Biblioteka
Lekcja 66: Mosjasz 26

Lekcja 66

Mosjasz 26

Wprowadzenie

W czasie panowania Mosjasza wielu z dorastającego pokolenia — tych, którzy byli małymi dziećmi, kiedy król Beniamin wygłosił swój ostatni dyskurs — nie wierzyło w nauki Kościoła i odmawiało zwracania się do Pana. Ta niewierząca młodzież miała wpływ na innych członków Kościoła, którzy popełniali poważne grzechy. Wielu z tych grzeszników było przyprowadzanych przed Almę, przywódcę Kościoła. Alma na początku nie wiedział, co zrobić, ale w końcu poprosił Pana o przewodnictwo na temat tego, jak sądzić nieposłusznych członków. Pan ujawnił schemat, według którego powinien działać Alma w celu pociągania członków Kościoła do odpowiedzialności za ich grzechy. Alma dowiedział się także o miłosierdziu Boga i Jego gotowości, by wybaczać osobom, które pokutują. Alma postąpił według rady Pana i zaprowadził porządek w Kościele.

Propozycje dotyczące nauczania

Mosjasz 26:1–6

Wielu ze wzrastającego pokolenia nie wierzyło w ewangelię, co prowadziło innych ludzi do popełniania grzechów

Przed rozpoczęciem lekcji, napisz na tablicy następujące pytania:

Jak dzisiaj opisalibyście swoje świadectwo?

W jaki sposób chcecie je pogłębiać?

Poproś uczniów, aby odpowiedzieli na te pytania i zapisali odpowiedzi w swoich dziennikach do studiowania pism świętych lub w notatnikach. Po upłynięciu wyznaczonego czasu wyjaśnij, że rozdział: Mosjasz 26 zawiera zapis dziejów grupy ludzi, którzy nie czynili tego, co powinni, aby pielęgnować swoje świadectwa. W konsekwencji ich wiara w Boga nigdy się nie rozwinęła, a oni doprowadzili wielu członków Kościoła do popełniania błędów i grzechów. Zasugeruj, aby studiując tę historię, uczniowie zastanowili się nad tym, czego uczy ona o rozwijaniu i wzmacnianiu ich własnego świadectwa.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mosjasz 26:1–3. Następnie zapytaj uczniów:

  • Jakiego wyboru dokonało wiele osób ze wzrastającego pokolenia? (Wybrali, że nie będą wierzyli w tradycje swych rodziców).

  • Jak myślicie, dlaczego niewiara ludzi ogranicza ich zdolność do „[zrozumienia] słowa Bożego”? (Mosjasz 26:3).

Wyjaśnij, że uwierzenie (lub nawet pragnienie, by uwierzyć) prowadzi do czynów, które wzmocnią nasze świadectwo. Natomiast, gdy ludzie decydują się nie wierzyć, decydują też, że nie będą robić określonych rzeczy, które mogłyby im pomóc rozwinąć silne świadectwo. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Mosjasz 26:3–4, 6. Poproś połowę uczniów, aby znaleźli odpowiedź na pytanie, czego nie chciało czynić wzrastające pokolenie z powodu swej niewiary. Poproś drugą połowę uczniów, aby wyszukali, jakie były skutki tej niewiary.

  • Czego odmówiło wzrastające pokolenie z powodu swej niewiary?

  • Jakie były konsekwencje ich niewiary?

Po omówieniu odpowiedzi na te pytania, napisz na tablicy: Aby rozwinąć i utrzymać świadectwo, musimy…

Obraz
Prezydent Henry B. Eyring

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła. Poproś uczniów, aby słuchali, jak można dokończyć zdanie napisane na tablicy.

„Świadectwo wymaga odżywiania modlitwą wiary, pragnieniem słowa Bożego pochodzącego z pism świętych oraz posłuszeństwem otrzymanej prawdzie. W zaniedbywaniu modlitwy kryje się niebezpieczeństwo. Niebezpieczne dla naszego świadectwa jest jedynie okazjonalne studiowanie i czytanie pism świętych. Te składniki odżywcze są konieczne dla naszego świadectwa. […]

Napawanie się Słowem Bożym, płynąca z serca modlitwa i posłuszeństwo przykazaniom Pana — to wszystko musi mieć miejsce równomiernie i ciągle, aby nasze świadectwo wzrastało i kwitło” („Żywe świadectwo”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 127).

  • Jakie czynności, które pomagają nam pielęgnować nasze świadectwo wymienił Prezydent Eyring? (Gdy uczniowie wymieniają te czynności, uzupełnij nimi zdanie na tablicy: Aby rozwinąć i utrzymać świadectwo, musimy napawać się słowem Boga, modlić się z wiarą i przestrzegać przykazań Pana).

  • Jaki wpływ te czynności mają na wasze świadectwo?

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mosjasz 26:5–6 i wyszukanie, jaki wpływ na niektórych członków Kościoła miała niewierząca młodzież.

  • Przeanalizuj następującą wypowiedź: „Stało się więc konieczne, aby ci, którzy grzeszyli, a należeli do Kościoła, zostali napomniani przez Kościół” (Mosjasz 26:6). Jak myślicie, co to oznacza? (Konieczne było, aby członkowie Kościoła, którzy grzeszyli, byli osądzeni i pociągnięci do odpowiedzialności).

Mosjasz 26:7–14

Alma prosi Pana o przewodnictwo w kwestii, jak ma sądzić grzeszników

Niech każdy uczeń wyobrazi sobie, jakby to było, gdyby został biskupem okręgu, którego członkowie popełnili poważne grzechy i nie chcieli odpokutować. Poproś uczniów, aby w ciszy zastanowili się, co zrobiliby w tej sytuacji. Jak wywiązaliby się ze swego obowiązku, by pociągnąć członków do odpowiedzialności za ich grzechy i pomóc im w odpokutowaniu? Wyjaśnij, że Alma, przywódca Kościoła, stawił czoła podobnemu wyzwaniu.

Podsumuj fragment: Mosjasz 26:7–12, wyjaśniając, że ci którzy zgrzeszyli, zostali przyprowadzeni do Almy. Nic podobnego wcześniej nie zdarzyło się w Kościele i Alma nie wiedział, co powinien zrobić. Zdecydował się posłać grzeszników do króla Mosjasza, aby zostali osądzeni. Król Mosjasz nakazał jednak, aby powrócili do Almy, który miał upoważnienie od Boga, aby sądzić członków Kościoła, którzy zgrzeszyli.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Mosjasz 26:13–14. Poproś uczniów, aby wyszukali, co czuł Alma w stosunku do obowiązku sądzenia tych, co zgrzeszyli.

  • Co zrobił Alma, gdy czuł się zakłopotany wypełnieniem swego obowiązku sądzenia grzeszników?

  • Dlaczego ważne jest, aby wiedzieć, że biskupi i prezydenci gmin dążą do uzyskania przewodnictwa Pana, gdy pomagają osobom, które zgrzeszyły?

Mosjasz 26:15–32

Pan wyjawia Almie, jak członkowie Kościoła powinni odpowiadać za swoje grzechy i ustanawia warunki pokuty

Aby pomóc uczniom zrozumieć kontekst fragmentu: Mosjasz 26:15–32, zwróć uwagę na to, że te wersety zawierają odpowiedź Pana na zapytanie Almy w kwestii, co powinien uczynić z grzesznikami. Gdy uczniowie będą studiować odpowiedź Pana, zachęć ich do wyszukania zasad i doktryn, które pomogą im lepiej zrozumieć rolę kapłańskich sędziów, np. biskupów czy prezydentów gmin (i posiadaczy Kapłaństwa Melchizedeka, prezydentów palików, dystryktów i misji). Poproś ich także o wyszukanie zasad i doktryn na temat zabiegania o uzyskanie przebaczenia.

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mosjasz 26:17–28 i zwrócenie uwagi za każdym razem, gdy Pan używa różnych form słowa mójlub Ja. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczali te słowa za każdym razem, gdy się pojawiają. Następnie zapytaj ich:

  • We fragmencie: Mosjasz 26:17–28, co słowa: Ja i mój mówią o tym, jakie miejsce zajmuje Pan w procesie pokuty? (Możesz poprosić uczniów o podzielenie się konkretnymi wyrażeniami lub wersetami na poparcie swoich odpowiedzi).

  • O jakich prawdach możemy dowiedzieć się z fragmentu: Mosjasz 26:20–21 na temat roli sług Pana w procesie pokuty? (Pomóż uczniom zrozumieć, że przywódcy kapłańscy reprezentują Pana i że w przypadku poważnego grzechu biskupi i prezydenci gmin mogą pomóc nam odpokutować i otrzymać przebaczenie).

  • W jaki sposób biskup lub prezydent gminy może pomóc tym, którzy zmagają się z grzechem i pokusami?

Wyjaśnij, że Pan nauczał Almę o tym, co osoby chcące uzyskać przebaczenie muszą zrobić, aby odpokutować. Poproś uczniów o zbadanie fragmentu: Mosjasz 26:29–32 w parach i o wyszukanie zasad, które pomogą im zrozumieć, czego wymaga od nas Pan podczas pokuty.

Gdy upłynie czas wyznaczony na przestudiowanie tych wersetów, poproś kilku uczniów o napisanie na tablicy własnymi słowami zasad, które odkryli. Przykładowe odpowiedzi:

Wyznanie grzechu prowadzi do wybaczenia.

Pan wybaczy tym, którzy odpokutują w szczerości serca.

Musimy wybaczać ludziom, aby otrzymać wybaczenie od Pana.

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć te zasady, zadaj kilka lub wszystkie z następujących pytań:

  • Co oznacza wyrażenie: „wyzna swe grzechy przed tobą i przede mną” we fragmencie: Mosjasz 26:29? (Możesz zwrócić uwagę na to, że w tym wersecie słowo tobą odnosi się do Almy).

  • Jak myślisz, dlaczego wymagane jest, aby osoba, która popełniła poważny grzech, wyznała swe grzechy Panu i odpowiedniemu przywódcy w Kościele? (Poważne grzechy, takie jak pogwałcenie prawa czystości moralnej, mogą zagrozić członkostwu w Kościele tej osoby. W takich przypadkach grzech należy więc wyznać zarówno Panu, jak i Jego przedstawicielowi w Kościele. Biskupi i prezydenci gmin posiadają klucze kapłańskie, aby pomóc osobom, które zgrzeszyły i chcą uzyskać przebaczenie. Jedynie Pan może wybaczyć grzechy, a zadaniem przywódców kapłańskich jest pomóc ludziom otrzymać wybaczenie. Wszystkie wyznania traktują oni jako poufne i pomagają tym osobom przejść przez proces pokuty).

  • Jak myślicie, co oznacza, że ktoś ma odpokutować „w szczerości serca”? (Mosjasz 26:29).

  • Jak myślicie, dlaczego Pan wymaga od nas, abyśmy wybaczali ludziom? Jak powiązane są ze sobą pokuta i wybaczanie naszym bliźnim? (Zob. 3 Nefi 13:14–15; NiP 64:8–11).

  • Jakie wyrażenia w tym wersecie mogą dodać odwagi i otuchy osobie, która pragnie odpokutować, ale nie czuje, że może uzyskać przebaczenie?

Mosjasz 26:33–39

Alma słucha rady Pana i sądzi tych, którzy zgrzeszyli, czym zaprowadza w Kościele porządek

Wyjaśnij, że fragment: Mosjasz 26:33–37 jest zapisem tego, w jaki sposób Alma wypełnił wskazania Pana, osądził członków Kościoła, którzy zgrzeszyli i zaprowadził w Kościele porządek. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Mosjasz 26:34–37 i wyszukanie, jakie były skutki tego, że Alma posłuchał rady Pana. Podziel się swoim świadectwem, że gdy pokutujemy i żyjemy w prawości, możemy uzyskać spokój w sercu i może nam się szczęścić pod względem duchowym.

Komentarz i tło historyczne

Mosjasz 26:29–30. Niezbędne etapy pokuty

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu opisał niezbędne etapy pokuty w następujący sposób:

„Spencer W. Kimbal [udzielił] wspaniałych wskazówek, jak otrzymać przebaczenie poprzez pokutę. Wielu ludziom pomogły one odnaleźć powrotną drogę. [Wymienił] on pięć koniecznych etapów pokuty.

Żal za grzechy. Studiujcie i zastanówcie się, jak poważny jest wasz grzech w oczach Pana. Dzięki temu odczujecie uzdrawiający żal i wyrzuty sumienia. Sprowadzi on szczere pragnienie odmiany oraz gotowość poddania się wszystkiemu, czego wymagać będzie uzyskanie przebaczenia. […]

Porzucenie grzechu. To niezłomne, trwałe postanowienie, by nie powtórzyć danego grzechu. Wywiązanie się z tego zobowiązania usunie gorzki posmak tego grzechu i nie trzeba będzie ponownie go doświadczać. […]

Wyznanie grzechu. Zawsze należy wyznać swoje grzechy przed Panem. Jeżeli grzechy te są poważne, na przykład dotyczą kwestii czystości, należy je wyznać przed biskupem lub prezydentem palika. Zrozumcie proszę, że wyznanie grzechów nie jest pokutą. Jest koniecznym etapem, ale samo w sobie nie wystarczy. Częściowe wyznanie, w którym wspomnicie jedynie o mniejszych błędach, nie pomoże wam rozwiązać problemu spowodowanego poważniejszym, nieujawnionym grzechem. Do otrzymania przebaczenia konieczna jest chęć pełnego ujawnienia przed Panem, a jeśli to konieczne, przed Jego sędzią w kapłaństwie, wszystkiego czego się dopuściliście. […]

Zadośćuczynienie za grzechy. Na tyle, na ile to możliwe, należy oddać to, co zostało skradzione, naprawić wyrządzone szkody i oczyścić to, co zostało zbrukane. Dobrowolna rekompensata jest konkretnym dowodem dla Pana na to, że chcecie uczynić wszystko, co w waszej mocy, aby odpokutować.

Posłuszeństwo wszystkim przykazaniom. Pełne posłuszeństwo wnosi pełnię mocy ewangelii do waszego życia, łącznie z siłą potrzebną do przezwyciężenia konkretnych grzechów. Obejmuje ono działania, które początkowo mogą się wam nie wydawać częścią pokuty, jak np. uczęszczanie na spotkania, płacenie dziesięciny, służenie i wybaczanie innym. […]

Dodałbym jeszcze szósty etap: Uznanie Zbawiciela. Świadczę, że ze wszystkich kroków niezbędnych w procesie pokuty, najistotniejsze znaczenie ma to, abyście mieli przekonanie, że przebaczenie przychodzi dzięki Odkupicielowi. Konieczna jest wiedza, że tylko na Jego warunkach możecie otrzymać przebaczenie” („Finding Forgiveness”, Ensign, maj 1995, str. 76).

Drukuj