Lekcja 35: 2 Nefi 25

Lekcja 35

2 Nefi 25

Wprowadzenie

Kontynuując podkreślanie znaczenia proroctw Izajasza, Nefi wyjaśnił, że każdy, kto ma ducha proroctwa, może zrozumieć i docenić słowa Izajasza. Tak określił cel jego zapisów: „by przekonać nasze dzieci, a także naszych braci, aby uwierzyli w Chrystusa i pojednali się z Bogiem” (2 Nefi 25:23). Zaprosił wszystkich do wiary w Jezusa Chrystusa i do „[czczenia] Go całą swą mocą, umysłem, siłą i całą swą duszą” (2 Nefi 25:29).

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 25:1–8

Nefi naucza, że możemy zrozumieć słowa Izajasza, gdy posiadamy ducha proroctwa

Pokaż kłódkę, która nie może być otwarta bez użycia klucza (lub narysuj na tablicy obraz kłódki i klucza). Zwróć uwagę na to, że ludzie, którzy chcą zabezpieczyć wartościowe rzeczy, często je zamykają. Mogą być posiadaczami jedynego klucza lub mogą dać kopię klucza zaufanemu przyjacielowi lub członkowi rodziny.

Wyjaśnij, że Nefi wiedział, iż proroctwa Izajasza posiadają „wielką wartość” (2 Nefi 25:8). Jednakże nie trzymał ich w sekrecie. Nauczał nawet o tym, że są klucze dla wszystkich, którzy chcą otworzyć znaczenie słów Izajasza. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie pierwszego zdania z fragmentu: 2 Nefi 25:4. Poproś członków klasy, aby znaleźli klucz do zrozumienia słów Izajasza.

Jaki klucz znaleźliście? („Duch proroctwa”).

Aby pomóc uczniom zrozumieć znaczenie posiadania „ducha proroctwa”, przeczytaj następujące oświadczenie z Guide to the Scriptures [Przewodnika do pism świętych]:

„Proroctwo zawiera natchnione przez Boga słowa lub zapisy, które dana osoba otrzymuje przez objawienie od Ducha Świętego. Świadectwem Jezusa jest duch proroctwa (Objawienie 19:10). Proroctwo może dotyczyć przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości. Kiedy osoba prorokuje, mówi lub zapisuje to, co Bóg chce, żeby wiedziała dla jej własnego dobra lub dla dobra innych ludzi. Osoby mogą otrzymać proroctwo lub objawienie w odniesieniu do swojego własnego życia” (Guide to the Scriptures, „Prophecy, Prophesy”, na stronie: scriptures.lds.org).

Pomóż uczniom zauważyć, że ich zrozumienie słów Izajasza wzrośnie, jeśli: (1) będą szukać przewodnictwa od Ducha Świętego i (2) posiadają świadectwo o Jezusie Chrystusie oraz pragnienie, aby się o Nim uczyć. Gdy podchodzą do słów Izajasza w ten sposób, zawsze szukając sposobu, w jaki jego proroctwa świadczą o Zbawicielu, będą w stanie nauczyć się tego, co Bóg chce im przekazać dla ich własnego dobra lub dla dobra innych ludzi.

Podkreśl, że Nefi dzielił się różnymi pomysłami, które mogą zwiększyć nasze zrozumienie słów Izajasza. Poproś uczniów o przeczytanie w ciszy fragmentu: 2 Nefi 25:1 i wyszukanie powodu, dla którego lud Nefiego uważał, że słowa Izajasza są trudne do zrozumienia.

Co znaleźliście? (Nie znali oni „zwyczajów prorokowania Żydów”).
Opierając się na przeczytanych przez was słowach Izajasza, jakie są charakterystyczne cechy proroctw starożytnych Żydów? (Odpowiedzi mogą zawierać stwierdzenie, że Izajasz i inni prorocy używali symboli i języka poetyckiego).
Dlaczego, gdy czytacie słowa Izajasza, pomocna jest wiedza o tym sposobie prorokowania?

Wyjaśnij, że kolejna pomocna wskazówka znajduje się we fragmencie: 2 Nefi 25:5–6. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał te wersety na głos. Poproś członków klasy, aby wyszukali doświadczenia, które pomogły Nefiemu w zrozumieniu słów Izajasza.

Jaką korzyść odniósł Nefi z faktu, że mieszkał w Jerozolimie? W czym, na podstawie przeczytanych słów Izajasza, pomogło Nefiemu to, że „[widział] wiele pośród Żydów” i „[wiedział], jak postępowali” w Jerozolimie?
Co możemy zrobić, aby zgromadzić wiedzę na ten temat? (Możemy studiować kulturę, historię i geografię starożytnego Izraela).

Przeczytaj uczniom fragment: 2 Nefi 25:7–8. Podczas czytania zwróć uwagę, że proroctwa Izajasza będą miały dla nas wielką wartość, gdy zauważymy, że się wypełniły. Aby zilustrować tę prawdę, zapytaj:

Które z proroctw studiowanych w ciągu ostatnich kilku dni zostały już wypełnione? (Uczniowie mogą pamiętać o proroctwie dotyczącym Świątyni Salt Lake [zob. 2 Nefi 12:2–3], o narodzeniu Jezusa Chrystusa [zob. 2 Nefi 19:6] i Józefie Smithie [zob. 2 Nefi 21:1, 10]). W jaki sposób zwiększa się znaczenie tych proroctw, gdy dostrzegasz, że się wypełniły?

Podsumowując tę część lekcji, wyraź swoje przekonanie, że uczniowie mogą rozwinąć zrozumienie słów Izajasza, gdy poszukują ducha proroctwa. Zwróć uwagę na to, że mogą zwiększyć swoje zrozumienie poprzez poznanie sposobu prorokowania Żydów oraz ich kultury, historii i geografii starożytnego Izraela.

2 Nefi 25:9–19

Nefi prorokuje o rozproszeniu i zgromadzeniu Żydów

Podsumuj fragment: 2 Nefi 25:9–19 oświadczając, że Nefi prorokował o Żydach w ich ojczyźnie i na okolicznych terenach. Powiedział, że Żydzi, którzy zostali wzięci w niewolę Babilonu, po zniszczeniu Jerozolimy powrócą do „ziemi ich dziedzictwa” (zob. 2 Nefi 25:9–11). Jezus Chrystus, Mesjasz, będzie żył pośród nich, ale wielu Go odrzuci i ukrzyżują Go (zob. 2 Nefi 25:12–13). Po śmierci Zbawiciela i Zmartwychwstaniu, Jerozolima zostanie zniszczona ponownie, a Żydzi zostaną rozproszeni i będą doświadczani przez inne narody (zob. 2 Nefi 25:14–15). Ostatecznie uwierzą w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, a Pan przygarnie ich „z upadku i stanu zguby” (zob. 2 Nefi 25:16–19).

2 Nefi 25:20–30

Nefi świadczy o Jezusie Chrystusie

Poproś uczniów, aby pomyśleli o tym, jakiej odpowiedzi udzieliliby osobie, która twierdzi, że Święci w Dniach Ostatnich nie wierzą w Jezusa Chrystusa. Możesz poprosić jednego lub dwóch uczniów, aby krótko opowiedzieli o doświadczeniu, które mieli, gdy inne osoby podważały ich wiarę w Jezusa Chrystusa. Gdy uczniowie czytają i omawiają fragment: 2 Nefi 25:20–30, poproś ich o wyszukanie fragmentów, których mogliby użyć w takiej sytuacji.

Poproś uczniów o określenie „właściwej drogi” na podstawie fragmentu: 2 Nefi 25:28–29. Po tym jak znajdą fragment, że „właściwą drogą jest wiara w Chrystusa, a nie wypieranie się Go”, zapisz na tablicy: Dlaczego wiara w Jezusa Chrystusa jest właściwą drogą? Następnie poproś uczniów o wyszukanie fragmentów: 2 Nefi 25:20, 23–26 i znalezienie odpowiedzi, dlaczego wiara w Jezusa Chrystusa jest właściwą drogą. Zachęć ich do zapisania odpowiedzi na tablicy, pod pytaniem zadanym przez ciebie. Odpowiedzi mogą być następujące:

Zbawienie przychodzi jedynie dzięki Jezusowi Chrystusowi.

Dzięki Jezusowi Chrystusowi możemy zostać zbawieni przez łaskę, gdy dokonamy wszystkiego, co w naszej mocy.

Poprzez Zadośćuczynienie Zbawiciela możemy otrzymać odpuszczenie naszych grzechów.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 2 Nefi 25:23 i 2 Nefi 10:24. Zwróć uwagę na to, że te wersety zawierają słowo pojednanie, które oznacza zjednoczenie ludzi bądź rzeczy w harmonii lub we wzajemnym porozumieniu.

W obu wersetach prorocy zachęcają nas, abyśmy pojednali się z Bogiem. Jak myślicie, co to znaczy?

Wyjaśnij, że oba z tych wersetów zawierają również słowo łaska. Łaska jest darem naszego Ojca Niebieskiego przekazanym przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Słowo łaska używane w pismach świętych, odnosi się przede wszystkim do motywującej mocy i duchowego uzdrowienia wynikających z miłosierdzia i miłości Jezusa Chrystusa.

Jakie nauki znajdujące się we fragmentach: 2 Nefi 10:24 i 25:23 dotyczą relacji pomiędzy łaską a naszymi wysiłkami?

Poproś uczniów, aby zapisali w swoich dziennikach do studiowania lub notatkach z lekcji, czego się nauczyli i udzielili odpowiedzi na poniższe pytania. Możesz zapisać te pytania na tablicy.

Co według was oznacza bycie zbawionym dzięki łaskce?

Aby pomóc uczniom zrozumieć stwierdzenie Nefiego z fragmentu: 2 Nefi 25:24–25, dotyczące tego, że prawo stało się martwe dla jego ludu, wyjaśnij, że odnosił się do prawa Mojżesza. To prawo, wraz ze swoimi uroczystościami, rytuałami, symbolami i przykazaniami, łącznie ze składaniem ofiar ze zwierząt, było nadal praktykowane w czasach Nefiego. Nefi i inne osoby wiedziały, że to prawo zostanie wypełnione poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Po dokonaniu Zadośćuczynienia, od uczniów Zbawiciela nie będzie dłużej wymagane przestrzeganie prawa Mojżesza. Jednakże wierni Nefici nadal przestrzegali tego prawa, wiedząc, że obecne prawo zostanie pewnego dnia zastąpione.

Gdy Nefi powiedział, że prawo stało się martwe dla niego i innych ludzi, miał na myśli, że to prawo ich nie zbawi. Przestrzegali tego prawa, gdyż chcieli być posłuszni i ponieważ wiedzieli, że to prawo wskazywało na Jezusa Chrystusa, który przyniesie im zbawienie.

Czego możemy się nauczyć z fragmentu: 2 Nefi 25:23–26 o powodach, dla których powinniśmy przestrzegać przykazań?
Co zrobicie, aby „mówić o Chrystusie” i „znajdować radość w Chrystusie”? (2 Nefi 25:26). Co zrobicie, aby pomóc innym osobom uwierzyć w Chrystusa?

Poproś uczniów, aby podzielili się znalezionymi fragmentami, które pomogłyby im w odpowiedzi na zarzuty, że Święci w Dniach Ostatnich, że nie wierzą w Jezusa Chrystusa. Zapytaj ich, dlaczego lubią te fragmenty.

Podziel się swoim świadectwem o prawdach, o których dzisiaj dyskutowaliście. Możesz dać również okazję uczniom, aby złożyli świadectwo o tych prawdach.

Fragment do opanowania — 2 Nefi 25:23, 26

Uwaga: Podczas ostatniej części tej lekcji rozważ użycie następującego pomysłu dotyczącego nauczania. Jeśli podczas tej lekcji nie masz wystarczająco czasu, aby zastosować ten pomysł, możesz go użyć podczas innej lekcji, w ramach przypomnienia.

Aby pomóc uczniom zapamiętać fragment: 2 Nefi 25:26, jeden z wersów w tym fragmencie do opanowania, zapisz następujące słowa na tablicy:

Mówić

Radować

Nauczać

Prorokować

Zapisywać

Aby nasze dzieci…

Skąd mogą…

Odpuszczenia…

Poproś uczniów, aby korzystając z podpowiedzi na tablicy, wyrecytowali fragment: 2 Nefi 25:26. Po kilkukrotnym powtórzeniu tego wersetu zapytaj, czy ktoś może wyrecytować ten werset z pamięci. Następnie zaproś pozostałych uczniów, aby wyrecytowali ten werset bez patrzenia na tablicę. Na zakończenie możesz zasugerować, że warto jest uważnie słuchać rodziców, przywódców i nauczycieli, którzy skłaniają nas, abyśmy zwracali się do Zbawiciela.

Daj każdemu uczniowi kartkę. Poproś uczniów, aby napisali list do swoich przyszłych dzieci, zachęcający je do skupienia swego życia na Jezusie Chrystusie. Uczniowie mogą umieścić swoje listy w pismach świętych, aby zachować je na przyszłość.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 25:23. Doktryna o łasce

„Głównym znaczeniem słowa [łaska] jest boskie wsparcie bądź wzmocnienie, otrzymane dzięki szczodremu miłosierdziu i miłości Jezusa Chrystusa.

To właśnie dzięki łasce Pana Jezusa, która jest możliwa dzięki Jego zadość czyniącej ofierze, rodzaj ludzki będzie wzbudzony do nieśmiertelności, a każda osoba otrzyma swe ciało z grobu i powstanie do życia wiecznego. Dzięki łasce Pana i poprzez wiarę w zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa oraz odpokutowanie za grzechy ludzie otrzymują siłę i wsparcie, by czynić dobrze, do czego nie byliby zdolni, gdyby byli pozostawieni sami sobie. Owa łaska jest mocą, która umożliwia mężczyznom i kobietom życie wieczne oraz wyniesienie, jeśli zrobią wszystko, co w ich mocy.

Boska łaska jest potrzebna każdej duszy w konsekwencji upadku Adama i z powodu ludzkich słabości i wad. Jednakże łaska nie jest wystarczająca bez całkowitego wysiłku ze strony odbiorcy. Stąd też wyjaśnienie: ‘Dzięki Jego łasce zostaniemy zbawieni, gdy dokonamy wszystkiego, co jest w naszej mocy’ (2 Nefi 25:23). Zaprawdę łaska Jezusa Chrystusa sprawia, że zbawienie jest możliwe” (Bible Dictionary, „Grace”).

Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„Moje świadectwo dla was jest następujące: bezpieczeństwo, pokój, radość i ochronę, których szukamy, można znaleźć wyłącznie w akceptacji i szczerej wierze w życie i misję Jezusa Chrystusa, Syna Wszechmogącego Boga. Gdy przyjmujemy Jego nauki, porzucamy wszystkie nasze grzechy, pokutujemy i czynimy, co w naszej mocy, aby przyjść do Niego w prawdziwym duchu bycia uczniem, wiedząc doskonale, że to dzięki Jego łasce możemy być zbawieni, nawet po uczynnieniu wszystkiego, co w naszej mocy. Gdy oddajemy siebie Chrystusowi, całkowicie i zupełnie, znajdujemy w Nim bezpieczeństwo, pokój, radość i ochronę” (w: „Latter-day Counsel”, Ensign, czerwiec 2001, str. 74).

2 Nefi 25:26. „Znajdujemy radość w Chrystusie”

Prezydent Gordon B. Hinckley zauważył, że wiedza zdobyta dzięki Przywróceniu pozwala nam prawdziwie radować się w naszym Zbawicielu:

„Jako Kościół mamy krytyków, nawet całkiem sporo. Powiadają, że nie wierzymy w tradycyjnego Chrystusa, jakiego wyznaje chrześcijaństwo. Jest nieco prawdy w tym, co mówią. Nasza wiara, nasza wiedza nie opiera się na starożytnej tradycji, wyznaniach, które pochodzą z niedoskonałego rozumienia i z niemal niekończących się dyskusji ludzi starających się dojść do definicji zmartwychwstałego Chrystusa. Nasza wiara, nasza wiedza pochodzi ze świadectwa proroka tej dyspensacji, który widział wielkiego Boga wszechświata i Jego Umiłowanego Syna, zmartwychwstałego Pana Jezusa Chrystusa. Przemówili do niego. On rozmawiał z Nimi. Jednoznacznie, otwarcie i niezbicie świadczył o tej wspaniałej wizji. Była to wizja Wszechmogącego i Odkupiciela świata, której wspaniałość przekracza nasze pojmowanie, a która jest pewna i jednoznaczna w wiedzy, którą przyniosła. Z powodu tej wiedzy, zakorzenionej w ziemi współczesnego objawienia — mówiąc słowami Nefiego — ‘mówimy o Chrystusie, znajdujemy radość w Chrystusie, nauczamy o Chrystusie, prorokujemy o Chrystusie i zapisujemy nasze proroctwa, [abyśmy my i] nasze dzieci [wiedzieli], skąd [możemy oczekiwać odpuszczenia grzechów’” (2 Nefi 25:26) („Czekamy na Chrystusa”, Liahona, lipiec 2002, str. 102).