ເຢເຣມີຢາ
ສາດສະດາຂອງພຣະຄຳພີເດີມ ຜູ້ໄດ້ເກີດໃນຄອບຄົວປະໂລຫິດ ແລະ ໄດ້ທຳນາຍໃນຢູດາ ຈາກ 626 ເຖິງ 586 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ. ເພິ່ນມີຊີວິດຢູ່ໃກ້ສະໄໝຂອງສາດສະດາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ເຊັ່ນ: ລີໄຮ, ເອເຊກຽນ, ໂຮເຊອາ, ແລະ ດານີເອນ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນສາດສະດາຕອນມີຊີວິດກ່ອນມະຕະ (ຢມຢ 1:4–5). ໃນໄລຍະປະມານສີ່ສິບປີທີ່ເປັນສາດສະດາ ເພິ່ນໄດ້ສອນຕ້ານຮູບບູຊາ ແລະ ຄວາມອະທຳ ໃນບັນດາຊາວຢິວ (ຢມຢ 3:1–5; 7:8–10). ເພິ່ນໄດ້ປະເຊີນກັບສິ່ງກົງກັນຂ້າມ ແລະ ການດູຖູກສະເໝີ (ຢມຢ 20:2; 36:18–19; 38:4). ຫລັງຈາກຄວາມລົ້ມເຫລວຂອງເຢຣູຊາເລັມ, ຊາວຢິວຜູ້ໄດ້ລັກໜີໄປຫາປະເທດເອຢິບ ໄດ້ພາເຢເຣມີຢາໄປດ້ວຍ (ຢມຢ 43:5–6), ຕາມທີ່ບອກເລົ່າກັນມາ ເປັນບ່ອນທີ່ເພິ່ນໄດ້ຖືກແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ຈົນເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.
ພຣະທຳເຢເຣມີຢາ
ບົດທີ 1–6 ບັນຈຸຄຳທຳນາຍທີ່ມອບໃຫ້ໃນໄລຍະການປົກຄອງຂອງໂຈໄຊຢາ. ບົດທີ 7–20 ເປັນຄຳທຳນາຍໃນສະໄໝຂອງເຢໂຮຍອາກີມ. ບົດທີ 21–38 ກ່ຽວກັບການປົກຄອງຂອງເຊເດກີຢາ. ບົດທີ 39–44 ບັນຈຸຄຳທຳນາຍ ແລະ ບັນຍາຍກ່ຽວກັບເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນປະຫວັດສາດ ຫລັງຈາກຄວາມລົ້ມເຫລວຂອງເຢຣູຊາເລັມ. ບົດທີ 45 ບັນຈຸຄຳສັນຍາຕໍ່ບາຣຸກ, ຜູ້ຂຽນຂອງເພິ່ນ, ວ່າຊີວິດຂອງບາຣຸກຈະຖືກຮັກສາໄວ້. ສຸດທ້າຍ, ບົດທີ 46–51 ເປັນຄຳທຳນາຍຕໍ່ຕ້ານປະຊາຊາດຕ່າງໆ. ບົດທີ 52 ເປັນການສະຫລຸບປະຫວັດສາດ. ຄຳທຳນາຍບາງຢ່າງຂອງເຢເຣມີຢາ ມີບັນຈຸຢູ່ໃນແຜ່ນຈາລຶກທອງເຫລືອງຂອງລາບານ ຊຶ່ງນີໄຟໄດ້ຮັກສາໄວ້ (1 ນຟ 5:10–13). ເຢເຣມີຢາກໍຖືກກ່າວເຖິງສອງເທື່ອອື່ນອີກໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ (1 ນຟ 7:14; ຮລມ 8:20).
ພຣະທຳເຢເຣມີຢາຍັງຮ່ວມດ້ວຍການຮັບຮູ້ການມີຊີວິດຢູ່ກ່ອນຊີວິດມະຕະ ແລະ ເຖິງການແຕ່ງຕັ້ງກ່ອນເກີດຂອງເຢເຣມີຢາ (ຢມຢ 1:4–5); ຄຳທຳນາຍກ່ຽວກັບການກັບມາຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຈາກການກະຈັດກະຈາຍຂອງພວກເຂົາ, ການເຕົ້າໂຮມເມືອງໜຶ່ງ ແລະ ສອງຄອບຄົວສູ່ຊີໂອນ, ຊຶ່ງເປັນແຜ່ນດິນທີ່ສວຍງາມ ບ່ອນທີ່ຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະ ຊາວຢູດາ ສາມາດອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພ ແລະ ສະຫງົບສຸກ (ຢມຢ 3:12–19); ແລະ ຄຳທຳນາຍຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່ຽວກັບການເຕົ້າໂຮມຊາວອິດສະຣາເອນຈາກແຜ່ນດິນທາງທິດເໜືອ ໂດຍການສົ່ງ “ຊາວປະມຸງ” ແລະ “ນັກລ່າສັດ” ໄປຊອກຫາພວກເຂົາ (ຢມຢ 16:14–21). ເຫດການນີ້ຊຶ່ງຈະເກີດຂຶ້ນໃນຍຸກສຸດທ້າຍ ຈະເປັນເຫດການທີ່ໃຫຍ່ໂຕ, ໃຫຍ່ກວ່າເຫດການທີ່ໂມເຊໄດ້ພາຊາວອິດສະຣາເອນອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ (ຢມຢ 16:13–15; 23:8).