Biblioteka
Lekcja 129: 3 Nefi 20

Lekcja 129

3 Nefi 20

Wprowadzenie

Podczas drugiego dnia Swojej posługi pośród Nefitów Jezus Chrystus ponownie udzielił sakramentu. Oświadczył, że przymierza i obietnice Ojca zostaną wypełnione w dniach ostatnich. Izrael zostanie zgromadzony i wszystkie narody na ziemi będą błogosławione.

Propozycje dotyczące nauczania

3 Nefi 20:1–9

Zbawiciel ponownie udziela sakramentu

Aby rozpocząć lekcję, wyjaśnij, że chcesz, aby młodzi mężczyźni i młode kobiety udzielili odpowiedzi na osobne pytania. Poproś kilku młodych mężczyzn, którzy posiadają Kapłaństwo Aarona, aby wyjaśnili uczniom swoje obowiązki związane z przygotowaniem, błogosławieniem i rozdawaniem sakramentu. Aby pomóc im w podzieleniu się uczuciami na temat tych obowiązków, zadaj im następujące pytania:

  • Jakie ma dla was znaczenie pomaganie w rozdawaniu sakramentu?

  • W jaki sposób okazujecie Panu, że rozumiecie święty charakter tego obrzędu?

Pomóż kilku młodym kobietom w podzieleniu się uczuciami na temat świętej natury sakramentu poprzez zadanie następujących pytań:

  • Co czujecie, kiedy widzicie godnych młodych mężczyzn rozdających sakrament?

  • Co robicie podczas rozdawania sakramentu, co świadczy o tym, że rozumiecie jego święty charakter?

Wyjaśnij, że podczas drugiego dnia Swojej posługi pośród Nefitów Zbawiciel wraz ze Swoimi uczniami ponownie udzielił sakramentu zgromadzonym Nefitom. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 3 Nefi 20:1. Wskaż na następujące zdanie: „I powiedział […], że nie powinni ustawać, modląc się w sercu”.

  • Co znaczy dla was „nieustawanie w modlitwie” w sercu?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 20:3–5.

  • Jak modlenie się w sercu może wpłynąć na wasze doświadczenia związane z cotygodniowym przyjmowaniem sakramentu?

  • Jak myślicie, dlaczego ważne jest, abyśmy byli skupieni na Zbawicielu, kiedy przyjmujemy sakrament?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 20:8. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co reprezentują chleb i wino. (Możesz wytłumaczyć, że obecną praktyką w Kościele jest podawanie wody zamiast wina. [Zob. NiP 27:2]).

  • Co symbolizuje chleb i woda podczas sakramentu? (Ciało i krew Zbawiciela).

Aby pomóc uczniom zrozumieć przenośne znaczenie zaproszenia Zbawiciela, aby spożyć Jego ciało i krew, możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego Jamesa E. Talmage’a z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Spożywanie ciała i picie krwi Chrystusa ma nam pomóc w uwierzeniu i zaakceptowaniu Go jako dosłownego Syna Boga i Zbawiciela świata oraz w przestrzeganiu Jego przykazań. Dzięki temu Duch Boga może stać się częścią istoty człowieka, tak jak jedzenie staje się częścią tkanek osoby, która je spożywa” (Jesus the Christ, 3. wyd. [1916], str. 342, kursywa dodana).

  • Co symbolizuje spożywanie chleba i wody?

  • Zgodnie z wersetem: 3 Nefi 20:8, co obiecał Jezus Chrystus tym, którzy spożywają sakrament? (Ich dusze będą nasycone).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, co oznacza posiadanie nasyconej duszy, poproś ich, aby zastanowili się nad ilością chleba i wody, które zazwyczaj przyjmują podczas sakramentu. Następnie zapytaj:

  • Czy taka ilość zaspokoiłaby wasz głód i pragnienie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 20:9, a następnie zapytaj:

  • Jakiej zasady uczymy się z nauk Zbawiciela we fragmencie: 3 Nefi 20:8–9? (Mimo że uczniowie mogą użyć różnych słów, powinni odnaleźć następującą prawdę: Jeśli godnie przyjmujemy sakrament, zostaniemy nasyceni Duchem Świętym).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wypowiedzi Starszego Dallina R. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby wskazali na błogosławieństwa związane z byciem nasyconym Duchem:

Starszy Dallin H. Oaks

„Stańmy się godni obietnicy naszego Zbawiciela, że przyjmując sakrament będziemy ‘nasyceni’ (3 Nefi 20:8; zob. także 3 Nefi 18:9), co oznacza, że zostaniemy ‘napełnieni Duchem Świętym’ (3 Nefi 20:9). Ten Duch — Duch Święty — jest naszym pocieszycielem, wskazuje nam kierunek działania, jest naszym informatorem, naszym tłumaczem, naszym świadkiem i oczyszcza nas — jest naszym niezawodnym przewodnikiem i uświęca naszą ziemską podróż ku życiu wiecznemu.

[…] Pozornie mało znaczący wybór, aby świadomie i z należytą czcią odnowić przymierze chrztu, stanowi odnowienie błogosławieństw chrztu w wodzie i przez Ducha, zgodnie z którymi Duch Święty może być zawsze przy nas. W ten oto sposób każdy z nas będzie prowadzony i każdy z nas może zostać oczyszczony” („Always Have His Spirit”, Ensign, listopad 1996, str. 61).

  • Jakie błogosławieństwa możemy otrzymać, kiedy jesteśmy napełnieni Duchem?

  • Kiedy godne przyjęcie sakramentu kiedykolwiek napełniło was Duchem Świętym?

Zaświadcz o błogosławieństwach, które otrzymałeś dzięki przyjmowaniu sakramentu i byciu napełnionym Duchem. Potwierdź, że modlenie się w sercu jest jednym ze sposobów na przygotowanie się do przyjęcia sakramentu i bycia napełnionym Duchem Świętym. Zachęć uczniów, aby modlili się w oczekiwaniu na przyjęcie sakramentu.

3 Nefi 20:10–46

Zbawiciel naucza Nefitów o przymierzach, które wypełnią się w dniach ostatnich

Poproś uczniów, aby wypisali pokrótce w notatnikach lub dziennikach do studiowania swoje najważniejsze cechy. Kiedy ukończą to ćwiczenie, poproś ich, aby zastanowili się nad cechami, które wybrali. Czy są to cechy fizyczne? Cechy charakteru? Cechy duchowe? (Jeśli czas na to pozwala, możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się tym, co napisali). Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś uczniów, aby wskazali, co Starszy Bednar mówi o cechach, które powinny charakteryzować człowieka:

Starszy David A. Bednar

„Możecie kochać muzykę, sport lub interesować się techniką, a pewnego dnia pracować, czy to w handlu, czy w jakimkolwiek innym zawodzie albo zajmować się sztuką. Te zajęcia i zawody mogą być bardzo ważne, jednak nie określają tego, kim jesteście. Po pierwsze i najważniejsze, jesteśmy bytami duchowymi. Jesteśmy [dziećmi] Boga i potomkami Abrahama” („Stawanie się misjonarzem”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 47).

  • Jak Starszy Bednar zdefiniował to, kim jesteśmy? Jak myślicie, dlaczego jest ważne, abyśmy pamiętali, że „po pierwsze i najważniejsze” jesteśmy bytami duchowymi, które są dziećmi Boga?

Zwróć uwagę na to, że oprócz nazwania nas dziećmi Boga, Starszy Bednar powiedział, że jesteśmy potomkami Abrahama. Wyjaśnij, że wyrażenie „potomkowie Abrahama” może odnosić się do ludzi, którzy są dosłownymi potomkami Abrahama. Może to też dotyczyć osób, które poprzez przyjęcie i przestrzeganie praw oraz obrzędów ewangelii Jezusa Chrystusa, otrzymały pełnię ewangelii, błogosławieństwa kapłaństwa i te same obietnice oraz przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem.

Powiedz uczniom, że w pozostałej części rozdziału: 3 Nefi 20 będą studiować nauki, które Zbawiciel wygłosił Nefitom na temat przymierzy i obietnic danych Abrahamowi i jego potomkom (domowi Izraela). Pan powiedział Nefitom, że mogą poznać te przymierza poprzez studiowanie słów Izajasza. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 20:11–12. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co Zbawiciel powiedział, że nastąpi, kiedy wypełnią się słowa Izajasza. Kiedy uczniowie podzielą się tym, co znaleźli, możesz wyjaśnić, że słowa Izajasza wypełnią się w dniach ostatnich.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 3 Nefi 20:13. Pozostali uczniowie niech wskażą na to, jak Ojciec Niebieski wypełni Swoje przymierza z domem Izraela w dniach ostatnich. Poproś uczniów, aby podsumowali prawdy, których nauczyli się z fragmentu: 3 Nefi 20:11–13. (Odpowiedzi uczniów mogą być różne, ale powinny wskazać na następującą prawdę: Pan wypełni Swoje przymierza związane ze zgromadzeniem domu Izraela w dniach ostatnich. Możesz zapisać ją na tablicy).

  • Zgodnie z wersetem: 3 Nefi 20:13 jaką wiedzę zdobędą ludzie z domu Izraela, która stanowi istotną część zgromadzenia, o którym mowa? (Zyskają wiedzę i „poznają Pana, swego Boga, który ich odkupił”).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że zdobywanie wiedzy o Jezusie Chrystusie jest niezbędną częścią zgromadzenia Izraela, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby wskazali, na czym polega zgromadzenie Izraela.

„Zgromadzenie Izraela polega na uwierzeniu, przyjęciu i życiu zgodnie z tym, co Pan kiedyś dał Swojemu wybranemu ludowi w starożytności. Zawiera w sobie wiarę w Jezusa Chrystusa, pokutę, chrzest i otrzymanie daru Ducha Świętego oraz przestrzeganie przykazań Boga. Zawiera w sobie pokładanie wiary w ewangelię, przystąpienie do Kościoła i wejście do królestwa. Zawiera w sobie otrzymanie świętego kapłaństwa, bycie obdarowanym w świętych miejscach mocą z niebios i otrzymanie wszystkich błogosławieństw Abrahama, Izaaka i Jakuba poprzez obrzęd małżeństwa celestialnego. Może zawierać w sobie także gromadzenie się w wyznaczonym miejscu lub kraju, aby oddawać cześć Panu” (A New Witness for the Articles of Faith [1985], str. 515).

  • Dlaczego pokładanie wiary i naśladowanie Jezusa Chrystusa stanowią istotną część zgromadzenia Izraela?

Podsumuj fragment: 3 Nefi 20:14–22. Wyjaśnij, że Zbawiciel nauczał Nefitów, że w ramach zgromadzenia Izraela i wypełnienia przymierza, które zawarł Pan z Abrahamem, Ojciec Niebieski dał potomkom Lehiego w dziedzictwo ziemię, na której mieszkali. Powiedział im też o jeszcze jednym błogosławieństwie, które otrzymają Nefici jako dzieci przymierza. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 20:23–24 i odszukali proroctwo Mojżesza dotyczące tego, kto będzie błogosławił domowi Izraela. Kiedy uczniowie podzielą się tym, co znaleźli, poproś ich, aby przeczytali po cichu kolejny fragment: 3 Nefi 20:25–26. Poproś ich, aby wskazali na błogosławieństwa, które otrzymają potomkowie Lehiego ze względu na przymierze, które zawarł Pan z Abrahamem. Podczas gdy uczniowie będą dzielić się tym, co odszukali, podkreśl, że Ojciec Niebieski wysłał Jezusa Chrystusa, aby ukazał się potomkom Lehiego i zbawił ich od grzechu, „albowiem [są] dziećmi przymierza”.

  • Jakie błogosławieństwa otrzymujemy ze względu na przymierza, które zawieramy z Ojcem Niebieskim?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 3 Nefi 20:27, a pozostali uczniowie niech odszukają obowiązki związane z przymierzami, które zawieramy z Panem.

  • Po tym, jak zawarliśmy przymierza z Panem, jaki jest nasz obowiązek wobec ludzi żyjących na ziemi? (Uczniowie powinni wskazać na następującą prawdę: Jako potomkowie Abrahama jesteśmy zobowiązani przymierzem, aby błogosławić wszystkich ludzi na ziemi. Możesz zapisać ją na tablicy).

  • Jak myślicie, w jaki sposób możemy być błogosławieństwem dla wszystkich ludzi na ziemi? (Jeśli zapisałeś tę doktrynę na tablicy, dopisz do niej następujące słowa: „poprzez dzielenie się z nimi ewangelią”).

Podsumuj fragment: 3 Nefi 20:29–46, wyjaśniając, że oprócz nauczania Nefitów na temat ich błogosławieństw i obowiązków, jako dzieci przymierza, Zbawiciel zapewnił, że ziemią dziedzictwa Żydów będzie Jerozolima. Przytoczył proroctwa Izajasza, które odnoszą się do czasu, kiedy Żydzi ponownie otrzymają ziemię w dziedzictwo, ale dopiero po tym, jak uwierzą w Jezusa Chrystusa i będą modlić się w Jego imię do Ojca.

Na zakończenie lekcji poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 20:46. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób w następnym tygodniu mogą pobłogosławić życie innych osób poprzez ewangelię. Podczas kolejnej lekcji możesz poprosić uczniów, aby podzielili się związanymi z tym doświadczeniami. Złóż świadectwo na temat ważności wypełniania naszych obowiązków w gromadzeniu Izraela.

Komentarz i tło historyczne

3 Nefi 20:16. „Jak młody lew między stadami owiec”

Nawiązując do nauk z wersetu: 3 Nefi 20:16, Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„Te słowa, które skierował nasz Pan do Nefitów, pochodzą z fragmentu: Ks. Micheasza 5:8–9 i dotyczą klęsk i ognia, które zniszczą niegodziwych podczas Drugiego Przyjścia. Oprócz kilku pokornych naśladowców Chrystusa ludzie innych narodów nie odpokutują. Będą radować się czynieniem niegodziwości i grzeszeniem przeciwko przywróconej ewangelii i zostaną spaleni blaskiem przyjścia naszego Pana, podczas gdy sprawiedliwi — tutaj określeni, jako resztka z domu Jakuba — przetrwają ten dzień. I zgodnie z przenośnym znaczeniem proroctwa, resztka z domu Izraela pokona swoich wrogów, jak młody lew między stadami owiec” (The Millennial Messiah: The Second Coming of the Son of Man [1982], str. 248).

3 Nefi 20:26. Dzieci przymierza

Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał na temat błogosławieństw płynących z wiedzy, że jesteśmy dziećmi przymierza:

„Kiedy zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy dziećmi przymierza, wiemy, kim jesteśmy i czego Bóg od nas oczekuje. Jego prawo wyryte jest w naszych sercach. On jest naszym Bogiem, a my jesteśmy Jego ludem. Oddane dzieci przymierza pozostają nieugięte, nawet w obliczu przeciwności. Kiedy ta doktryna jest głęboko wszczepiona w nasze serca, nawet żądło śmierci jest uśmierzone, a nasza duchowa wytrzymałość jest wzmocniona” („Przymierza”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 88).

3 Nefi 20:26–27. Wypełnienie przymierza Abrahama

Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał, w jaki sposób możemy pomóc w wypełnieniu przymierza Abrahama:

„Do nas należy obowiązek pomocy w wypełnieniu przymierza Abrahama. Mamy wyznaczone przed narodzeniem nasienie przygotowane dla błogosławienia wszystkich ludzi na świecie. To dlatego właśnie do obowiązków kapłańskich zalicza się praca misjonarska. Po około 4000 lat oczekiwania i przygotowania nadszedł ten wyznaczony dzień, w którym ewangelia ma zostać zaniesiona do plemion ziemi. To jest wyznaczony czas obiecanego zgromadzenia Izraela. I my mamy w nim uczestniczyć! Czyż to nie jest ekscytujące? Pan liczy na nas i na naszych synów — i jest głęboko wdzięczny za nasze córki — którzy godnie służą jako misjonarze i misjonarki w tym wspaniałym czasie zgromadzenia Izraela” („Przymierza”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 88).

3 Nefi 20:27. Waszym obowiązkiem jest dzielenie się ewangelią

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów potwierdził obowiązek, jaki mamy, aby dzielić się ewangelią z bliźnimi:

„Zarówno wy, jak i ja, dzisiaj i zawsze, jesteśmy po to, by błogosławić ludzi wszystkich narodów. Zarówno wy, jak i ja, dzisiaj i zawsze, jesteśmy po to, aby świadczyć o Jezusie Chrystusie i głosić przesłanie Przywrócenia. Wy i ja, dzisiaj i zawsze, jesteśmy po to, by zapraszać wszystkich ludzi do przyjęcia obrzędów zbawienia. Głoszenie ewangelii nie jest częściowym zobowiązaniem kapłańskim. Nie jest prostą działalnością, w którą angażujemy się przez ograniczony czas lub zobowiązanie, które musimy wykonać jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Praca misjonarska jest raczej manifestem naszej duchowej tożsamości i dziedzictwa. Zostaliśmy ustanowieni przed narodzeniem i zrodzeni w śmiertelność, aby wypełnić przymierze i obietnice Boga względem Abrahama. Jesteśmy tutaj na ziemi w tym czasie, by wzrastać w kapłaństwie i głosić ewangelię. To stanowi o tym, kim jesteśmy i dlaczego jesteśmy tutaj — teraz i na zawsze” („Stawanie się misjonarzem”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 47).