Lekcja 23
2 Nefi 2 (Część 1.)
Wprowadzenie
Druga Księga Nefiego 2 stanowi kontynuację nauk Lehiego, które wygłosił tuż przed swoją śmiercią. Zwracając się do swego syna Jakuba, Lehi świadczy o tym, że Pan może obrócić nasze cierpienia na naszą korzyść. Zwracając się do wszystkich synów, Lehi nauczał o upadku Adama — dlaczego był potrzebny i jak wpłynął na ludzkość — i o konieczności polegania na Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. (Lehi uczył ich także doktryny wolnej woli. Ta doktryna będzie omawiana na następnej lekcji).
Propozycje dotyczące nauczania
2 Nefi 2:1–4
Lehi mówi do Jakuba o próbach i błogosławieństwach
By pomóc uczniom zrozumieć, że rozdział 2 Nefi 2 można odnieść do ich życia, poproś, aby pomyśleli o kimś, kto zmaga się z poważnymi problemami czy cierpieniami. Zachęć ich, aby zastanowili się, co mogliby powiedzieć takiej osobie, aby podnieść ją na duchu. Poproś ich o przygotowanie się do podzielenia się tym z resztą uczniów.
Wyjaśnij, że rozdział: 2 Nefi 2 zawiera zapis rozmowy Lehiego z jednym ze swoich synów, który zmagał się z wieloma trudnościami. Poproś uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 2:1. Poproś, aby rozpoznali, którego syna nauczał Lehi (był to Jakub) i co było przyczyną jego cierpienia (szorstkość jego braci). Następnie poproś uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 2:2–3. Możesz zasugerować im, aby zaznaczyli słowa i zdania, które opisują to, co Pan uczynił dla Jakuba.
Poproś uczniów o przeczytanie zdania, które znaleźli na ten temat. Następnie zadaj uczniom poniższe pytania. Pomoże im to zrozumieć, że Pan może uświęcić nasze cierpienia dla naszego dobra.
-
Jak rozumiecie zwrot: „uświęcić cierpienia, że wyjdą one na korzyść”? (Być może będziesz musiał wyjaśnić, że uświęcić oznacza poświęcić coś lub uczynić coś świętym).
-
W jakich sytuacjach spotkaliście się z tym, że Pan może uświęcić nasze cierpienia tak, że wyjdą one na naszą korzyść?
2 Nefi 2:5–25
Lehi uczy swoich synów o Upadku i o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa
Wyjaśnij, że Lehi nauczał Jakuba i innych synów o Upadku Adama i Ewy. Możesz wyjaśnić, że termin „Upadek” odnosi się do warunków, w których przyszło żyć Adamowi, Ewie i ich potomkom z powodu spożycia przez Adama i Ewę zakazanego owocu w Ogrodzie Eden.
-
Jaki wybór dał Pan Adamowi i Ewie w Ogrodzie Eden? (Pozwolił im podjąć decyzję dotyczącą zjedzenia zakazanego owocu).
-
Na podstawie fragmentu: 2 Nefi 2:15 powiedzcie, dlaczego Pan dał im tę możliwość wyboru? („Aby spełniły się Jego wieczne cele w przeznaczeniu człowieka”. Możesz zachęcić uczniów do zaznaczenia tego terminu).
-
Jakie są wieczne cele Boga względem nas? (Dać nam możliwość życia wiecznego i stania się takimi, jak On. Możesz zachęcić uczniów do tego, aby zapisali to w formie notatki w swoich pismach świętych, obok słów „wieczne cele”. Możesz też poprosić, aby przeczytali fragment: Mojżesz 1:39).
Przerysuj na tablicy poniższą tabelę, nie wpisując treści w dwie dolne rubryki. (Możesz zasugerować uczniom, aby przerysowali tabelkę do swoich dzienników do studiowania pism lub do notatek z lekcji).
|
Gdyby nie było Upadku |
Z powodu Upadku |
|---|---|
|
Wszystko musiałoby pozostać w takim samym stanie, w jakim zostało stworzone (zob. 2 Nefi 2:22). Adam i Ewa nie mieliby dzieci (zob. 2 Nefi 2:23). Adam i Ewa pozostaliby w stanie niewinności, niezdolni do odczuwania radości lub przygnębienia, rozpoznawania dobra i zła (zob. 2 Nefi 2:23). |
Adam i Ewa zostali wypędzeni z ogrodu i odtąd mieli uprawiać ziemię (zob. 2 Nefi 2:19). Adam i Ewa założyli rodzinę — rodzinę całej ziemi (zob. 2 Nefi 2:20). Adam i Ewa oraz ich potomkowie mieli doświadczyć śmiertelnego życia, z nieszczęściem, radością, zdolnością, aby czynić dobrze i aby grzeszyć (zob. 2 Nefi 2:23, 25). Podlegamy fizycznej i duchowej śmierci (zob. 2 Nefi 9:6; Helaman 14:16). |
Poproś jednego z uczniów, aby podszedł do tablicy i pisał na niej. Poproś uczniów o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 2:19–25 o znalezienie: (1) konsekwencji, które wyniknęłyby dla Adama i Ewy, gdyby nie zjedli zakazanego owocu i nie upadli oraz (2) konsekwencji Upadku. Poproś piszącego, aby zapisywał odpowiedzi uczniów na tablicy. Odpowiedzi powinny zawierać kwestie wymienione powyżej (z wyjątkiem informacji o fizycznej i duchowej śmierci, która będzie wspomniana później).
Zachęć uczniów, aby przyjrzeli się odpowiedziom zapisanym w rubryce „Gdyby nie było Upadku”.
-
W jaki sposób warunki w Ogrodzie Eden nie pozwalały Adamowi i Ewie na rozwój przewidziany w planie zbawienia Ojca w Niebie? (Zob. 2 Nefi 2:22–23).
Zachęć uczniów, aby przyjrzeli się liście w rubryce „Z powodu Upadku”. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że bycie potomkami Adama i Ewy zaszczepia w nas uwarunkowania, które sprowadził na nich Upadek (zob. 2 Nefi 2:21).
-
Zwrot „uprawiać ziemię” oznacza, że po wypędzeniu z ogrodu Adam i Ewa musieli pracować, aby mieć pożywienie. Jak myślicie, w jaki sposób praca przyczynia się do naszego rozwoju zgodnego z planem Ojca Niebieskiego?
-
W jaki sposób posiadanie potomstwa pomogło Adamowi i Ewie upodobnić się do Niebiańskiego Ojca? Dlaczego rodziny są istotne w planie Niebieskiego Ojca?
-
W jaki sposób możliwość doświadczania uczuć radości i smutku pomaga nam rozwijać się zgodnie z planem Ojca?
Po przedyskutowaniu tych kwestii podkreśl, że upadek Adama i Ewy jest istotną częścią planu szczęścia Ojca w Niebie.
Zaznacz, że 2 Nefi 2:25 jest fragmentem do opanowania. Możesz zachęcić uczniów, aby go zaznaczyli. Jest krótki, możesz więc dać uczniom czas w trakcie lekcji na jego opanowanie.
Wyjaśnij, że Upadek otworzył przed nami ścieżkę rozwoju, ale też przyniósł na świat ból, cierpienie, grzech i śmierć. Aby pomóc uczniom w zrozumieniu tej prawdy, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 9:6. Następnie poproś innego ucznia o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 14:15–17. Poproś uczniów o znalezienie konsekwencji Upadku opisanych w tych fragmentach.
-
Czego te fragmenty uczą o Upadku? (Upadek przyniósł śmierć fizyczną, która oznacza śmierć ciała oraz śmierć duchową, będącą stanem odcięcia od obecności Boga. Napisz na tablicy Podlegamy śmierci fizycznej i duchowej w rubryce „Z powodu Upadku”).
Aby pomóc uczniom rozważyć, w jaki sposób sami doświadczyli skutków Upadku, które są wymienione na tablicy, zachęć ich, aby po cichu pomyśleli o następujących kwestiach. (Przeczytaj te pytania powoli i zrób pauzy pomiędzy nimi, aby dać uczniom czas na zastanowienie).
-
Jakie są niektóre przyczyny nieszczęścia w życiu?
-
Dlaczego śmierć jest niezbędną częścią planu zbawienia?
-
W jaki sposób kłopoty i zmartwienia przyczyniają się do naszej nauki i rozwoju?
Wyjaśnij, że jeśli rozumiemy konsekwencje Upadku, uświadamiamy sobie, że potrzebujemy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona:
„Człowiek naprawdę nie pragnie jedzenia, dopóki nie odczuwa głodu, i podobnie nie pragnie zbawienia Chrystusa, dopóki nie pozna, dlaczego Go potrzebuje.
Nikt tak właściwie i naprawdę nie wie, dlaczego potrzebuje Chrystusa, dopóki nie zrozumie i nie zaakceptuje doktryny Upadku i skutków, jakie przyniósł on całej ludzkości. I żadna inna księga na świecie nie wyjaśnia tej zasadniczej doktryny lepiej niż Księga Mormona” („The Book of Mormon and the Doctrine and Covenants”, Ensign, maj 1987, str. 85).
Po upływie czasu potrzebnego na rozważenie powyższych pytań przez uczniów, pokaż ilustrację przedstawiającą Zbawiciela. Złóż świadectwo, że poprzez Zadośćuczynienie Jezus Chrystus odkupił nas od skutków Upadku i ofiarował nam odkupienie od naszych grzechów.
Poproś kilku uczniów o przeczytane na głos po kolei fragmentów: 2 Nefi 2:5–10, 21 i Alma 7:11–13. Poproś klasę, aby rozpoznała te zwroty, które ukazują to, co Zbawiciel uczynił, aby wykupić nas od skutków Upadku i od naszych własnych grzechów. (W odniesieniu do wersetu 9. możesz wyjaśnić, że zwrot „wstawić się” oznacza prosić w czyjejś sprawie lub działać w czyimś imieniu). Aby pomóc uczniom przeanalizować zwroty, które znaleźli, zapytaj:
-
Które zwroty w tych fragmentach wskazują na to, że poprzez Zadośćuczynienie Zbawiciel odkupi nas od śmierci fizycznej?
-
Które zwroty wskazują na to, że Zbawiciel odkupi nas od śmierci duchowej (czyli stanu odcięcia od obecności Boga)?
-
Które zwroty wskazują na to, że Zbawiciel może odkupić nas od naszych grzechów?
-
Które zwroty świadczą o tym, że Zbawiciel może pomóc nam w czasach prób, takich jak choroba czy ból?
Zgodnie z fragmentem 2 Nefi 2:7–9, 21, co musimy zrobić, aby otrzymać wszystkie błogosławieństwa dostępne dzięki Zadośćuczynieniu? (Nawiązując do wersetu 7., możesz wyjaśnić, że osoba, które ma „skruszone serce i pokornego ducha”, jest pełna pokory i gotowa do tego, aby poddać się woli Boga. Taka osoba odczuwa głęboki żal za grzechy i szczerze pragnie odpokutować).
Po omówieniu tych kwestii, poproś uczniów, aby po cichu przeanalizowali powyższe fragmenty i poszukali zwrotów, które mają dla nich szczególne znaczenie. Poproś uczniów, aby usiedli w parach i podzielili się ze sobą fragmentami, które wybrali. Poproś ich, aby powiedzieli, dlaczego te fragmenty mają dla nich znaczenie.
Poproś jednego lub dwóch uczniów o podsumowanie dlaczego Upadek jest istotną częścią planu zbawienia Ojca w Niebie. Następnie poproś, aby podzielili się swoimi odczuciami związanymi z tym, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa odkupia nas od Upadku.
Fragment do opanowania — 2 Nefi 2:25
Uwaga: Zastanów się na wykorzystaniem poniższego ćwiczenia, aby pomóc uczniom skorzystać z fragmentu: 2 Nefi 2:25, podczas gdy będą uczyli ewangelii innych ludzi. Z powodu specyfiki i długości tej lekcji, możesz wykorzystać to ćwiczenie innego dnia, gdy będziesz mieć więcej czasu.
Zachęć uczniów, aby przygotowali lekcję na temat doktryny Upadku, bazując na fragmencie: 2 Nefi 2:25. Mogą przeprowadzić tę lekcję na domowym wieczorze rodzinnym lub przy innej okazji. Zapytaj kilku uczniów, czy byliby chętni opowiedzieć o swoich doświadczeniach po przeprowadzeniu takiej lekcji. Pozwól uczniom rozpocząć przygotowanie lekcji jeszcze w sali, jeśli czas na to pozwoli.
Komentarz i tło historyczne
2 Nefi 2:15. Zakazany owoc
Pan nauczał Adama i Ewę o konsekwencjach skosztowania zakazanego owocu, a potem uszanował ich wolną wolę. Rzekł On: „Możesz sam wybrać” (Mojżesz 3:17). Słowa Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha pomagają nam zrozumieć to, co Pan powiedział Adamowi i Ewie w kwestii zakazanego owocu:
„Zapis w Biblii nie wyjaśnia zbyt jasno, dlaczego Pan zabronił Adamowi skosztować owocu z tego właśnie drzewa [zob. I Ks. Mojżeszowa 2:17], ale oryginalny zapis w Księdze Mojżesza [zob. Mojżesz 3:17] przedstawia to w sposób oczywisty. Mówi, że Pan powiedział Adamowi, iż może pozostać w ogrodzie i wówczas nie powinien jeść tego owocu, ale jeśli zapragnie go zjeść i stać się śmiertelny, ma do tego prawo” (Answers to Gospel Questions, zebr. Joseph Fielding Smith jun., 5 tomów [1957–1966], 4:81).
2 Nefi 2:14, 25–26. Stworzenie, Upadek i Zadośćuczynienie
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Najważniejszymi wydarzeniami spośród tych, które kiedykolwiek zdarzyły się lub wydarzą w wieczności […], jest Stworzenie, Upadek i Zadośćuczynienie.
Zanim choćby zaczniemy rozumieć doczesne stworzenie wszystkich rzeczy, musimy dowiedzieć się, w jaki sposób te trzy odwieczne prawdy — Stworzenie, Upadek i Zadośćuczynienie — są nierozerwalnie splecione ze sobą, tworząc jedyny plan zbawienia. Żadna z nich nie istnieje oddzielnie, każda łączy się z pozostałymi i bez wiedzy o nich wszystkich nie sposób zrozumieć prawdy o żadnej z nich […].
[…] Niech to będzie zapamiętane, że Zadośćuczynienie nastąpiło z powodu Upadku. Chrystus zapłacił cenę za wykroczenie Adama. Gdyby nie było Upadku, nie byłoby Zadośćuczynienia, które niesie następstwo nieśmiertelności i życia wiecznego. Zatem zbawienie jest konsekwencją Zadośćuczynienia i jest ono także konsekwencją Upadku” („Christ and the Creation”, Ensign, czerwiec 1982, str. 9).
2 Nefi 2:24. „Ale wszystko stało się według mądrości Tego, który wie wszystko”
Prezydent Brigham Young uczył, że Upadek Adama i Ewy był częścią panu zbawienia przygotowanego przez Ojca w Niebie:
„Czy [Adam i Ewa] przeciwstawili się Bogu i Jego panowaniu? Nie. Ale przekroczyli przykazanie Pana i z tego powodu na świecie pojawił się grzech. Pan wiedział, że oni to zrobią i wcześniej zaplanował wszystko tak, żeby mogli to zrobić” (Discourses of Brigham Young, wybr. John A. Widtsoe [1954], str. 103).