Lekcja 96: Alma 39

Lekcja 96

Alma 39

Wprowadzenie

Alma skarcił swego syna Koriantona, który zszedł na złą drogę, zapomniał o posłudze i dopuścił się grzechów seksualnych. Alma uświadomił mu powagę jego wykroczeń i wyraził rozczarowanie, że Korianton był winny tak poważnych grzechów. Nakazał synowi, aby zaprzestał zabiegać o zaspokojenie żądz swoich oczu i aby odpokutował. (Rady Almy dla Koriantona dotyczące innych kwestii znajdują się w rozdziałach: 40–42).

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 39:1–8

Alma wyjaśnia swemu synowi Koriantonowi powagę grzechów natury seksualnej

Napisz na tablicy następujące pytanie: Dlaczego jedne grzechy są poważniejsze od innych?

Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad tym pytaniem. Zasugeruj, że rada Almy zapisana w rozdziale: Alma 39 może nam pomóc zrozumieć powagę natury określonych grzechów.

Zachęć uczniów, aby przeczytali nagłówek tuż nad wstępem do rozdziału 39. Poproś ich, aby ustalili, kto mówi w tym rozdziale i do kogo się zwraca (Alma mówi do swego syna Koriantona). Wyjaśnij, że Korianton towarzyszył swoim braciom Sziblonowi i Almie w głoszeniu ewangelii pośród Zoramitów, ale popadł w grzech. Zwróć uwagę, że zrozumienie, czego dokładnie dopuścił się Korianton, pomoże uczniom lepiej zrozumieć rady, jakich Alma udziela mu w tym i kolejnych trzech rozdziałach.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 39:1–5. Poproś klasę, aby ustaliła, co złego uczynił Korianton. (Być może będziesz musiał wyjaśnić, że słowo ladacznica w wersie 3. to określenie kobiety niemoralnej lub prostytutki).

Co złego zrobił Korianton? Który z jego grzechów był najpoważniejszy? (Rozwiązłość seksualna).
Pośród Zoramitów Korianton przechwalał się swoją siłą i mądrością (zob. Alma 39:2). W jaki sposób pycha może prowadzić do poważnych grzechów, takich jak rozwiązłość seksualna? Jakie znacie współczesne przykłady tego, kiedy pyszna postawa prowadzi ludzi do popełnienia grzechu natury seksualnej? (Kiedy uczniowie będą omawiać odpowiedzi na to pytanie, zwróć uwagę, że kiedy ludzie się pysznią, często przeceniają własną siłę, w tym zdolności, by przeciwstawić się pokusie. Współczesne przykłady takiego ryzykowania to wczesne umawianie się na randki i umawianie się wyłącznie z jedną osobą).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Alma 39:5 i odnaleźli, jak Alma wytłumaczył powagę grzechu natury seksualnej. (Pomocne może być wyjaśnienie, że słowo wstrętny znaczy grzeszny, niegodziwy lub okropny).

Co Pan sądzi o grzechach natury seksualnej? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, pomóż im rozpoznać prawdę, że grzech natury seksualnej jest wstrętny w oczach Pana).
Jak sądzicie, dlaczego rozpusta i cudzołóstwo swym ciężarem dorównują morderstwu?

Aby pomóc uczniom zrozumieć normy Pana oraz obietnice związane z czystością seksualną, zachęć ich, aby po cichu przeczytali dwa pierwsze akapity rozdziału zatytułowanego „Czystość seksualna” w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży. Poproś, aby podczas czytania poszukali odpowiedzi na poniższe pytanie. (Możesz zapisać to pytanie na tablicy. Możesz również zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli w broszurach odnalezione odpowiedzi).

Jakie korzyści przynosi zachowywanie czystości seksualnej?

Kiedy uczniowie skończą czytać i opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli, poproś ich, aby po cichu przeczytali resztę rozdziału „Czystość seksualna” i odnaleźli odpowiedzi na kolejne pytanie:

Jakie normy ustalił dla nas Pan, abyśmy zachowali czystość seksualną?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, jakie przesłanie Pan chciałby, aby wynieśli z tego, co właśnie przeczytali. Złóż świadectwo o powadze grzechów natury seksualnej oraz o błogosławieństwach, jakie przynosi zachowywanie czystości seksualnej.

Podkreśl, że doradzając synowi w tak delikatnej kwestii, Alma wypełniał swój rodzicielski obowiązek. Poproś uczniów, aby zastanowili się, jak zareagowaliby na rady dotyczące czystości seksualnej ze strony rodziców lub przywódców Kościoła. Poproś ich o przeczytanie fragmentu: Alma 39:7–8 i odszukanie, w jakim celu Alma nauczał Koriantona o powadze grzechów natury seksualnej.

Z jakiego powodu Alma nauczał Koriantona o wadze grzechów seksualnych? (Aby pomóc Koriantonowi odpokutować, by mógł stanąć przed Bogiem bez winy).
Jak powinniśmy zareagować, kiedy ktoś zachęca nas do pokuty?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, dlaczego rodzice, tacy jak Alma, zachęcają swoje dzieci do pokuty, przeczytaj następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zaproszenie do pokuty jest wyrazem miłości. […] Jeśli nie zachęcamy innych do dokonywania zmian albo jeśli od siebie samych nie będziemy wymagać pokuty, zaniedbujemy podstawowy obowiązek, jaki mamy zarówno wobec innych, jak i siebie samych. Przyzwalający rodzic, pobłażliwy przyjaciel czy bojaźliwy przywódca kościelny tak naprawdę mają bardziej na względzie siebie samych niż dobrobyt i szczęście tych, którym mogliby pomóc. Tak, nawoływanie do pokuty jest czasami postrzegane jako brak tolerancji czy obraza i może być nawet oburzające, ale w rzeczywistości jest to akt szczerej troski” („Boski dar pokuty”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 39).

Alma 39:9–19

Alma zachęca Koriantona do pokuty

Aby zaprezentować radę, jakiej Alma udzielił swemu synowi na temat pokuty i tego, jak zwracać się do Pana, napisz na tablicy: Pokuta składa się z…

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 39:9–13. Po każdym wersecie rób przerwę i proś uczniów, aby odpowiedzieli na następujące pytania:

Alma 39:9

Co znaczy „odstąpić od swoich grzechów”? (Przestać je popełniać).
Jaki związek mają wyrażenia „nie [dopuszczaj] się więcej rozpusty” i „[powstrzymaj] się od tego wszystkiego” z odstąpieniem od grzechu? (Warto może wyjaśnić, że w naszych czasach „rozpusta” może też odnosić się do obrazów i rozrywek, które noszą jakiekolwiek znamiona pornografii. Aby podkreślić niebezpieczeństwa związane z pornografią, rozważ odczytanie uczniom rad na ten temat ze strony 12. w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży. Możesz też wyjaśnić, że wyrażenie „powstrzymać się od czegoś” dotyczy samokontroli i panowania nad swoimi popędami).
W jaki sposób młodzi Święci w Dniach Ostatnich mogą ćwiczyć samokontrolę w kwestiach związanych z czystością seksualną i unikać dopuszczania się rozpusty? (Aby pomóc uczniom omówić to pytanie bardziej szczegółowo, możesz opisać kilka sytuacji, które są typowe dla kultury i środowiska twoich uczniów. Możesz na przykład powiedzieć coś takiego: Młoda kobieta Święta w Dniach Ostatnich zdecydowała, że będzie żyć w czystości, ale młody mężczyzna, którego uwielbia, zaprosił ją na nieprzyzwoitą imprezę. Co powinna mu odpowiedzieć?).

Zwróć uwagę, że Alma 39:9 to fragment z pisma świętego do opanowania. Możesz poprosić uczniów, by oznaczyli ten fragment w szczególny sposób tak, aby mogli go potem z łatwością odnaleźć.

Alma 39:10

W jaki sposób poszukiwanie duchowego wsparcia — u rodziców, przywódców kościelnych, rodzeństwa czy zaufanych przyjaciół — pomaga nam odpokutować?

Alma 39:11

Co znaczy „nie daj się zwieść”?
Jakie „próżne czy niemądre” rzeczy powodują, że ludzie dają się zwieść w dzisiejszych czasach?

Alma 39:12

Co oznacza powstrzymywać się od popełniania występków? (Unikać grzechu).

Alma 39:13

Wyjaśnij, że pokuta oznacza „oddanie swego serca i woli Bogu” (zob. Bible Dictionary w angielskiej wersji pism świętych, hasło „Repentance”). W pismach świętych sformułowanie „nawrócić się do Pana” zwykle oznacza pokutę.

Co, waszym zdaniem, oznacza „nawrócić się do Pana całym swym sercem, mocą i całą swą siłą”?

Przypomnij uczniom, że w czasie misji pośród Zoramitów postępowanie Koriantona sprawiło, że niektórzy nie dali wiary słowom Almy (zob. Alma 39:11).

Kiedy nasze grzechy wpływają na innych ludzi, co musi być częścią naszej pokuty? (Przyznanie się lub wyznanie naszych win przed tymi, których skrzywdziliśmy i staranie się o naprawienie wyrządzonego zła).

Zapisz na tablicy następującą prawdę: Pokuta składa się z przyznania się i odstąpienia od naszych grzechów oraz nawrócenia się do Pana całym naszym umysłem, mocą i siłą. Możesz zachęcić uczniów, by zapisali to zdanie w swoich pismach świętych obok wersetu: Alma 39:13. Zachęć uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, co — ich zdaniem — Pan chciałby, żeby zrobili, aby w większej pełni zwrócili swe serca i wolę do Niego.

Aby podkreślić rolę, jaką w procesie pokuty odgrywa Zbawiciel, poproś jednego z uczniów o przeczytanie wersetów: Alma 39:15–16, 19. Poproś pozostałych uczniów o odszukanie wyrażenia, które trzykrotnie pojawia się w tym fragmencie. (To wyrażenie to „dobra nowina” lub „radosna nowina”).

Jaką „dobrą nowinę” Alma przekazał swemu synowi? (Wśród odpowiedzi uczniów powinna się znaleźć ta, że Jezus Chrystus przyszedł, aby ponieść grzechy świata. Możesz zapisać tę prawdę na tablicy).
Dlaczego wieść o przyjściu Jezusa Chrystusa była dla Koriantona dobrą nowiną? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz im powiedzieć, że Korianton później odpokutował za swoje grzechy i powrócił do służby misjonarskiej [zob. Alma 49:30]).

Rozważ opowiedzenie uczniom o tym, w jaki sposób przesłanie o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa było „dobrą nowiną” dla ciebie lub kogoś, kogo znasz. Dodaj do tego swoje świadectwo na temat zasad, o których mówiliście, studiując rozdział: Alma 39. Zachęć uczniów, aby postępowali według podszeptów, jakie mogli otrzymać podczas lekcji, aby chronili swą czystość i nawracali się do Pana przez pokutę.

Fragment do opanowania — Alma 39:9

Podziel uczniów na cztero- lub pięcioosobowe grupy. Daj każdej z nich kostkę do gry i ołówek. (Jeśli nie ma kostek do gry, użyj sześciu karteczek ponumerowanych od 1 do 6 umieszczonych w kopercie lub innym pojemniku). Każdy z uczniów będzie też potrzebował czystej kartki. Niech każda grupa usiądzie razem wokół stolika lub siądzie w okręgu. Poproś, aby otworzyli pisma święte na wersecie: Alma 39:9.

Wyjaśnij, że celem tego ćwiczenia jest zostać pierwszą osobą w grupie, która napisze werset: Alma 39:9 w całości. Jednak ponieważ w każdej grupie jest tylko jeden ołówek, to w danej chwili tylko jedna osoba może pisać. Aby skorzystać z ołówka, trzeba wyrzucić na kostce 1.

Niech wszyscy w grupie po kolei rzucają kostką (lub losują karteczki i wrzucają je z powrotem do pojemnika). Kiedy osoba wyrzuci (lub wylosuje) 1, bierze do ręki ołówek i zaczyna pisać, wypowiadając na głos słowa, które zapisuje. W tym samym czasie reszta grupy nadal rzuca kostką, aby móc przejąć ołówek. Kiedy kolejna osoba w grupie wyrzuci 1, zabiera ołówek właśnie piszącemu i zaczyna pisać werset na swojej kartce, również wypowiadając słowa. Osoba, której przerwano pisanie, przyłącza się do reszty grupy i zaczyna rzucać kostką. Kiedy uczniowie, którzy nabędą prawo do ołówka, napisali już wcześniej część wersetu na swoich kartkach, zanim ponownie zaczną pisać, muszą najpierw przeczytać to, co już napisali. (Dzięki temu powtarzaniu uczniowie lepiej zapamiętają werset). Ćwiczenie kończy się, kiedy w każdej grupie jeden z uczniów napisze werset: Alma 39:9 w całości.

Niech po zakończeniu ćwiczenia klasa chórem powtórzy werset.

Uwaga: Z powodu charakteru i długości dzisiejszej lekcji, możesz skorzystać z tych zajęć innego dnia, kiedy będziesz mieć więcej czasu.

Komentarz i tło historyczne

Alma 39:3. Konsekwencje grzechu natury seksualnej

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o powadze i konsekwencjach grzechu natury seksualnej:

„Co Bóg stara się nam przekazać, przypisując tak wielką wagę do fizycznego popędu, który posiadają wszyscy, na temat jego roli w Swoim planie dla wszystkich mężczyzn i kobiet? Podkreślam, że On stara się pokazać nam to miejsce, odnosząc się do planu życia w ogóle. Z pewnością Jego największą troską odnośnie do życia doczesnego jest to, jak pojawiamy się na tym świecie i w jakim stanie go opuszczamy. Ustanowił On bardzo surowe ograniczenia w tej kwestii […].

„Ciało jest niezbędną częścią duszy. Ta wyjątkowa i niezwykle ważna doktryna Świętych w Dniach Ostatnich podkreśla powody, dla których grzechy natury seksualnej są tak poważne. Oświadczamy, że ten, kto używa otrzymanego od Boga ciała innej osoby bez boskiego przyzwolenia, depcze duszę tej osoby, depcze główny cel i proces życia, ‘sam klucz’ do życia, jak nazwał go kiedyś Prezydent Boyd K. Packer [zob. Ensign, lipiec 1972, str. 113]. Wykorzystując ciało drugiego człowieka — czyli wykorzystując jego duszę — bezcześci się Zadośćuczynienie Chrystusa, które tę duszę zbawiło i które umożliwia jej dar życia wiecznego. A kiedy ktoś szydzi z Syna Prawości, przekracza granice kręgu gorętszego i świętszego niż południowe słońce. Nie można tego zrobić i się nie sparzyć.

Proszę, nie mówcie nigdy: ‘A kogo to krzywdzi? Trzeba trochę wolności! Teraz trochę pogrzeszę, a później odpokutuję’. Błagam, nie bądźcie tak niemądrzy ani okrutni. Nie możecie ‘ponownie [krzyżować] Syna Bożego’ z taką nonszalancją. [Zob. List do Hebrajczyków 6:6]. ‘Uciekajcie przed wszeteczeństwem’ wzywa Paweł [zob. I List do Koryntian 6:18] i nie czyńcie ‘niczego takiego’ dodają Nauki i Przymierza [zob. NiP 59:6; kursywa dodana]. Dlaczego? Cóż, na przykład z powodu bezmiernego cierpienia, jakiego Zbawiciel świata doświadczył tak w ciele, jak i w duchu, abyśmy mogli uciekać [zob. w szczególności NiP 19:15–20]. Jesteśmy Mu coś za to winni. Zaiste, jesteśmy winni oddać Mu za to wszystko. ‘Nie należycie też do siebie samych’, mówi Paweł. ‘Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym’ [I List do Koryntian 6:19–20; kursywa dodana; zob. także wersety 13–18]. W grzechach seksualnych stawką jest dusza — ciało i duch […].

„W sprawach ludzkiej intymności musicie poczekać! Musicie poczekać do czasu, aż będziecie mogli dać wszystko, a nie możecie dać wszystkiego, dokąd nie jesteście legalnie i zgodnie z prawem poślubieni. Oddanie wbrew prawu tego, co do was nie należy (pamiętajcie ‘nie należycie do siebie’) i oddanie tego tylko w części, nie mogąc złożyć w darze całego siebie, to emocjonalna rosyjska ruletka. Jeśli upieracie się przy czerpaniu fizycznej satysfakcji bez poparcia niebios, narażacie się na okropne niebezpieczeństwo takiego duchowego i fizycznego uszczerbku, że możecie podkopać zarówno swą tęsknotę za fizyczną intymnością, jak i swą zdolność do całkowitego oddania się późniejszej, prawdziwszej miłości. Możecie dotrzeć do tego pełnego prawdy momentu wyświęconej miłości, do prawdziwej jedności i ku swemu przerażeniu odkryć, że to, co powinniście byli zachować, straciliście, i że jedynie łaska Boża może przywrócić cnotę, którą w przypadkowy sposób oddaliście. W dniu swojego ślubu najlepszym darem, jaki możecie oddać swojemu wiecznemu towarzyszowi, jest wszystko, co w was najlepsze — bycie czystym, nieskalanym oraz godnym, by tę samą czystość otrzymać w zamian” (Jeffrey R. Holland, „Personal Purity”, Ensign, listopad 1998, 76–77).

Alma 39:6. Co jest grzechem śmiertelnym?

Prorok Józef Smith dał nam większą wiedzę o grzechu niewybaczalnym:

„Wszystkie grzechy zostaną wybaczone, poza grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, ponieważ Jezus zbawi nas wszystkich z wyjątkiem synów zatracenia. Co musi uczynić człowiek, by popełnić niewybaczalny grzech? Musi otrzymać Ducha Świętego, ujrzeć otwarte przed sobą niebiosa i poznać Boga, a następnie zgrzeszyć przeciwko Niemu. Kiedy człowiek zgrzeszy przeciwko Duchowi Świętemu, nie ma dla niego pokuty. Musiałby powiedzieć, że słońce nie świeci, choćby widział, jak świeci; musiałby wyprzeć się Jezusa Chrystusa, kiedy niebiosa otworzyły się przed nim i zaprzeczyć planowi zbawienia, mając oczy otwarte na prawdę. I od tej chwili staje się wrogiem. Tak to wyglądało w przypadku wielu ludzi, którzy odstąpili od Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” (w: History of the Church, 6:314).

Osoba, która otrzymuje świadectwo Ducha Świętego, a potem odchodzi od Kościoła lub staje się mniej aktywna, nie jest winna popełnienia niewybaczalnego grzechu.

Alma 39:13. Pokuta: „nawrócenie do Boga”

Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów opisał pokutę jako zwracanie się ku Bogu lub powracanie do Niego:

„Kiedy grzeszymy, odwracamy się od Boga. Kiedy odpokutowujemy, ponownie zwracamy się ku Bogu.

Zaproszenie do pokuty z rzadka jest głosem reprymendy, lecz raczej pełną miłości prośbą, by ‘zawrócić’ i powrócić do Boga” („Odpokutujcie, abym mógł was uzdrowić”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 40).

Alma 39:15. Jezus Chrystus poniesie grzechy świata

Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, jak możemy dostąpić błogosławieństwa Zadośćuczynienia:

„Jedynie pokuta prowadzi na skąpane w słońcu wyżyny lepszego życia. I oczywiście jedynie przez pokutę uzyskujemy dostęp do zadość czyniącej łaski Jezusa Chrystusa i do zbawienia. Pokuta jest darem Bożym i powinniśmy mieć uśmiech na twarzy, kiedy o niej mówimy. Wskazuje nam drogę do wolności, pewności siebie i spokoju. Dar pokuty jest powodem do prawdziwego świętowania, a nie powodem do smutku.

Istnienie możliwości odpokutowania zawdzięczamy całkowicie Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. To Jego nieskończona ofiara ‘zaspokaja sprawiedliwość, a dzięki [temu] ludzie mogą mieć wiarę dla nawrócenia się’ (Alma 34:15). Pokuta jest niezbędnym warunkiem, a łaska Chrystusa nadaje jej moc, dzięki której ‘łaska może zaspokoić wymagania sprawiedliwości’ (Alma 34:16). […]

Pokuta wymaga poważnej determinacji i chęci wytrwania, nawet poprzez ból. Próby stworzenia listy konkretnych kroków pokuty mogą być przydatne dla niektórych osób, ale mogą również spowodować mechaniczne odhaczanie pozbawione rzeczywistych uczuć czy chęci zmiany. Prawdziwa pokuta nie jest powierzchowna. Pan podaje dwa nadrzędne wymogi: ‘Przez to możecie wiedzieć, czy człowiek odpokutował za swe grzechy — oto wyzna je i wyrzeknie się ich’ (NiP 58:43)” („Boski dar pokuty”, Ensign or Liahona, listopad 2011, str. 38, 40).