2 Nefi 1

Wprowadzenie

Prawdy zawarte w Drugiej Księdze Nefiego w rozdziale 1. zostały wypowiedziane przez kochającego rodzica i przywódcę na łożu śmierci. Lehi prosił swoich synów, synów Ismaela oraz Zorama, aby przestrzegali przykazań Boga. Obiecał im, że jeśli będą przestrzegać przykazań Boga, będzie im się powodziło w tym kraju. Nakłaniał ich też, aby uznali przywództwo Nefiego jako proroka.

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 1:1–23

Lehi wzywa swoich ludzi, aby wiedli prawe życie

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że muszą nagle opuścić swoją rodzinę i mogą jej już nigdy nie zobaczyć.

Jeśli mielibyście wypowiedzieć jakieś pożegnalne rady dla członków rodziny, co byście powiedzieli? Dlaczego właśnie to?

Gdy kilku uczniów podzieli się swoimi pomysłami, powiedz, że rozdziały: 1–4 z Drugiej Księgi Nefiego są zapisem pożegnalnych rad ojca zapisanych przez jego syna — Nefiego. Ta lekcja skupia się na rozdziale: 2 Nefi 1, który zawiera rady Lehiego skierowane do jego synów, synów Ismaela i do Zorama.

Dlaczego pożegnalne słowa rodzica czy proroka są szczególnie ważne?

Poproś uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 1:1–5. Poproś uczniów o rozpoznanie „wielkich rzeczy” dokonanych przez Pana dla rodziny Lehiego.

W jaki sposób te „wielkie rzeczy” ukazują miłosierdzie Pana?
Czy możecie podać przykład „wielkich rzeczy”, których Pan dokonał dla was lub waszej rodziny?
Co czujecie, gdy myślicie o Bożym miłosierdziu dla was i waszej rodziny?

Na jednej części tablicy napisz: Działania. A na drugiej napisz: Skutki. Podziel uczniów na dwie grupy. Poproś pierwszą grupę o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 1:6–9, a drugą grupę o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 1:10–12. Poproś obie grupy, aby odnalazły działania, które Lehi wymienia jako wskazane do podjęcia przez jego potomków. Poproś też, aby poszukali konsekwencji tych działań. Na przykład Lehi powiedział, że jeśli ludzie będą służyć Panu, postępując zgodnie z Jego przykazaniami, zamieszkiwany przez nich kraj będzie dla nich ziemią wolności (zob. 2 Nefi 1:7). Gdy uczniowie będą odpowiadać na pytania, poproś jednego z uczniów o zapisywanie odpowiedzi na tablicy.

Gdy przyglądacie się odpowiedziom na tablicy, jak podsumowalibyście przesłanie Lehiego dla jego rodziny? (Uczniowie mogą to ująć w różnych słowach, ale upewnij się, że podsumujesz przesłanie Lehiego mniej więcej tak: Pan błogosławi nas, gdy przestrzegamy Jego przykazań, a gdy ich nie przestrzegamy — wstrzymuje błogosławieństwa).
We fragmencie: 2 Nefi 1:9 zwrot „ta ziemia” oznacza kontynent amerykański. Co Pan obiecał ludziom Mu posłusznym, którzy będą zamieszkiwać „tę ziemię”?

Aby ułatwić uczniom zrozumienie metafor, których użył Lehi, aby zachęcić swoich synów do przestrzegania przykazań Pana, pokaż budzik, łańcuch i coś zakurzonego (ważny jest kurz, nie przedmiot).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 1:13–14 i odszukanie w nim słów i zdań, które odnoszą się do trzech przyniesionych przez ciebie przedmiotów. Gdy skończą czytać, pokaż im każdy przedmiot i poproś, aby przeczytali słowa i określenia, które znaleźli. (Odpowiedzi mogą zawierać słowa i zwroty takie jak: „przebudźcie się”, „sen piekła”, „otrząśnijcie okropne łańcuchy”, „łańcuchy, które skuwają” i „powstańcie z prochu”). Zapytaj uczniów, co może oznaczać trwanie w „głębokim śnie”, skrępowanie „okropnymi łańcuchami” lub potrzeba „powstania z prochu”.

Gdy Lehi używał tych słów i zwrotów, do jakich czynności wzywał swoich synów? (Aby odpokutowali i zmienili swoje postępowanie).
Przed czym ostrzegał Lehi, jeśli jego synowie „nie otrząsną się z łańcuchów”? (Zob. 2 Nefi 1:13).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 1:14–18. Wyjaśnij, że Lehi udzielił tej rady z życzliwością, miłością i wielką troską — „niepokoił się” o dobro swoich dzieci. Poproś uczniów o odnalezienie przyczyn, dla których Lehi pragnął, aby członkowie jego rodziny przestrzegali przykazań Pana.

Dlaczego Lehi przejmował się losem swoich potomków? (Przejmował się on przynoszącymi ból konsekwencjami ich postępowania i chciał, aby doświadczali Bożej miłości, tak jak on sam).

Poproś uczniów o ponowne przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 1:15.

Jakie błogosławieństwo otrzymał Lehi ze względu na swoją wierność?
Kiedy czuliście się otoczeni miłością Boga?

Poproś uczniów, aby usiedli w parach. Poproś jednego z uczniów w parze o odszukanie we fragmencie: 2 Nefi 1:19–22 obietnic, które mogły zachęcić synów Lehiego do pokuty. Poproś drugiego ucznia z każdej pary, aby poszukał w tym samym fragmencie skutków decyzji odrzucenia rady Lehiego przez jego synów. (Możesz zapisać to ćwiczenie na tablicy). Daj uczniom trzy lub cztery minuty na wykonanie ćwiczenia i omówienie między sobą tego, co znaleźli. Możesz spacerować po sali, gdy uczniowie wymieniają uwagi między sobą, abyś mógł kontrolować przebieg dyskusji.

Przeczytaj na głos wezwanie Lehiego zawarte we fragmencie: 2 Nefi 1:23. Możesz zachęcić uczniów do zaznaczenia tego wersetu. Możesz też zachęcić ich, aby zapisali w swoich dziennikach do studiowania pism lub w notatkach z lekcji jedną rzecz, którą muszą zrobić, aby „przebudzić się”, „otrząsnąć łańcuchy” lub „powstać z prochu” i otrzymać błogosławieństwa, o których mówił Lehi.

Co oznacza dla was „włożyć na siebie zbroję prawości”? (Zob. też NiP 27:15–18).

2 Nefi 1:24–32

Lehi nakłania swoich synów, aby uznali Nefiego i jego przywódczą rolę jako proroka

Wyjaśnij, że Lehi uczył o źródle siły i natchnienia, które Pan dał jego rodzinie. Poproś uczniów, aby znaleźli, czym jest to źródło w wersecie: 2 Nefi 1:24. (Tym źródłem jest Nefi, który miał służyć jako ich prorok po śmierci Lehiego).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 1:25–28. Poproś uczniów o odnalezienie powodów, dla których — według słów Lehiego— ludzie mieli podążać za Nefim.

Jakie cechy podkreślił Lehi, mówiąc o przywództwie Nefiego? Dlaczego ufalibyście przywódcy o takich cechach?
Kiedy widzieliście, aby przywódcy kościelni wykazywali się tymi cechami?

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: 2 Nefi 1:30–32. Poproś, aby poszukali, jakie obietnice Lehi dał Zoramowi.

Jakie obietnice znaleźliście?
Jak odnoszą się one do nas i naszych rodzin, gdy przestrzegamy wskazówek proroka?

Po przeprowadzeniu dyskusji na ten temat upewnij się, że uczniowie rozumieją, że gdy jesteśmy posłuszni słowom tych, których Bóg powołał, aby nam przewodzili, jesteśmy błogosławieni duchowym spokojem i bezpieczeństwem. Aby podkreślić tę zasadę, podziel się świadectwem o błogosławieństwach, które przychodzą, gdy podążamy za przywódcami naszego Kościoła.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 1:22. „Wieczna zguba”

We fragmencie: 2 Nefi 1:22 Lehi mówi o „wiecznej zgubie, zarówno duszy, jak i ciała”. Następujące stwierdzenie Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha pomoże ci wyjaśnić słowa Lehiego:

„Zguba nie oznacza unicestwienia. Wiemy o tym, bo uczymy się z objawień Pana, że dusza nie może być zniszczona.

Każda dusza narodzona na tym świecie zmartwychwstanie i będzie nieśmiertelna oraz wieczna. Zniszczenie nie oznacza zatem unicestwienia. Gdy Pan mówi, że ktoś będzie zniszczony, oznacza to, że będzie odsunięty od obecności Pana, odcięty od światła i prawdy oraz utraci możliwość bycia wyniesionym, a to oznacza zniszczenie” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 2:227–228).

2 Nefi 1:28. „Jeśli będziecie słuchać Nefiego, nie zginiecie”

Lehi obiecał, że osoby, które będą „słuchać Nefiego”, będą błogosławione (zob. 2 Nefi 1:28). Aby przeczytać o obietnicach, które Pan daje ludziom posłusznym prorokom w naszych czasach, zobacz Nauki i Przymierza 21:5–6.

Prezydent Wilford Woodruff powiedział: „Mam nadzieję, że wszyscy możemy trzymać się kursu wyznaczonego przez sługi Pana, bo jeśli tak czynimy, wiem, że będziemy bezpieczni na tym świecie i dostąpimy szczęścia i wyniesienia w życiu przyszłym […]. Jeśli jesteśmy wierni, oni poprowadzą nas ścieżką życia. Na tyle, na ile jest w nas wiary, aby ufać ich radom, naukom Ducha Świętego płynącym przez nich, zawsze będziemy na bezpiecznej drodze i na pewno otrzymamy naszą nagrodę” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 199).