Biblioteka
Lekcja 139: Mormon 5–6

Lekcja 139

Mormon 5–6

Wprowadzenie

Mormon prorokował o tym, że jego zapisy zostaną ujawnione w dniach ostatnich dla przekonania tych, którzy je czytają, że Jezus jest Chrystusem. Zachęcał wszystkich czytających, by odpokutowali i przygotowali się na to, że staną przed sądem Bożym. Mormon ponownie rozważył rezygnację z pozycji dowódcy Nefitów wśród swojego ludu, zgadzając się poprowadzić ich ponownie w walce. Mimo to lud odmówił pokuty i był ścigany przez Lamanitów aż do zagłady całego narodu Nefitów. Kiedy Mormon widział rozgrywające się sceny śmierci i zniszczenia, lamentował nad upadkiem swojego ludu oraz ich niechęcią powrotu do Jezusa Chrystusa.

Propozycje dotyczące nauczania

Mormon 5:1–9

Mormon ponownie decyduje się poprowadzić armie Nefitów, ale Lamanici zwyciężają

Wspomnij o klęsce żywiołowej, która mogłaby być zagrożeniem w twojej okolicy — na przykład: powódź, nawałnica, susza czy pożar. Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że zostali ostrzeżeni, iż jedna z tych klęsk pojawi się w ich społeczności w ciągu kilku dni.

  • Gdzie byście się zwrócili po pomoc?

Przypomnij uczniom, że Nefici stawili czoła podobnemu stopniu zagrożenia, ale ich nadchodząca klęska była duchowa. Przypomnij również uczniom, że Nefici byli w stanie wojny, a z powodu ich niegodziwości Mormon odmówił prowadzenia ich armii (zob. Mormon 3:16).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 5:1–2. Poproś pozostałych uczniów o śledzenie tekstu i wyszukanie, w kim Nefici pokładali wiarę, że mógłby uratować ich od nieszczęść.

  • Chociaż to prawda, że Mormon mógł poprowadzić Nefitów do bitwy, dlaczego przypuszczał, że lud mógłby nie zostać uratowany od nieszczęść?

  • Czego możemy się nauczyć z fragmentu: Mormon 5:1–2 o tym, do kogo powinniśmy w pierwszej kolejności zwrócić się po pomoc w naszych nieszczęściach? (W pierwszej kolejności powinniśmy zwrócić się do Boga, który odpowiada tym, którzy pokutują i proszą Go o pomoc w swoich nieszczęściach).

Podsumuj fragment: Mormon 5:3–7, wyjaśniając, że pod przewództwem Mormona Nefici odparli kilka ataków Lamanitów. Ostatecznie jednak Lamanici „[stratowali] Nefitów” (Mormon 5:6). Gdy Nefici się wycofywali, ci, którzy nie uciekli wystarczająco szybko, zostali zgładzeni.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 5:8–9. Poproś pozostałych uczniów, aby wyszukali powody, dla których Mormon nie spisał pełnej relacji z tego, co zobaczył.

  • Dlaczego Mormon powstrzymał się od przedstawienia pełnego opisu tego, czego był świadkiem?

Mormon 5:10–24

Mormon wyjaśnia, że celem spisania Księgi Mormona jest przekonanie ludzi do wiary w Jezusa Chrystusa

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 5:10–11. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali słowo, którego Mormon użył dwa razy, by opisać to, jak w ostatnich dniach będą się czuli ludzie, kiedy dowiedzą się o upadku Nefitów. (Powiedział, że będą „boleli”).

  • Co wydaje się smutne w tym opisie?

Zwróć uwagę uczniów na wypowiedź Mormona we fragmencie: Mormon 5:11, w którym napisano, że gdyby ludzie się nawrócili, mogliby zostać „przygarnięci przez Jezusa”.

  • Jak myślicie, co to znaczy być „[przygarniętym] przez Jezusa”? (Możesz zwrócić uwagę, że słowo przygarnięty oznacza, że ktoś jest trzymany mocno lub pewnie albo został objęty).

  • Czego to wyrażenie uczy nas o wyniku naszej własnej pokuty? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Poprzez pokutę możemy być „przygarnięci przez Jezusa”. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę zasadę, poproś jednego z nich o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Kenta F. Richardsa z Kworum Siedemdziesiątych:

„Wszyscy, którzy przyjdą, zostaną ‘przygarnięci przez Jezusa’ [Mormon 5:11]. Wszystkie dusze mogą być uzdrowione przez Jego moc. On może uśmierzyć każdy ból. W Nim możemy ‘[znaleźć] ukojenie dla dusz [naszych]’ [Ew. Mateusza 11:29]. Nasza sytuacja w życiu doczesnym może nie ulec natychmiastowej zmianie, lecz nasz ból, zmartwienia, cierpienie i lęk mogą rozpłynąć się w Jego spokoju i kojącym balsamie” („Zadośćuczynienie koi każdy ból”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 16).

Poproś uczniów, aby w swoich dziennikach lub notatnikach do studiowania pism świętych, odpowiedzieli na jedno z poniższych pytań. (Możesz zapisać te pytania na tablicy lub przeczytać je powoli, aby uczniowie mogli je zapisać).

  • Kiedy czuliście się „[przygarnięci] przez Jezusa”?

  • Co możecie zrobić, aby w większym stopniu otrzymać Pańskie pocieszenie, ochronę oraz przebaczenie?

Wyjaśnij, że fragment Mormon 5:12–13 zawiera proroctwo Mormona, że jego zapisy zostaną ukryte, a następnie ujawnione, by przeczytali je wszyscy ludzie. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mormon 5: 14–15 i wyszukanie, jaką rolę, zgodnie z wolą Pana, mają spełnić zapisy Mormona wśród ludzi w dniach ostatnich. Możesz zaproponować uczniom zaznaczenie wyrażeń, które są dla nich ważne.

  • Zgodnie z fragmentem: Mormon 5:14–15, jakie są cele Księgi Mormona? (Upewnij się, że uczniowie wyrażą, iż Księga Mormona została napisana, aby przekonać wszystkich ludzi, że Jezus jest Chrystusem, aby pomóc Bogu wypełnić Swoje przymierze z domem Izraela, a także by pomóc potomkom Lamanitów uwierzyć w ewangelię).

Gdy uczniowie będą mówić, że celem zapisów Mormona jest przekonanie ludzi, że Jezus jest Chrystusem, zaświadcz, że jest to główny cel Księgi Mormona.

  • W jaki sposób ten główny cel Księgi Mormona błogosławi tych, którzy ją czytają?

  • W jaki sposób studiowanie Księgi Mormona pomogło wam pełniej uwierzyć w Jezusa Chrystusa i Go pokochać?

Zwróć uwagę, że obecnie Księga Mormona pomaga wielu ludziom odpokutować i „zostać [przygarniętymi] przez Jezusa”, lecz jest jeszcze wielu ludzi, którzy odrzucają wiarę w Chrystusa.

Obok zasady na temat pokuty, którą napisałeś wcześniej, zapisz na tablicy: Jeśli odrzucimy pokutę… Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mormon 5: 16–19 i poproś pozostałych uczniów o wyszukanie skutków odrzucenia pokuty przez Nefitów. Poproś uczniów, aby uzupełnili zdanie z tablicy zgodnie z tym, co znaleźli w tych wersetach. Kiedy będą odpowiadać, możesz zadać im niektóre z następujących pytań, aby pomóc im zrozumieć słowa i wyrażenia w tych wersetach:

  • Jak myślicie, co to znaczy być „na tym świecie bez Chrystusa i bez Boga”? (Mormon 5:16). (Przykładowe odpowiedzi: to znaczy żyć bez wiary w Jezusa Chrystusa czy Ojca Niebieskiego oraz bez boskiego wpływu i kierownictwa).

  • Plewa to lekka łuska znajdująca się na zewnątrz ziarna. Po zbiorach plewy są wyrzucane. Jak myślisz, jakie znaczenie ma wyrażenie: „pędzeni niczym plewy gnane wiatrem”? (Mormon 5:16).

  • Jakby to było być na okręcie bez możliwości żeglowania, sterowania i bez kotwicy? (Zob. Mormon 5:18). W jaki sposób ta sytuacja jest podobna do sytuacji Nefitów?

  • Czego uczymy się ze słów Mormona o tych, którzy odrzucają pokutę? (Odpowiedzi uczniów powinny wyrażać, że odrzucenie pokuty skutkuje utratą kierownictwa Pana. Uzupełnij zdanie z tablicy, zapisując następującą prawdę: Jeśli odrzucimy pokutę, Duch się wycofa i utracimy kierownictwo Pana).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy mieli okazję zaobserwować tę zasadę w swoim życiu lub w życiu innych ludzi.

Poproś ich również, aby przejrzeli fragment: Mormon 5:11, 16–18 oraz te dwie zasady zapisane na tablicy.

  • Jakbyście wyrazili własnymi słowami różnicę pomiędzy wynikiem szczerej pokuty a wynikiem jej odrzucenia?

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mormon 5:22–24 i wyszukanie, do czego Mormon nawoływał ludzi w dniach ostatnich. Możesz zaproponować im zaznaczenie tego, co znajdują.

Złóż świadectwo o prawdzie tych dwóch kontrastujących ze sobą zasad napisanych na tablicy.

Mormon 6

Mormon opisuje ostateczną bitwę Nefitów i opłakuje zagładę swojego ludu

Zadaj następujące pytania:

  • Jak czulibyście się w chwili śmierci ukochanej osoby, która była wierna Bogu przez całe swoje życie?

  • Jak czulibyście się w chwili śmierci ukochanej osoby, która była nieposłuszna przykazaniom Boga przez całe swoje życie?

Wyjaśnij, że Mormon czuł ogromny smutek w chwili śmierci całego swojego ludu, ponieważ wiedział, że nie byli przygotowani na spotkanie z Bogiem. Podsumuj fragment: Mormon 6:1–6, wyjaśniając, że Laminici pozwolili Nefitom zebrać się w Kumorah, aby stoczyć z nimi bitwę. Mormon się starzał i wiedział, że to będzie „ostatnia bitwa [jego] ludu” (Mormon 6:6). Powierzył część świętych zapisów swojemu synowi — Moroniemu — i ukrył resztę zapisów na wzgórzu Kumorah. Zapisał to, czego był świadkiem — opisał ostateczną zagładę swojego ludu. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mormon 6:7–15 i rozważenie, jak Mormon mógł się czuć, pisząc te słowa.

  • Jak myślicie, dlaczego Nefici czekali na śmierć z „okropnym lękiem”? (Mormon 6:7).

Przeczytaj uczniom na głos fragment: Mormon 6:16–22, a oni niech śledzą tekst w swoich pismach. Następnie poproś, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali swoje przemyślenia i wrażenia, które przyszły do nich, kiedy czytali te wersety i słuchali ich. Po upłynięciu wyznaczonego czasu możesz dać im okazję do podzielenia się niektórymi przemyśleniami, które zapisali.

Złóż im świadectwo o miłości, którą mają dla nich: Ojciec Niebieski, Jezus Chrystus, prorocy, przywódcy i rodzice. Zachęć ich, aby wykazali się wiarą w Jezusa Chrystusa i odpokutowali za swoje grzechy, dzięki czemu zostaną „przygarnięci przez Jezusa” (Mormon 5:11).

Komentarz i tło historyczne

Mormon 5:11. „Przygarnięci przez Jezusa”

Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił związek pomiędzy słowem: „Zadośćuczynienie” a wyrażeniem: „przygarnięci przez Jezusa”:

„Ważne znaczenie znajduje się w studiowaniu słowa: zadośćuczynienie w językach semickich z czasów starotestamentowych. W języku hebrajskim podstawowe słowo dla zadośćuczynienia to kaphar, czasownik, który oznacza „pokryć” lub „przebaczyć”. Ściśle z nim powiązane jest aramejskie i arabskie słowo: kafat oznaczające „bliskie objęcie” — bez wątpienia powiązane z egipskim rytualnym objęciem. Odniesienia do słowa „objęcie” są widoczne w Księdze Mormona. Jedno z nich oświadcza, że ‘Pan wykupił moją duszę […] ; widziałem Jego chwałę i jego miłość otacza mnie na wieczność’[2 Nefi 1:15]. Inne oferuje chwalebną nadzieję naszego bycia ‘[przygarniętym] przez Jezusa’[Mormon 5:11]” („The Atonoment”, Ensign, listopad 1996, str. 34).

Mormon 5:16. Kiedy Duch Pana odchodzi

Prezydent Harold B. Lee nauczał:

„Mormon opisał pewien lud, swój lud, od którego odszedł Duch Pana [zob. 2 Nefii 26:11] […]. Wydaje mi się jasne, że to, o czym mówił, nie było jedynie niemożnością posiadania towarzystwa lub daru Ducha Świętego, ale mówił on o tym świetle prawdy [Światła Chrystusa], do którego prawo ma każdy od urodzenia i nigdy nie zaprzestanie ono podążać z człowiekiem, chyba, że straci go on poprzez własne grzechy” (w: Conference Report, kwiecień 1956, str. 108).

Mormon 6:16–22. Nie odrzucajcie otwartych ramion Chrystusa

Mormon opłakiwał śmierć swojego ludu i smucił się, ponieważ nie zmienił on swego postępowania. Powiedział, że gdyby lud wyzbył się swojej dumy i odpokutował za swoje grzechy, jego spotkanie ze Zbawicielem byłoby radosne (zob. Mormon 6:17). Prezydent James E. Faust z Rady Prezydenta Kościoła opisał radość, którą będziemy odczuwać, jeśli przygotujemy się, aby stanąć przed Panem na Sądzie:

„Pragniemy ostatecznego błogosławieństwa Zadośćuczynienia — aby stać się jednością z Nim, przebywać w Jego boskiej obecności, być nazwani po imieniu, kiedy będzie ciepło witał nas w domu z promiennym uśmiechem, przywołując nas z otwartymi ramionami, abyśmy zostali otuleni Jego bezgraniczną miłością. Jakże wzniosłe będzie to przeżycie, jeśli będziemy czuli się wystarczająco godni, aby przebywać w Jego obecności! Dar Jego wielkiej zadość czyniącej ofiary dla każdego z nas jest jedynym sposobem, byśmy mogli zostać wystarczająco wyniesieni, aby stanąć przed Nim i zobaczyć Go twarzą w twarz. To przeogromne przesłanie Zadośćuczynienia jest wyrazem doskonałej miłości, jaką Zbawiciel darzy każdego z nas. Jest to miłość, która jest pełna miłosierdzia, cierpliwości, łaski, sprawiedliwości, wytrwałości oraz nade wszystko przebaczenia.

Zły wpływ Szatana mógłby zniszczyć nadzieję, jaką mamy w przezwyciężaniu naszych błędów. Mógłby sprawić, że czulibyśmy, że jesteśmy zgubieni i że nie ma nadziei. Jezus zaś dociera do nas, aby nas podnieść. Poprzez naszą pokutę oraz dar Zadośćuczynienia możemy przygotować się, aby być godnymi tego, by stanąć w Jego obecności” („The Atonement: Our Greatest Hope”, Ensign, listopad 2001, str. 20).