: „Wiem, Panie, że mówisz prawdę” (Eter 3:11–12). Jak myślicie, dlaczego ważne było, by brat Jereda przyznał, że wierzy w słowa Pana, zanim je usłyszał?
Powiedz, że zanim Starszy Holland nauczał o wierze opartej na przeszłych doświadczeniach, uczył on o pełniejszej wierze, którą musimy rozwijać. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie słów Starszego Hollanda:
„Wiara niosąca odkupienie często musi być wypróbowana w doświadczeniach, które nadejdą — to, co nieznane, niesie ze sobą możliwość cudu. Wiara wymagająca wysiłku, wiara przenosząca góry, wiara podobna do wiary brata Jereda poprzedza cud i wiedzę. […] Wiara oznacza bezwarunkową zgodę — z wyprzedzeniem — na każde warunki, które postawi Bóg zarówno w bliskiej, jak i odległej przyszłości.
Wiara brata Jereda była pełna” (Christ and the New Covenant, str. 18–19).
Zachęć uczniów, by zastanowili się nad tym, czy mają dość wiary w Pana, by zobowiązać się przed Panem do wiary i posłuszeństwa Jego objawieniom, jeszcze zanim te objawienia nastąpią.
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Eter 3:13–20 i poszukali błogosławieństwa, które brat Jereda otrzymał z powodu swojej wiary. Możesz wyznaczyć im czas na zapisanie prawd, które poznał brat Jereda i opisanie tego, czego doświadczył. Po upłynięciu wyznaczonego czasu możesz poprosić kilku uczniów, by przeczytali to, co zapisali.
Wcześniej, gdy uczniowie czytali o tym, że brat Jereda zobaczył palec Pana, zapytałeś, jak by się czuli, gdyby mieli podobne doświadczenie. Teraz, gdy przeczytali trochę więcej o doświadczeniu brata Jereda, możesz ponownie zadać to pytanie.
Zaświadcz, że gdy wykazujemy się wiarą podobną do tej, którą miał brat Jereda, zbliżamy się do Pana.
Eter 3:21–28
Pan przykazuje bratu Jereda, by zapisał to, co zobaczył i usłyszał, i zapieczętował te zapisy
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał fragment: Eter 3:25–26 i poproś uczniów, by znaleźli to, co Pan pokazał bratu Jereda w wizji. Poproś uczniów, by powiedzieli o tym, co znaleźli.
Podsumuj fragmenty: Eter 3:21–24, 27–28, mówiąc, że Pan nakazał bratu Jereda zapisać rzeczy, które widział i słyszał, i zapieczętować ten zapis. Pan powiedział też, że w przyszłości przygotuje sposób przetłumaczenia zapisów brata Jereda za pomocą dwóch kamieni. Te kamienie są częścią tego, co nazywa się Urim i Tummim (zob. NiP 17:1; zob. też Bible Dictionary: „Urim and Thummim”).
Zakończ, zachęcając uczniów do tego, by zastosowali w życiu to, czego nauczyli się dzisiaj — by szukali sposobności do okazywania wiary i zaufania Panu. Zapewnij ich, że Bóg będzie nam błogosławił tak, jak błogosławił bratu Jereda, jeśli będziemy wykazywać się wiarą w Jezusa Chrystusa.
Komentarz i tło historyczne
Eter 3:7, 9. Pan zadaje pytania bratu Jereda
Pan zapytał brata Jereda: „Powstań, dlaczego przypadłeś do ziemi?”(Eter 3:7). „Czy zobaczyłeś coś więcej?”(Eter 3:9). Pisma święte zawierają wiele historii, w których Pan zadaje pytania, mimo że zna odpowiedzi. Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego Pan zadaje takie pytania:
„To jest podstawowe założenie teologii Świętych w Dniach Ostatnich, że ‘wie On wszystko i nie istnieje nic, czego by nie wiedział’[2 Nefi 9:20]. Pisma święte, zarówno te starożytne, jak i współczesne są wypełnione potwierdzeniem tej nieskończonej mądrości. Mimo to Bóg często zadaje pytania śmiertelnym ludziom, zazwyczaj wtedy, gdy chce sprawdzić ich wiarę i uczciwość lub poszerzyć ich wiedzę” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 19–20).
Eter 3:15. „Nigdy nie ukazałem się żadnemu człowiekowi”
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów przedstawił możliwe wyjaśnienie tej wypowiedzi Jezusa, w której mówi On, że do czasu ukazania się bratu Jereda nigdy nie ukazał się człowiekowi:
„Chrystus powiedział do brata Jereda: ‘Nigdy nie ukazałem się żadnemu człowiekowi w ten sposób, bez mojej woli, a wyłącznie z powodu wiary człowieka’. Z zasady prorocy są zapraszani do obecności Pana — mogą wejść do Jego obecności tylko dzięki Niemu i za Jego aprobatą. Z drugiej strony wydaje się, że brat Jereda przeszedł przez zasłonę, nie jako niemile widziany gość, ale być może jako ktoś, kto nie zdążył otrzymać zaproszenia […]. Najwyraźniej Pan sam połączył niespotykaną wcześniej wiarę z niespotykaną wizją. Jeśli ta wizja nie była wyjątkowa, to wiara musiała być wyjątkowa i dlatego wizja była tak niezwykła. Jedynym wytłumaczeniem tak wyjątkowej wiary była jej zdolność, by przenieść proroka, bez zaproszenia Boga, do miejsca, gdzie inni mogli przebywać tylko za przyzwoleniem Boga” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 23).
Eter 3:16. „Ciało […] jest moim duchowym ciałem”
Starszy Cecil O. Samuelson, Siedemdziesiąty, podkreślił, że dzięki zapisowi o bracie Jereda, dowiadujemy się o przedziemskim ciele Zbawiciela i o boskości:
„Nigdzie w pismach świętych nie ma jaśniejszego zapisu o naturze duchowego ciała Pana Jezusa Chrystusa i — tak naprawdę — o naturze naszych własnych duchów. Brat Jereda nie tylko ujrzał palec Jezusa Chrystusa przed Jego ziemskimi narodzinami, ale uświadomił sobie naturę swojego własnego duchowego ciała (zob. Eter 3:6, 13). Zrozumienie przedziemskiej boskiej natury Jezusa Chrystusa wraz z naszą własną duchową tożsamością przed narodzinami w ciele jest wielkim atutem i błogosławieństwem. To wejrzenie, przełamujące tradycyjne granice, było bezpośrednim efektem bezgranicznej wiary brata Jereda” („The Brother of Jared”, w: Heroes from the Book of Mormon [1995], str. 185).
Eter 3:23–24. „Te dwa kamienie”
Dwa kamienie, które Pan dał bratu Jereda, były częścią tego, co jest nazywane „Urim i Tummim”. Pisma święte mówią o więcej niż jednym Urimie i Tummimie, ale wiemy, że Józef Smith miał ten sam Urim i Tummim, którego używał brat Jereda (zob. Eter 3:22–28; NiP 10:1; 17:1). We fragmencie: Józef Smith — Historia 1:35 Prorok Józef częściowo opisuje Urim i Tummim. Używał go, gdy tłumaczył Księgę Mormona i gdy otrzymywał inne objawienia.