2 Nefi 4

Wprowadzenie

Po śmierci Lehiego, Laman i Lemuel rozgniewali się na Nefiego „z powodu napomnień Pana”, które Nefi im przekazał (zob. 2 Nefi 4:13–14). Zmartwiony nastawieniem i zachowaniem braci oraz przygnębiony własnymi słabościami i grzechami Nefi zapisał swoje uczucia w poetycki, pełen ekspresji sposób. Opisał swoją miłość do pism świętych i swoją wdzięczność za błogosławieństwa oraz siłę, które otrzymał od Pana (zob. 2 Nefi 4:15–35).

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 4:1–11

Lehi udziela rad rodzinie i błogosławi ją

Zanim rozpoczniesz lekcję, zapisz na tablicy następujące pytanie:

Gdybyś był lub była gorliwym w wierze dziadkiem lub babcią, a twoje dzieci nie zachowywałyby standardów ewangelii, jakiej rady udzieliłbyś lub udzieliłabyś swoim wnukom?

Rozpocznij zajęcia od pytania zapisanego na tablicy. Gdy uczniowie odpowiedzą, spytaj:

Jakie obowiązki spoczywają na rodzicach i dziadkach w zakresie nauczania ich dzieci i wnuków?

W trakcie dyskusji możesz przeczytać lub poprosić uczniów o przeczytanie następującego cytatu:

„Rodzice mają święty obowiązek wychowywania swoich dzieci w miłości i prawości, zaspokajania ich potrzeb fizycznych i duchowych, nauczania ich miłości i służby wzajemnej, zachowywania przykazań Boga i bycia przestrzegającymi prawa obywatelami niezależnie od tego, gdzie mieszkają. Mężowie i żony — matki i ojcowie — staną przed Bogiem, aby być przez Niego osądzeni za wypełnienie tych zobowiązań. […] W razie potrzeby powinna służyć pomocą dalsza rodzina” („Rodzina: Proklamacja dla świata”, Ensign, listopad 2010, str. 129).

Rozpocznij omawianie rozdziału: 2 Nefi 4, mówiąc, że Lehi przed śmiercią, poradził swoim potomkom, aby przestrzegali przykazań. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 4:3–11 i rozpoznanie w nim osób, które Lehi nauczał i rad, których im udzielił.

Kogo nauczał Lehi? (Zob. 2 Nefi 4:3, 8, 10–11).
Co obiecał Lehi dzieciom Lamana i Lemuela? (Zob. 2 Nefi 4:7, 9).
Na podstawie fragmentu: 2 Nefi 4:5, jakim obowiązkiem, waszym zdaniem, Pan obarczył rodziców? (Uczniowie mogą odpowiedzieć różnymi słowami na to pytanie, ale upewnij się, że rozumieją, iż rodzice mają nadany przez Boga obowiązek nauczania dzieci ewangelii).
Wymieńcie kilka prawd, których nauczyliście się od swoich rodziców lub dziadków.

Zachęć uczniów do tego, aby stali się silnymi ogniwami w swoich rodzinach — aby żyli zgodnie z ewangelią i przygotowywali się do roli prawych rodziców. Możesz pokazać plakat: „Be a Strong Link” („Bądź silnym ogniwem”) (zob. strona internetowa: http://lds.org/liahona/2003/09/poster?lang=eng).

2 Nefi 4:12–35

Nefi przyznaje, że jest niedoskonały i mówi o swoim zaufaniu do Pana

Napisz na tablicy: Moja dusza lubuje się w… {2 Nefi 4:15}

Poproś uczniów, aby zapisali to stwierdzenie w swoich dziennikach do studiowania lub notatkach z lekcji i dokończyli je, dopisując rzeczy, które są cenne dla ich dusz.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 4:15–16, z którego uczniowie dowiedzą się, jak Nefi dokończył to zdanie.

Co możemy robić, jeśli nasze dusze „lubują się” w pismach świętych?
Co oznacza dla was „lubować się” w sprawach Pana?
Nefi powiedział, że w sercu rozważa rzeczy, które widział i słyszał. Co to oznacza dla was?

Zaznacz, że Nefi doświadczył w swoim życiu wielkiej radości. Natknął się też na wiele trudności. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 4:12–13, z którego dowiedzą się, z jakimi problemami mierzył się Nefi w tym okresie swego życia. (Śmierć Lehiego, gniew Lamana i Lemuela oraz synów Ismaela).

Wiele problemów Nefiego wynikało z działań i nastawienia jego starszych braci. Ale Nefi czuł się przygnębiony także z powodu własnych słabości. Zapisz na tablicy: Moje serce cierpi z winy …

Poproś uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 4:17–18 i odnalezienie przyczyn smutku Nefiego.

Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj ich, co znaleźli. Zwróć ich uwagę na słowa: nędzny, ciało i zwodzić w tych wersetach. Wyjaśnij, że słowo nędzny oznacza „nieszczęśliwy” lub „złej jakości”. W pismach świętych słowo ciało często jest odniesieniem do naszych słabości, bo żyjemy w upadłym stanie. Słowo zwodzić oznacza tu „osaczać” lub „wywierać nacisk ze wszystkich stron”.

Podajcie kilka przykładów trudności, które mogą nas zwodzić. (Odpowiedzi mogą zawierać problemy w domu, presję rówieśników, trudności z nauką w szkole czy pokusy).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 4:19. Możesz podpowiedzieć uczniom, aby podkreślili zdanie: „Jednakże wiem, komu zaufałem”. Zaznacz, że we fragmencie: 2 Nefi 4:19 zmienia się nastrój wypowiedzi Nefiego, od smutnego do pełnego nadziei.

Co, według was, miał na myśli Nefi, gdy powiedział: „Wiem, komu zaufałem”?
W jaki sposób pamiętanie o Panu i Jego dobroci wzmacnia nas w chwilach zniechęcenia?

Przeczytaj na głos fragment: 2 Nefi 4:20–25. Poproś uczniów, aby w tym czasie śledzili tekst. Poproś ich, aby poszukali słów i zdań, które mówią o tym, że Bóg wspiera tych, którzy Mu ufają.

Które słowa lub zdania we fragmencie: 2 Nefi 4:20–25 mają dla was szczególne znaczenie? Dlaczego?
Pomyślcie o chwilach, w których Pan dał wam wsparcie lub pomógł w trudnych okolicznościach. Jak wam pomógł? Jak to doświadczenie wpłynęło na was?

Możesz wyznaczyć uczniom trochę czasu na zastanowienie się nad tymi doświadczeniami i zapisanie ich w dziennikach do studiowania. Pomocne dla nich będzie też, jeśli opowiesz im o chwilach w twoim życiu, gdy Bóg okazał ci wsparcie i podtrzymał cię na duchu.

Pomóż uczniom zrozumieć, że pamięć Nefiego o tym, co Pan uczynił dla niego w przeszłości i docenienie tego, dały mu nadzieję i odwagę, dzięki czemu poczuł się lepiej. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 4:26–30, szukając opisów tego, w jaki sposób doświadczenia Nefiego wpłynęły na jego pragnienie bycia prawym. Poproś kilku uczniów, aby podzielili się tym, co przeczytali.

Poproś kilku uczniów o przeczytanie na zmianę wersetów: 2 Nefi 4:30–35. Wspólnie znajdźcie to, do czego Nefi zobowiązał się przed Panem i błogosławieństwa, które otrzymał.

Czego możemy się nauczyć z tej modlitwy, a co może nam pomóc w naszych indywidualnych modlitwach? (Uczniowie mogą różnie wypowiadać swoje myśli, ale upewnij się, że rozumieją, iż szczera modlitwa może wzmocnić nasze postanowienie, aby pokonać grzech i zniechęcenie).

Poproś uczniów, aby pomyśleli o chwilach, w których modlitwa pomogła im przezwyciężyć grzech lub zniechęcenie. Możesz poprosić, aby podzielili się swoimi doświadczeniami lub zapisali je w dziennikach do studiowania pism.

Daj uczniom chwilę na poszukanie w rozdziale: 2 Nefi 4 fragmentu, który odzwierciedla ich pragnienia. Po upłynięciu wyznaczonego czasu przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów o tym, jak modlitwa sprzyja duchowemu wzrostowi:

„Mogą być rzeczy w naszym charakterze, zachowaniu lub dotyczące naszego duchowego wzrostu, co do których potrzebujemy rady Ojca Niebieskiego w czasie porannej modlitwy. Po wyrażeniu adekwatnych podziękowań za otrzymane błogosławieństwa, prosimy o zrozumienie, wskazówkę i pomoc w czynieniu rzeczy, których nie możemy zrobić, gdy polegamy wyłącznie na swojej sile. Na przykład, gdy modlimy się, możemy:

• Zastanawiać się nad sytuacjami, w których odzywaliśmy się szorstko lub w nieodpowiedni sposób do osób, które są nam najbliższe.

• Zdać sobie sprawę z tego, że dobrze wiemy, jak należy postępować, ale nie zawsze tak postępujemy.

• Wyrazić skruchę za swoje słabości i za to, że nie odsuwamy bardziej stanowczo tego, co jest w nas naturalne.

• Zdecydować, że będziemy pełniej wzorować swoje życie na Zbawicielu.

• Prosić o większą siłę do tego, aby czynić lepiej i stawać się lepszym” („Módlcie się cały czas”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 41).

Zakończ, odnosząc się do zwrotu zapisanego na tablicy wcześniej („Moja dusza lubuje się w…” i „Moje serce cierpi z winy…”). Powiedz, że jesteś pewien, że gdy poszukujemy wsparcia Pana w obliczu trudnych sytuacji, doświadczamy szczęścia i spokoju.

Omówienie fragmentów do opanowania

Uwaga: Być może czas przeznaczony na tę lekcję pozwoli na powtórzenie fragmentów do opanowania. Możesz przeprowadzić to ćwiczenie na początku zajęć, jako przerywnik w środku lekcji lub na zakończenie. Niech nie zajmuje ono zbyt wiele czasu lekcji. Aby dowiedzieć się o innych ćwiczeniach na powtórzenie materiału, zajrzyj do aneksu na końcu tego podręcznika.

Quizy mogą pomóc uczniom w zapamiętywaniu wyuczonego materiału oraz w mierzeniu swoich postępów. Wybierz kilka nowych fragmentów do opanowania i poproś uczniów o ich przeczytanie i zaznaczenie w swoich pismach świętych. Następnie przeprowadź quiz na podstawie tych fragmentów oraz innych fragmentów do opanowania, które uczniowie już znają. Zapisz na tablicy słowo lub zdanie kluczowe dla każdego fragmentu. Znajdziesz je na zakładce do seminarium. Poproś uczniów, aby znaleźli fragment w swoich pismach świętych odpowiadający temu słowu lub zdaniu kluczowemu.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 4:16–35. Przezwyciężanie naszych grzechów i słabości

Gdy studiujemy poruszające błaganie Nefiego, aby Pan pomógł mu przezwyciężyć jego grzechy i słabości, widzimy, że my też możemy prosić Pana o tę pomoc. Słowa Nefiego powtarzają się w wypowiedziach proroków dni ostatnich.

Prorok Józef Smith nauczał:

„Im bardziej człowiek zbliży się do doskonałości, tym wyraźniejsze będą jego poglądy i większa radość, aż przezwycięży zło w swoim życiu i straci pragnienie grzechu” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 210–211).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył o błogosławieństwach, które otrzymamy, gdy odpokutujemy:

„Dlaczego nasz Ojciec w Niebie i Jego Syn przykazują nam, abyśmy pokutowali? Z powodu miłości do nas. Wiedzą, że wszyscy przekroczymy wieczne prawa. Czy są to małe czy duże wykroczenia, sprawiedliwość domaga się zadośćuczynienia za każde złamane prawo i odbiera radość tego życia i przywilej powrotu do Ojca w Niebie. Jeśli sprawiedliwości nie stanie się zadość, w Dniu Sądu sprawi ona, że zostaniemy wygnani sprzed oblicza Boga i będziemy podlegali Szatanowi [zob. 2 Nefi 9:8–10; 2 Nefi 2:5].

To dzięki naszemu Mistrzowi i Jego odkupieniu możemy uniknąć potępienia. Dzieje się to poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa, posłuszeństwo Jego przykazaniom i wytrwanie w prawości do końca życia.

Czy w pełni korzystacie w swoim życiu z odkupicielskiej mocy pokuty i dzięki temu cieszycie się większym pokojem i radością? Uczucia pomieszania i zniechęcenia są częstym sygnałem potrzeby pokuty. Także brak poczucia duchowego ukierunkowania w życiu może być skutkiem przekroczenia praw. Pełna pokuta złoży życie w jedną całość, jeśli jest taka potrzeba. Rozwiąże ona każde z duchowych skomplikowanych cierpień, które wynika z przekroczenia praw. Ale w trakcie tego życia nie może ona uleczyć niektórych fizycznych konsekwencji, które są wynikiem poważnych grzechów. Bądźcie mądrzy i konsekwentnie żyjcie w granicach prawości ustalonych przez Pana” ( „The Path to Peace and Joy”, Ensign, listopad 2000, str. 25).