Lekcja 142: Mormon 9

Lekcja 142

Mormon 9

Wprowadzenie

Moroni zakończył kronikę swojego ojca, wzywając tych, którzy nie wierzyli w Jezusa Chrystusa, aby zwrócili się do Pana poprzez pokutę. Nauczał, że Bóg jest Bogiem cudów, który jest niezmienny, i że cuda ustały tyko z powodu niewiary. Namawiał ludzi do wiary w Jezusa Chrystusa i modlitwy do Ojca z całego serca w imię Jezusa Chrystusa w celu otrzymania tego, czego potrzebowali.

Propozycje dotyczące nauczania

Mormon 9:1–6

Moroni nawołuje tych, którzy nie wierzą w Jezusa Chrystusa, aby odpokutowali

Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, w której czuli się skrępowani. Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o swoich doświadczeniach i wyjaśnili, dlaczego czuli się skrępowani. Możesz ich również zapytać, co mogłoby sprawić, że poczuliby się dobrze w tych sytuacjach.

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mormon 9:1–5 i wyszukanie krępującej sytuacji, którą opisał Moroni. (Możesz również zachęcić ich do przeczytania fragmentu: Alma 12:12–15 i zapisania tego odnośnika obok fragmentu: Mormon 9:1–5).

Jak podczas Sądu Ostatecznego niegodziwi będą się czuli w obecności Boga Ojca i Jezusa Chrystusa? Dlaczego będą się tak czuli?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha:

„Nie może być zbawienia bez pokuty. Człowiek nie może wejść do Królestwa Bożego w swoich grzechach. Byłoby to nielogiczne, gdyby człowiek wszedł do obecności Ojca i zamieszkał w obecności Boga w swoich grzechach […].

Myślę, że jest wielu ludzi na ziemi, być może wielu z nich w Kościele — przynajmniej niektórzy z nich — którzy mają wyobrażenie, że mogą przejść przez to życie, robiąc, co im się podoba, łamiąc przykazania Pana, a jednak ostatecznie mają zamiar wejść do Jego obecności. Myślą, że być może odpokutują w świecie duchów.

Powinni przeczytać te słowa Moroniego [cytat z fragmentu: Mormon 9:3–5].

Czy uważacie, że człowiek, którego życie zostało wypełnione zepsuciem, który był zbuntowany przeciwko Bogu, który nie miał ducha pokuty, powinien mieć prawo radośnie i swobodnie wejść do obecności Boga?” (Doctrines of Salvation, wyd. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–56], 2:195–96; kursywa w oryginale usunięta).

Dlaczego powinniśmy odpokutować za nasze grzechy dzisiaj, a nie czekać na Sąd? (Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić ich o przeczytanie fragmentu: Alma 34:33–38).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 9:6. Poproś pozostałych uczniów, aby odszukali, co muszą zrobić niewierzący, aby mogli czuć się dobrze w obecności Boga. Po tym, jak uczniowie powiedzą, co znaleźli, poproś ich, aby rozpoznali słowa i wyrażenia we fragmencie: Mormon 9: 6, które opisują tych, którzy zwrócili się do Pana i modlili się o przebaczenie. Możesz zaproponować im zaznaczenie znalezionych słów i wyrażeń.

Zachęć uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali zasadę, która podsumowuje fragment: Mormon 9:6. Wyznacz dwóch lub trzech uczniów do przeczytania tego, co zapisali. Pomimo tego, że mogą użyć różnych słów, ich odpowiedzi powinny wyrażać następującą prawdę: Jeśli odpokutujemy, będziemy nieskalani, kiedy przyjdziemy do obecności Boga.

Złóż świadectwo, że poprzez pokutę oraz prawe życie możemy sprawić, iż będziemy czuć się dobrze w obecności Pana. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, co powinni zrobić już teraz, aby przygotować się na spotkanie z Panem.

Mormon 9:7–20

Moroni głosi, że Bóg dokonuje cudów i odpowiada na modlitwy wiernych

Napisz na tablicy słowo: cuda. Zapytaj uczniów, jak by zdefiniowali to słowo. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś ich, aby odnaleźli słowo: miracles [cuda] w Bible Dictionary [Słownik Biblijny]. Poproś, aby przeczytali wstęp, zwracając uwagę na informacje, które mogą wyjaśnić lub dodać coś do definicji, które zaproponowali.

Jak myślicie, dlaczego niektórzy ludzie nie wierzą w cuda?

Podsumuj fragment: Mormon 9:7–8, wyjaśniając, że Moroni zwrócił się do ludzi w dniach ostatnich, którzy twierdzą, że objawienia, proroctwa, duchowe dary oraz cuda ustały.

Podziel uczniów na pary. Poproś jedną osobę z pary o przeczytanie po cichu fragmentu: Mormon 9:9–11, podczas gdy druga osoba będzie czytać po cichu fragment: Mormon 9:15–19. Poproś każdego ucznia, aby wypisał główne argumenty, które podjął Moroni, aby przekonać ludzi do wiary w cuda. Jeśli uczniowie mieli wystarczająco czasu, aby skończyć, poproś ich, aby podzielili się ze swoją parą tym, co napisali.

Po lewej stronie tablicy napisz: Cuda ustają, kiedy…

Po prawej stronie tablicy, napisz: Cuda mogą się zdarzyć, kiedy….

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 9:20, a pozostali uczniowie niech wyszukają trzech powodów, dla których Bóg może zaprzestać czynienia cudów pośród Swoich dzieci. Poproś jednego z uczniów o napisanie tych powodów na tablicy, aby uzupełnić zdanie po lewej stronie, jak pokazano w poniższej tabeli.

Poproś uczniów, aby wyrazili w inny sposób każdą z wypowiedzi, zgodnie z tym, dlaczego cuda ustają, w sposób, który określa warunki, jakie czynią cuda możliwym. Ich odpowiedzi powinny być podobne do przykładów z prawej strony tabeli.

Cuda ustają, kiedy…	Cuda mogą się zdarzyć, kiedy…
Marnienie w niewierze	Pogłębianie naszej wiary
Odchodzenie z właściwej drogi	Życie w prawy sposób, czyli przestrzeganie przykazań Boga
Nieznanie Boga, któremu powinniśmy ufać	Poznanie i zaufanie Bogu

Poproś uczniów, aby szybko przejrzeli fragment: Mormon 9:9, 19 i wyszukali nauki Moroniego na temat natury Boga. Po tym, jak uczniowie powiedzą, co znaleźli, zapytaj:

Ponieważ wiemy, że Bóg jest niezmienny oraz że dokonywał cudów pośród Swoich dzieci w dawnych czasach, co wiemy o Jego gotowości do dokonywania cudów w naszym życiu dzisiaj? (Chociaż uczniowie mogą użyć różnych słów, powinni rozpoznać poniższą zasadę: Bóg zawsze dokonywał cudów i ponieważ jest On niezmienny, nadal czyni cuda według naszej wiary. Możesz napisać tę zasadę na tablicy i zaproponować, żeby uczniowie napisali ją obok fragmentu: Mormon 9:19–20 w swoich pismach świętych).

Wyjaśnij, że możemy doświadczyć cudownej mocy Boga w naszym życiu na wiele sposobów. Aby pomóc uczniom zastanowić się, w jaki sposób Bóg nadal jest Bogiem cudów, poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Siostry Sydney S. Reynolds z generalnego prezydium Organizacji Podstawowej:

„Nauczyłam się […], że Pan pomoże nam w każdym aspekcie naszego życia, kiedy będziemy starać się Mu służyć i czynić Jego wolę.

Wierzę, że każdy z nas może nieść świadectwo o tych małych cudach. Znamy dzieci, które modlą się o pomoc w odnalezieniu zgubionych rzeczy i odnajdują je. Znamy młodych ludzi, którzy zbierają się na odwagę, aby dawać świadectwo o Bogu i czują Jego podtrzymującą dłoń. Znamy przyjaciół, którzy płacą dziesięcinę z ostatnich swoich pieniędzy, a potem w cudowny sposób są w stanie zapłacić czesne czy czynsz bądź jakoś zdobyć żywność dla swojej rodziny. Możemy dzielić się doświadczeniami o odpowiedziach na modlitwy, błogosławieństwach kapłańskich, które dały odwagę, przyniosły pocieszenie czy przywróciły zdrowie. Te codzienne cuda zapoznają nas z ręką Pana w naszym życiu” („Bóg cudów”, Ensign, maj 2001, str. 12).

Jakie doświadczenia mieliście, które potwierdziły, że Bóg nadal jest Bogiem cudów?

Mormon 9:21–37

Moroni napomina niewierzących, by uwierzyli w Jezusa Chrystusa i modlili się w Jego imię

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 9:21. Poproś pozostałych uczniów, aby wyszukali, czego Moroni nauczał o modlitwie do Ojca Niebieskiego.

Jaką obietnicę dał Moroni? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli modlimy się z wiarą oraz w imię Chrystusa, Ojciec Niebieski da nam to, o co prosimy).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, co to znaczy modlić się „w imię Chrystusa”, poproś jednego z nich o przeczytanie następującej wypowiedzi:

„Modlimy się w imię Chrystusa, kiedy nasze myśli są myślami Chrystusa, a nasze pragnienia pragnieniami Chrystusa — kiedy Jego słowa trwają w nas (Ew. Jana 15:7). Następnie prosimy o rzeczy, które są możliwe dla Boga, by nam ich udzielił. Wiele modlitw pozostaje bez odpowiedzi, ponieważ nie są wypowiadane w imię Chrystusa, w żaden sposób nie przedstawiają Jego myśli, ale wypływają z egoistycznych pragnień człowieka” (Bible Dictionary, „Prayer”).

Możesz zadać uczniom następujące pytania:

W jaki sposób możemy się upewnić, że rzeczy, o które prosimy, odzwierciedlają to, czego chce dla nas Pan?
Kiedy widzieliście spełnienie się obietnicy danej we fragmencie: Mormon 9:21? (Możesz wyznaczyć uczniom czas na zastanowienie się nad tym pytaniem, zanim odpowiedzą).

Podsumuj fragment: Mormon 9:22–25, wyjaśniając, że Zbawiciel obiecał Swoim uczniom błogosławieństwa, kiedy wysłał ich, aby nauczali ewangelii. Poproś uczniów, aby przejrzeli fragment: Mormon 9:22–25 i rozpoznali niektóre z tych błogosławieństw.

Co to dla was oznacza, że Zbawiciel da „potwierdzenie wszystkiego, co [powiedział]”? (Mormon 9:25).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mormon 9:27–29 i wyszukanie postaw i działań, które pomogą im zakwalifikować się, aby otrzymać Bożą pomoc. Możesz poprosić uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania pism świętych zapisali streszczenie tych wersetów.

Na zakończenie tej lekcji podsumuj fragment: Mormon 9: 30–34, mówiąc uczniom, że Moroni był zaniepokojony tym, że niektórzy ludzie w dniach ostatnich mogliby odrzucić przesłanie Księgi Mormona z powodu niedoskonałości tych, którzy ją napisali oraz przez język, jakim została napisana. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 9:35–37. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, dlaczego Moroni i inni modlili się, żeby Księga Mormona została ujawniona w dniach ostatnich. (Aby potomkowie ich braci — Lamanici — mogli zostać przywróceni do „poznania Chrystusa” oraz do przymierzy, które Bóg zawarł z domem Izraela).

Aby pomóc uczniom podsumować to, czego się dzisiaj nauczyli, zadaj im następujące pytania:

W jaki sposób Księga Mormona jest dowodem na to, że Bóg jest Bogiem cudów i odpowiada na modlitwy?
Jakich prawd się dzisiaj nauczyliście, które wpłyną na wasze osobiste modlitwy?

Omówienie Księgi Mormona

Poświęć trochę czasu, aby pomóc uczniom omówić Księgę Mormona. Poproś ich, aby pomyśleli o tym, czego się nauczyli z tej księgi, zarówno podczas lekcji seminarium, jak i podczas osobistego studiowania pism świętych. Poproś ich, aby przejrzeli pokrótce niektóre podsumowania rozdziałów z Księgi Mormona, aby pomóc im zapamiętać, o czym się nauczyli. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się czymś z Księgi Mormona, co było dla nich źródłem natchnienia lub pomogło im mieć większą wiarę w Jezusa Chrystusa.

Komentarz i tło historyczne

Mormon 9:9–10. „Bóg jest ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieki”

Moroni oświadczył, że Bóg jest istotą niezmienną i jest On „ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieki” (Mormon 9:9). Według fragmentu: Nauki i Przymierza 20:11–12, ujawnienie Księgi Mormona dowodzi, że Bóg nadal „zsyła ludziom natchnienie i powołuje ich do wykonywania Jego świętego dzieła” w naszych czasach, tak jak miało to miejsce w przeszłości, „pokazując przez to, że jest tym samym Bogiem wczoraj, dzisiaj i na wieki”.

W: Lectures on Faith napisane jest, że aby mieć doskonałą wiarę w Boga, trzeba mieć „poprawne wyobrażenie postaci Boga, Jego doskonałości i atrybutów” (Lectures on Faith [1985], str. 38). Jedną z cech Boga jest to, że się nie zmieni: „Bóg się nie zmienia, nie ma w Nim też niestałości; jest ten sam od wieków i na wieki, będąc tym samym wczoraj, dzisiaj i na wieki; a Jego droga to jeden wieczny krąg bez rozbieżności” (Lectures on Faith, str. 41).

Rozważ błogosławieństwa płynące z wiedzy o tym, że Bóg kontynuuje Swoje święte dzieło w naszych czasach i pozostanie taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki.

Mormon 9:10–26. Cuda

Moroni podał wiele dowodów, które są świadectwem cudów Boga — stworzenie nieba i ziemi, stworzenie człowieka oraz cuda dokonywane przez Jezusa i Apostołów (zob. Mormon 9:17–18). Opisanego przez Moroniego „[Boga] cudów” można odnaleźć również dziś. Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że wiele cudów ma miejsce w naszych czasach i są one obecne w prawdziwym Kościele Jezusa Chrystusa:

„Wiele cudów ma miejsce każdego dnia w dziele wykonywanym w naszym Kościele oraz w życiu naszych członków. Wielu z was doświadczyło cudów, być może wielu więcej z was, niż wam się wydaje.

Cud został zdefiniowany jako ‘zbawienne wydarzenie wywołane poprzez boską moc, którego śmiertelnicy nie rozumieją i sami z siebie nie mogą powielić’ [w: Daniel H. Ludlow, wyd., Encyclopedia of Mormonism, 5 tomów (1992), 2:908]. Zamysł, że zdarzenia są wywołane przez boską moc, jest odrzucany przez większość niewierzących ludzi, a nawet przez niektórych wierzących […]

[…] Cuda dokonywane mocą kapłaństwa są zawsze obecne w prawdziwym Kościele Jezusa Chrystusa [Zob. Goerge Q. Cannon, Gospel Truth (1987), wyb. Jerreld L. Newquist, str. 151–152]. Księga Mormona naucza, że ‘Bóg zapewnił sposób, w jaki człowiek poprzez wiarę może dokonywać wielkich cudów’ (Mosjasz 8:18). Ten ‘sposób’ to moc kapłaństwa (zob. List Jakuba 5:14–15; NiP 42:43–48), a ta moc dokonuje cudów przez wiarę (zob. Eter 12:12; Moroni 7:37)” („Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6, 8).

Mormon 9:32–34. Moroni pisał w języku reformowanym egipskim

Moroni stwierdził, że miał możliwość pisania w co najmniej dwóch językach: hebrajskim i reformowanym egipskim. Zauważył, że jeśli „płyty byłyby większe” pisałby w języku hebrajskim; jednak ci, którzy trzymali zapisy, używali języka „reformowanego egipskiego” ze względu na brak miejsca (zob. Mormon 9:32–33). Wcześniej w Księdze Mormona zarówno Nefi, jak i król Beniamin przyznali, że posługują się językiem egipskim. Nefi oświadczył, że pisał w „[języku] Egicjan”, kiedy tworzył zapisy na mniejszych płytach (1 Nefi 1:2). Kiedy król Beniamin mówił do swoich synów o ważności mosiężnych płyt, zauważył, że Lehi mógł odczytać zapisy, ponieważ „[znał] język Egipcjan” (Mosjasz 1:4). Dlatego rozumiemy, że Lehi nauczał zarówno ewangelii, jak i języka egipskiego „swoje dzieci, aby one z kolei uczyły swoje dzieci” (Mosjasz 1:4). Najwyraźniej ten wzór trwał przez pokolenia kronikarzy przechowujących zapisy, którzy następowali, aż Moroni nauczył się tego języka od swojego ojca. Moroni przyznał, że pisał w języku „reformowanym egipskim” za pomocą znaków „przekazywanych […] i dostosowanych do [ich] mowy” (Mormon 9: 32), wskazując, że pewne dostosowania w zakresie użycia języka pojawiły się ponad tysiąc lat od czasów Lehiego. To mogłoby wyjaśnić, dlaczego Moroni zakończył, objaśniając, że „żaden inny lud nie zna naszego języka”, ale że Bóg „przygotował […] środki” dla ewentualnej interpretacji i tłumaczenia tego zapisu (Mormon 9:34). Język egipski był powszechnie używany w czasach Lehiego, szczególnie przez kupców i handlowców, którzy podróżowali po całym obszarze wokół Jerozolimy. Jeśli, jak niektórzy sugerowali, zawód Lehiego wymagał od niego podróżowania po całym obszarze, prawdopodobnie chciał upewnić się, że jego synowie nauczyli się języka Egipcjan, aby wspierać rodzinny fach.