Lekcja 89

Alma 31

Wprowadzenie

Alma dowiedział się, że grupa, która odłączyła się od Nefitów i nazwała Zoramitami, odstąpiła od prawdy ewangelii i zaczęła oddawać się fałszywym praktykom. Zasmucony doniesieniami o tych niegodziwościach Alma zebrał grupę misjonarzy, aby nauczać Zoramitów słowa Bożego. Alma i jego towarzysze byli świadkami odstępnych praktyk religijnych, materializmu i pychy Zoramitów. Alma modlił się żarliwie, aby Pan dodał otuchy jemu i jego towarzyszom, gdy będą mierzyć się z tym wyzwaniem oraz aby odnieśli sukces w przyprowadzeniu Zoramitów do Pana.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 31:1–7

Alma i jego towarzysze opuszczają Zarahemlę, aby głosić słowo Boże pośród odstępnych Zoramitów

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co by zrobili, gdyby któryś z ich przyjaciół lub członków rodziny zaczął oddalać się od żywej ewangelii.

• Co moglibyście zrobić, aby pomóc tej osobie powrócić do Kościoła? Jak moglibyście obudzić w tym człowieku pragnienie przestrzegania przykazań? Do kogo moglibyście zwrócić się o pomoc w pracy z waszym krewnym lub kolegą?

Powiedz uczniom, że dzisiejsza lekcja mówi o tym, jak Alma i kilka innych osób próbowali pomóc grupie ludzi, którzy odstąpili od ewangelii. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 31:1–4. Poproś klasę o odnalezienie, co martwiło Almę i pozostałych odnośnie do Zoramitów.

• Co czuł Alma, kiedy dowiedział się o niegodziwości Zoramitów?

• Dlaczego Zoramici sprawili, że Nefici zaczęli się obawiać?

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że mają okazję, by doradzić Almie, jak rozwiązać jego problemy z Zoramitami. Zapytaj ich, co by zaproponowali. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 31:5. Poproś klasę o odnalezienie, co miało być, wedle wiedzy Almy, najskuteczniejszym sposobem na pomoc Zoramitom.

• Co Alma zdecydował się zrobić, aby pomóc Zoramitom?

• Dlaczego, waszym zdaniem, słowo Boże ma większą moc niż przymus czy inne taktyki, kiedy chcemy komuś pomóc się zmienić?

Czego możemy się nauczyć na temat mocy Bożej w naszym życiu na podstawie wersetu: Alma 31:5? (Sformułowania mogą być różne, ale upewnij się, że uczniowie rozpoznali następującą prawdę: Kiedy studiujemy słowo Boże, prowadzi nas ono do czynienia dobra. Możesz zapisać tę prawdę na tablicy).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć moc słowa Boga w skłanianiu nas do czynienia tego, co właściwe, podziel się poniższą wypowiedzią Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów. (Możesz napisać ją na tablicy lub przygotować jej kopie do rozdania).

„Prawdziwa doktryna — zrozumiana — zmienia postawy i postępowanie.

Studiowanie doktryn ewangelii poprawi postępowanie szybciej niż studiowanie postępowania. […] Właśnie dlatego tak bardzo podkreślamy wagę studiowania doktryn ewangelii” („Little Children”,Ensign, listopad 1986, str. 17).

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o sytuacji, kiedy oni sami lub ktoś, kogo znają, zdobyli większe pragnienie czynienia dobra dzięki pismom świętym lub naukom przywódców Kościoła.

Podsumuj wersety: Alma 31:6–7, opowiadając uczniom, o tym, że dzięki ufności, jaką Alma pokładał w mocy słowa Bożego, on i siedmiu innych ludzi udało się do Zoramitów, aby głosić im ewangelię.

Alma 31:8–23

Zoramici modlą się i czczą w błędny sposób

Powiedz uczniom, że kiedy Alma i jego towarzysze byli pośród Zoramitów, zobaczyli tam ludzi, którzy oddawali Bogu cześć w zdumiewający sposób.

Poproś ich, aby po cichu przeczytali wersety: Alma 31:8–11 i znaleźli w nich słowa i wyrażenia opisujące, w jaki sposób Zoramici czcili Boga. Zwróć uwagę na zdanie: „Nie przestrzegali też nakazów Kościoła” i zasugeruj, że odnosi się ono do obrzędów, jak i do tego, by „codziennie modlić [się] i prosić Boga”.

• W oparciu o werset 10. powiedzcie, co takiego czynili Zoramici, że stali się podatni na pokusy?

• Jakie wnioski możemy wysnuć z tego, że Zoramici „nie przestrzegali też nakazów […], aby się codziennie modlić i prosić Boga”? (Odpowiedzi uczniów mogą być zróżnicowane, lecz powinni wyrazić myśl, że nasz codzienny wysiłek, aby się modlić i przestrzegać przykazań, umacnia nas przeciwko pokusie. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy. Możesz również zachęcić uczniów, by zapisali ją w swoich pismach świętych obok fragmentu: Alma 31:9–11).

• Kiedy zaobserwowaliście, że codzienna modlitwa może nam pomóc oprzeć się pokusom?

W ramach omawiania przez uczniów tego pytania, przeczytaj im następującą wypowiedź Starszego Rulona G. Cravena z Kworum Siedemdziesiątych:

„W minionych latach Bracia prosili mnie czasami, abym spotkał się z członkami Kościoła, którzy odpokutowali i przeprowadził z nimi wywiad w celu przywrócenia im błogosławieństw świątynnych. Przywracanie tym wspaniałym, oczyszczonym przez pokutę ludziom błogosławieństw świątynnych było zawsze niezwykle poruszającym duchowym przeżyciem. Niektórych z nich pytałem: ‘Co takiego wydarzyło się w twoim życiu, że tymczasowo utraciłeś członkostwo w Kościele?’. Z oczami pełnymi łez odpowiadali: ‘Nie przestrzegałem podstawowych zasad ewangelii: modlitwy, regularnego uczęszczania do kościoła, służby w Kościele i studiowania ewangelii. Potem uległem pokusom i utraciłem przewodnictwo Ducha Świętego’” („Temptation”, Ensign, maj 1996, str. 76).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 31:12–14. Poproś innego ucznia o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 31:15–18. Zanim druga osoba zacznie czytać, poproś klasę, aby zastanowili się, jak by zareagowali, gdyby usłyszeli, że ktoś modli się w taki sposób.

• O co byście się obawiali, gdybyście usłyszeli, że ktoś tak się modli?

• Jakie fałszywe doktryny recytowali w swej modlitwie Zoramici?

• Jakie było nastawienie Zoramitów do innych ludzi? (Możesz zwrócić ich uwagę na to, jak często padają w modlitwie Zoramitów słowa my, nam oraz nas).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 31:19–23. Niech klasa śledzi tekst i wyszuka kolejne problematyczne kwestie związane z wzorem modlitwy Zoramitów. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.

• Jakie, waszym zdaniem, zmiany musieliby wprowadzić w swoim sposobie oddawania czci Bogu Zoramici, aby ich praktyki były pełne uduchowionej powagi i pokory oraz miłe Panu?

Wyjaśnij, że oddajemy Bogu cześć, okazując Mu miłość, szacunek i oddanie. (Możesz na tablicy wypisać listę elementów związanych z oddawanie czci). Powinniśmy być pełni ducha, z jakim oddajemy cześć Bogu nie tylko, kiedy się modlimy, pościmy i chodzimy do kościoła, lecz we wszystkim, co robimy przez cały dzień. Zachęć uczniów, aby ocenili skupienie i szczerość tego, w jaki sposób oni sami oddają cześć Bogu.

Poproś uczniów, aby wymienili różne sposoby, w jakie możemy we właściwy sposób oddawać Bogu cześć. Daj im czas, aby mogli podzielić się swoimi pomysłami. Możesz poprosić, aby jeden z uczniów zapisał je na tablicy.

• Jakie nastawienie powinniśmy mieć, kiedy oddajemy Bogu cześć? Jak możemy zachować to nastawienie przez cały dzień?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, jaki wpływ wywiera nasze nastawienie na to, jak oddajemy cześć, poproś jednego z nich o odczytanie wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Oddawanie Bogu czci wiąże się często z działaniem, ale zawsze wymaga szczególnego nastawienia umysłu.

Postawa oddawania czci wywołuje głębokie uczucie przynależności, uwielbienia i zachwytu. Oddawanie czci łączy miłość, skupienie i powagę w głębokie oddanie zbliżające nasze dusze do Boga” (Pure in Heart [1988], str. 125).

Zachęć uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali krótką ocenę swojego osobistego wzorca oddawania czci oraz swojego nastawienia podczas oddawania czci w następujących kategoriach: codzienna osobista modlitwa, codzienne osobiste studiowanie pism świętych, posłuszeństwo przykazaniom oraz cotygodniowe uczęszczanie do kościoła i przyjmowanie sakramentu. Poproś uczniów, aby wyznaczyli sobie cel, aby udoskonalić to, w jaki sposób na co dzień oddają Bogu cześć.

Zachęcanie uczniów do wyznaczania celów i stosowania zdobywanej wiedzy

Prezydent Thomas S. Monson nauczał o znaczeniu zachęcania uczniów do stosowania nauk zdobytych na zajęciach: „Celem nauczania ewangelii […] nie jest ‘wtłaczanie informacji’ do umysłów uczniów. […] Jest nim zainspirowanie każdej osoby do myślenia, odczuwania, a następnie stosowania w życiu zasad ewangelii […].

Słucham i zapominam.

Widzę i zapamiętuję.

Wprowadzam w czyn i uczę się” (w: Conference Report, październik 1970, str. 107–108).

Alma 31:24–38

Alma modli się o siłę i powodzenie w przyprowadzaniu Zoramitów z powrotem do Pana

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Alma 31:24–25 i odnalezienie postaw i zachowań, jakie towarzyszyły odstępstwu Zoramitów. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.

Wyjaśnij, że kiedy Alma zobaczył niegodziwość Zoramitów, pomodlił się. Podziel uczniów na pary. Niech każda z par przestudiuje wersety: Alma 31:26–35 i omówi następujące pytania. (Możesz rozdać kopie pytań na kartkach lub zapisać je na tablicy przed rozpoczęciem lekcji).

• Na czym skupiała się modlitwa Zoramitów? (Na nich samych).

• Na czym koncentrowała się modlitwa Almy? (Skupiał się on na pomaganiu bliźnim. Nawet kiedy modlił się za siebie i swoich towarzyszy, prosił o siłę, aby służyć Zoramitom).

• Jakie elementy modlitwy Almy chcielibyście włączyć do własnych osobistych modlitw?

Napisz na tablicy:

Kiedy modlimy się i działamy z wiarą…

Wyjaśnij, że po tym, jak Alma pomodlił się o pomoc w dotarciu do Zoramitów, on i jego towarzysze zaczęli służyć, „nie troszcząc się o to, co będą jeść, pić czy też co będą mieli za okrycie” (Alma 31:37). Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Alma 31:36–38 i odszukali, jakie błogosławieństwa spłynęły na Almę i jego towarzyszy, gdy otrzymali błogosławieństwa kapłańskie i głosili ewangelię. (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „nakładał na nich dłonie” w wersecie: Alma 31:36 oznacza nakładanie rąk podczas błogosławieństwa. Zob. przypis 36u).

• Jakie błogosławieństwa spłynęły na Almę i jego towarzyszy dzięki ich modlitwom i uczynkom?

W oparciu o to, czego nauczyliście się dzięki przykładowi Almy i jego towarzyszy, jak uzupełnilibyście zdanie na tablicy? (Uczniowie mogą podać kilka różnych prawidłowych odpowiedzi. Podsumuj ich odpowiedzi, uzupełniając zdanie na tablicy: Kiedy modlimy się i działamy z wiarą, Pan wzmacnia nas w naszych próbach).

Wyjaśnij, że po modlitwie Alma i jego towarzysze okazali swą wiarę, ruszając do pracy i pokładając ufność w Panu, że zatroszczy się o nich, gdy będą się trudzić w Jego służbie. Zachęć uczniów, aby naśladowali Almę i modlili się z wiarą.

Komentarz i tło historyczne

Alma 31:22. Ta sama modlitwa

Starszy Joseph B. Wirthlin z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o znaczeniu szczerej modlitwy:

„Czy macie poczucie, że wasze modlitwy brzmią niekiedy tak samo? Czy kiedykolwiek odmówiliście modlitwę mechanicznie, a wypowiadane słowa były niczym z taśmy produkcyjnej? Czy modląc się, odczuwacie czasem znudzenie?

Czy modlitwy, które nie wymagają od was zbytniego skupienia, przykują uwagę Ojca w Niebie? Kiedy zauważycie, że w swojej modlitwie zaczynacie popadać w rutynę, przerwijcie ją i zastanówcie się. Pomyślcie przez chwilę o rzeczach, za które jesteście wdzięczni. Poszukajcie ich. Nie muszą to być rzeczy wielkie i podniosłe. Czasem powinniśmy wyrażać wdzięczność za to, co małe i proste, jak zapach deszczu, smak ulubionej potrawy czy brzmienie głosu bliskiej osoby” („Improving Our Prayers”, Ensign, marzec 2004, str. 26).

Alma 31:26–35. Modlitwa za innych

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył o błogosławieństwach, jakie przynosi modlitwa za innych ludzi:

„Proszenie Ojca Niebieskiego o błogosławieństwa, których pragniemy w swoim osobistym życiu, jest dobre i właściwe. Jednakże gorliwe wstawianie się za innymi, zarówno tymi, których kochamy, jak i tymi, którzy nas prześladują, stanowi ważny składnik znaczącej modlitwy […]. Wstawiennictwo za innymi z całej mocy naszych dusz powiększa naszą zdolność do słyszenia i zważania na głos Pana” („Módlcie się cały czas”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 43).