Wprowadzenie do Słów Mormona

Dlaczego warto studiować tę księgę?

Poprzez studiowanie Słów Mormona wzrośnie wiara uczniów w to, że „Pan wie wszystko” (Słowa Mormona 1:7) i że prowadzi On Swoje sługi, aby wypełniali Jego cele. Jako, że jest to historyczny zapis, księga jest jakby mostem pomiędzy mniejszymi płytami Nefiego (1 Nefi–Omni) a streszczeniem Mormona większych płyt Nefiego (Mosjasz–4 Nefi). Może to pomóc uczniom w lepszym zrozumieniu tego, które zapisy zostały streszczone przez Mormona, gdy sporządzał Księgę Mormona. Księga ta ukazuje również uczniom wiarę i osiągnięcia króla Beniamina.

Kto napisał tę księgę?

Księgę tę napisał Mormon. Był prorokiem, prowadził zapisy, streścił i zebrał księgi, które tworzą teraz Księgę Mormona. Był także prawym ojcem i przywódcą wojskowym pośród Nefitów. Prorok Moroni to jego syn.

Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?

Mormon zwraca się do przyszłych czytelników, mając nadzieję, że dzięki zapisom jego oraz jego syna Moroniego „odniosą z tego korzyść” (Słowa Mormona 1:2). W szczególności sporządzał zapisy dla korzyści Lamanitów. O nich powiedział: „modlę się do Boga za moich braci, aby ponownie dostąpili poznania Boga, aby wiedzieli o odkupieniu Chrystusa i znowu stali się miłym Mu ludem” (Słowa Mormona 1:8).

Kiedy i gdzie została ona napisana?

Mormon napisał tę księgę w 385 r. n.e., po tym jak był „świadkiem prawie całkowitej zagłady [swego] ludu, to jest Nefitów” (Słowa Mormona 1:1). Mormon nie zapisał, gdzie przebywał, kiedy pisał tę księgę.

Co wyróżnia tę księgę spośród innych?

Ta krótka księga zakłóca chronologiczny porządek ksiąg z początku Księgi Mormona. Mormon spisał ją ponad 500 lat po tym, jak Amaleki zakończył pisać księgę Omniego. Mormon krótko wyjaśnia w niej, jak zebrał i streścił kroniki swego ludu. Aby zrozumieć jego wyjaśnienie, należy pamiętać o tym, że Pan nakazał Nefiemu przygotowanie dwóch zbiorów płyt w „mądrym” celu (zob. 1 Nefi 9:3, 5). Jeden zbiór płyt, często zwany większymi płytami, zawiera świecką historię Nefitów, a drugi zbiór — zwany mniejszymi płytami — święte zapisy zawierające nauki, objawienia i proroctwa (zob 1 Nefi 9:2–4; Jakub 1:3–4).

Mormon odkrył mniejsze płyty Nefiego po tym, jak dokonał już streszczenia części większych płyt (zob. Słowa Mormona 1:3). Pod natchnieniem Ducha Pana Mormon zawarł mniejsze płyty w swoim streszczeniu większych płyt. Dokonał tego „w mądrym celu”, zgodnie z wolą Pana (zob. Słowa Mormona 1:4–7).

Wiele lat później jeden z powodów tego natchnienia stał się jasny. Kiedy Józef Smith rozpoczął tłumaczenie Księgi Mormona, zaczął od streszczenia Mormona z większych płyt Nefiego — od świeckiej historii. Martin Harris, który był skrybą proroka w tej części procesu tłumaczenia, utracił 116 stron manuskryptu. Pan objawił Józefowi Smithowi, że niegodziwi ludzie pozyskali te strony i zmienili ich treść (zob. NiP 10:8–10). Jeśli Józef przetłumaczyłby ten sam materiał, ludzie ci stwierdziliby, że nie jest on prorokiem, ponieważ nie mógł przetłumaczyć tej księgi w taki sam sposób dwa razy (zob. NiP 10:11–19). Pan powiedział Józefowi, aby nie tłumaczył ponownie tej części, ale żeby przetłumaczył mniejsze płyty Nefiego, które Mormon zawarł w swoim streszczeniu większych płyt (zob. NiP 10:30–45). W ten sposób Słowa Mormona pomagają nam dostrzec, jak Pan przygotował sposób, aby pomieszać plan niegodziwych ludzi, tworząc zapis, który nie tylko opisywał ten sam okres, co utracony manuskrypt, ale również dawał „większą perspektywę na ewangelię [Pana]” (NiP 10:45). Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: „Oczywiście byłoby to niebywale ekscytujące, gdyby któregoś dnia odnalazło się 116 stron utraconego oryginalnego manuskryptu Księgi Mormona. Ale cokolwiek te strony zawierały, nie było to ważniejsze ani bardziej istotne dla osiągnięcia celu Księgi Mormona niż nauki […], które zostały zapisane na mniejszych płytach” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 35–36).

Oprócz podzielenia się aspektami sporządzenia świętego zapisu swojego ludu Mormon dał nam krótki opis służby króla Beniamina (zob. Słowa Mormona 1:10–18). Opis ten łączy mniejsze płyty Nefiego ze streszczeniem większych płyt dokonanym przez Mormona. Pod koniec księgi Omniego mowa jest o królu Beniaminie, a księga ta jest ostatnią księgą na mniejszych płytach (zob. Omni 1:23–25). Księga Mosjasza to pierwsza księga w streszczeniu większych płyt dokonanym przez Mormona i zaczyna się od dokładnego opisu panowania i posługi króla Beniamina. (zob. Mosjasz 1:1, 9).

Zarys

Słowa Mormona 1:1–9 Mormon odkrywa mniejsze płyty Nefiego i włącza ich treść w swoje streszczenie większych płyt.

Słowa Mormona 1:10–18 Mormon podsumowuje panowanie króla Beniamina.