Biblioteka
Lekcja 125: 3 Nefi 15–16

Lekcja 125

3 Nefi 15–16

Wprowadzenie

Jezus Chrystus kontynuował nauczanie ludu zgromadzonego w świątyni w kraju Obfitość. Oświadczył, że prawo Mojżesza zostało wypełnione i że jest On światłem i prawem, na co wszyscy powinni mieć wzgląd. Następnie wyjaśnił Swoim dwunastu uczniom, że ludzie zamieszkujący kontynent amerykański są „innymi owcami”, o których mówił w Jerozolimie (zob. Ew. Jana 10:14–16). Obiecał, że ci, którzy odpokutują i powrócą do Niego, zostaną zaliczeni do Jego ludu przymierza.

Propozycje dotyczące nauczania

3 Nefi 15:1–10

Zbawiciel oświadcza, że wypełnił prawo Mojżesza

Przed lekcją napisz na tablicy poniższe pytania:

Dlaczego należy płacić dziesięcinę? Dlaczego należy zachowywać świętość dnia Sabatu? Dlaczego należy szanować swoich rodziców?

Na początku lekcji wskaż na zapisane na tablicy pytania i zapytaj:

  • Niektórzy ludzie mogą się zastanawiać, dlaczego Pan daje przykazania. Wyjaśnijcie, jaki jest cel przykazań?

Powiedz uczniom, że Jezus Chrystus pouczył Nefitów, wyjaśniając im, że celem Jego przykazań jest zwrócenie ludzi ku Niemu. Zachęć uczniów, aby odszukali ten cel, kiedy będą studiować rozdział: 3 Nefi 15.

Wyjaśnij, że kiedy Zbawiciel przemawiał do ludu, dostrzegł, że wielu z nich rozmyślało na temat celu przykazań. Poproś uczniów, aby zapoznali się z fragmentem: 3 Nefi 15:1–2 i odszukali to, czego ludzie chcieli się dowiedzieć. (Zastanawiali się, co Zbawiciel chciał, aby zrobili z „prawem Mojżesza”. Sposób oddawania czci, ceremonie oraz organizacja Kościoła Nefitów opierały się na prawie Mojżesza. Przygotowywały ludzi na przyjście Jezusa Chrystusa i pomagały im w oczekiwaniu na Jego zadość czyniącą ofiarę. Najwyraźniej byli pośród nich ludzie, którzy nie wiedzieli, co mają czynić, jeśli nie będą mieli prawa Mojżesza).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 15:3–5, 9. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają w wypowiedzi Zbawiciela słowa, które być może dały Nefitom poczucie pewności, że ich wiara nie musi ulec zmianie. Poproś kilku uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Poproś ich, aby wytłumaczyli, dlaczego uważają, że te wyrażenia mogły pomóc Nefitom.

  • Jak myślicie, o czym nauczał Jezus, kiedy głosił, że jest „prawem”? (3 Nefi 15:9).

Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi. Gdy będą odpowiadać, pomóż im rozpoznać następujące prawdy (napisz je na tablicy): Jezus Chrystus jest źródłem prawa. Wszystkie prawa ewangelii wskazują na Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie. Jeśli będziemy przestrzegać Jego przykazań, otrzymamy życie wieczne.

  • Dlaczego zrozumienie tych prawd przez Nefitów mogło być dla nich ważne w tamtym okresie? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że podobnie jak prawo Mojżesza, tak i nowe prawo wskazywało na Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie. Mimo że niektóre z form oddawania czci uległy zmianie, Nefici mieli nadal wykazywać się wiarą w Jezusa Chrystusa i czcić Ojca w imię Zbawiciela).

Podsumuj fragment: 3 Nefi 15:6–8, tłumacząc, że Zbawiciel zapewnił ludzi, że tak jak słowa proroków o Odkupicielu się w Nim wypełniły, tak proroctwa o przyszłych wydarzeniach też się wypełnią. Wyjaśnił także, że przymierze, które zawarł ze Swoim ludem, pozostawało w mocy i zostanie wypełnione.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 15:9–10. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co Zbawiciel chce, aby Jego lud zrobił z tym, co wie na temat prawd zapisanych na tablicy.

  • Co — według was — oznacza „ufać” Chrystusowi?

Poproś uczniów, aby ponownie spojrzeli na fragment: 3 Nefi 15:9–10 i podsumowali, w jaki sposób Pan chce, abyśmy żyli ewangelią i jakie błogosławieństwa dzięki temu otrzymamy. (Uczniowie mogą podsumować ten fragment, używając różnych słów, ale ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli zaufamy Jezusowi Chrystusowi, przestrzegając Jego przykazań i starając się wytrwać do końca, On da nam życie wieczne).

  • Czy możliwe jest naśladowanie Jezusa Chrystusa bez przestrzegania Jego przykazań? Dlaczego nie?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad pytaniami, które zapisałeś przed lekcją na tablicy.

  • Czy możliwe jest, aby dana osoba przestrzegała przykazań i nie ufała Jezusowi Chrystusowi?

  • Jakie są powody, dla których dana osoba może przestrzegać przykazań, ale nie ufać Jezusowi Chrystusowi? (Przykładowe odpowiedzi: ze względu na obowiązek, lęk przed karą, pragnienie przynależności lub zachowania twarzy oraz ze względu na umiłowanie zasad).

  • Jakie powinny być powody, dla których przestrzegamy przykazań? (Powinniśmy przestrzegać przykazań, ponieważ kochamy Pana, chcemy, aby był z nas zadowolony, i chcemy do Niego przyjść).

  • Jakie błogosławieństwa otrzymaliście, kiedy przestrzegaliście przykazań i robiliście to ze szczerym pragnieniem?

Poproś uczniów, aby pomyśleli o przykazaniu lub normie ewangelii, której trudno jest im przestrzegać lub zrozumieć. Poproś ich, aby zastanowili się, jak ich uczucia o tym przykazaniu lub tej normie mogą się zmienić, jeśli powodem, dla którego go będą przestrzegać, stanie się miłość do Pana. Zachęć ich, aby przestrzegali przykazań z powodu miłości do Pana. Podziel się, w jaki sposób przykazania pomogły ci zbliżyć się do Ojca Niebieskiego i Zbawiciela.

3 Nefi 15:11–16:5

Jezus Chrystus przemawia do Swoich uczniów na temat innych owiec

Poproś uczniów, aby podnieśli dłonie, jeśli kiedykolwiek czuli się mniej ważni niż ktoś inny. Zapytaj ich, czy kiedykolwiek czuli się zapomniani lub samotni bądź czy kiedykolwiek zastanawiali się, czy Ojciec Niebieski ich zna.

Zapisz na tablicy następujące zdanie: Bóg dba o Swoje dzieci i się im objawia. Zapewnij uczniów o prawdziwości tego zdania i poproś ich, aby odszukali dowód na to, że to jest prawdą, kiedy będą studiować końcowe wersety rozdziału: 3 Nefi 15 i początek rozdziału: 3 Nefi 16.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał fragment: 3 Nefi 15:11–17, a pozostali uczniowie niech odszukają, co Pan powiedział ludziom w Jerozolimie na temat Jego ludu na kontynencie amerykańskim. Możesz ich także poprosić, aby przeczytali fragment: Ew. Jana 10:14–16. (Pomóż uczniom zrozumieć, że wyrażenie „inne owce” odnosi się do innych naśladowców Pasterza, Jezusa Chrystusa. Słowo stado może oznaczać zarówno gromadę owiec w zagrodzie, jak i grupę ludzi, których łączy ta sama wiara).

  • Zgodnie z wersetem: 3 Nefi 15:17, w jaki sposób Pan ukaże się Swoim innym owcom lub tym, którzy Go naśladują? (Usłyszą Jego głos).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 15:18–19. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają powody, dla których Ojciec Niebieski przykazał Jezusowi Chrystusowi, aby nie mówił o Swoich innych owcach ludziom w Jerozolimie. Gdy uczniowie podzielą się tym, co odnaleźli, zapytaj ich:

  • Czego możemy się nauczyć z tej historii? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Bóg daje wiedzę i prawdę w zależności od naszej wiary i posłuszeństwa).

Podsumuj fragment: 3 Nefi 15:21–23, wyjaśniając, że Pan powiedział Nefitom, że byli innymi owcami, o których mówił, jednakże Żydzi w Jerozolimie myśleli, że mówił o ludziach innych narodów, którzy nie byli Izraelitami. Nie rozumieli, że ludzie innych narodów nie usłyszą osobiście Jego głosu.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 3 Nefi 15:24, a pozostali uczniowie niech słuchają, jak Pan zapewnił Nefitów o tym, że się o nich troszczy. Możesz zapytać uczniów, co by czuli, gdyby usłyszeli Pana mówiącego do nich te słowa.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 3 Nefi 16:1–3 i odszukali, kto jeszcze usłyszał głos Zbawiciela. Wyjaśnij, że nie mamy zapisu o innych miejscach lub ludach, które odwiedził Zbawiciel, ale jest jasne, że odwiedził On inne grupy lub „stada”.

Aby wytłumaczyć, że Zbawiciel ukaże się także tym, którzy nie usłyszeli Jego głosu, zadaj następujące pytania, zanim poprosisz uczniów o wyszukanie odpowiedzi w pismach świętych:

  • A co z tymi, którzy nie usłyszeli głosu Zbawiciela? W jaki sposób Pan zapewnia ich, że się o nich troszczy?

Poproś uczniów, aby wyszukali we fragmentach: 3 Nefi 15:22–23 oraz 3 Nefi 16:4 oświadczenia Zbawiciela o tym, w jaki sposób się objawi ludziom innych narodów (za pośrednictwem głoszenia ewangelii, przez świadectwo od Ducha Świętego i zapisy proroków).

  • W jaki sposób te objawienia ukazują, że Bóg troszczy się o wszystkie Swoje dzieci?

  • W jaki sposób Pan objawił się wam i waszym rodzinom?

  • W jaki sposób możesz pomóc Panu w objawieniu się całemu Jego ludowi?

3 Nefi 16:6–20

Jezus Chrystus błogosławi i ostrzega ludzi innych narodów, którzy przyjmą ewangelię w dniach ostatnich

Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek chcieli należeć do grupy, klubu lub zespołu. Zapytaj ich, jakim wymaganiom musieli sprostać, aby przyłączyć się do tej grupy. Zasugeruj im, że największą grupą, do której możemy należeć, jest lud przymierza z Panem.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 16:6–7. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odnajdą, co Pan powiedział na temat tego, co nastąpi w dniach ostatnich z powodu wiary ludzi innych narodów i niewiary domu Izraela. (Możesz wyjaśnić, że prorocy z Księgi Mormona używali słowa ludzie innych narodów w odniesieniu do ludzi, którzy nie pochodzili z Ziemi Świętej. Dlatego to słowo może się odnosić zarówno do członków Kościoła, jak i do osób, które nie wierzą lub wyznają inną wiarę). Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, podsumuj fragment: 3 Nefi 16:8–9, wyjaśniając, że Jezus Chrystus prorokował, że w dniach ostatnich pośród ludzi innych narodów będzie wielu niewierzących, którzy rozproszą i będą prześladować członków z domu Izraela. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 16:10. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą na to, co się stanie z niewiernymi ludźmi innych narodów.

  • Co utracą niewierni ludzie innych narodów, zgodnie ze słowami Pana?

  • Jakie ma to zastosowanie do ludzi, którzy znają prawdę, ale stają się dumni?

Wyjaśnij, że Pan obiecał dotrzymać przymierza, które zawarł z ludem Izraela, dając im ewangelię (zob. 3 Nefi 16:11–12). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 16:13. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i wskażą na to, co jest wymagane, aby dana osoba stała się członkiem ludu przymierza z Panem. Napisz na tablicy: „Jeśli… , zostaniemy…”. Poproś uczniów, aby uzupełnili to zdanie, korzystając z informacji zawartych w wersecie: 3 Nefi 16:13. Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Jeśli się nawrócimy i powrócimy do Jezusa Chrystusa, zostaniemy zaliczeni do Jego ludu.

  • Dlaczego bycie zaliczonym do ludu Pana jest błogosławieństwem?

Zakończ, składając świadectwo na temat prawd, które były nauczane podczas tej lekcji.

Komentarz i tło historyczne

3 Nefi 15:1–2. „Dawne rzeczy przeminęły i wszystko stało się nowe”

Za czasów ziemskiej posługi Zbawiciela prawo Mojżesza stanowiło podstawę żydowskiej religii i życia społecznego przez ponad tysiąc lat. Nefici posiadali zapisy prawa na mosiężnych płytach, a neficcy prorocy nauczali i przestrzegali tego prawa. Kiedy Zbawiciel odwiedził Nefitów, nauczał ich, że prawo to wypełniło się w Nim. Jednakże nie mieli myśleć o prawie Mojżesza, jako prawie, które zostało zniszczone lub „zniesione” (3 Nefi 12:17–18). W jaki sposób Zbawiciel „wypełnił”, ale nie „zniósł” prawa Mojżesza? Prawo Mojżesza dotyczyło zarówno spraw moralnych, jak i obrzędów.

Moralne aspekty tego prawa obejmowały takie przykazania, jak „Nie zabijaj” i „Nie cudzołóż”. Jezus Chrystus nauczał Nefitów, aby unikali nie tylko morderstwa i cudzołóstwa, ale także złości i pożądania — uczuć, które prowadzą do morderstwa i cudzołóstwa (zob. 3 Nefi 12:21–30). Ewangelia Jezusa Chrystusa — będąca wyższym prawem — wypełniła prawo w takim sensie, że rozszerzyła moralne aspekty prawa Mojżesza; zawiera nakazy z prawa Mojżesza i obejmuje w szerszym kontekście zasady ewangelii, które wymagają przemiany serca.

Obrzędy z prawa Mojżesza zawierały przykazania na temat ofiar składanych ze zwierząt i ofiar całopalnych — to, co Abinadi nazwał „ceremoniami” i „obrzędami” (Mosjasz 13:30). Neficcy prorocy rozumieli, że te części prawa Mojżesza zapowiadały zadość czyniącą ofiarę Jezusa Chrystusa (zob. 2 Nefi 25:24; Jakub 4:5; Mosjasz 16:14–15). Dlatego kiedy ziemska misja Zbawiciela dobiegła końca, te odnoszące się do przyszłości obrzędy nie miały zastosowania, gdyż wydarzenie, którego dotyczyły, już się dokonało. Dlatego Zbawiciel nauczał Nefitów, żeby nie składali ofiar ze zwierząt i ofiar całopalnych, a Jego naśladowcy mieli zamiast tego „ofiarować […] skruszone serce i pokornego ducha” (3 Nefi 9:19–20). W miejsce obrzędu, który odnosił się do Zadośćuczynienia, Zbawiciel ustanowił sakrament, obrzęd pamięci, dzięki któremu możemy pamiętać o zadość czyniącej ofierze Zbawiciela (zob. 3 Nefi 18:1–11).

Starszy Bruce R. McConkie powiedział: „Jezus przyszedł, aby przywrócić pełnię ewangelii, którą cieszyli się ludzie przed Mojżeszem, przed czasem obowiązywania prawa o niższej randze. Oczywiście nie przyszedł, aby znieść prawo, które sam objawił Mojżeszowi, tak jak profesor nie znosi praw arytmetyki, kiedy naucza swoich uczniów o całkach. Jezus przyszedł, aby zbudować na fundamencie, który położył Mojżesz. Poprzez przywrócenie pełni ewangelii, wypełnił potrzebę życia zgodnego z zasadami i warunkami przygotowawczej ewangelii. Nikt więcej nie musiał już chodzić przy świetle księżyca, ponieważ słońce wzeszło w swym wielkim majestacie” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy, [str. 1965–1973], 1:219–220; zob. także Stephen E. Robinson, „The Law after Christ”, Ensign, wrzesień 1983, str. 69–73).

3 Nefi 15:1–10. Jezus Chrystus dał i wypełnił prawo Mojżesza

Wcześniejsi prorocy z Księgi Mormona nauczali, że prawo Mojżesza zostanie w końcu wypełnione. Nefi, Jakub i Abinadi przygotowywali swój lud na zaakceptowanie zbliżającego się końca prawa Mojżesza. Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wskazał na powody, dla których Nefici byli w stanie zrezygnować ze starego prawa i przyjąć nowe:

„Bez wątpliwości kongregacja Nefitów rozumiała to lepiej niż świat żydowski, także dzięki temu, że neficcy prorocy jasno nauczali przejściowego charakteru tego prawa. Abinadi powiedział: ‘Potrzebujecie teraz przestrzegać przepisów prawa Mojżesza, jednak nadejdzie czas, gdy przestrzeganie ich nie będzie więcej celowe’[Mosjasz 13:27; kursywa dodana]. W tym samym duchu Nefi podkreślił: ‘Mówimy więc o prawie, aby nasze dzieci wiedziały, że nastąpi jego kres, i aby wiedząc, w jakim celu zostało dane, oczekiwały tego życia, które jest w Chrystusie. A gdy prawo to wypełni się w Chrystusie i zostanie zniesione, aby nie znieczuliły swych serc przeciwko Niemu’[2 Nefi 25:27; kursywa dodana].

Nauki tego typu — przestroga, aby nie zatwardzać serca na Chrystusa w obronie prawa Mojżesza — pomogła (i zbawiła) wielu żyjących w Starym Świecie i żyjących współcześnie” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 156–157).

3 Nefi 15:5–8. Przymierze nie jest całkowicie wypełnione

Co miał na myśli Jezus, kiedy powiedział: „Albowiem przymierze, które zawarłem z moim ludem, nie zostało wypełnione do końca”?(3 Nefi 15:8). Jehowa zawarł w starożytności przymierze z Abrahamem. Abrahamowi zostało obiecane (1) wieczne potomstwo, (2) ziemia dziedzictwa i (3) moc kapłańska od Boga. Te obietnice zostały dane także potomkom Abrahama (zob. NiP 132:30–31) i zostaną wypełnione w przyszłości.