ກະ​ສັດ

ບົດ​ທີ 1 ບັນ​ຍາຍ​ວັນ​ເວ​ລາ​ສຸດ​ທ້າຍ​ຂອງ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ກະ​ສັດ​ດາ​ວິດ. ບົດ​ທີ 2–11 ບັນ​ທຶກ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ໂຊ​ໂລ​ໂມນ. ບົດ​ທີ 12–16 ບອກ​ເຖິງ​ຜູ້​ຂຶ້ນ​ແທນ​ໂຊ​ໂລ​ໂມນ, ເຣ​ໂຮ​ໂບ​ອາມ ແລະ ເຢ​ໂຣ​ໂບ​ອາມ. ເຢ​ໂຣ​ໂບ​ອາມ​ເປັນ​ຜູ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ເກີດ​ການ​ແບ່ງ​ແຍກ​ອາ​ນາ​ຈັກ​ຂອງ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ. ກະ​ສັດ​ອົງ​ອື່ນໆ​ກໍ​ໄດ້​ຖືກ​ກ່າວ​ເຖິງ. ບົດ​ທີ 17–21 ບັນ​ທຶກ​ພາກ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ສາດ​ສະ​ໜາ​ກິດ​ຂອງ​ເອ​ລີ​ຢາ ຕອນ​ເພິ່ນ​ໄດ້​ຕັກ​ເຕືອນ​ອາ​ຮາບ, ກະ​ສັດ​ຂອງ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ. ບົດ​ທີ 22 ບັນ​ທຶກ​ສົງ​ຄາມ​ກັບ​ຊີ​ເຣຍ ຊຶ່ງ​ໃນ​ສົງ​ຄາມ​ນີ້ ອາ​ຮາບ ແລະ ເຢ​ໂຮ​ຊາ​ຟັດ, ກະ​ສັດ​ຂອງ​ຢູ​ດາ, ໄດ້​ລວມ​ກຳ​ລັງ​ເຂົ້າ​ກັນ. ສາດ​ສະ​ດາ​ມີ​ກາ​ອີ​ຢາ​ໄດ້​ທຳ​ນາຍ​ຕໍ່​ຕ້ານ​ກະ​ສັດ.

ບົດ​ທີ 1:1–2:11 ເລົ່າ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ເອ​ລີ​ຢາ​ຕໍ່, ລວມ​ທັງ​ການ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ສະ​ຫວັນ​ຂອງ​ເອ​ລີ​ຢາ​ໃນ​ລົດ​ມ້າ​ທີ່​ເປັນ​ໄຟ. ບົດ​ທີ 2–9 ກ່າວ​ເຖິງ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ສາດ​ສະ​ໜາ​ກິດ​ດ້ວຍ​ສັດ​ທາ ແລະ ອຳ​ນາດ​ອັນ​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ເອ​ລີ​ຊາ. ບົດ​ທີ 10 ບອກ​ກ່ຽວ​ກັບ​ເຢ​ຮູ, ກະ​ສັດ, ແລະ ເຖິງ​ວິ​ທີ​ທີ່​ເພິ່ນ​ໄດ້​ທຳ​ລາຍ​ຄອບ​ຄົວ​ຂອງ​ອາ​ຮາບ ແລະ ປະ​ໂລ​ຫິດ​ຂອງ​ພຣະ​ບາ​ອານ. ບົດ​ທີ 11–13 ບັນ​ທຶກ​ການ​ປົກ​ຄອງ​ທີ່​ຊອບ​ທຳ​ຂອງ​ໂຢ​ອາດ ແລະ ການ​ຕາຍ ຂອງ​ເອ​ລີ​ຊາ. ບົດ​ທີ 14–17 ບອກ​ເຖິງ​ກະ​ສັດ​ອົງ​ຕ່າງໆ​ຜູ້​ໄດ້​ປົກ​ຄອງ​ໃນ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ ແລະ ຢູ​ດາ, ສ່ວນ​ຫລາຍ​ໃນ​ຄວາມ​ຊົ່ວ​ຮ້າຍ. ບົດ​ທີ 15 ບັນ​ທຶກ​ການ​ທີ່​ອັດ​ຊີ​ເຣຍ​ຍຶດ​ຄອງ​ສິບ​ສອງ​ເຜົ່າ​ຂອງ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ. ບົດ​ທີ 18–20 ບັນ​ທຶກ​ເຖິງ​ຊີ​ວິດ​ທີ່​ຊອບ​ທຳ​ຂອງ​ເຮ​ເຊ​ກີ​ຢາ, ກະ​ສັດ​ຂອງ​ຢູ​ດາ, ແລະ ສາດ​ສະ​ດາ​ເອ​ຊາ​ຢາ. ບົດ​ທີ 21–23 ບອກ​ກ່ຽວ​ກັບ​ກະ​ສັດ​ມາ​ນາ​ເຊ ແລະ ໂຢ​ຊີ​ຢາ. ຕາມ​ທີ່​ບອກ​ເລົ່າ​ກັນ​ມາ, ມາ​ນາ​ເຊ ເປັນ​ຜູ້​ຮັບ​ຜິດ​ຊອບ​ຕໍ່​ການ​ຕາຍ​ຍ້ອນ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ຂອງ​ເອ​ຊາ​ຢາ. ໂຢ​ຊີ​ຢາ​ໄດ້​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ທີ່​ຊອບ​ທຳ ຜູ້​ໄດ້​ສະ​ຖາ​ປະ​ນາ​ກົດ​ໝາຍ​ຄືນ​ໃໝ່​ໃນ​ບັນ​ດາ​ຊາວ​ຢິວ. ບົດ​ທີ 24–25 ບັນ​ທຶກ​ການ​ຈັບ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ​ເລີຍ​ຂອງ​ຊາວ​ບາ​ບີ​ໂລນ.