Lekcja 11
1 Nefi 7
Wprowadzenie
1 Nefi 7 zawiera przykłady tego, jak Nefi był oddany Bogu. Nefi był posłuszny, kiedy Pan nakazał jemu i jego braciom powrócić do Jerozolimy i poprosić Ismaela oraz jego rodzinę o dołączenie do nich na pustyni, aby mogli żenić się i dochować się dzieci. Nawet kiedy Laman i Lemuel zbuntowali się przeciwko Nefiemu i próbowali go zabić, pozostał on wierny i próbował pomóc im w tym, by także i oni byli wierni.
Propozycje dotyczące nauczania
1 Nefi 7:1–5
Pan nakazuje Nefiemu powrócić do Jerozolimy po Ismaela i jego rodzinę
Umieść na widoku zdjęcie przedstawiające parę małżonków wraz z dziećmi. (Możesz wykorzystać zdjęcie swojej rodziny).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 7:1–2.
-
Co Pan nakazał synom Lehiego? Jakiej prawdy możemy się nauczyć z tego przykazania? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż Pan nakazuje nam zawierać związki małżeńskie i wychować dla Niego dzieci).
Przypomnij uczniom, że powrót do Jerozolimy oznaczał dla Nefiego i jego braci kilkanaście dni trudnej wędrówki przez pustynię.
-
Dlaczego małżeństwo i rodzina były tak ważne dla Nefiego i jego braci, że udali się w powrotną podróż do Jerozolimy i spotkali się z Ismaelem oraz jego rodziną?
Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, możesz wręczyć każdemu uczniowi egzemplarz dokumentu „Rodzina: Proklamacja dla świata” lub poprosić o zajrzenie do proklamacji, która znajduje się w ich dzienniku do studiowania pism świętych.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższego fragmentu z dokumentu „Rodzina: Proklamacja dla świata”. Poproś uczniów, aby uważnie się przysłuchiwali i wychwycili, co prorocy w dniach ostatnich powiedzieli na temat ważności małżeństwa.
„My, Rada Prezydenta Kościoła i Rada Dwunastu Apostołów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, uroczyście ogłaszamy, że małżeństwo między mężczyzną i kobietą jest wyświęcone od Boga i że rodzina zajmuje centralne miejsce w planie Stworzyciela dotyczącym wiecznego przeznaczenia Jego dzieci” („Rodzina: Proklamacja dla świata”, Liahona, listopad 2010, str. 129).
Poproś kilkoro uczniów, aby powiedzieli, czego dowiedzieli się z tego fragmentu. Upewnij się, że rozumieją, iż rodzina zajmuje centralne miejsce w planie Stworzyciela dotyczącym naszego wiecznego przeznaczenia. Podkreśl, że jest to powód, dla którego Pan nakazał Nefiemu i jego braciom, aby poprosili rodzinę Ismaela o udanie się z nimi w podróż. Wyjaśnij też, że jednym z najważniejszych powodów istnienia małżeństwa jest sprowadzanie na świat dzieci.
-
Jak myślicie, co oznacza wychowywać dzieci „dla Pana”? (1 Nefi 7:1).
Kiedy uczniowie odpowiedzą na to pytanie, zachęć ich, aby przysłuchali się, czego jeszcze się mogą dowiedzieć, gdy będziesz czytać kolejny fragment proklamacji. Jeśli mają własne egzemplarze, możesz zasugerować, by zaznaczali słowa i wyrażenia, które są dla nich ważne.
„Oświadczamy, że przykazanie Boga dla Jego dzieci, aby się rozmnażały i zapełniały ziemię, pozostaje w mocy. […]
[…] Rodzice mają święty obowiązek wychowywania swoich dzieci w miłości i prawości, zaspokajania ich potrzeb fizycznych i duchowych, nauczania ich miłości i służby wzajemnej, zachowywania przykazań Boga i bycia przestrzegającymi prawa obywatelami, niezależnie od tego, gdzie mieszkają. Mężowie i żony — matki i ojcowie — staną przed Bogiem, aby być przez Niego osądzeni za wypełnienie tych zobowiązań” („Rodzina: Proklamacja dla świata”, str. 129).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 7:3–5.
-
W jaki sposób historia opisana we fragmencie: 1 Nefi 7:3–5 jest przykładem prawdy zawartej w wersecie: 1 Nefi 3:7? (Pomóż uczniom dostrzec, że Pan umożliwił Nefiemu i jego braciom posłuszeństwo przykazaniu, by ożenili się i mieli dzieci).
-
W jaki sposób młodzież może teraz przygotowywać się do zawarcia małżeństwa i „wychowywania” dzieci w ewangelii?
1 Nefi 7:6–15
W obliczu buntu Lamana i Lemuela Nefi świadczy, że Pan ma moc, by doprowadzić ich do ziemi obiecanej
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 7:6–7.
-
Dlaczego Laman, Lemuel i niektóre z dzieci Ismaela buntowali się podczas podróży przez pustynię?
Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, co powiedzieliby Lamanowi, Lemuelowi oraz zbuntowanym synom i córkom Ismaela, żeby przekonać ich do podjęcia podróży do ziemi obiecanej. Następnie poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 1 Nefi 7:8–12 i znaleźli pytania, jakie Nefi zadał Lamanowi i Lemuelowi.
-
Jakimi prawdami podzielił się Nefi, kiedy zadawał te pytania? (Przypomniał braciom o błogosławieństwach, które już dostali z rąk Pana oraz o tym, że Pan ma moc dalszego ich błogosławienia zgodnie z ich wiarą).
-
Dlaczego jest ważne, abyśmy pamiętali o tych prawdach?
Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 1 Nefi 7:13–15 i dowiedzieli się, co by się stało, gdyby Laman, Lemuel oraz zbuntowani synowie i córki Ismaela powrócili do Jerozolimy.
1 Nefi 7:16–22
Pan ratuje Nefiego
Wyjaśnij, że po tym, jak Nefi przypomniał Lamanowi i Lemuelowi o zniszczeniu, które miało spaść na Jerozolimę, bracia rozzłościli się na niego.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 7:16. Poproś klasę, aby postawiła się na miejscu Nefiego.
-
Jak byście się czuli, będąc na miejscu Nefiego? Co byście zrobili?
Zwróć uwagę, że Nefi w tej sytuacji pomodlił się o pomoc. Następnie poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos modlitwy Nefiego: 1 Nefi 7:17–18.
-
O co się modlił Nefi? Co znamiennego jest w jego modlitwie?
Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, upewnij się, że dostrzegają, iż Nefi poprosił o uwolnienie „według [swej] wiary”. Zwróć też uwagę, że kiedy prosił o uwolnienie z rąk swych braci, prosił Boga, aby go wzmocnił, by sam mógł rozwiązać ten problem. Wyjaśnij, że modlenie się z wiarą oznacza, że modlimy się, ufając Panu i będąc gotowi do działania. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie słów Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Nefi jest przykładem osoby, która znała, rozumiała i polegała na umożliwiającej działanie mocy Zbawiciela. […] Proszę, zwróćcie uwagę na modlitwę Nefiego w wersecie 17.: ‘O Panie, według mej wiary w Ciebie wybaw mnie z rąk moich braci dając mi siłę, abym mógł rozerwać sznury, którymi jestem związany’ (kursywa dodana).
[…] Szczególnie interesujące dla mnie jest to, że Nefi nie modlił się o to, by zmieniły się okoliczności. […] Modlił się raczej o siłę, by samemu zmienić okoliczności, w których się znalazł. I chciałbym zasugerować, że modlił się dokładnie w ten sposób, ponieważ znał, rozumiał i doświadczył mocy Zadośćuczynienia Zbawiciela, która umożliwia przemianę” („In the Strength of the Lord” [przemówienie wygłoszone na Uniwersytecie Brighama Younga, 23 października 2001 r.], str. 4, adres internetowy: speeches.byu.edu).
Podziel się swoim świadectwem, że Bóg odpowiada na modlitwy zgodnie z naszą wiarą. Zwróć uwagę na to, że w tej sytuacji Bóg niemal natychmiast odpowiedział na modlitwę Nefiego. Odpowiedzi na modlitwy nie zawsze jednak przychodzą w ten sposób. Ojciec Niebieski odpowiada na modlitwy we własnym czasie, na własny sposób i wedle Swej woli. Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o mocy modlitwy, prosząc, by odpowiedzieli na następujące pytanie:
-
Kiedy było tak, że modliliście się z wiarą i zostaliście wzmocnieni lub otrzymaliście pomoc od Pana — natychmiast albo po pewnym czasie? (Możesz opowiedzieć o własnym doświadczeniu związanym z tą zasadą).
Powiedz uczniom, że po wyzwoleniu się Nefiego z więzów bracia ponownie próbowali go zaatakować. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 7:19–20.
-
Kto przekonał Lamana i Lemuela, aby porzucili próby zabicia Nefiego?
Zwróć uwagę, że odpowiedzi na nasze modlitwy i zaspokojenie naszych potrzeb są często wynikiem wiernego działania innych ludzi. Kiedy klasa będzie studiować pozostałe wersety fragmentu: 1 Nefi 7, poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na to, jak zachował się Nefi wobec swych braci po tym wszystkim, co mu uczynili. Poproś, aby w ciszy zastanowili się nad następującym pytaniem:
-
Jak się zachowaliście wobec tych, którzy próbowali was skrzywdzić?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 1 Nefi 7:21. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli wypowiedź Nefiego na temat wybaczenia.
-
Co to znaczy szczerze wybaczyć? (Jeśli uczniowie nie są pewni, dopowiedz, że słowo szczerze oznacza „uczciwie” i „całkowicie”).
-
Do czego Nefi nawoływał swoich braci? Dlaczego ta rada była ważna?
Złóż świadectwo, że proszenie o wybaczenie i wybaczanie bliźnim przynosi jedność i pokój. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad sytuacjami mającymi miejsce w ich rodzinie, które wymagają wybaczenia.
-
Dlaczego wybaczanie jest szczególnie ważne w naszych rodzinach?
-
Pomyślcie o tym, kiedy wy wybaczyliście członkowi rodziny lub kiedy ktoś z rodziny wybaczył wam. Jak to wpłynęło na wasze relacje i na ducha panującego w waszym domu?
Zakończ lekcję, przypominając uczniom, że Pan nakazał Nefiemu i jego braciom, aby ożenili się i założyli rodziny i że Pan wymaga dziś tego samego. Złóż też świadectwo, że Pan odpowiada na nasze modlitwy i dodaje nam sił do przezwyciężania trudności zgodnie z wiarą, jaką w Nim pokładamy. Poproś, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą zastosować jedną z zasad z dzisiejszej lekcji, aby pomóc własnej rodzinie.
Omówienie fragmentów do opanowania
Uwaga: W niniejszym podręczniku znajdują się omówienia fragmentów do opanowania. Przedstawiają różnorodne metody, które możesz wykorzystać, aby pomóc uczniom w regularnym powtarzaniu fragmentów do opanowania.
Długość tej lekcji może pozwolić na przeprowadzenie ćwiczeń związanych z fragmentami z pism świętych do opanowania. Możesz przeprowadzić zajęcia na początku lekcji, w środku lekcji jako przerywnik między innymi blokami lub na jej zakończenie. Upewnij się, że ćwiczenia te będą krótkie, abyś miał czas na przeprowadzenie lekcji. Aby zapoznać się z innymi zajęciami tego typu, zobacz aneks.
Kiedy uczniowie będą potrafili z łatwością odnaleźć fragmenty do opanowania i zrozumieją ich znaczenie, treść oraz będą wiedzieli, jak je zastosować, będą odczuwali większą pewność podczas osobistego studiowania, będą z większą pewnością stosować zasady ewangelii i nauczać, korzystając z pism świętych. Zastanów się nad następującym oświadczeniem Prezydenta Howarda W. Huntera: „Mamy nadzieję, że żaden z uczniów nie wyjdzie z lekcji, czując strach, zażenowanie czy wstyd, że nie potrafi odnaleźć potrzebnej pomocy, ponieważ nie zna wystarczająco dobrze pism świętych i nie może znaleźć odpowiednich fragmentów” („Eternal Investments” [przemówienie skierowane do nauczycieli religii KSE, 10 lutego 1989 r.], str. 2, adres internetowy: si.lds.org).
Aby pomóc uczniom w lepszym zapoznaniu się z umiejscowieniem fragmentów do opanowania, poproś, aby zajrzeli do zakładki z fragmentami, znaleźli pięć pierwszych fragmentów w swoich pismach świętych i przeczytali je. Możesz zachęcić uczniów do zaznaczania fragmentów do opanowania w charakterystyczny sposób, aby mogli z łatwością je odnaleźć.
Komentarz i tło historyczne
1 Nefi 7:2. Ismael był z plemienia Efraima
O Księdze Mormona często się mówi jako o „[drewnie] Józefa” (Ks. Ezechiela 37:19) lub „[lasce] Efraima” (NiP 27:5). Lehi był potomkiem Manassego (zob. Alma 10:3), a Ismael był potomkiem Efraima (zob. Erastus Snow, Deseret News, 18 sierpnia 1882). Proroctwa Jakuba (zob. I Ks. Mojżeszowa 48:16; 49:22) wypełniły się, kiedy Ismael (z plemienia Efraima) przybył na kontynent amerykański wraz z Lehim (z plemienia Manassego).
1 Nefi 7:3–5. Ważność małżeństwa
Prezydent Howard W. Hunter podkreślił ważność małżeństwa świątynnego:
„Tak jak chrzest jest przykazaniem Pana, tak samo jest nim małżeństwo świątynne. Tak jak chrzest jest niezbędny do tego, by przystąpić do Kościoła, tak małżeństwo świątynne jest konieczne dla naszego wyniesienia w obecności Boga. To część naszego przeznaczenia. Bez niego nie możemy wypełnić naszych ostatecznych celów.
Nie zadowalajcie się niczym mniejszym.
Nie przyjęlibyście chrztu w świeckiej formie, prawda?
Bóg przekazał Swój wzorzec chrztu — chrzest przez zanurzenie dokonany przez osobę, która ma do tego upoważnienie.
Czyż zatem przyjęlibyście świecką formę małżeństwa?
Tu też przekazał Swój wzorzec: to małżeństwo świątynne” (Teachings of Howard W. Hunter, wyd. Clyde J. Williams [1997], 131–132; zob. także NiP 131:1–4).
1 Nefi 7:15. „Jeśli wrócicie do Jerozolimy, wy także zginiecie”
Nefi ostrzegł swoich braci i członków rodziny Ismaela, że zginą, jeśli wrócą do Jerozolimy. Historia pokazuje, że Nefi miał rację. Jakiś czas po opuszczeniu Jerozolimy przez rodziny Lehiego i Ismaela miasto otoczyli Babilończycy. Zgodnie z zapisem biblijnym, po około 18 miesiącach oblężenia ludziom zamieszkującym Jerozolimę zabrakło jedzenia, miasto upadło, a armia króla Sedekiasza została rozproszona (zob. II Ks. Królewska 25:1–7). Królewska 25:1–7). Następnie Babilończycy zniszczyli świątynię i uprowadzili w niewolę do Babilonii wielu ludzi. Gdyby Laman, Lemuel i pozostali powrócili do Jerozolimy, zostaliby pojmani do niewoli lub zabici (zob. 2 Nefi 1:4). Ponieważ jednak zdecydowali się postąpić według słów Lehiego i Nefiego, spożywali owoce i miód w ziemi Obfitość (zob. 1 Nefi 17:3–6) i objęli w panowanie ziemię dziedzictwa (zob. 2 Nefi 1:5). Ponadto Pan był miłosierny dla potomstwa Lamana i Lemuela, błogosławiąc ich ewangelią (zob. 2 Nefi 4:7–9).