Lekcja 59
Mosjasz 12:18–14:12
Wprowadzenie
Kiedy król Noe i jego kapłani przesłuchiwali Abinadiego, prorok zganił ich za to, że nie nauczali ani nie przestrzegali przykazań. Król Noe nakazał swoim kapłanom, aby zabili Abinadiego, ale Bóg ochraniał Abinadiego i dał mu moc, aby przekazał Jego przesłanie. Cytując Izajasza, Abinadi świadczył o Jezusie Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu.
Propozycje dotyczące nauczania
Mosjasz 12:18–13:26
Abinadi gani króla Noego i jego kapłanów za odmowę przestrzegania przykazań i nauczania o nich
Aby zacząć tę lekcję, zapisz na tablicy następujące zdania:
WIEM, co oznacza życie zgodne z ewangelią Jezusa Chrystusa.
ŻYJĘ zgodnie z ewangelią Jezusa Chrystusa.
Poproś uczniów, aby w ciszy rozważyli, w jakim stopniu te zdania ich opisują, używając skali od 1 do 10 (10 symbolizuje, że zdanie dobrze ich opisuje).
-
Jak myślicie, dlaczego jest ważne, aby szczerze ocenić siebie według obu tych zdań?
Wyjaśnij, że gdy uczniowie będą omawiać słowa Abinadiego, dowiedzą się więcej o ważności poznawania ewangelii i życia w zgodzie z jej naukami. Przypomnij im, że na poprzedniej lekcji, omawiali zapis, jak król Noe i jego kapłani wtrącili Abinadiego do więzienia, ponieważ przeciw nim prorokował (zob. Mosjasz 12:1–17). Podsumuj fragment: Mosjasz 12:18–24, wyjaśniając, że Abinadi został później przyprowadzony przed króla Noego i jego kapłanów. Kapłani przesłuchiwali go, próbując go zwieść, aby powiedział coś, co mogliby wykorzystać przeciwko niemu. Następnie jeden z nich poprosił, aby Abinadi wyjaśnił fragment z pisma świętego.
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mosjasz 12:25–30 i o wyszukanie, dlaczego Abinadi zganił Noego i jego kapłanów. Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi o tym, czego się dowiedzieli, zapytaj:
-
Abinadi powiedział, że Noe i jego kapłani wykrzywiali drogi Pana (zob. Mosjasz 12:26). Innymi słowy, skazili święte sprawy i odwrócili się od prawych ścieżek życia. W jaki sposób Noe i kapłani byli winni wykrzywiania dróg Pana?
Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, możesz zwrócić uwagę na to, że kapłani twierdzili, iż zbawienie przychodzi przez prawo Mojżeszowe (zob. Mosjasz 12:32). Nie przestrzegali dziesięciu przykazań, które są częścią tego prawa i nie nauczali ludu, aby przestrzegali przykazań (zob. Mosjasz 11:1–15; 12:27–29, 37; 13:25–26).
Zwróć uwagę na zdania napisane na tablicy.
-
W skali od 1 do 10, jak dobrze każde zdanie opisuje Noego i jego kapłanów?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mosjasz 12:31–33. Poproś uczniów, aby rozpoznali zasadę, jakiej Abinadi nauczał Noego i jego kapłanów. (Nauczał, że jeśli przestrzegamy przykazań Boga, zostaniemy zbawieni).
Podziel się następującymi przykładami podanymi przez Starszego F. Melvina Hammonda, Siedemdziesiątego. Zachęć uczniów, aby słuchali, jak ważne jest zarówno poznanie, jak i przestrzeganie przykazań.
„Wiele lat temu były misjonarz śmiało składał świadectwo na spotkaniu sakramentalnym i głosił, że wie ze studiowania pism świętych, że ewangelia jest prawdziwa i że oddałby życie za Pana i Jego Kościół. Dwa tygodnie później stał przed biskupem studenckiego okręgu upokorzony i przestraszony, wyznając, że w chwili słabości utracił swą niewinność. W jakiś sposób zapomniał o swym oddaniu wobec Zbawiciela w nieposkromionym wybuchu namiętności. Chociaż studiował słowo Boga, nie połączył zdobytej wiedzy z praktyką w codziennym zwyczajnym życiu, życiu na sposób Chrystusowy.
Pewna piękna młoda kobieta dążyła do tego, aby spełnić wszystkie wymagania, aby uzyskać Uznanie Kobiecości Młodej Kobiety. Jej osobiste cele zostały uważnie spisane i były pieczołowicie przechowane w jej księdze pamięci. Nieugięcie pisała, że będzie chodzić na randki tylko z godnymi młodymi mężczyznami i znajdzie tego wyjątkowego, z którym uda się do świątyni. W wieku osiemnastu lat zapomniała o tym celu; związała się z mężczyzną, który nie był członkiem Kościoła. Jej bliscy — rodzice, nauczyciele i przyjaciele przelali wiele łez. Wpadła w okropną pustkę pomiędzy wymaganiami prawa a rzeczywistym byciem prawdziwym uczniem” („Eliminating the Void between Information and Application”, CES satellite training broadcast, sierpień 2003, str. 17, adres internetowy: si.lds.org).
-
Dlaczego znajomość przykazań nie wystarczy do naszego zbawienia?
Pokaż ilustrację: Abinadi przed królem Noe (62042; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 75). Poproś uczniów o opisanie tej ilustracji. (Król nakazał zabić Abinadiego. Pan ochrania Abinadiego). Aby pomóc uczniom zrozumieć tę historię, trzech uczniów może przeczytać z podziałem na rolę o tym, co się wydarzyło. Niech jeden uczeń będzie narratorem, drugi niech czyta słowa króla Noego, a trzeci słowa Abinadiego. Najpierw poproś narratora i ucznia odgrywającego Noego, aby przeczytali swoje kwestie z fragmentu: Mosjasz 13:1–2. Następnie niech uczeń odgrywający Abinadiego odpowie im, czytając fragment: Mosjasz 13:3–4. Narrator następnie przeczyta fragment: Mosjasz 13:5–6. A uczeń w roli Abinadiego zakończy, czytając fragment: Mosjasz 13:7–11.
Zwróć uwagę uczniów na fragment: Mosjasz 13:11.
-
Jak myślicie, co oznacza mieć przykazania wyryte w naszych sercach? (Pomóż uczniom zrozumieć, że aby mieć przykazanie wyryte w naszych sercach musimy znać ewangelię i żyć zgodnie z ewangelią).
Zwróć uwagę na to, że Noe chciał zabić Abinadiego. Abinadi zaczął cytować fragment z pisma świętego, który pewnie król i jego kapłani znali, a który dowodził ich niegodziwości. Niech uczniowie po cichu przeczytają fragment: Mosjasz 12:34–36 i sprawdzą czy fragment, który Abinadi przytoczył Noemu i jego kapłanom, brzmi znajomo. Pomóż im dostrzec, że Abinadi zaczął recytować dziesięć przykazań.
Na tablicy narysuj dwie duże kamienne tablice. Poproś ucznia, aby na jednej z tych tablic napisał jedno z dziesięciu przykazań. Niech każdy z uczniów dopisze na tablicy kolejne z dziesięciu przykazań. Niech uczniowie wypiszą wszystkie przykazania, jakie pamiętają. Poproś ich, aby sprawdzili to we fragmencie: Mosjasz 12:34–36 i 13:12–24. Możesz zachęcić ich do zaznaczenia dziesięciu przykazań w tych wersetach, jak też w II Ks. Mojżeszowej 20:3–17 (jest to również fragment do opanowania).
Podziel się poniższą wypowiedzią Prezydenta Gordona B. Hinckleya:
„Dziesięć przykazań zostało spisanych palcem Jehowy na kamiennych tablicach w celu zbawienia i dla bezpieczeństwa, dla ochrony i szczęścia dzieci Izraela i wszystkich pokoleń, które po nich nastaną” („Our Solemn Responsibilities”, Ensign, listopad 1991, str. 51).
Zachęć uczniów, aby przejrzeli w ciszy dziesięć przykazań i wyraź uznanie za podejmowane przez nich wysiłki, aby ich przestrzegać.
Mosjasz 13:27–14:12
Abinadi naucza o zbawieniu poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa
Napisz na tablicy następujące zdanie (możesz zrobić to przed rozpoczęciem lekcji). Poproś uczniów, aby zastanowili się, co można zapisać w pustych miejscach.
„Po tym jak wykażemy się posłuszeństwem i dobrymi czynami, nie możemy zostać ocaleni przed śmiercią lub skutkami naszych osobistych grzechów bez…”
Przeczytaj na głos wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa:
„Po tym, jak wykażemy się posłuszeństwem i dobrymi czynami, nie możemy zostać ocaleni przed śmiercią lub skutkami naszych osobistych grzechów bez łaski okazanej poprzez zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Księga Mormona to wyjaśnia. Naucza, że ‘zbawienie nie jest tylko wynikiem przestrzegania przepisów’ (Mosjasz 13:28). Innymi słowy, zbawienie nie przychodzi tylko z racji przestrzegania przykazań. […] Nawet ci, którzy próbują przestrzegać przykazań i służyć Bogu całym sercem, umysłem i z całej siły, są ‘sługami nie przynoszącymi korzyści’ (Mosjasz 2:21). Człowiek sam z siebie nie może zasłużyć na zbawienie” („Another Testament of Jesus Christ”, Ensign, marzec 1994, str. 67).
Dokończ zdanie napisane na tablicy, dopisując: łaski okazanej przez zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Następnie poproś kilku uczniów o przeczytanie po kolei na głos fragmentów: Mosjasz 13:28, 32–35. Poproś resztę klasy, aby wyszukała słowa i wyrażenia, które mają związek z wypowiedzią Starszego Oaksa. Poproś niektórych z uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli. (Przykładowe odpowiedzi: „zadośćuczynienie”, „odkupienie dokonane przez Boga”, „przyjście Mesjasza” i obietnica, że „sam Bóg zstąpi między ludzi”).
Wyjaśnij, że wypowiedź Abinadiego o „prawie” w wersecie Mosjasz 13:28 i 32 odnosi się do prawa Mojżeszowego, które zawiera zbiór ścisłych przykazań, w tym dotyczące składania ofiar, uczt i innych rytuałów. Prawo to zostało dane, aby pomóc Izraelitom pamiętać o Bogu i aby wyczekiwali Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Z czasem wielu Izraelitów nie rozumiało roli Jezusa Chrystusa jako ich Zbawiciela, gdyż myśleli, że mogą zostać zbawieni po prostu poprzez przestrzeganie prawa Mojżesza.
-
Abinadi świadczył, że człowiek może być zbawiony tylko dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa (zob. Mosjasz 13:28, 32). Dlaczego ważne jest, abyśmy rozumieli tę prawdę?
Wyjaśnij, że gdy Abinadi przemawiał do Noego i jego kapłanów, cytował niektóre z proroctw Izajasza o Jezusie Chrystusie. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Mosjasz 14:3–12. Poproś ich o wyszukanie słów i wyrażeń, które opisują, co Zbawiciel zrobił, aby umożliwić nam zbawienie.
Po kilku minutach, poproś ich o podzielenie się tym, co znaleźli. Rozważ zapisanie ich odpowiedzi na tablicy. Aby pomóc uczniom zastanowić się nad brzemieniem smutku i strapienia, jakie dźwigał dla nich Zbawiciel i pomóc im zastanowić się nad Jego cierpieniem za ich grzechy, przeczytaj następujące zdania. Poproś, aby w myśli dokończyli te zdania:
Jezus Chrystus wziął na siebie moje smutki, takie jak…
Jezus Chrystus był zraniony i okaleczony za moje występki, takie jak…
Poproś uczniów, aby powiedzieli, co oznacza dla nich następujące zdanie: „Przez Jego rany jesteśmy uzdrowieni” (Mosjasz 14:5). Możesz wyjaśnić, że słowo rany odnosi się do obrażeń pozostałych na ciele Zbawiciela po tym, jak był biczowany czyli chłostany (zob. Ew. Jana 19:1). Ogólnie mówiąc słowo to odnosi się do wszystkiego, co wycierpiał.
Po tym, jak uczniowie podzielą się swoimi uczuciami na temat tego zdania, złóż świadectwo, że dzięki cierpieniu Zbawiciela i podejmowanym przez nas wysiłkom, aby przestrzegać przykazania, możemy otrzymać spokój i przebaczenie w tym życiu i zbawienie w życiu, które nastanie (zob. NiP 59:23; Zasady wiary 1:3). Poproś uczniów, aby wyrazili swą miłość i uznanie Zbawicielowi poprzez przestrzeganie przykazań.
Komentarz i tło historyczne
Mosjasz 13:34. „Bóg zstąpi między ludzi”
Tytuł Bóg zazwyczaj odnosi się do naszego Ojca w Niebie, ale we fragmencie: Mosjasz 13:34 odnosi się do Jezusa Chrystusa. Święci z czasów Starego Testamentu znali Jezusa Chrystusa jako Jehowę i jako Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba. Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że pisma święte pomagają nam zrozumieć boskość Jezusa Chrystusa i Jego rolę, jako Boga:
„Uważamy, że mamy moc płynącą z pism świętych do zapewnienia, że Jezus Chrystus był i jest Bogiem Stworzycielem, Bogiem, który objawił się Adamowi, Enochowi i wszystkim patriarchom z czasów potopu oraz prorokom do czasów Noego; Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba; Bogiem całego ludu Izraela, Bogiem Efraima i Judy po rozłamie w narodzie hebrajskim; Bogiem, który ujawnił się prorokom od czasów Mojżesza do Malachiasza; Bogiem z czasów zapisu Starego Testamentu; i Bogiem Nefitów. Potwierdzamy, że Jezus Chrystus był i jest Jehową — Wiecznym Bogiem” (Jesus the Christ, 3 wyd. [1916], str. 32).
Mosjasz 13:27–35. Prawo Mojżeszowe i Jezus Chrystus
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, jaki związek ma prawo Mojżeszowe z ewangelią Jezusa Chrystusa:
„Współczesny czytelnik nie powinien postrzegać kodeksu Mojżeszowego — czy to w czasach starożytnych czy współczesnych — jako nudnego zbioru rytuałów religijnych bezmyślnie (a niekiedy rygorystycznie) przestrzeganych przez hardych ludzi, którzy nie przyjęli Chrystusa ani Jego ewangelii. To historyczne przymierze, dane ręką samego Boga i w drodze do prawości ustępujące znaczeniem jedynie pełni ewangelii, powinno być postrzegane jako niezrównany zbiór rodzajów, cieni, symboli i prefiguracji Chrystusa, którym w istocie jest. Z tego powodu był to kiedyś (i nadal jest w swej czystej postaci) przewodnik prowadzący do duchowości, jest to brama do Chrystusa, ścieżka ścisłego przestrzegania przykazań, która dzięki prawom obowiązku i przyzwoitości prowadzi do wyższego prawa świętości na drodze prowadzącej do nieśmiertelności i życia wiecznego […].
[…] Istotne jest zrozumienie, że prawo Mojżesza stanowi podwalinę, w związku z czym zawierało i zawiera wiele podstawowych zasad ewangelii Jezusa Chrystusa, które już wcześniej istniały jeszcze przed nim. Nie miało być ono nigdy traktowane jako coś osobnego czy oddzielonego, a już na pewno nie miało być uważane za coś, co stoi w sprzeczności z ewangelią Jezusa Chrystusa […]. Jego cel nie różnił się nigdy od celu wyższego prawa. Oba prawa mają na celu przyprowadzenie ludzi do Chrystusa” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 136–137, 147; zob. także 2 Nefi 11:4; Mosjasz 16:14–15).
Mosjasz 14:5. Uzdrowienie poprzez Zadośćuczynienie
Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył o uzdrowieniu, jakie może być naszym udziałem dzięki cierpieniu Zbawiciela, gdy dokonał On Zadośćuczynienia:
„Jakimż spokojem, jakim pocieszeniem jest ten wielki dar, który wynika z pełnej miłości łaski Jezusa Chrystusa, Zbawiciela i Odkupiciela całej ludzkości. […]
[…] Chociaż Jego życie było czyste i wolne od grzechu, On zapłacił ostateczną karę za grzechy — twoje, moje i wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli. Jego umysłowe, emocjonalne i duchowe cierpienie było tak wielkie, że krwawił z każdego poru na ciele (zob. Ew. Łukasza 22:44; NiP 19:18). A jednak Jezus cierpiał z własnej woli, abyśmy my wszyscy mogli być oczyszczeni — poprzez okazywanie naszej wiary w Niego, odpokutowanie za nasze grzechy, przyjęcie chrztu z rąk upoważnionego kapłana, otrzymanie oczyszczającego daru Ducha Świętego poprzez konfirmację i wykonanie wszystkich pozostałych koniecznych obrzędów. Bez Zadośćuczynienia Pana żadne z tych błogosławieństw nie byłoby dla nas dostępne, nie moglibyśmy stać się godni ani przygotować się do powrotu i przebywania w obecności Boga” („Zadośćuczynienie i wartość jednej duszy”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 84–85).