Lekcja 93: Alma 36

Lekcja 93

Alma 36

Wprowadzenie

Po misji pośród Zoramitów Alma udzielał rad każdemu ze swoich synów. Jego rady dla Helamana znajdują się w rozdziałach: Alma 36 i 37. Alma złożył Helamanowi świadectwo, że Bóg wyratuje tych, którzy będą pokładać w Nim ufność. Aby zobrazować tę prawdę, Alma opisał swe doświadczenia z wcześniejszych lat, kiedy Zadośćuczynienie Chrystusa wyzwoliło go z bólu jego grzechów. Opowiedział również o swych staraniach, aby przyprowadzać ludzi do Chrystusa i sprawiać, by sami mogli odczuwać radość, jaką przynosi pokuta.

Uwaga: Lekcja 94. daje trzem uczniom możliwość nauczania. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, możesz teraz wybrać tych trzech uczniów i rozdać im kopie wyznaczonych części lekcji 94., aby mieli czas się przygotować. Zachęć ich, aby z modlitwą przestudiowali materiał z lekcji i poszukiwali przewodnictwa Ducha Świętego, aby mogli się dowiedzieć, jak zaadaptować lekcję do potrzeb swoich kolegów.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 36:1–5

Alma naucza Helamana na temat Bożej mocy wyzwolenia

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad pozytywnym wpływem, jaki wywarły na nich świadectwo czy konkretna nauka otrzymane od rodziców. Poproś jedną czy dwie osoby o podzielenie się ich przemyśleniami z resztą grupy.

Wyjaśnij, że rozdziały: 36–42 w księdze Almy zawierają rady, jakich Alma udzielił swoim synom. Rozdziały: 36–37 są skierowane do Helamana, rozdział 38. do Sziblona, a rozdziały: 39–42 do Koriantona.

Zachęć uczniów, aby wyobrazili sobie, że są na miejscu Helamana, który słucha świadectwa swego ojca zapisanego we fragmencie: Alma 36:1–5. Niech uczniowie przeczytają po cichu te wersety, szukając, co w świadectwie Almy robi na nich wrażenie.

Co w tych wersetach robi na was największe wrażenie? Dlaczego?

Alma 36:6–22

Alma opisuje swój bunt i wyjaśnia, jak otrzymał przebaczenie

Wyjaśnij, że jako dalsze świadectwo o tym, że Bóg ma moc wyzwalać tych, którzy pokładają w Nim zaufanie, Alma opowiedział o swoim osobistym doświadczeniu, kiedy został wyzwolony od cierpienia za swoje grzechy. Poproś uczniów, aby pobieżnie przeczytali wersety: Alma 36:6–9 i podsumowali, co przydarzyło się Almie i synom Mosjasza, kiedy starali się zniszczyć Kościół.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 36:10. Niech klasa odszuka, jak długo Alma cierpiał za swoje grzechy. Wyjaśnij, że wersety: Alma 36:11–17 zawierają znacznie bardziej szczegółowy opis cierpienia, jakiego Alma doświadczył podczas tych trzech dni i nocy, niż inne opisy jego nawrócenia (zob. Mosjasz 27 i Alma 38). Podziel uczniów do pracy w parach. Niech pary przestudiują wersety: Alma 36:11–17, szukając, jak Alma opisał swój strach i ból. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli te wyrażenia. Niech uczniowie opowiedzą, co znaleźli. (Możesz zapisać te słowa i wyrażenia na tablicy). Aby pogłębić zrozumienie podawanych przez uczniów wyrażeń, możesz zadać im następujące pytania.

Jak sądzicie, co to wyrażenie (lub słowo) oznacza? Co sprawiło, że Alma tak się czuł?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, co znaczy doznawałem wiecznej męki i cierpieć udrękę, przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Doznawałem męki oznacza ‘byłem poddany torturom’. W starożytnych czasach koło tortur było konstrukcją, na której kładziono ofiarę, przywiązując jej nadgarstki oraz kończyny do wrzeciona, którym następnie obracano, aby wywołać w ten sposób ból nie do zniesienia.

Brona to rama z kolcami. Kiedy ciągnie się ją wzdłuż pola, rozrywa i rozdziera glebę. Pisma święte często mówią o duszach oraz umysłach ‘rozdartych’ przez poczucie winy.

Męka oznacza ‘skręcanie’, które jest rodzajem tortury tak bolesnej, że nawet niewinny wyznałby winę” („Dotyk ręki mistrza”, Liahona, maj 2001, str. 25).

Czego przeżycia Almy uczą nas o skutkach grzechu? (Pomóż uczniom dostrzec następującą prawdę: Grzech prowadzi do wielkiego bólu, cierpienia i żalu).
Czy wygląda na to, że Alma doświadczył bólu i żalu za grzechy zaraz po tym, jak je popełnił? Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, abyśmy byli świadomi, że możemy nie odczuć skutków naszych grzechów natychmiast?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad sytuacjami, kiedy odczuwali ból lub żal za grzechy. Następnie przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Packera:

„Każdy z nas przynajmniej raz zakosztował bólu sumienia, który następuje po naszych błędach. […]

Jeśli jesteście przytłoczeni przygnębiającym uczuciem winy lub rozczarowania, niepowodzenia lub wstydu, jest na to lekarstwo” („Dotyk ręki mistrza”, str. 25).

Zwróć uwagę, że kiedy Alma odczuwał ogromny ból i żal za swoje grzechy, przypomniał sobie, co może ten ból uleczyć.

Zgodnie z tym, co napisano w wersecie: Alma 36:17, co takiego przypomniał sobie Alma?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 36:18. Zachęć uczniów, aby poszukali, co takiego zrobił Alma, aby postąpić wedle nauk swego ojca. Aby pomóc uczniom jeszcze lepiej zrozumieć te wersety, poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Almę poruszyły nauki jego ojca, ale szczególne znaczenie ma fakt, że proroctwo, które zapamiętał, dotyczyło ‘[przyjścia] Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który zadośćuczyni za grzechy świata’. (Alma 36:17). To jest imię i przesłanie, które każdy człowiek musi usłyszeć. […] Bez względu na to, jakie modlitwy zmawiamy i jakie mamy potrzeby, wszystkie one zależą od tego błagania: ‘Jezusie, Synu Boży, zmiłuj się nade mną’. On jest gotowy, by się zmiłować. Zapłacił własnym życiem, aby móc okazać nam tę łaskę” (However Long and Hard the Road [1985], str. 85).

Dlaczego, według was, ważne jest, abyśmy nie tylko uczyli się o Jezusie Chrystusie, lecz również prosili o błogosławieństwa Jego Zadośćuczynienia?

Zachęć uczniów, aby w sercu zastanowili się, czy modlili się o to, by otrzymać błogosławieństwa Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, łącznie z błogosławieństwem przebaczenia.

Zachęć uczniów, aby po cichu zbadali wersety: Alma 36:19–22 i odnaleźli słowa i wyrażenia opisujące, jak zmieniły się uczucia Almy, kiedy pomodlił się o miłosierdzie.

Jakie znaleźliście słowa lub wyrażenia mówiące o tym, jak zmieniły się uczucia Almy?

Do każdego z wyrażeń i słów znalezionych przez uczniów zadaj następujące pytanie:

Czego to wyrażenie (lub słowo) uczy was o mocy Zadośćuczynienia Zbawiciela? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, pomóż im dostrzec, że Alma nie tylko został uwolniony od bólu, ale też został napełniony radością).

Zapisz na tablicy poniższe zdanie do uzupełnienia: Jeśli będziemy polegać na wierze w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, On…

Na podstawie przeżyć Almy powiedzcie, czego możemy się nauczyć na temat tego, co robi dla nas Pan, kiedy szczerze pokutujemy? (Uczniowie mogą podawać różne zasady, ale upewnij się, że rozumieją, iż: Jeśli będziemy polegać na wierze w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, On wyzwoli nas z bólu naszych grzechów i napełni nas radością. Możesz uzupełnić zdanie na tablicy).
Co możemy zrobić, aby polegać na wierze w Jezusa Chrystusa i w to, że możemy zostać uwolnieni od bólu i żalu, wywołanych naszymi grzechami?

Odczytaj opis następującej sytuacji i poproś uczniów, aby zastanowili się, jak by odpowiedzieli:

Kolega, który czyta Księgę Mormona, ma problem ze słowami Almy w wersecie: Alma 36:19. Pyta was: „Skoro nadal pamiętam swoje grzechy i nadal za nie żałuję, czy to znaczy, że nie otrzymałem przebaczenia?”.

Poproś uczniów, aby wyjaśnili, jak odnoszą się do tej sytuacji przeżycia Almy. Kiedy odpowiedzą, przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:

„Szatan będzie starał się sprawić, abyśmy uwierzyli, że nasze grzechy nie są nam wybaczone, ponieważ my je pamiętamy. Szatan jest kłamcą; próbuje zamglić nasz wzrok i odwieść nas od ścieżki nawrócenia i przebaczenia. Bóg nie obiecywał tego, że to my nie będziemy pamiętali naszych grzechów. Pamiętanie o nich pomoże nam uniknąć powtórzenia tych samych błędów. Jeżeli pozostaniemy wierni, to pamięć o naszych grzechach z czasem zacznie się zacierać. Jest to częścią, jakże potrzebnego procesu uzdrowienia i uświęcenia. Alma świadczył, że po tym, jak błagał Jezusa o miłosierdzie, w dalszym ciągu pamiętał swoje grzechy, ale ta pamięć o grzechach już dłużej nie nękała go ani nie przysparzała cierpienia, ponieważ wiedział, że otrzymał przebaczenie (zob. Alma 36:17–19).

Naszym obowiązkiem jest unikanie wszystkiego, co przywróciłoby grzeszne wspomnienia z przeszłości. Kiedy cały czas mamy ‘skruszone serce’ i ‘pokornego ducha’ (3 Nefi 12:19), możemy zaufać Bogu, że już więcej ‘nie będzie o nich [naszych grzechach] pamiętał’” („Punkt bezpiecznego powrotu” Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 101).

Na podstawie tego, co powiedział Prezydent Uchtdorf, jak wyjaśnilibyście, co to znaczy, że „nie [dręczy nas] więcej wspomnienie [naszych] grzechów? (Alma 36:19).

Złóż świadectwo, że jeśli będziemy polegać na wierze w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, On wyzwoli nas od bólu naszych grzechów i napełni nas radością. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, jak mogą zastosować to, czego dowiedzieli się z doświadczeń Almy. Jeśli czas pozwoli, niech uczniowie zaśpiewają hymn pt.: „Gdzie znajdę spokój swój?” (Hymny, oraz pieśni dla dzieci, str. 125).

Alma 36:23–30

Alma wyjaśnia, dlaczego bezustannie trudzi się, aby przywieść bliźnich do pokuty

Aby pomóc uczniom zrozumieć, dlaczego Alma trudził się, by przywieść bliźnich do pokuty, rozważ przeprowadzenie następującego ćwiczenia. (Jeśli zapewnienie smakołyków dla uczniów jest niemożliwe, możesz po prostu opisać im to zadanie).

Pokaż jakiś smakołyk (ciastko lub batonik) i zapytaj, czy ktoś w klasie lubi takie słodycze. Ugryź kawałek i zacznij opowiadać, jaki jest pyszny. Powiedz uczniom, że ten smakołyk jest tak smakowity, że chciałbyś podzielić się nim z całą klasą. Pokaż więcej takich samych smakołyków i zapytaj, czy ktoś jeszcze chciałby ich spróbować. Rozdaj słodycze wszystkim, którzy wyrazili taką ochotę.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 36:23–24. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i zastanowią się, jak ćwiczenie ze słodyczami ma się do doświadczeń Almy z nawróceniem.

W jaki sposób działania Almy przypominały nasze ćwiczenie ze słodyczami? Czego mieli skosztować ludzie według pragnień Almy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 36:25–26. Poproś klasę o odnalezienie, jaki wpływ wywarły na Almę i innych jego wysiłki związane z nauczaniem ewangelii.

Jaki wpływ miały na Almę i innych ludzi jego nauki?
Jakich zasad możemy się nauczyć z tych fragmentów? (Uczniowie mogą używać różnych słów, ale upewnij się, że rozumieją, iż możemy odczuwać wielką radość, kiedy staramy się przyprowadzić bliźnich do Chrystusa).

Podsumuj wersety: Alma 36:27–30, wyjaśniając, że Alma złożył Helamanowi świadectwo, że Pan zbawi tych, którzy Mu zaufają. Złóż świadectwo o radości, jakiej możemy zaznać, kiedy polegamy na wierze w Jezusa Chrystusa i zachęcamy innych, by również to czynili. Aby pomóc uczniom w stosowaniu tego, czego nauczyliśmy się z rozdziału: Alma 36, zachęć ich, aby wykonali jedno z poniższych zadań. (Możesz zapisać je na tablicy).

Zastanów się, czy odczuwałeś, że Zbawiciel wyzwolił cię z grzechów i napełnił radością. W dzienniku do studiowania wyjaśnij, co zrobisz, aby otrzymać te błogosławieństwa.
Pomyśl o kimś, kto mógłby odnieść korzyść z twojego świadectwa o Zbawicielu (przyjaciel, rodzeństwo, członek okręgu). Napisz do tej osoby list i dołącz do niego swoje świadectwo o tym, jak Jezus Chrystus potrafi uwalniać nas od bólu grzechu i napełniać nas radością.

Komentarz i tło historyczne

Alma 36:12. „Dusza moja cierpiała […] udrękę wszystkich moich grzechów”

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że do pewnego stopnia odczuwanie cierpienia z powodu naszych grzechów jest ważnym elementem pokuty:

„Sprawiedliwość wymaga, aby ten, kto nie odpokutuje, cierpiał za swoje grzechy [zob. NiP 19:16–19]. […]

A co z grzesznikami, którzy odpokutowali? Czy zostają ukarani? Czy muszą cierpieć? […]

Ten, kto odpokutuje, nie musi cierpieć, ‘jako sam’ Zbawiciel cierpiał za ten grzech. Grzesznicy, którzy żałują swych czynów, doświadczą pewnego cierpienia, ale dzięki swej pokucie i dzięki Zadośćuczynieniu, nie doświadczą pełni ‘dojmującej’ miary wiecznej męczarni, jaką Zbawiciel cierpiał za ten grzech.

Prezydent Spencer W. Kimball, który szeroko nauczał na temat pokuty i przebaczenia, powiedział, że osobiste cierpienie ‘jest niezwykle istotną częścią pokuty. Człowiek nie zaczął odpokutowywać, dopóki nie zacznie odczuwać wielkiego cierpienia za swoje grzechy’ (Teachings of Spencer W. Kimball, str. 88).

‘Jeśli człowiek nie cierpiał, to znaczy, że jeszcze nie odpokutował […]. Musi on doświadczyć przemiany w swym sposobie pojmowania tak, by możliwe było, że cierpi, a później otrzymuje przebaczenie’ (Teachings of Spencer W. Kimball, str. 99). […]

Wszystkie nasze doświadczenia wskazują, że w procesie pokuty musimy zaznać osobistego cierpienia — zaś w przypadku poważnych grzechów to cierpienie może być dotkliwe i długotrwałe. Wierzę, że każdy z nas, kto jest ze sobą naprawdę szczery, uznaje prawdziwość tej zasady. Odczuwaliśmy ją w swoim życiu i widzieliśmy w życiu innych ludzi.

Musimy też zauważyć, że nasze osobiste cierpienie za grzech to sprawa prywatna, nie publiczna. Często jedynie grzesznik, Pan i sługa Pański wiedzą, co się dzieje. W przeciwieństwie do publicznego charakteru kar nakładanych przez prawa ludzkie, cierpienie, które wiedzie do miłosierdzia wedle prawa Boskiego, jest sprawą wielce osobistą” [przemówienie do pracowników KSE, 7 lutego 1992], str. 4–6, adres internetowy: si.lds.org).

Alma 36. Chiazm

Chiazm (zwany czasem paralelizmem składniowym) to środek literacki, który był powszechnie używany w poezji semickiej i greckiej oraz w literaturze innych kultur. Kiedy stosuje się chiazm, słowa lub idee są przedstawiane w określonym szyku, a następnie powtarzane w odwróconej kolejności. Takie powtórzenie podkreśla ich wagę. Główne przesłanie autora często zajmuje środkową pozycję w chiazmie. W poniższej tabeli zauważcie, że centralne przesłanie zawarte w chiazmie w rozdziale: Alma 36 koncentruje się na okresie w życiu Almy, kiedy zwrócił się on do Jezusa Chrystusa po ulgę w cierpieniu.

A. werset 1.
 B. werset 2.
  C. werset 3.
   D. wersety 4–5
    E. werset 6.
     F. werset 10.
      G. werset 14.
       H. werset 16.
        I. werset 17.
        I. werset 18.
       H. wersety 19–21
      G. werset 22.
     F. werset 23.
    E. werset 24.
   D. werset 26.
  C. werset 27.
 B. wersety 28–29
A. werset 30.