Wprowadzenie do Księgi Czwartego Nefiego: Księga Nefiego
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Podczas studiowania księgi 4. Nefiego uczniowie dowiedzą się o błogosławieństwach, które spływają do ludzi, którzy są zjednoczeni, żyjąc zgodnie z ewangelią Jezusa Chrystusa. Po posłudze Zbawiciela pośród potomków Lehiego ludzie w całym kraju nawrócili się. Kiedy przestrzegali przykazań, cieszyli się spokojem, dobrobytem oraz cudownymi duchowymi błogosławieństwami. Mormon powiedział: „I żaden lud stworzony ręką Boga nie mógł być tak szczęśliwy jak oni” (4 Nefi 1:16). Uczniowie wyniosą również ważne lekcje płynące z obserwacji stopniowego popadania ludu w stan niegodziwości.
Kto napisał tę księgę?
Mormon opracował i streścił kroniki czterech autorów, aby stworzyć księgę 4. Nefiego. Pierwszym z nich był Nefi, którego imieniem została nazwana ta księga. Nefi był synem Nefiego, który był jednym z dwunastu uczniów wybranych przez Pana podczas Jego posługi pośród potomków Lehiego (zob. 3 Nefi 11:18–22; 12:1). Trzema pozostałymi autorami byli: syn Nefiego, Amos, oraz synowie Amosa: Amos i Ammaron (zob. 4 Nefi 1:19, 21, 47).
Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?
Mormon nie skierował księgi 4. Nefiego do określonego grona osób i nie tłumaczył, dlaczego ją napisał. Niemniej księga ta wspiera nadrzędny cel Księgi Mormona — by świadczyć, że Jezus jest Chrystusem i ujawnić przymierza Pana (zobacz stronę tytułową Księgi Mormona). Czyni to, ukazując błogosławieństwa, które są wynikiem pokuty ludzi, którzy przychodzą do Jezusa Chrystusa i zawierają z Nim przymierza. Wskazuje również na niszczące konsekwencje, które pojawiają się, gdy ludzie wypierają się Zbawiciela i Jego ewangelii oraz odrzucają swoje przymierza.
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Oryginalne kroniki, na podstawie których powstała Księga 4. Nefiego, najprawdopodobniej zostały napisane między 34. a 321. rokiem n.e. Mormon streścił owe kroniki między 345. a 385. rokiem n.e. Mormon nie napisał, gdzie był, kiedy opracowywał tę księgę.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
W zaledwie 49 wersetach w księdze 4. Nefiego opisano okres blisko 300 lat — prawie jedną trzecią dziejów Nefitów zawartych w Księdze Mormona. Zwięzłość księgi 4. Nefiego przyczynia się do jej potęgi. Dobitnie podkreśla ona kontrast pomiędzy sprawiedliwością ludzi, która ma miejsce pośród nich bezpośrednio po posłudze Zbawiciela, a ich niegodziwością cztery pokolenia później. Pierwsze 18 wersetów tej księgi ilustruje błogosławieństwa, jakimi cieszyło się społeczeństwo zbudowane na zasadach ewangelii Jezusa Chrystusa. Kolejne wersety stanowią świadectwo o destruktywnym wpływie dumy, ukazując, jak społeczeństwo to stopniowo słabło, aż niemal całkowicie strawił je grzech.
Zarys
4 Nefi 1:1–18 Po posłudze Jezusa Chrystusa ludzie w całym kraju nawracają się i przyjmują chrzest. Już nie ma podziału na Nefitów i Lamanitów. „[Mają] wszystko wspólne” (4 Nefi 1:3), doświadczają wielu cudów, powodzi im się, żyją w jedności i szczęściu przez 110 lat.
4 Nefi 1:19–34 Nefi umiera, a jego syn Amos prowadzi kroniki. Amos później przekazuje kroniki swojemu synowi — Amosowi. Wielu ludzi daje Szatanowi „władzę […] nad ich sercami” (4 Nefi 1:28). Rozłamy, duma oraz fałszywe kościoły powstają pośród tego ludu. Niegodziwi zaczynają prześladować członków prawdziwego Kościoła i „uczniów Jezusa, którzy byli z Kościołem” (4 Nefi 1:30).
4 Nefi 1:35–49 Lud ponownie dzieli się na Nefitów i Lamanitów. Lamanici umyślnie buntują się przeciw ewangelii i tworzą tajemne sprzysiężenia Gadiantona. Ostatecznie Nefici również stają się niegodziwi. Amos umiera, a jego brat Ammaron prowadzi kroniki do czasu, kiedy zostaje nakłoniony przez Ducha Świętego, aby je ukryć.