Lekcja 17
1 Nefi 16
Wprowadzenie
Kiedy słowa Nefiego trafiły do serc Lamana i Lemuela, ukorzyli się oni przed Panem. Rodzina podjęła podróż po pustyni, a Pan pobłogosławił ich Liahoną, która wskazywała im drogę. Podczas podróży doświadczali trudów, łącznie z utratą łuku Nefiego, który był ich najskuteczniejszym sposobem na zdobywanie pożywienia. Większość osób — nawet Lehi — zaczęła szemrać przeciwko Panu. Nefi skarcił braci za narzekanie, zrobił nowy łuk i zapytał ojca, gdzie powinien udać się na polowanie.
Propozycje dotyczące nauczania
1 Nefi 16:1−6
Nefi reaguje na szemranie swoich braci
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy spotkała ich reprymenda za zrobienie czegoś złego i jak na nią zareagowali. Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 16:1. Zanim zacznie czytać, poproś klasę, aby zwrócili uwagę na to, jak Laman i Lemuel zareagowali na nauki Nefiego. Przypomnij uczniom, że Nefi nauczał, iż niegodziwi będą oddzieleni od prawych i wypędzeni sprzed oblicza Boga (zob. 1 Nefi 15:33–36).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: 1 Nefi 16:2. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli wyrażenie, którego Nefi użył do opisania, w jaki sposób niektórzy ludzie reagują na prawdę, jeśli nie postępują według niej.
-
Jak myślicie, co to znaczy, że „prawda rani winnego”? Jak uważacie, co oznaczają słowa: „dlatego uznają [prawdę] za twardą”?
-
Jak jeszcze możemy zareagować, jeśli prawda jest trudna do zniesienia?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: 1 Nefi 16:3–4. Możesz zasugerować, aby zaznaczyli słowo gdybyście w wersecie 3. Zachęć ich, aby poszukali rady, jakiej Nefi udzielił swoim braciom na temat tego, jak powinni zareagować na „twarde słowa”, które wypowiedział. Poproś jednego z uczniów, aby wyjaśnił własnymi słowami, czego Nefi nauczał swoich braci.
-
Jak, według fragmentu: 1 Nefi 16:5, bracia Nefiego zareagowali na jego wskazówki?
-
Co mówi fragment: 1 Nefi 16:5 na temat tego, jak powinniśmy reagować, kiedy prawda „rani [nas] głęboko”?
1 Nefi 16:7−33
Pan prowadzi rodzinę Lehiego za pomocą Liahony
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 16:9–10. Pokaż ilustrację „Liahona” (62041; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 68). Zwróć uwagę na to, jak artysta przedstawił Liahonę.
-
Jak myślicie, w jaki sposób ten dar pomagał Lehiemu i jego rodzinie, kiedy znaleźli się w takich, a nie innych, okolicznościach?
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: 1 Nefi 16:16–19.
-
W jaki sposób Liahona przysłużyła się rodzinie Lehiego?
-
Czy po tym, jak rodzina Lehiego otrzymała Liahonę, ich podróż była łatwiejsza czy trudniejsza? Które słowa Nefiego zapisane we fragmencie: 1 Nefi 16:17–19 wskazują na poprawność waszej odpowiedzi?
-
Jak myślicie, dlaczego jest tak, że prawi ludzie, tacy jak Lehi i Nefi, czasami napotykają trudności? (Możesz wyjaśnić, że wiele trudności, z jakimi się spotykamy, niekoniecznie jest konsekwencją naszych złych decyzji. Stanowią raczej szansę dalszej nauki i wzrastania w ramach naszej ziemskiej podróży).
Poproś, aby jedna połowa klasy po cichu przeczytała fragment: 1 Nefi 16:20–22, szukając reakcji niektórych członków rodziny Lehiego na złamanie łuku Nefiego. Druga połowa klasy niech przeczyta fragment: 1 Nefi 16:23–25, 30–32, aby znaleźć reakcję Nefiego na tę próbę i jak wpłynęła ona na jego rodzinę. Kiedy obie grupy powiedzą, czego się dowiedziały, zapytaj:
-
Czego możemy się dowiedzieć, porównując obie te reakcje na tę samą próbę?
-
Dlaczego znamienne jest, że Nefi udał się do swojego ojca po wskazówkę, pomimo tego że Lehi szemrał? Jakich zasad możemy się nauczyć z tej sytuacji, które można zastosować w naszym życiu? (Możesz wyjaśnić, że idąc do Lehiego po radę, Nefi okazał mu szacunek oraz przypomniał mu, aby zwracał się do Pana. Proszenie o radę rodziców i przywódców kapłańskich, pomimo ich niedoskonałości, jest jednym ze sposobów na okazanie im szacunku oraz wykazanie się wiarą w Pana).
-
Jakich jeszcze zasad możemy się nauczyć na podstawie reakcji Nefiego na przeciwności, jakie spotkały jego rodzinę? (Kiedy uczniowie podzielą się swymi przemyśleniami, podkreśl, że jeśli robimy wszystko, co jest w naszej mocy, oraz stosujemy się do wskazówek Pana, On pomaga nam przejść przez trudności).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 1 Nefi 16:26–29. Poproś klasę, aby poszukała szczegółów na temat tego, jak Pan używał Liahony do prowadzenia rodziny Lehiego. Aby pomóc uczniom zrozumieć i zastosować to, czego te wersety uczą o przyjmowaniu przewodnictwa Pana, zadaj następujące pytania:
-
Jaka jest różnica pomiędzy swobodnym podejściem do postępowania według wskazówek Pana a postępowaniem według nich z wiarą i gorliwością?
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragmenty:1 Nefi 16:29, Alma 37:6–7 oraz Alma 37:38–41, szukając jednej zasady, która jest nauczana we wszystkich trzech wersetach.
-
Jakiej zasady nauczają te trzy fragmenty? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż dzięki małym środkom Pan może doprowadzić do wielkich rzeczy. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy.
-
Jakich „[małych środków]” dostarcza nam Pan według tych wersetów, aby udzielać nam wskazówek?
Zapisz na tablicy następujące pytania, wyjaśniając, że w każdym pytaniu brakuje słowa lub wyrażenia. (Możesz zrobić to przed lekcją).
-
Na jakie dwa lub trzy sposoby… przypomina Liahonę?
-
Jakie rzeczy mogą sprawić, że nie dostrzeżemy ważnych przesłań płynących z/od…?
-
Kiedy byliście pobłogosławieni dzięki postępowaniu zgodnym z przewodnictwem…?
Podziel klasę na trzy grupy, a w każdej niech będzie przywódca. Przywódcom grup wręcz po jednym z następujących zadań, w których grupy będą studiowały „małe środki”, których używa Pan, aby nas prowadzić. (Jeśli twoja klasa jest duża, możesz podzielić uczniów na więcej grup, aby zmniejszyć liczebność każdej z nich. Jeśli się na to zdecydujesz, będziesz musiał przydzielić to samo zadanie jednej lub większej liczbie grup).
Grupa 1: Błogosławieństwo patriarchalne
Przeczytaj grupie poniższą wypowiedź Prezydenta Tomasa S. Monsona:
„Ten sam Pan, który dał Liahonę Lehiemu, w dzisiejszych czasach daje wam i mnie rzadki i cenny dar, aby nadawać kierunek naszemu życiu, wskazywać zagrożenia dla naszego bezpieczeństwa i wytyczać naszą drogę, a nawet zapewnić bezpieczną podróż — nie do ziemi obiecanej, ale do naszego niebiańskiego domu. Dar, o którym mówię, to błogosławieństwo patriarchalne. […]
[…] Nie chodzi o to, żeby błogosławieństwo starannie złożyć i schować. Nie należy go oprawiać w ramki ani publikować. Trzeba je natomiast czytać. Trzeba je kochać. Trzeba podążać za jego radami. Wasze błogosławieństwo patriarchalne przeprowadzi was przez największe mroki nocy, przez życiowe zawirowania. […] Wasze błogosławieństwo patriarchalne jest dla was osobistą Liahoną, która wyznacza i utrzymuje wasz kurs” („Your Patriarchal Blessing: A Liahona of Light”, Ensign, listopad 1986, str. 65–66).
Dostosujcie pytania z tablicy tak, aby odnosiły się do błogosławieństwa patriarchalnego. Przedyskutujcie jako grupa odpowiedzi na te pytania. Wyznaczcie jedną osobę ze swojej grupy, aby podzieliła się z resztą klasy tym, czego się dowiedzieliście. Poproście kogoś ze swojej grupy, aby podzielił się swoimi doświadczeniami związanymi z pytaniem 3.
Grupa 2: Pisma święte i słowa proroków w dniach ostatnich
Przeczytaj grupie następującą wypowiedź Starszego W. Rolfe’a Kerra, Siedemdziesiątego:
„Słowa Chrystusa dla każdego z nas mogą być osobistą Liahoną, wskazującą nam drogę. Nie bądźmy opieszali, gdy droga jest łatwa. Z wiarą zasiejmy słowa Chrystusa w naszych umysłach i w naszych sercach, tak jak są zapisane w pismach świętych i jak wypowiadają je współcześni prorocy, widzący i objawiciele. Z wiarą i pilnością napawajmy się słowami Chrystusa, ponieważ słowa Chrystusa będą naszą duchową Liahoną, mówiącą nam o tym, co powinniśmy czynić” („Słowa Chrystusa naszą duchową Liahoną”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 37).
Dostosujcie pytania z tablicy tak, aby odnosiły się do pism świętych i słów proroków w dniach ostatnich. Przedyskutujcie jako grupa odpowiedzi na te pytania. Wyznaczcie jedną osobę ze swojej grupy, aby podzieliła się z resztą klasy tym, czego się dowiedzieliście. Poproście kogoś ze swojej grupy, aby podzielił się swoimi doświadczeniami związanymi z pytaniem 3.
Grupa 3: Duch Święty
Przeczytaj grupie następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:
„W miarę jak staramy się zmieniać nasze nastawienie i czyny na bardziej sprawiedliwe, Duch Święty staje się dla nas tym, czym Liahona była dla Lehiego i jego rodziny w ich czasach. Czynniki, dzięki którym Liahona działała dla Lehiego, zapewnią towarzystwo Ducha Świętego w naszym życiu. I tak samo jak te czynniki, które przyczyniły się do tego, że Liahona przestawała działać w czasach starożytnych, spowodują, że Duch Święty nas opuści” („Aby zawsze mogli mieć ze sobą Jego Ducha” Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 30).
Dostosujcie pytania z tablicy tak, aby odnosiły się do Ducha Świętego. Przedyskutujcie jako grupa odpowiedzi na te pytania. Wyznaczcie jedną osobę ze swojej grupy, aby podzieliła się z resztą klasy tym, czego się dowiedzieliście. Poproście kogoś ze swojej grupy, aby podzielił się swoimi doświadczeniami związanymi z pytaniem 3.
Uwaga do nauczyciela: Po około sześciu, ośmiu minutach poproś każdą z grup, aby nauczyła resztę klasy tego, czego się dowiedziała z przeprowadzonej dyskusji. Możesz poprosić uczniów, aby opisali w swoich dziennikach do studiowania lub zeszytach sytuację, kiedy Pan prowadził ich za pomocą niewielkich środków. Zastanów się, czy opowiedzieć o sytuacji, kiedy ty otrzymałeś wskazówkę od Pana za pomocą małych środków.
Komentarz i tło historyczne
1 Nefi 16:10. Osobista Liahona
Prezydent Spencer W. Kimball porównał nasze sumienie do Liahony:
„Musicie zdać sobie sprawę z tego, że macie w sobie coś podobnego do kompasu, coś podobnego do Liahony. Ma to każde dziecko. Kiedy ma ono osiem lat, potrafi odróżnić dobro od zła, jeśli rodzice dobrze je nauczali. Jeśli ignoruje Liahonę, którą ma w sobie, w końcu przestanie ona do niego szeptać. Lecz jeśli będziemy pamiętali, że każdy z nas ma coś, co poprowadzi nas we właściwą stronę, nasz statek nie podąży złym kursem, nie pojawią się cierpienia, łuk się nie złamie, a rodzina nie będzie płakać z powodu braku pożywienia — jeśli tylko będziemy słuchać podszeptów osobistej Liahony, którą nazywamy sumieniem” („Our Own Liahona”, Ensign, listopad 1976, str. 79).