Amen

Do të thotë “ashtu qoftë” ose “ashtu është”. Amen thuhet për të treguar miratim të përzemërt ose solemn dhe miratim (LiP. 27:14–26), ose vërtetësi (1 Mbr. 1:36). Sot në fund të lutjeve, dëshmive dhe bisedave, të gjithë ata që e dëgjuan lutjen ose mesazhin, thonë një Amen të dëgjueshëm për të treguar miratim ose pranim.

Në kohën e Dhjatës së Vjetër, një person duhej të thoshte Amen kur bënte një betim (1 Kro. 16:7, 35–36; Neh. 5:13; 8:2–6). Krishti quhet “Ameni, dëshmitari besnik dhe i vërtetë” (Zbu. 3:14). Amen shërbeu gjithashtu si shenja e një besëlidhjeje në Shkollën e Profetëve (DeB 88:133–135).