Wprowadzenie do Księgi Trzeciego Nefiego: Księga Nefiego
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Studiując księgę 3. Nefiego uczniowie poznają zarówno słowa, jak i czyny Zbawiciela podczas trzydniowej posługi pośród Nefitów. Prezydent Ezra Taft Benson nauczał: „Księga 3. Nefiego zawiera jedne z najbardziej poruszających i pełnych mocy fragmentów ze wszystkich pism świętych. Księga ta świadczy o Jezusie Chrystusie, Jego prorokach oraz o doktrynach zbawienia” („The Savior’s Visit to America”, Ensign, maj 1987, str. 6). Kiedy uczniowie zobaczą, w jaki sposób Jezus Chrystus okazywał ludziom miłosierdzie — „jeden po drugim” — bardziej docenią Jego troskę o nich samych (zob. 3 Nefi 11:15; 17:21). Zdobędą cenną wiedzę, patrząc na przykłady prawych osób, które przygotowywały się na spotkanie ze Zbawicielem. Wyciągną także wnioski z obserwacji wyborów niegodziwych — tych, którzy nie poczynili takich przygotowań.
Kto napisał tę księgę?
Księga 3. Nefiego powstała w oparciu o zapisy, które streścił Mormon z większych płyt Nefiego. Została ona nazwana imieniem Nefiego (syna Nefiego), którego posługa obejmowała okres przed ukazaniem się Zbawiciela Nefitom, podczas ukazania się i po nim. Pomimo wielkiej niegodziwości, która poprzedzała wizyty Jezusa Chrystusa, Nefi służył „z mocą i wielką władzą” (3 Nefi 7:17). Jego wysiłki stanowiły wstęp do posługi Jezusa Chrystusa, którego słowa i czyny stanowią sedno zapisów 3. Nefiego. Streszczając zapis Nefiego, Mormon dodał także swój komentarz i świadectwo (zob. 3 Nefi 5:8–26; 26:6–12; 29–30).
Dla kogo i w jakim celu została napisana ta księga?
Nauki zebrane przez Mormona w 3. Nefim skierowane są do dwóch grup ludzi. Po pierwsze, Mormon wyjaśnił, że sporządził ten zapis dla potomków Lehiego (zob. 3 Nefi 26:8). Po drugie, Mormon zwrócił się do ludzi innych narodów żyjących w dniach ostatnich i zawarł upomnienie Pana, aby przystąpili do Niego i stali się Jego ludem przymierza (zob. 3 Nefi 30). Księga 3. Nefiego podkreśla to zaproszenie, dając pełne mocy świadectwo o Jezusie Chrystusie i kładąc nacisk na to, jak ważne są przymierza.
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Oryginalne kroniki, które stanowią podstawę zapisów 3. Nefiego, zostały najprawdopodobniej napisane pomiędzy 1 r. p.n.e. a 35 r. n.e. Mormon dokonał streszczenia tych zapisów mniej więcej w latach 345–385 n.e. Jednakże nie zawarł informacji o miejscu, w którym się znajdował podczas opracowywania tej księgi.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
W księdze 3. Nefiego zostało udokumentowane wypełnienie się proroctw dotyczących narodzin, śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa (zob. 3 Nefi 1; 8; 11). Zapis przedstawiający ukazanie się Zbawiciela Nefitom stanowi to, co Starszy Jeffrey R. Holland określił słowami: „najważniejszy punkt, wyjątkowy moment w całej historii Księgi Mormona” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 250). Dwadzieścia z trzydziestu rozdziałów w księdze 3. Nefiego zawiera nauki, które Zbawiciel osobiście przekazał Swojemu ludowi (zob. 3 Nefi 9–28).
Zarys
3 Nefi 1–5 Nefi otrzymuje kroniki od swojego ojca. Dane są znaki zapowiadające narodziny Chrystusa; spisek, aby zgładzić wiernych zostaje udaremniony; wiele osób się nawraca. Nefici i Lamanici jednoczą się w walce ze spiskowcami Gadiantona. Nawracają się i ostatecznie — pod przywództwem Lachoneusa i Gidgiddoniego — pokonują spiskowców. Mormon wyjaśnia swoją rolę jako ucznia Chrystusa i kronikarza.
3 Nefi 6–7 Dobrobyt Nefitów prowadzi do dumy, niegodziwości i zakładania tajnych sprzysiężeń. Rząd zostaje obalony, a ludzie dzielą się na plemiona. Nefi czyni posługę z wielką mocą.
3 Nefi 8–10 Burze, ciemność i zniszczenie są oznakami ukrzyżowania i śmierci Zbawiciela. Ludzie rozpaczają z powodu śmierci swoich bliskich. Głos Jezusa Chrystusa zachęca tych, którzy przeżyli, aby nawrócili się i przystąpili do Niego.
3 Nefi 11–18 Jezus Chrystus ukazuje się rzeszy ludzi zgromadzonych w świątyni i zaprasza ich, aby podeszli i dotknęli ran po gwoździach w Jego rękach i stopach. Wyznacza dwunastu uczniów i daje im upoważnienie do dokonywania obrzędów i zarządzania Kościołem. Zbawiciel naucza Swojej doktryny, ustanawia prawo sprawiedliwości i wyjaśnia, że wypełnił prawo Mojżesza. Jezus uzdrawia ludzi z ułomności, modli się za nich i błogosławi ich dzieci. Ustanawia sakrament, przekazuje dodatkowe nauki, a następnie odchodzi do Ojca.
3 Nefi 19–26 Dwunastu uczniów służy ludziom i zostają oni napełnieni Duchem Świętym. Jezus Chrystus ukazuje się po raz drugi i modli się za tych wszystkich, którzy w Niego uwierzą. Udziela sakramentu i naucza o tym, jak Jego Ojciec wypełni Swoje przymierze z Izraelem. Zbawiciel nakazuje ludziom badać słowa Izajasza oraz wszystkich proroków, i instruuje Nefiego, aby zapisał w kronice o wypełnieniu się proroctw Lamanity Samuela. Przekazuje słowa, które Ojciec dał Malachiaszowi i wyjaśnia „wszystkie proroctwa od początku do czasu, gdy przyjdzie w swej chwale” (3 Nefi 26:3). Następnie odchodzi.
3 Nefi 27–28 Jezus Chrystus ukazuje się ponownie i instruuje dwunastu uczniów, aby nazwali Kościół Jego imieniem. Naucza Swojej ewangelii i wzywa uczniów, aby stali się tacy, jak On. Jezus Chrystus spełnia pragnienia Swoich dwunastu uczniów.
3 Nefi 29–30 Mormon wyjaśnia, że wyjawienie Księgi Mormona stanowi znak, że Bóg zaczyna gromadzić Izrael w dniach ostatnich. Pan upomina ludzi innych narodów, aby nawrócili się i stali się częścią Jego ludu przymierza.