Lekcja 122
3 Nefi 12
Wprowadzenie
Jezus Chrystus nauczał Nefitów sposobu, w jaki mogą otrzymać błogosławieństwa Jego ewangelii oraz aby zachęcali bliźnich do czynienia dobra. Oświadczył, że wypełnił prawo Mojżesza i dał ludziom wyższe prawo, które pomoże im w przygotowaniu się do bycia, jak On i nasz Ojciec w Niebie.
Propozycje dotyczące nauczania
3 Nefi 12:1–12
Jezus Chrystus naucza lud o błogosławieństwach, które możemy otrzymać, jeśli żyjemy zgodnie z Jego ewangelią
Przed lekcją napisz na tablicy poniższe pytania:
Czy Ojciec Niebieski oczekuje od nas, abyśmy byli doskonali?
Czy musimy stać się doskonali w tym życiu, aby wejść do królestwa celestialnego?
Czy kiedykolwiek staniemy się doskonali?
Na początku lekcji zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tymi pytaniami. Poproś ich, aby rozmyślali o nich w czasie lekcji.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 12:48. Zaznacz, że werset ten jest fragmentem do opanowania. Możesz zaproponować uczniom, aby podkreślili ten fragment w wyróżniający się sposób, co pomoże im w jego łatwiejszym odszukaniu.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Russella M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów na temat przykazania doskonalenia się:
„Nie musimy się obawiać, jeśli nasze najszczersze starania, aby stać się doskonałym, wydają się mozolne [trudne] i nie mają końca. Doskonalenie się to proces. Możemy to osiągnąć jedynie po Zmartwychwstaniu i jedynie z pomocą Pana. Doskonałość oczekuje na tych, którzy kochają Go i przestrzegają Jego przykazań” („Perfection Pendings, Ensign, listopad 1995, str. 88).
-
Jak myślicie, dlaczego możemy osiągnąć doskonałość „jedynie z pomocą Pana”?
Przejdź do trzech pytań zadanych na początku lekcji. Zapytaj uczniów, czy po przeczytaniu wersetu: 3 Nefi 12:48 i wysłuchaniu wypowiedzi Starszego Nelsona, udzieliliby na te pytania innych odpowiedzi. Pomóż uczniom zrozumieć, że Ojciec Niebieski nie oczekuje od nas, że staniemy się doskonali podczas tego doczesnego życia, ale osiągniemy doskonałość, jeśli będziemy dążyć do przestrzegania przykazań i polegać na Zadośćuczynieniu.
Napisz na tablicy słowo: błogosławieni. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 12:1–12 i odszukali cechy, do rozwinięcia których nakłania nas Pan, i błogosławieństwa, które nam za to obiecał.
-
Jakie błogosławieństwa otrzymaliście w wyniku życia zgodnego z naukami Jezusa Chrystusa z fragmentu: 3 Nefi 12:1–12?
Zwróć uwagę na to, ile razy słowo błogosławieni jest powtarzane w tych wersetach. Podziel się swoim świadectwem na temat błogosławieństw, które otrzymałeś ze względu na życie zgodne z naukami Zbawiciela.
Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania wymienili błogosławieństwo, które chcieliby otrzymać, a które znajduje się we fragmencie: 3 Nefi 12:1–12. Poproś ich, aby napisali, jakie cechy muszą w sobie rozwinąć, aby otrzymać to błogosławieństwo. Następnie poproś ich, aby napisali, co chcieliby zrobić, aby rozwinąć w sobie tę cechę. Poproś kilku uczniów, aby podzieliło się tym, co napisali i dlaczego akurat to wybrali.
3 Nefi 12:13–16
Zbawiciel wzywa zgromadzonych ludzi, aby byli przykładem prawości dla świata
Pokaż pojemnik z solą. Poproś uczniów, aby wymienili zalety soli. Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, upewnij się, iż rozumieją, że sól to przyprawa i jest konserwantem, dzięki któremu mięso się nie psuje. Możesz także wytłumaczyć, że zgodnie z prawem Mojżesza, kapłani składali w ofierze oprócz ofiar całopalnych, także i sól (zob. III Ks. Mojżeszowa 2:13). Dlatego sól symbolizowała przymierze pomiędzy Panem a Jego ludem.
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: 3 Nefi 12:13 i odszukali kogo Zbawiciel przyrównał do soli. Gdy uczniowie udzielają odpowiedzi, wyjaśnij, że Zbawiciel mówił nie tylko o osobach, które zgromadziły się tego dnia w świątyni, ale o wszystkich ludziach, którzy zostali ochrzczeni w Jego Kościele i żyją zgodnie z Jego ewangelią.
-
W jakim sensie my, naśladowcy Jezusa Chrystusa, możemy być jak sól? (Naszym zadaniem jest pomoc w zachowywaniu i zbawieniu ludzi, w ulepszaniu świata poprzez wywieranie dobrego wpływu na bliźnich).
-
Jak myślicie, co to znaczy, że sól straciła swoją słoność?
Gdy uczniowie rozmawiają na temat tego pytania, możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego Carlosa E. Asaya z Siedemdziesiątych:
„Sól nie traci swojej słoności z wiekiem. Traci ona smak poprzez zmieszanie jej z czymś innym i przez zanieczyszczenia. […] Człowiek traci swój smak i wartość, kiedy zanieczyszcza swój umysł nieczystymi myślami, kala swoje usta poprzez mówienie nieprawdy i błędnie wykorzystuje swoją siłę, aby czynić zło” („Salt of the Earth: Savor of Men and Saviors of Men”, Ensign, maj 1980, str. 42).
-
Dlaczego musimy być czyści, aby zachęcić bliźnich do czynienia dobra?
Wyjaśnij, że Zbawiciel skorzystał z kolejnego symbolu, aby nauczać, w jaki sposób lud przymierza Jego Kościoła może zachęcać ludzi do czynienia dobra. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 12:14–16. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Zbawiciel wykorzystał światło do wyjaśnienia, jaką rolę pełni Jego lud przymierza w dzisiejszym świecie. Zanim uczeń zacznie czytać, możesz wytłumaczyć, że stawianie czegoś pod korcem oznacza stawianie czegoś pod naczyniem.
-
W jakim sensie członkowie Kościoła mogą być światłem dla bliźnich? Jak myślicie, co oznacza sprawić, aby nasze światło jaśniało? (Gdy uczniowie odpowiadają na to pytanie, pomóż im w zrozumieniu, jak ich prawy przykład może pomóc innym ludziom).
-
W jaki sposób niektórzy członkowie Kościoła mogą zakrywać swoje światło?
-
W oparciu o werset: 3 Nefi 12:16, dlaczego Zbawiciel chce, abyśmy sprawili, że nasze światło ma jaśnieć? (Kiedy jesteśmy dobrym przykładem, możemy pomagać bliźnim w oddawaniu chwały Ojcu Niebieskiemu. Możesz zasugerować uczniom, aby zapisali tę zasadę własnymi słowami na marginesie pism świętych).
-
Czyj dobry przykład pomógł wam w zbliżaniu się do Ojca Niebieskiego i wzmacnianiu waszego pragnienia do życia zgodnie z ewangelią?
Zachęć uczniów do zastanowienia się nad przykładem, jaki dają otaczającym ich ludziom. Zachęć ich, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą lepiej pomóc innym w rozwijaniu miłości do Ojca Niebieskiego i pragnienia, aby za Nim podążać.
3 Nefi 12:17–48
Jezus Chrystus naucza lud na temat wyższego prawa, które pomoże im upodobnić się do Niego i do Ojca Niebieskiego
Wyjaśnij, że Zbawiciel dalej nauczał Nefitów o tym, jak do Niego przyjść i wejść do królestwa niebieskiego. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 12:19–20. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają słowa, które powtarzają się kilkakrotnie w tych wersetach.
-
Jakie ważne słowo Zbawiciel powtarza trzy razy, jako część zaproszenia, aby przyjść do Niego? (Przykazania).
Wyjaśnij, że we fragmencie: 3 Nefi 12:21–47 wymienione są konkretne przykazania, które dał Zbawiciel i które pomogą nam przyjść do Niego i bardziej się do Niego upodobnić. Kiedy nauczał Nefitów tych przykazań, odnosił się do nakazów będących częścią prawa Mojżesza, a następnie nauczał wyższego prawa. Mówił na temat tradycyjnego zrozumienia prawa Mojżesza, używając wyrażeń: „oto w dawnych czasach napisano” i „napisane jest także”. A kiedy mówił: „a ja wam powiadam”, wskazywał na sposób, w jaki chce, abyśmy przestrzegali danego przykazania dzisiaj.
Aby pomóc uczniom w zrozumieniu tych wersetów, narysuj na tablicy następującą tabelę. Podziel uczniów na cztery grupy. Przydziel każdej z grup jeden wiersz tabeli i zachęć ich, aby przeczytali wymienione w nim wersety i udzielili odpowiedzi na pytania.
|
Jakie było tradycyjne zrozumienie prawa Mojżesza? |
Do jakiego sposobu życia zachęcał nas Zbawiciel? |
Co może zrobić młody mężczyzna lub młoda kobieta, aby zastosować nauki Zbawiciela? |
|---|---|---|
Aby pomóc uczniom w zrozumieniu wersetu: 3 Nefi 12:22, możesz wytłumaczyć, że Raka jest obraźliwym lub szyderczym słowem, które wyraża pogardę lub kpinę (zob. Ew. Mateusza 5:22, odnośnik d [odnośnik dostępny jedynie w angielskiej wersji Biblii, w Biblii Króla Jakuba — przyp. tłum.). Możesz także wyjaśnić, że Starszy David E. Sorensen z Siedemdziesiątych nauczał, że wyrażenie: „[pogodzenie] się [ze swoim] przeciwnikiem, […] w drodze do sądu” (3 Nefi 12:25) uczy nas, „abyśmy rozwiązywali spory zawczasu, żeby emocje chwili nie zmieniały się w fizyczne czy emocjonalne okrucieństwo, abyśmy nie stali się niewolnikami naszego gniewu” („Przebaczenie zmieni gorycz w miłość”, Ensign lub Liahona, maj 2003, str. 11).
Kiedy uczniowie skończą czytać wyznaczone wersety, poproś każdą grupę, aby podzieliła się swoimi odpowiedziami. Możesz poprosić ich, aby zapisali swoje odpowiedzi w tabeli na tablicy.
-
Czym prawo Mojżesza różni się od wyższego prawa nauczanego przez Jezusa Chrystusa?
Możesz zwrócić uwagę na to, że wyższe prawo skupia się w większym stopniu na naszych pragnieniach, myślach i tym, co nas motywuje, niż na naszych działaniach.
-
Dlaczego, kiedy dążymy do doskonałości, ważne jest, abyśmy skupiali się na swoich pragnieniach, myślach i na tym, co nas motywuje?
Poproś uczniów, aby wybrali jedną z nauk, o której nauczał Zbawiciel w rozdziale: 3 Nefi 12 i napisali kilka zdań na temat tego, w jaki sposób mogą rozwinąć ją w swoim życiu.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 12:19–20. Pomóż uczniom zrozumieć, że poprzez pokutę i pilne przestrzeganie przykazań, o których nauczał Zbawiciel, możemy doskonalić się dzięki Zadośćuczynieniu i „[wstąpić] do królestwa niebieskiego” (3 Nefi 12:20).
Po tym, jak uczniowie ukończyli to ćwiczenie, poproś ich, aby podzielili się tym, co ma dla nich największe znaczenie. Podsumuj ten rozdział następującą zasadą zapisaną na tablicy: Kiedy przychodzimy do Chrystusa i przestrzegamy Jego przykazań, możemy się stać bardziej podobni do Niego i naszego Ojca w Niebie, którzy są doskonali. Przypomnij uczniom, że aby osiągnąć jakikolwiek stopień doskonałości, musimy polegać na Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby napisali o kilku sposobach, w jakie chcieliby zastosować nauki Zbawiciela, o których się dzisiaj uczyli. Zakończ lekcję, składając świadectwo o zasadzie napisanej na tablicy.
Fragment do opanowania — 3 Nefi 12:48
Poproś uczniów, aby otworzyli swoje pisma święte na wersecie: 3 Nefi 12:48. Poproś ich, aby wszyscy jednocześnie przeczytali ten werset na głos. Daj im czas, aby zapoznali się z jego treścią, po czym poproś ich, aby zamknęli swoje pisma święte i wyrecytowali go z pamięci najlepiej, jak tylko potrafią. Pozwól im powtórzyć ten proces — niech spojrzą na werset, zamkną pisma święte i wyrecytują go z pamięci.
-
W jaki sposób wysiłek pomógł wam się udoskonalić?
-
W jaki sposób to ćwiczenie pomaga wam zrozumieć proces doskonalenia się?
Zwróć uwagę na to, że wysiłki, które są częścią tego życia, są niezbędne. Przypomnij uczniom, że Pan nie oczekuje od nas, abyśmy stali się doskonali w każdym zakresie podczas naszego ziemskiego życia. Dzięki Jego Zadośćuczynieniu i ze względu na naszą pilność w naśladowaniu Zbawiciela, możemy w końcu stać się doskonali. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad kilkoma sposobami, w jakie możemy dążyć do naśladowania Zbawiciela.
Uwaga: Z powodu długości tej lekcji, możesz wykorzystać to ćwiczenie innego dnia, gdy będziesz mieć więcej czasu.
Komentarz i tło historyczne
3 Nefi 12:28–30. Grzech pożądania
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:
„Dlaczego pożądanie jest grzechem śmiertelnym? No cóż, poza tym, że całkowicie wyniszcza wpływ Ducha na nasze dusze, sądzę, że jest to grzech, ponieważ bezcześci najwyższy i najświętszy ze związków, jaki Bóg dał nam w życiu doczesnym — miłość, jaką mogą się obdarzać mężczyzna i kobieta oraz pragnienie pary, aby w rodzinie, która ma trwać wiecznie, pojawiły się dzieci […]. Miłość sprawia, że instynktownie zwracamy się do Boga i innych ludzi. Z drugiej strony pożądanie jest zaprzeczeniem pobożności i lubuje się w folgowaniu własnym zachciankom. Miłość przychodzi z otwartymi rękami i otwartym sercem, pożądanie tylko z nienasyconym apetytem” („Nie dam więcej miejsca wrogowi mojej duszy”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 44–45).
3 Nefi 12:43–44. „[Miłuj] bliźniego swego” i „[miłuj swoich] wrogów”
Nauki dane przez Zbawiciela Nefitom, aby kochali siebie nawzajem oraz swoich wrogów, były dane na czas tego życia i powinny być zastosowane. Po stuleciach wojen między Nefitami i Lamanitami, a także po wielu latach wewnętrznych konfliktów, pośród tych dwóch rywalizujących ze sobą grup utarła się tradycja wzajemnej nienawiści. W wersecie: Mosjasz 10:17 jest napisane, że Lamanici „nauczali swe dzieci, aby nienawidziły [Nefitów], mordowały, ograbiały, rabowały ich mienie i czyniły wszystko, aby ich zniszczyć”. Jeśli ludzie żyliby zgodnie z naukami Zbawiciela z fragmentu: 3 Nefi 12:43–44, mogliby zachować pokój i zakończyć tę fałszywą tradycję nauczania dzieci, aby nienawidziły swoich wrogów. Jednakże lata pokoju, które nastąpiły po wizycie Zbawiciela, dobiegły końca, ponieważ niektórzy ludzie „walczyli przeciwko ewangelii Chrystusa i uczyli swe dzieci, aby nie wierzyły”. Wybrali „niegodziwość i [naśladowali] występki [swoich] ojców, tak jak działo się na początku. I uczyli swe dzieci, aby nienawidziły dzieci Bożych, tak jak od samego początku uczono Lamanitów nienawiści do potomków Nefiego” (4 Nefi 1:38–39).