Mosjasz 21–22

Wprowadzenie

Po trzech nieudanych próbach uwolnienia się z niewoli u Lamanitów lud Limhiego w końcu zwrócił się do Pana z prośbą o wyzwolenie. Wówczas to do kraju Lehi-Nefi przybył Ammon i jego bracia. Lud Limhiego po zawarciu przymierza, że będzie służył Panu, uciekł z niewoli u Lamanitów, a Ammon poprowadził ich do Zarahemli.

Propozycje dotyczące nauczania

Mosjasz 21:1–22

Po tym, jak lud Limhiego zbuntował się przeciwko Lamanitom i został pokonany trzy razy, ukorzył się przed Panem i zaczęło mu się powodzić

Napisz na tablicy słowa: niewola i wyzwolenie.

Co sobie wyobrażacie, gdy myślicie o tych słowach?
Jakie emocje wzbudzają w was te słowa?
Jaki związek mogą mieć te słowa z planem zbawienia?

Wyjaśnij, że rozdziały Mosjasz 21–24 zawierają dzieje dwóch grup ludzi, którzy znajdowali się w niewoli lamanickiej, a ostatecznie zostali wyzwoleni przez Pana. W rozdziałach: Mosjasz 21–22 czytamy, że Limhi i jego lud, dostali się w niewolę w wyniku swych niegodziwości. Ich fizyczna niewola była odzwierciedleniem niewoli duchowej, jakiej doświadczali za sprawą swych grzechów. Zapis dotyczący drugiej grupy w rozdziałach: Mosjasz 23–24 będzie omówiony na następnej lekcji. Jest tu mowa o ludzie Almy, który doświadczył niewoli i cierpienia po tym, jak przyjął chrzest. Oba zapisy nauczają ważnych prawd na temat mocy Pana, aby wyzwolić nas od grzechu i cierpienia. Zachęć uczniów, aby podczas studiowania na temat niewoli i wyzwolenia ludu w rozdziałach: Mosjasz 21–22 zastanowili się nad mocą, jaką ma Pan, aby wyzwolić nas od grzechu.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Mosjasz 21:2–6. Poproś ich, aby odszukali słowa i wyrażenia, które opisują, czego doświadczał Limhi i jego lud oraz co o tym myśleli. Aby podkreślić, w jak trudnej sytuacji znalazł się lud Limhiego, możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli wyrażenie: „w żaden sposób nie mogli się wyzwolić” w wersecie: Mosjasz 21:5.

Co w wersecie:Mosjasz 21:6 wskazuje na to, że lud ten jeszcze nie ukorzył się, ani nie zwrócił się do Pana?
Jakie rozwiązanie chciał zastosować lud Limhiego, aby znaleźć ulgę w swoim cierpieniu?

Zreasumuj fragment: Mosjasz 21:7–12, opowiadając uczniom, że lud Limhiego trzy razy walczył o wyzwolenie się od Lamanitów, lecz został pokonany i za każdym razem ponosił wielkie straty.

Jaka była reakcja tego ludu po trzeciej nieudanej próbie uwolnienia się od Lamanitów?

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Mosjasz 21:13–16, aby poznać, jaka była reakcja ludzi. Rozważ zadanie niektórych lub wszystkich z następujących pytań:

Pod jakim względem zmienili się ludzie po trzeciej porażce?
Zgodnie z wersetem: Mosjasz 21:15, dlaczego Pan zwlekał z wysłuchaniem ich próśb?
Na podstawie fragmentu: Mosjasz 11:23–25, co wedle słów Abinadiego, było konieczne, aby Pan wysłuchał prośby ludu o wyzwolenie?
Pomimo tego, że lud ten nie został od razu wyzwolony, w jaki sposób Pan pobłogosławił mu, gdy zaczął pokutować? (Gdy uczniowie odpowiedzą, zachęć ich do oznaczenia wyrażenia „zaczęło im się stopniowo lepiej powodzić” we fragmencie: Mosjasz 21:16).
Czego to uczy o tym, co robi Pan, gdy ludzie korzą się i pokutują oraz proszą Go o pomoc?

Zreasumuj fragment: Mosjasz 21:16–22, wyjaśniając, że gdy lud Limhiego był w niewoli, Pan błogosławił im, aby nie głodowali. Także „nie było więcej walk pomiędzy Lamanitami a ludem Limhiego” (Mosjasz 21:22).

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o zasadach, jakich się nauczyli z zapisu dziejów ludu Limhiego. Chociaż uczniowie mogą dzielić się różnymi zasadami, upewnij się, że rozumieją, iż kiedy korzymy się, wzywamy Pana i pokutujemy za nasze grzechy, On słyszy nasze modlitwy i przynosi nam ulgę w cierpieniu za grzechy w wyznaczonym przez Siebie czasie. (Możesz zapisać tę zasadę na tablicy. Możesz także poprosić uczniów, aby ją zapisali w swoich pismach obok fragmentu: Mosjasz 21:15–16 lub w dziennikach do studiowania pism świętych bądź w notatnikach).

Jakie waszym zdaniem korzyści przynosi nam konieczność czekania, aż Pan uwolni nas od ciężarów naszych grzechów?

Aby pomóc uczniom zastosować to, czego się nauczyli, wyznacz im trochę czasu, aby zastanowili się nad następującymi pytaniami i zapisali odpowiedzi na nie w dziennikach do studiowania pism świętych. (Możesz zapisać te pytania na tablicy).

Co robicie, aby zasłużyć na poznanie Pańskiej mocy wyzwolenia was od waszych grzechów?
W jaki sposób zaczęło się wam „stopniowo powodzić”, gdy prosiliście Pana o pomoc?

Mosjasz 21:23–22:16

Limhi, Ammon i Gideon współpracowali, aby pomóc ludziom w ucieczce z niewoli i powrocie do Zarahemli

Uwaga: Możesz przypomnieć uczniom, że rozdziały: Mosjasz 7 i 8 zawierają zapis dziejów Ammona i jego braci, którzy odnaleźli króla Limhiego i jego lud. Kolejnych 14 rozdziałów: Mosjasz 9–22, to zapis dziejów ludu Limhiego, który się zaczyna 80 lat przed tym, jak odnalazł ich Ammon. Historia kończy się ponowną opowieścią pewnych wydarzeń, które zostały opisane we wcześniejszych rozdziałach. Z tego powodu większość treści z fragmentu: Mosjasz 21:23–30 została opisana w lekcji dotyczącej rozdziałów: Mosjasz 7–8 i Mosjasz 18. Aby pomóc uczniom przypomnieć sobie o wydarzeniach zapisanych we fragmencie: Mosjasz 21:23–30, pomocne może być krótkie omówienie podróży z rozdziałów: Mosjasz 7–24 znajdujące się w aneksie na końcu tego podręcznika.

Przypomnij uczniom, że lud Limhiego zdał sobie sprawę, że ich cierpienia spadły na nich, gdyż odrzucili prośbę Pana, żeby odpokutowali (zob. Mosjasz 12:1–2; 20:21). Rozpoznawszy swe grzechy, lud Limhiego mógł rozpocząć proces pokuty i nawrócenia. Przytocz następującą definicję pokuty:

„[Pokuta] jest niezbędna dla twego szczęścia w tym życiu i przez całą wieczność. Pokuta jest czymś więcej niż zwyczajnym przyznaniem się do niewłaściwych uczynków. Jest to przemiana umysłu i serca. […] Oznacza ona odwrócenie się od grzechu i zwrócenie się do Boga z prośbą o wybaczenie. Powoduje ją miłość do Boga i szczere pragnienie przestrzegania Jego przykazań” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 107).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Mosjasz 21:32–35. Niech wyszukają słowa i wyrażenia, które wskazują, że Limhi i jego lud odpokutowali i zwrócili swe serca ku Panu. Możesz zasugerować, żeby zaznaczyli te słowa i wyrażenia. Poproś kilku z uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. (Przykładowe odpowiedzi: Limhi i wielu z jego ludzi zawarło przymierze, że będą służyć Bogu i przestrzegać Jego przykazań; chcieli przyjąć chrzest i chcieli służyć Bogu z całego serca).

Następne zadanie pomoże uczniom dostrzec, że Pan pomógł ludowi Limhiego uciec z niewoli, gdyż szanował swoje przymierza służby wobec Niego i przestrzegał Jego przykazań. Napisz na tablicy poniższe pytania i odsyłacze do pism świętych:

W jakim sensie przybycie Ammona i jego braci było odpowiedzią na modlitwy ludu Limhiego? (Zob. Mosjasz 7:14–15, 18–20; 21:14–15, 22–24).

Oprócz zwrócenia się w modlitwie do Pana, co jeszcze zrobił lud Limhiego pod przywództwem Gideona, aby mógł być wyzwolony? (Zob. Mosjasz 21:36; 22:1–10).

Jakie szczegóły w tych wersetach wskazują na to, że Pan pomógł ludowi Limhiego uciec bezpiecznie? (Zob. Mosjasz 22:11–16; 25:15–16).

Podziel uczniów na trzy grupy. Niech każda grupa przygotuje na podstawie przypisanego fragmentu odpowiedź na jedno z pytań napisanych na tablicy. Po kilku minutach poproś przedstawiciela z każdej grupy, aby zaprezentował przygotowaną odpowiedź. Będzie to dobry czas, aby uczniowie dodali wyrażenie: „lud Limhiego ucieka” do schematu z omówieniem podróży w rozdziałach: Mosjasz 7–24. (Uzupełniona wersja znajduje się w aneksie na końcu podręcznika). Możesz także skierować uwagę uczniów na zakładkę Księgi Mormona, aby zobaczyli, jaki los spotkał ostatecznie lud Limhiego (zob. Mosjasz 22:13–14).

Obraz

podróże w rozdziałach: Mosjasz 7–24

Zwróć uwagę, że nie musimy, jak lud Limhiego, prosić o wyzwolenie z fizycznej niewoli, wszyscy jednak potrzebujemy wyzwolenia od grzechu.

Czego się dowiedzieliście z rozdziałów: Mosjasz 21–22, co dodałoby otuchy osobom, które muszą doświadczyć mocy Pana, aby wyzwolić się od grzechu?

Na zakończenie złóż świadectwo o tym, że Pan ma moc, by nas wyzwolić od grzechu. Podkreśl, że kiedy korzymy się, wzywamy Pana i pokutujemy za nasze grzechy, On słyszy nasze modlitwy i przynosi nam ulgę w cierpieniu za grzechy w wyznaczonym przez Siebie czasie.

Komentarz i tło historyczne

Mosjasz 21:15, 29–30. Cierpienie w wyniku grzechu może służyć jakiemuś celowi

Gdy grzeszymy i odmawiamy pokuty, podobnie jak lud króla Limhiego, sprowadzamy na siebie dodatkowy ból — czasami jest on fizyczny, a czasami duchowy. Starszy Kent F. Richards z Siedemdziesiątych wyjaśnił, w jaki sposób ból może być niezbędną częścią naszego duchowego uzdrowienia i wzrostu:

„Ból jest miernikiem procesu zdrowienia. Często uczy nas cierpliwości […].

Starszy Orson F. Whitney pisał: ‘Żaden ból, jaki będziemy znosić, żadna próba, przez którą przechodzimy, nie jest na próżno. Służą naszej nauce i rozwojowi takich cech, jak cierpliwość, wiara, odwaga i pokora […]. To właśnie przez smutek i cierpienie, trudy i zmartwienia zyskujemy wiedzę, po jaką przyszliśmy na ten świat’”.

Podobnie wyraził się Starszy Robert D. Hales:

„Ból przynosi pokorę, która pozwala nam na głębokie rozważania. Jestem wdzięczny, że mogłem tego doświadczyć […].

Przekonałem się, że fizyczny ból i gojenie ciała […] są niezwykle podobne do bólu duchowego i gojenia duszy w czasie pokuty” („Zadośćuczynienie koi każdy ból”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 15).

Mosjasz 21:15–16. Jaką przyjmujecie postawę podczas trudności?

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o postawach, których powinniśmy się wystrzegać oraz postaw, do których uzyskania powinniśmy dążyć podczas naszych trudności:

„Pan przyniesie ulgę z boską mocą, jeśli szukacie wybawienia w pokorze i w wierze w Jezusa Chrystusa.

Nie mówcie: ‘Nikt mnie nie rozumie, nie dam sobie z tym rady lub pomóżcie mi’. Te słowa są bezskuteczne. Nikt nie jest wam w stanie pomóc bez wiary i wysiłku z waszej strony. Wymaga tego wasz rozwój osobisty. Nie szukajcie życia całkowicie wolnego od niewygody, bólu, nacisku, wyzwań czy smutku, ponieważ są to narzędzia, których używa kochający Ojciec, aby pobudzać nasz osobisty rozwój i zrozumienie. Tak jak ciągle potwierdzają pisma święte, otrzymacie pomoc, gdy praktykować będziecie wiarę w Jezusa Chrystusa. Wiara w Jezusa Chrystusa oznacza, że Mu ufamy, ufamy Jego naukom. Prowadzi to do nadziei, a nadzieja przynosi miłosierdzie, czystą miłość Chrystusową — to spokojne uczucie, które przychodzi, kiedy wyczuwamy Jego troskę, Jego miłość i Jego zdolność do uleczenia nas albo by ulżyć naszym brzemionom z Jego uzdrawiającą mocą” („To Be Healed”, Ensign, maj 1994, str. 8).